Ο πρώτος γύρος της πρώτης φάσης τελείωσε την εβδομάδα που μας πέρασε και σκέφτηκα να κάνουμε μια στάση ρίχνοντας μια ματιά στη διοργάνωση και σε γεγονότα άξια σχολιασμού. Κάποιες ομάδες προσπαθούν να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό, άλλες ανασυντάσσονται αλλάζοντας πράγματα. Πάμε να τσεκάρουμε μερικές περιπτώσεις..
–Η Ουνικάχα του Χοάν Πλάθα είναι η μοναδική αήττητη ομάδα. Σύνηθες φαινόμενο για τις ομάδες του Ισπανού κόουτς να ξεκινούν τη σεζόν με το πόδι στο γκάζι. Το συγκεκριμένο σύνολο αλλάζει πράγματα στο DNA του αφού η φετινή version θυμίζει το μπάσκετ μισού γηπέδου που έπαιζε η ομάδα επί Σκαριόλο την εποχή των Σάντσεθ-Μάρκους Μπράουν-Σαντιάγκο. Η Ουνικάχα παίζει στο χαμηλότερο τέμπο ανάμεσα στους 24 μονομάχους.
-Να μετρηθεί η κλίση που έχει πάρει το παρκέ του Rhenus Sport στο Στρασβούργο γιατί είναι εμφανέστατα κατηφορικό.. Η ομάδα του Κολέ μπορεί να πίνει νερό μακριά από το Στρασβούργο αλλά εντός αυτού μοιάζει πολύ ισχυρή περνώντας στη κυριολεξία από πάνω τις Φενέρ, Ρεάλ. Οι Αλσατοί έχουν καλό σύνολο, παίζουν γρήγορο και physical μπάσκετ αποτελώντας μια πραγματικά Fun to Watch ομάδα, τουλάχιστον εντός έδρας..
-Η Ρεάλ έχει “φλωρέψει” δίνοντας την εντύπωση ότι δε κατάλαβε γιατί και πως πάτησε κορυφή πέρυσι. Χωρίς σκληροτράχηλους ποιοτικούς παίχτες-ρόλων όπως ο Ρίβερς ή ο Σλότερ, οι οποίοι ανέβαζαν πολύ το επίπεδο της άμυνας των Μαδριλένων, οι πρωταθλητές Ευρώπης μοιάζουν πιο soft και από χαρτί τουαλέτας στα μετόπισθεν όπου παρουσιάζονται πολύ αδύναμοι, κατάσταση η οποία επηρεάζει σημαντικά το συνολικό τους performance.
-O Γιάννης Μπουρούσης βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση έχοντας ανεβάσει επίπεδο τους Βάσκους της Λαμποράλ. 16.2 πόντοι, 8.6 ριμπάουντς (1ος στη λίγκα) από τον Έλληνα σέντερ ο οποίος αποτελεί το κλειδί στο μισό γήπεδο σε μια ομάδα ..ανοιχτού γηπέδου.
-Η Μακάμπι είναι για κλάμματα. Ο Φέντερμαν για πρώτη φορά στα πολλά χρόνια ενασχόλησης του με το κλαμπ κατέβηκε στα αποδυτήρια και έστειλε μήνυμα στους παίχτες.. Σύνολο με πολύ ταλέντο αλλά χωρίς λειτουργικότητα και στόχους ανάλογους του υλικού της εντός παρκέ η Μακάμπι, παρουσιάζει τη χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης και το 1-4 μόνο τυχαίο δεν είναι. Για να δούμε τι μπορεί να αλλάξει ο Τάμπακ..
-Το one man-show του Τζεντίλε δε φθάνει στο Μιλάνο. Ο Ρέπεσα παρουσιάζει ένα αρτηριοσκληροτικό σύνολο χωρίς πηγές δημιουργίες και συνοχή παρά την ύπαρξη αρκετών ικανών παιχτών. Αντίθετα, η πρώην ομάδα του η Τσεντεβίτα κλέβει τη παράσταση ως η overachiever της διοργάνωσης. Mε μια δεύτερη σκέψη, δε θα ήθελα να ήμουν ο Ρέπεσα αυτό τον καιρό..
-Ο Ολυμπιακός αποδεικνύει γιατί αντιπροσωπεύει ένα από τα καλύτερα προγράμματα μπάσκετ στην Ευρώπη στα σύγχρονα χρόνια. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου δείχνει να βρίσκει λύσεις στο πρόβλημα της λειτουργικότητας του backcourt και της περιφερειακής εκτέλεσης μέσα από την άμυνα της, όμως πλέον καλείται να διατηρήσει στον ίδιο βαθμό το hard nosed στυλ και την αμυντική της ταυτότητα χωρίς τον πιο χαρακτηριστικό εκπρόσωπο αυτών εντός παρκέ. Τον Πάτρικ Γιανγκ ο οποίος χάνει το υπόλοιπο της σεζόν..
-Ο Νικ Καλάθης έχει μετατραπεί σε πραγματικό ball hawk και αποτελεί έναν από τους πιο αποτελεσματικούς γκαρντς της λίγκας και στις δύο πλευρές του παρκέ. Είναι λίγοι οι περιφερειακοί που μπορούν να τον κοιτάξουν πραγματικά στα μάτια αυτή τη στιγμή και ο Παναθηναϊκός πρέπει να κεφαλαιοποιήσει αυτή του την υπεροχή στη πιο νευραλγική θέση για αυτό και η επιστροφή των τραυματιών στη περιφερειακή γραμμή αναμένεται με αγωνία. Οι πράσινοι χρειάζονται μια καλή/προσεγμένη προσθήκη στη γραμμή των ψηλών η οποία, σε συνδυασμό με το βάθος στο backcourt, θα ανεβάσει τη ποιότητα της άμυνας τους η οποία τους έχει κοστίσει μακριά από το ΟΑΚΑ. Τότε ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς θα έχει στα χέρια του “άλλη” ομάδα..
-Οι “νονοί” του Ευρωπαϊκού μπάσκετ έχουν δουλειά μπροστά τους.. Φενέρ και (κυρίως) Αναντολού αντιμετωπίζουν προβλήμα στο να ..βάλουν στο παρκέ τη ποιότητα των ρόστερς τους. Όμως κάτι μου λέει ότι και οι δύο τους θα είναι “ομάδες του δεύτερου μισού της σεζόν”. Στην ώρα της νίκης.. “Winning at winning time, that is all about” όπως έλεγε ο μεγάλος Πατ Ράιλι..