Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, ο κανόνας στη Λιγκ 1 της Γαλλίας είναι το πρωτάθλημα να καταλήγει στο Παρίσι και την Παρί Σεν Ζερμέν. Εξαίρεση στον κανόνα, η Μονακό του 2017 που έσπασε το μονοπώλιο, αλλά σε μια εποχή που κι αυτή ξόδεψε αρκετά χρήματα για να μπορέσει να ανταγωνιστεί την ΠΣΖ. Έτσι λοιπόν, βλέποντας τη βαθμολογία στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, είναι σίγουρα εντυπωσιακό ότι η Λιλ αντέχει ακόμα και προς το παρόν βρίσκεται στην 1η θέση, με τρεις ακόμα ομάδες να την καταδιώκουν. Και σίγουρα, αν κάποιος δεν ασχολείται τόσο με το γαλλικό πρωτάθλημα, θα πιστεύει ότι η Λιλ είναι ένας “νοικοκυρεμένος” σύλλογος που έχει λύσει τα προβλήματα επιβίωσης και απλώς διασκεδάζει την μπάλα. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική και κάνει τη φετινή της πορεία, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Η Λιλ δεν είναι κάποιο μεγαθήριο του γαλλικού ποδοσφαίρου, αλλά έχει σημαντική ιστορία και μαζί με τη Λανς αποτελούν τους μεγαλύτερους συλλόγους της βόρειας Γαλλίας, με μεγάλη αντιπαλότητα. Κατάφερε να κάνει το νταμπλ το 2011 με τον Εντέν Αζάρ , σε μια περίοδο που Μπορντώ, Μαρσέιγ, Λιλ και Μονπελιέ πήραν από έναν τίτλο η καθεμία, πριν την παντοκρατορία της ΠΣΖ. Η Λιλ ζούσε μια εποχή άνθισης. Είχε ήδη ολοκληρώσει το προπονητικό της κέντρο και το 2012 μπήκε και στο νέο γήπεδό της, το Πιερ Μορουά των 50.000 θεατών. Παρά τη “μαγιά” του τίτλου και τις νέες εγκαταστάσεις, δείχνει μια ασυνέπεια στο πρωτάθλημα. Καταφέρνει να βρίσκεται σταθερά στα πάνω πατώματα της βαθμολογία, κερδίζοντας και εξόδους στο Τσάμπιονς Λιγκ, υπάρχουν και χρονιές όμως που μένει και εκτός Ευρώπης. Παράλληλα, οι ευρωπαϊκές της πορείες είναι αρκετά απογοητευτικές, καθώς τερματίζει τελευταία σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ, ενώ το 2016 αποκλείεται στα προκριματικά από την Καμπάλα. Σιγά σιγά συσσωρεύει σημαντικά χρέη.
Τα χαμόγελα δεν κράτησαν πολύ.
Ο γενικός διευθυντής Μαρκ Ινγκλά, ο Μαρσέλο Μπιέλσα, ο ιδιοκτήτης Ζεράρ Λόπεζ και ο τεχνικός διευθυντής Λουίς Κάμπος.
Τον Ιανουάριο του 2017 αλλάζει ιδιοκτησία και καταλήγει στα χέρια του επιχειρηματία Ζεράρ Λόπεζ (γνωστού σε αρκετούς από τη Λότους στη Φόρμουλα 1). Το πλάνο που παρουσιάζεται είναι μια ομάδα που θα βασίζεται σε νέους παίκτες και θα τους εξελίσσει, ώστε αργότερα να πουληθούν. Πολλές παλιοσειρές φεύγουν και αρκετά χρήματα ξοδεύονται για πιτσιρικάδες. Ο Λόπεζ δεν είναι κάποιος άγνωστος. Το όνομά του έχει κυκλοφορήσει στα Football Leaks, καθώς μέσω εταιρείας στο Λουξεμβούργο είχε στήσει ένα σύστημα με το οποίο έπαιρνε ανήλικους ποδοσφαιριστές, προσπαθώντας να τους μοσχοπουλήσει αργότερα. Μέσα από έναν κυκεώνα διαφόρων εταιρειών και θυγατρικών που εμπλέκονται με μάνατζερ και διατηρούν ποσοστά σε πιτσιρικάδες, ο Λόπεζ έβγαζε χρήματα προωθώντας νεαρούς σε ομάδες. Μια πρακτική που η FIFA χαρακτήρισε “σύγχρονο δουλεμπόριο” και για την οποία έθεσε τελικά αυστηρούς κανονισμούς. Κάπως έτσι, ο Λόπεζ σταδιακά εγκαταλείπει αυτή την τακτική και αποφασίζει να επενδύσει σε μια ομάδα, αγοράζοντας τη Λιλ. Φέρνει τον Μπιέλσα, εντυπωσιασμένος από το έργο του στη Μαρσέιγ, αλλά η σχέση αυτή αποδεικνύεται καταστροφική. Υπάρχουν σημαντικά προβλήματα στη λειτουργία της ομάδας, ο Μπιέλσα δεν μπορεί να συνεργαστεί με τους ανθρώπους του Λόπεζ (ειδικά με τον Κάμπος), η Λιλ παραπαίει στον πάτο της βαθμολογίας και ο Αργεντινός αποχωρεί. Η αποχώρηση μόνο φιλική δεν είναι, καθώς ο κόουτς και ο σύλλογος βρίσκονται ακόμη στα δικαστήρια, με τον “Ελ Λόκο” να ζητάει αποζημίωση 19 εκατομμυρίων Ευρώ.
Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν. Η ας πούμε Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού της Γαλλίας βάζει απαγορευτικό στις μεταγραφές του συλλόγου και απειλεί τη Λιλ με υποβιβασμό εξαιτίας των οικονομικών της. Τελικά, η Λιλ γλιτώνει, αλλά βρίσκεται υπό “αυστηρή επιτήρηση”. Παράλληλα, βρίσκει τον δρόμο της και αγωνιστικά. Ο Κριστόφ Γκαλτιέ, μετά από μια 8ετή παρουσία στην Σεντ Ετιέν, αντικαθιστά τον Μπιέλσα και σώζει τελικά την ομάδα στο τέλος της 1ης σεζόν με τρεις νίκες σερί, παρά τα λαϊκά δικαστήρια και τις φωνές του κόσμου. Ο Λόπεζ, σε συνεργασία με τον Μαρκ Ινγκλά (πρώην αντιπρόεδρο στην Μπαρτσελόνα) και τον Λουίς Κάμπος (πρώην προπονητή, μετέπειτα σκάουτερ στη Ρεάλ και τεχνικό διευθυντή στη Μονακό) βάζουν σε ισχύ το πλάνο με τους νέους παίκτες. Ο Κάμπος αποδεικνύεται εξαιρετικός στην ανακάλυψη παικτών, αλλά και στο να πουλάει ακριβά. Τη σεζόν 2018-19 ο Γκαλτιέ φέρνει τη Λιλ ανέλπιστα στη 2η θέση, με εντυπωσιακή πορεία.
Πριν 3 χρόνια περίπου, οι οπαδοί της Λιλ έκαναν ντου, απειλούσαν τον Λόπεζ και κατηγορούσαν τους “μισθοφόρους” παίκτες που διασκέδαζαν πριν από τα ματς, βλέποντας τον υποβιβασμό να έρχεται.
Η Λιλ πάντως δεν περιορίζει το μπάτζετ της. Το αντίθετο. Δεν είναι τυχαίο ότι επί Λόπεζ κάνει τις πιο ακριβές μεταγραφές της ιστορίας της. Ρενάτο Σάντσες, Τζόναθαν Ντέιβιντ, Τιάγκο Μαΐα κοστίζουν από 14 ως 27 εκατομμύρια Ευρώ έκαστος. Την ίδια στιγμή βέβαια πουλάει και ακριβά. Ο Νικολά Πεπέ στην Άρσεναλ κι ο Βίκτορ Όσιμεν στη Νάπολι θα φέρουν περίπου 160 εκατομμύρια Ευρώ στα ταμεία της Λιλ, χάρη στις κινήσεις του Κάμπος. Το πρότζεκτ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τα πράγματα για τη Λιλ δείχνουν να πηγαίνουν ιδανικά. Όλα όμως θα αλλάξουν. Η περσινή χρονιά τελειώνει άδοξα λόγω του COVID και με την οριστική διακοπή της Ligue 1, η Λιλ χάνει την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ για έναν βαθμό. Οι τριγμοί υπάρχουν ήδη στο οικοδόμημα του Λόπεζ. Κάμπος και Ινγκλά έρχονται σε κόντρα. Ο γενικός διευθυντής Ινγκλά αποφασίζει να παραιτηθεί τον Νοέμβριο εξαιτίας αυτής της κόντρας.
Αν αναρωτιέστε “μα πότε θα μιλήσουμε για μπάλα;”, πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή ακόμα. Η ιστορία της Λιλ είναι ένα δείγμα μιας άσχημης πλευράς του σύγχρονου ποδοσφαίρου που συχνά αγνοούμε. Ο Ζεράρ Λόπεζ για να αντιμετωπίσει το τεράστιο χρέος της Λιλ, δανείστηκε χρήματα όταν την αγόρασε, μεταξύ άλλων και από το επενδυτικό fund που ακούει στο όνομα Elliott Management Corporation. Το δάνειο ήταν αρκετά πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρώ. Με τον Κάμπος και τις πωλήσεις του, η Λιλ φαινόταν να βρίσκεται σε σωστό δρόμο, αλλά κανείς δεν μπορούσε να περιμένει την πανδημία. Η διακοπή του πρωταθλήματος στη Γαλλία και τα μειωμένα έσοδα λόγω COVID προκαλούν σοβαρά οικονομικά ζητήματα στη Λιλ. Ο Λόπεζ υπόσχεται αρκετές πωλήσεις το καλοκαίρι, αλλά με την κατάσταση αυτή γίνονται μόνο δύο. Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται με την αποχώρηση της MediaPro, της εταιρείας που είχε πάρει τα τηλεοπτικά δικαιώματα της Λιγκ 1 με ένα αστρονομικό ποσό. Οι γαλλικές ομάδες βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό σε αυτά τα χρήματα, η Λίγκα δεν είχε φροντίσει να λάβει εγγυήσεις και η MediaPro αποχωρεί αφήνοντας στην απόγνωση ένα σωρό ιδιοκτήτες ομάδων, μεταξύ τους και τον Λόπεζ.
Τίμοθι Γουεά και Τζόναθαν Ντέιβιντ, δύο από τα διαμάντια της Λιλ
Κάπου εκεί εμφανίζεται η Elliott, θυμίζοντας σκηνές βγαλμένες από την τηλεοπτική σειρά Millions. Με την εξόφληση του δανείου της να πρέπει να γίνει μέχρι το καλοκαίρι του 2021, το επενδυτικό fund μυρίζεται αίμα. Αν το όνομα σάς λέει κάτι, πρόκειται για την ίδια εταιρεία που δάνεισε χρήματα στους Κινέζους ιδιοκτήτες της Μίλαν και αργότερα, όταν αυτοί δεν μπόρεσαν να τα αποπληρώσουν, πήρε την ιδιοκτησία της Μίλαν. Ο Λόπεζ προσπάθησε να διατηρήσει τον έλεγχο, λέγοντας ότι εγγυάται προσωπικά, αλλά δέχεται συνεχείς πιέσεις από την Elliott, ενώ και η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού της Γαλλίας για μια ακόμα φορά απειλεί τον σύλλογο. Η ομάδα κινδυνεύει, όπως κι η Μίλαν, να έρθει στα χέρια του fund. Έτσι, τον Δεκέμβριο, ο Λόπεζ αναγκάζεται και πουλάει τη Λιλ και αποχωρεί. Ο σύλλογος καταλήγει στα χέρια ενός άλλου fund που αναλαμβάνει το χρέος προς την Elliott και τοποθετεί τον Ολιβιέ Λετάνγκ επικεφαλής της ομάδας, παλιό στέλεχος της ΠΣΖ και πρόεδρο της Ρεν. Ο Κάμπος που πιστώνεται τις εξαιρετικές συμφωνίες και μεταγραφές της Λιλ, αποχωρεί κι αυτός μαζί με τον Λόπεζ. Άλλωστε έχει φτιάξει ισχυρό όνομα στην Ευρώπη και το όνομά του παίζει για συλλόγους όπως η Ρεάλ.
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και μια κατακαημένη ομάδα που παίζει μπαλίτσα. Ο κόουτς Γκαλτιέ, με ιώβεια υπομονή, αντέχει. Σε συνέντευξή του στην L’ Equipe περιέγραψε την επιτυχία της Λιλ με μια απλή πρόταση: «Ένας πρόεδρος που επενδύει χρήματα σε παίκτες τους οποίους ανακαλύπτει ένας άνθρωπος με εξαιρετικές ικανότητες και ένας προπονητής που δουλεύει πολύ πάνω στην εξέλιξη αυτών των παικτών». Από αυτούς τους ανθρώπους, ο Κάμπος ήταν εκτός ομάδος σχεδόν από το καλοκαίρι (εξαιτίας της διαμάχης με τον Ινγκλά) και οριστικά αργότερα, όταν έφυγε κι ο Λόπεζ. Κάπως έτσι, ο Γκαλτιέ έμεινε σαν την καλαμιά στον κάμπο. Οι νέοι ιδιοκτήτες του διαμηνύουν ότι η θέση του δεν κινδυνεύει, αλλά ήδη ακούγεται ότι το καλοκαίρι θα αποχωρήσει (Λυών και Νις ενδιαφέρονται ήδη).
Το τεράστιο διπλό στο Παρίσι
Ο ίδιος δεν επηρεάζεται. Ζει τη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. Μπορεί η πορεία του στην Σεντ Ετιέν να ήταν αξιόλογη, καταφέρνοντας να οδηγήσει στην Ευρώπη μια ομάδα χωρίς σούπερ ονόματα, μπορεί να πήρε τη Λιλ στις θέσεις υποβιβασμού και την επόμενη σεζόν να την έφερε 2η, αλλά το πρωτάθλημα είναι η μεγάλη του ευκαιρία. Η Λιλ που πουλάει συνεχώς τα μεγάλα αστέρια της, η Λιλ που παίζει σαν μια συμπαγής ομάδα του προπονητή και βγάζει συνεχώς νέους πρωταγωνιστές. Όταν το καλοκαίρι ο Κάμπος έφερε τον 35χρονο Τούρκο Μπουράκ Γιλμάζ, κανείς δεν εντυπωσιάστηκε. Ο Γιλμάζ είναι στην Τουρκιά σελέμπριτι, φίλος του Ερντογάν και ένας παίκτης που το κοινό λατρεύει να μισεί και μετά να αγαπά, καθώς έχει αγωνιστεί σε Μπεσίκτας, Φενέρ, Γαλατά και Τραμπζονσπόρ, αλλά εκτός Τουρκίας είχε μόνο ένα πέρασμα από την Κίνα. Κι όμως, όχι απλά αντικατέστησε τον Ρεμί στην επίθεση, αλλά έφτασε τον διψήφιο αριθμό γκολ στο πρωτάθλημα. Παρέα με τον συμπατριώτη του Γιουσούφ Γιασιτσί (η Λιλ έχει συνολικά 4 Τούρκους), βοηθούν πολύ την ομάδα. Επιθετικά, οι νεαροί Μπαμπά και Ντέιβιντ σκοράρουν κι αυτοί συχνά σε μια ομάδα με μεγάλη πολυφωνία. Στην άμυνα δεσπόζει η ηγετική μορφή του 37χρονου και πολύπειρου Ζοσέ Φόντε, αλλά όπως και στην επίθεση, η Λιλ συμπληρώνει ορισμένους έμπειρους παίκτες, με πλειάδα νεαρών ταλαντούχων. Τίμοθι Γουεά, Σβεν Μπότμαν, Ντομαγκόι Μπράνταριτς, Τιάγκο Τζαλό, ονόματα εξωτικά λίγο πάνω από 20 ετών, παίκτες από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, την Ολλανδία και την Κροατία, την Πορτογαλία και φυσικά τη Γαλλία, δείχνουν ότι το οικοδόμημα των Λόπεζ, Κάμπος και Γκαλτιέ χτίστηκε με βάση το μέλλον. Η τριάδα Μπαμπά, Ικονέ, Πεπέ έσπασε και το BIP-BIP της σεζόν 2018-19 δεν υπάρχει μετά τη μεταγραφή του τελευταίου στην Άρσεναλ. Η Λιλ έχει με διαφορά τη χειρότερη επίθεση από τις τέσσερις πρώτες ομάδες του πρωταθλήματος, πήγε όμως πριν μερικές μέρες μέσα στο Παρίσι και έφυγε με διπλό, με όπλο και πάλι την εξαιρετική της άμυνα. Και τώρα, μετράει ένα ένα τα ματς μέχρι το τέλος, ελπίζοντας στο θαύμα. Κι αν οι περισσότεροι βλέπουν το ματς με τη Λυών ως το πιο κρίσιμο μέχρι το τέλος, οι Λιλουά θα πρέπει να προσέξουν και τα θεωρητικά πιο εύκολα, όπως αυτό με τη Μονπελιέ.