Το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή είναι να φτάσει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Να κάνει καριέρα, να παίξει στην εθνική της χώρας του και φυσικά να αντιμετωπίσει τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, παίζοντας στα γήπεδα που είναι οι “ναοί” του αθλήματος. Κάπως έτσι, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου το 2020, ο Κέβιν Βάθκεθ, παίκτης γέννημα-θρέμμα της Θέλτα του Βίγκο ετοιμαζόταν να ζήσει μια στιγμή που λίγοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν την ευκαιρία να ζήσουν. Να παίξει στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Πάνω από 62.000 θεατές βρίσκονταν στο ιστορικό γήπεδο για να δουν τη Ρεάλ Μαδρίτης του Ζινεντίν Ζιντάν που πήγαινε για το πρωτάθλημα (το οποίο και κατέκτησε) και από την άλλη πλευρά τη Θέλτα που αγωνιζόταν για τη σωτηρία της (την οποία τελικά και κατάφερε).
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κόουτς του αουτσάιντερ ετοιμάζει κάποιον πύρινο λόγο για να εμψυχώσει τους παίκτες του πριν το δύσκολο ματς. Κάτι τέτοιο λογικά θα έκανε και ο “δικός μας”, από το πέρασμά του στον Ολυμπιακό, Όσκαρ Γκαρσία. Και μπορεί όλοι οι παίκτες να ετοιμάζονταν να μπουν στο mood του αγώνα, κάποιος όμως, σε μια γωνία των αποδυτηρίων, είχε άλλα άγχη. Να προλάβει να στείλει μια εργασία στον καθηγητή του. Ο Κέβιν Βάθκεθ, ο δεξιός μπακ της Θέλτα, είχε τις δικές του σκοτούρες, καθώς παράλληλα με το ποδόσφαιρο, πραγματοποιεί και τις σπουδές του. Και όχι τίποτα εύκολο, στο Χημικό σπουδάζει. Το διάβασμα τον βοηθάει να ξεφεύγει λίγο από το ποδόσφαιρο, όπως λέει ο ίδιος. Τελικά, εκείνο το ματς πήγε εξαιρετικά, καθώς η Θέλτα πήρε ένα σπουδαίο 2-2 μέσα στη Μαδρίτη, με τον Σάντι Μίνα να ισοφαρίζει στο 85′. Το γεγονός με την εργασία το αποκάλυψε στην εφημερίδα El Pais, λέγοντας: «Μην το πείτε όμως στον κόουτς».
Το ντεμπούτο στο Μπερναμπέου
Ο Κέβιν δεν είναι ο μοναδικός αθλητής που σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Βίγκο. Το 2021, το Πανεπιστήμιο ίδρυσε ένα ειδικό πρόγραμμα προώθησης και υποστήριξης του πανεπιστημιακού αθλητισμού, λαμβάνοντας μέτρα ώστε ο συνδυασμός των σπουδών και της ζωής των αθλητών να είναι συμβατός. Να διευκολύνει τη ζωή τους, ώστε να μπορέσουν να σπουδάσουν. Ήταν μέσα στο πλαίσιο της προσπάθειας των πανεπιστημίων της Ισπανίας, όπως αυτό στη Μάλαγα, να παρέχουν ένα καλύτερο επίπεδο υπηρεσιών στους φοιτητές τους. Την πρώτη χρονιά του προγράμματος 38 αθλητές (27 γυναίκες και 11 άντρες) γράφτηκαν. Το περασμένο καλοκαίρι, το Πανεπιστήμιο του Βίγκο αριθμούσε 74 αθλητές από 23 διαφορετικά αθλήματα (από αγώνες μηχανών μέχρι τζούντο και κωπηλασία) που φοιτούσαν σε διάφορες Σχολές του, ορισμένοι από αυτούς αρκετά επιτυχημένοι στα αθλήματά τους, ενώ πλέον φτάσαμε στους 91 (με τις γυναίκες να είναι περισσότερες). Το πρόγραμμα επιτρέπει στους “ελίτ” αθλητές (σε όσους δηλαδή έχουν κάποιες διακρίσεις) να έχουν ορισμένα προνόμια, όπως να διαλέγουν ώρες και ημερομηνίες για μαθήματα ή και συγκεκριμένα γκρουπ, τα οποία θα βολεύουν το πρόγραμμα των προπονήσεων ή των αγώνων. Επιτρέπει επίσης, τη “δικαιολόγηση” ορισμένων απουσιών για τη συμμετοχή σε επίσημες διοργανώσεις ή σε προετοιμασίες εθνικών ομάδων. Δεν είναι πρόγραμμα τύπου Ελλάδας “πήρες ένα μετάλλιο κάπου, μπες σε μια Σχολή και όλα καλά“. Το πρόγραμμα δεν έχει να κάνει τόσο με την εισαγωγή αθλητών στα Πανεπιστήμια, όσο με τη δυνατότητα να μπορούν να σπουδάσουν όσο ακολουθούν αθλητική σταδιοδρομία. Δεν έχει στόχο να χαρίσει πτυχία ή να τιμήσει αθλητές, αλλά να βοηθήσει όσους πραγματικά θέλουν να ακολουθήσουν κάποιο αντικείμενο. Οι περισσότεροι επιλέγουν την αντίστοιχη “Γυμναστική Ακαδημία”, αλλά υπάρχουν κι άλλοι όπως ο Κέβιν που επιλέγουν εντελώς άσχετα αντικείμενα. Εδώ να πούμε ότι το πρόγραμμα, σύμφωνα με τα όσα διαβάσαμε, είναι ανοιχτό και για φοιτητές Εράσμους (αν κάποιος αναγνώστης μας ενδιαφέρεται και θέλει να ζήσει τη μαγεία της βροχερής Γαλικίας, ενώ συνεχίζει να προπονείται).
To 4-3-3 θέλει 5 ml καλών εξτρέμ και 25 ml χαλκέντερου αμυντικού χαφ
Ο Κέβιν λέει ότι το μόνο πράγμα που θυσιάζει για να συνδυάζει σπουδές και ποδόσφαιρο είναι ο χρόνος, χρόνος με φίλους και την οικογένειά του. Δεν είναι και λίγο. Το πρόγραμμα του φοιτητή-ποδοσφαιριστή είναι προπόνηση, οικογενειακό διπλό, σκάουτινγκ αντιπάλου, φαγητό και μετά με τον σάκο του, ανάμεσα σε άλλους εκατοντάδες φοιτητές στη Σχολή, είτε για εργαστήρια, είτε για διάβασμα στη βιβλιοθήκη. «Δεν προλαβαίνω τα θεωρητικά, οπότε χρειάζομαι κάποιον συμφοιτητή που να κάνει καλά γράμματα για να παίρνω τις σημειώσεις», θα πει. Όπως μπορεί ο καθένας. Στο εργαστήριο όμως, όπως βλέπουμε στην παραπάνω φωτογραφία, φοράει τη στολή κανονικά.
Ο Βάθκεθ δεν είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Θέλτα, αλλά είναι ένα παιδί που αγαπάει τον σύλλογο και μοχθεί γι’ αυτόν. Αγάπησε τη Θέλτα από τότε που ο παππούς του τον έπαιρνε στο Μπαλαΐδος για να βλέπουν μαζί τα ματς της ομάδας. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να καμαρώσει τον εγγονό του να ντεμπουτάρει απέναντι στη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει το ρεκόρ συμμετοχών με τη Β’ ομάδα της Θέλτα, ενώ παράλληλα έχει φορέσει το περιβραχιόνιό της περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλον. Από τη σεζόν του 2018-19, όταν έκανε ντεμπούτο στα 25 του στην 1η ομάδα, έχει αρκετές συμμετοχές και πιθανώς να είχε ακόμα σπουδαιότερη καριέρα, αν δεν αντιμετώπιζε συχνά τραυματισμούς. Τη φετινή σεζόν έχει ξεκινήσει 11 φορές, ενώ έχει ανανεώσει το συμβόλαιό του μέχρι το 2025. Είναι ένας ποδοσφαιριστής της περιοχής, που δεν βλέπει τον εαυτό του μακριά από τον σύλλογο. Από τα 16 του είναι στις ακαδημίες της Θέλτα και πλέον είναι στα 30 του, ένας τύπος που το κοινό της Θέλτα αγαπάει για όσα συμβολίζει. Και επειδή ακριβώς γνωρίζει ότι αυτή η καριέρα δεν είναι για πάντα, αποφάσισε να κάνει αυτές τις σπουδές και έστω με αργό ρυθμό να τις ολοκληρώσει. Αν και όπως λέει, όταν μπήκε στο Χημικό, δεν ήξερε αν θα του άρεσε, αν θα ήταν η σωστή απόφαση. Τελικά δεν το μετάνιωσε.
To campus του Πανεπιστημίου (αν δεν κάνουμε λάθος, έχει και αλλού εγκαταστάσεις)
Ακόμα και όταν συναντά δυσκολίες. Όπως για παράδειγμα όταν μπήκε στο γραφείο ενός καθηγητή για να ζητήσει μετάθεση της εξέτασής του και το πρώτο πράγμα που είδε ήταν ένα μεγάλο αυτοκόλλητο που έγραφε “Φόρτσα Ντέπορ”. Δεν μάθαμε τελικά, αν ο οπαδός-καθηγητής της μισητής Ντεπορτίβο Λα Κορούνια δέχτηκε το αίτημα. Η μεγαλύτερη αρετή του Κέβιν είναι η υπομονή. Υπομονή να βλέπει φοιτητές πιο μικρούς να τον ξεπερνούν, να παίρνουν πτυχίο και να φεύγουν και αυτός να συνεχίζει. Υπομονή που την είχε και στην ομάδα, καθώς όπως είπαμε έκανε ντεμπούτο μόλις στα 25 του, τη στιγμή που έβλεπε άλλους παίκτες από τις ακαδημίες, πιο νέους, όπως ο Σάντι Μίνα ή Ρούμπεν Μπλάνκο να παίζουν πριν από αυτόν. Υπομονή και προγραμματισμός. Πριν καλά καλά πάρει το πτυχίο του, έχει ήδη αποφασίσει τι θα κάνει για Μεταπτυχιακό, καθώς τον έχει τραβήξει η Οινολογία. «Τώρα φυσικά δεν έχω ιδέα, μόνο από το κρασί που φτιάχνουμε μαζί με τον πατέρα μου», θα πει με ειλικρίνεια, ενώ ταυτόχρονα κάνει και μαθήματα προπονητικής. Δεν γνωρίζουμε αν ο Κέβιν κατάφερε να πάρει το πτυχίο του ακόμα, ίσως να γνωρίζει ο συμπαίκτης του ο Δουβίκας, αλλά όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται για αθλητές όπως ο Βάθκεθ και άλλοι, δείχνει ότι αν υπάρχει η διάθεση και η οργάνωση, το μέλλον ενός ποδοσφαιριστή (γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι ένα μικρό ποσοστό αυτό που τελικά βγάζει πάρα πολλά χρήματα από την μπάλα) δεν χρειάζεται αναγκαστικά να είναι η προπονητική (ή πιο συχνά στην Ελλάδα ένα καφέ στον τόπο καταγωγής του).