Θα φανταζόταν κανείς ότι ένας αγώνας του… Λιγκς Καπ θα ήταν από τις τοπ ποδοσφαιρικές ειδήσεις στον πλανήτη; Μέχρι μερικές εβδομάδες πριν, σίγουρα όχι. Χρειάστηκε να γίνει η μετακίνηση του Λιονέλ Μέσι στο όμορφο (αλλά και σε μεγάλη χρονική διάρκεια μέσα στο έτος υγρό και ζεστό Μαϊάμι) και να μπει στη ζωή μας μια διοργάνωση που μόλις τώρα μπαίνει στην τρίτη της έκδοση. Και ούτε καν αυτή η μετακίνηση θα μας είχε κάνει να ασχοληθούμε, αν ο Μέσι στο πρώτο του παιχνίδι, δεν έμπαινε αλλαγή, δεν έπαιρνε την μπάλα στο 94′ να τη στήσει για ένα από τα γνωστά του φάουλ και να βάλει ένα από τα μπάζερ μπίτερ που τόσο αγαπάνε στις ΗΠΑ. Ένα γκολ το οποίο πανηγύρισε κάθε καρυδιάς καρύδι, από στάρλετς και πραγματικά αστέρια, από αθλητές και περσόνες, από όμορφους Άγγλους ιδιοκτήτες ομάδων μέχρι ταπεινούς οπαδούς που πλήρωσαν τα (πολύ) φουσκωμένα εισιτήρια για να δουν το ντεμπούτο του Αργεντίνου παγκόσμιου πρωταθλητή στις ΗΠΑ. Τι είναι όμως το Λιγκς (και όχι Λιγκ) Καπ; Πες ότι είσαι ένας από αυτούς τους οπαδούς του Μέσι που κατά χιλιάδες κάνουν φόλοου στην ομάδα (ή τη λίγκα) στην οποία βρίσκεται ή ένας πραγματικός ποδοσφαιρόφιλος που θες να έχεις σφαιρική εικόνα για το άθλημα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ή κάποιος που θες να ποντάρει ρε παιδάκι μου καλοκαιριάτικα.
Το Λιγκς Καπ ήταν μια έμπνευση του MLS και της Λίγκας MX (του πρωταθλήματος του Μεξικού). Γενικά, οι ομάδες από το Μεξικό παίζουν πολύ συχνά στις ΗΠΑ, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί Μεξικάνοι εκεί και αποτελούν μεγάλο μέρος του ποδοσφαιρικού κοινού των ΗΠΑ, στις οποίες το ποδόσφαιρο ακόμα δεν είναι τόσο δημοφιλές όσο άλλα αθλήματα. Και αυτό φαίνεται και από το γεγονός του πού γίνεται αυτή η διοργάνωση. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.
Το 2019 έγινε το πρώτο Λιγκς Καπ με προσκεκλημένες ομάδες από ΗΠΑ και Μεξικό. Τέσσερις και τέσσερις. Αμέρικα, Κρους Ασούλ, Τίγκρες, Τιχουάνα από το Μεξικό και Σικάγο, Λος Άντζελες (Γκάλαξι), Χιούστον και Σολτ Λέικ από τις ΗΠΑ. Το συστηματάκι ήταν απλό και κατανοητό, μονοί αγώνες (με πέναλτι στο τέλος) σε νοκ άουτ, όλα στις ΗΠΑ, όλα στις έδρες των ομάδων εκεί. Τα ζευγάρια ήταν φτιαγμένα για να μην υπάρχουν εμφύλιοι και οι Μεξικάνοι παρά το θεωρητικό μειονέκτημα (που συνήθως αντιμετωπίζουν με πολλούς δικούς τους οπαδούς μόνιμους κατοίκους ΗΠΑ) κέρδισαν τα 3/4 ματς στην πρώτη φάση. Οι L.A. Galaxy ήταν οι μόνοι που κέρδισαν μια ομάδα από το Μεξικό (έστω και στα πέναλτι), αλλά αποκλείστηκαν στα ημιτελικά. Στον απόλυτα μεξικάνικο τελικό, η Κρους Ασούλ κέρδισε την Τίγκρες στο… Λας Βέγκας. Καταλαβαίνει κανείς, το πώς βλέπουν αυτή τη διοργάνωση γενικά και ποιοι είναι οι σκοποί της.
Την επόμενη χρονιά, η διοργάνωση έπεσε κι αυτή θύμα της πανδημίας. Μιλάμε για μια διοργάνωση με μεγάλες αποστάσεις, μεγάλα ταξίδια και μεγάλη ταλαιπωρία και με τους περιορισμούς να βρίσκονται σε ισχύ, δεν υπήρχε κανένα νόημα να γίνει μια διοργάνωση που έχει στόχο τα έσοδα από τα εισιτήρια. Η 2η έκδοση του Λιγκς Καπ γίνεται το 2021, ξανά με οκτώ ομάδες. Αυτή τη φορά τα κριτήρια είναι κομματάκι πιο αντικειμενικά, άνευ προσκλήσεων. Από τις ΗΠΑ έρχονται οι δυο κορυφαίες ομάδες του 2020 από κάθε περιφέρεια, από το Μεξικό οι τέσσερις κορυφαίες του συνολικού πίνακα βαθμολογίας που δεν αγωνίζονταν στις “μεγάλες” διοργανώσεις της CONCACAF. Το σύστημα ακριβώς το ίδιο, η μόνη ομάδα από τις ΗΠΑ που ξεχωρίζει είναι η ποδοσφαιρομάνα του Σιάτλ (και δεν το λέμε ειρωνικά). Οι Σάουντερς φτάνουν στον τελικό, αλλά εκεί θα υποκύψουν στις ορέξεις της Λεόν, ξανά στο Λας Βέγκας.
Εθνικοί ύμνοι, πολλά γκολ και διασκέδαση. Ο τελευταίος τελικός του Λιγκς Καπ.
Το 2022 γίνονται “αγώνες επίδειξης” καθώς το βεβαρυμένο πρόγραμμα των συλλόγων εξαιτίας και του Μουντιάλ δεν επιτρέπει να γίνει η διοργάνωση. Αγωνίζονται 8 ομάδες συνολικά, 3 από το Μεξικό, αλλά δεν υπάρχει κάποιο κύπελλο και δεν υπάρχει κάποιος νικητής. Κάπως έτσι φτάνουμε στο μεγαλεπήβολο Leagues Cup 2023 που γίνεται φέτος και αποτελεί την 3η έκδοση της διοργάνωσης. Το κύπελλο γιγαντώνεται για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο παιχνίδι, λες και περίμεναν τον Μέσι να βρίσκεται εκεί.
Σύντομο διάλειμμα για να σας παρουσιάσουμε τον Τούκα Φερέτι, γνωστό και ως “Ασούμε” Φερέτι ή αλλιώς Γιώργο Παράσχο της Κρους Ασούλ
Το κύπελλο ξεκίνησε στις 21 Ιουλίου και θα ολοκληρωθεί στις 19 Αυγούστου και θα είναι μικρότερο σε διάρκεια από τα προηγούμενα. Αυτό συμβαίνει γιατί φέτος οι δυο Λίγκες αποφάσισαν να σταματήσουν κάθε άλλου είδους αγώνα και να αγωνιστούν και οι 47 ομάδες των δύο χωρών. 29 του MLS και 18 από το Μεξικό. Και πάλι όμως, κανένα ματς δεν θα γίνει στο Μεξικό. Όλα γίνονται σε ΗΠΑ και Καναδά. To σύστημα δεν είναι και το πιο νορμάλ, καθώς φαίνεται πως η εγγύτητα στη Νότια Αμερική κάνει τους διοργανωτές να παίρνουν ιδέες από τα αγαπημένα μας πρωταθλήματα. Καταρχάς, ο νικητής του MLS Cup και ο νικητής ανάμεσα σε Απερτούρα/Κλαουζούρα Μεξικού που έχει περισσότερους βαθμούς περνούν στην επόμενη φάση των νοκ άουτ απευθείας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μας μένουν 45 ομάδες και να μας βολεύει, καθώς θα έχουμε 15 ομίλους των 3 ομάδων. Τώρα αρχίζουν τα κάπως πιο σύνθετα. Οι 15 καλύτερες ομάδες κάθε λίγκας είναι “seeded” και θα μπουν σε αντιστοιχία με μία ομάδα από την άλλη χώρα. Η 2η ομάδα στην κατάταξη της μιας χώρας δηλαδή θα πάρει την 16η της άλλης χώρας, η 3η την 15η και πάει λέγοντας. Οι όμιλοι θα συμπληρωθούν από μία τρίτη “unseeded” ομάδα βάση γεωγραφικής τοποθεσίας (κυρίως για τις ομάδες των ΗΠΑ πάει αυτό, μας περισσεύουν μόλις δύο μεξικάνικες). Τα ματς γίνονται στις έδρες των ομάδων του MLS και όσα ματς έχουν μεξικάνικο εμφύλιο γίνονται κάπου κοντά τους. Το κοντά το βάζουμε σε εισαγωγικά. Μιλάμε για μεγάλες αποστάσεις έτσι κι αλλιώς.
Μπορεί να μην γίνεται κανένα ματς στο Μεξικό, αλλά οι ομάδες της χώρας δεν είναι μόνες τους. Εδώ βλέπουμε Νεοϋορκέζους οπαδούς της Άτλας.
Εδώ αρχίζει η αμερικάνικη παράνοια που όπως ξέρουμε θεωρεί τις ισοπαλίες πολύ… πασέ. Ο νικητής κάθε αγώνα παίρνει 3 βαθμούς. Σε περίπτωση ισοπαλίας όμως, δεν θα κάνουμε τέτοιες φλωριές, θα έχουμε πεναλτάκια και ο νικητής θα παίρνει 2 βαθμούς, με τον ηττημένο να παίρνει 1. Από κάθε όμιλο προκρίνονται οι δύο πρώτοι, έχοντας έτσι 30+2 ομάδες (Λος Άντζελες Εφ Σι και Πατσούκα που προς το παρόν ξεκουράζονται) και πάμε κανονικά σε νοκ-άουτ αγώνες (μονούς) με πέναλτι σε περίπτωση ισοπαλίας. Όλα αυτά θα οδηγήσουν στον μεγάλο τελικό. Αυτή τη φορά, υπάρχουν κι άλλα κίνητρα για τις ομάδες. Οι δύο φιναλίστ θα πάρουν εισιτήρια για το Τσάμπιονς Καπ, το αντίστοιχο Τσάμπιονς Λιγκ της CONCACAF, ενώ θα γίνει και μικρός τελικός με τον νικητή να παίρνει ακόμα ένα εισιτήριο για τη διοργάνωση. Ο κυπελλούχος μάλιστα του Λιγκς Καπ θα έχει κατευθείαν είσοδο στους 16 της διοργάνωσης. Καθόλου άσχημο. Τρεις χώρες, δύο λίγκες, ένα τρόπαιο που λέει και το σλόγκαν του θεσμού. Και ο Μέσι θα πρέπει να κάνει πολλά μαγικά για να οδηγήσει την κακή μέχρι πρόσφατα Ίντερ Μαϊάμι σε μια επιτυχία.