Κάθε καλή ιστορία αποτυχημένου ποδοσφαιριστή, που τελικά έγινε κάτι άλλο στη ζωή του, τελειώνει με έναν τραυματισμό που του έκοψε την καριέρα. Ο αριστεροπόδαρος Χόρχε Σαμπάολι δεν έγινε σπουδαίος χαφ, καθώς μόλις στα 19 του εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο μετά από ένα διπλό κάταγμα κνήμης-περόνης στα ερασιτεχνικά της Αργεντινής και ενώ πέρασε από τις ακαδημίες της Νιούελ΄ς. Η προπονητική του καριέρα θα μπορούσε να είναι εξίσου αποτυχημένη, καθώς ήταν part-time προπονητής στην ομάδα της κωμόπολής του, την Αλούμνι ντε Κασίλδα. Στην ερώτηση “ποιος είναι ο καραφλός (ναι ήταν από τότε) στον πάγκο που περπατάει πάνω κάτω (σαν τον Μπιέλσα) και φωνάζει;“, η απάντηση θα μπορούσε να είναι “δεν τον ξέρεις, είναι από το χωριό“.
Τη δουλειά την ανέλαβε από σπόντα. Η Αλούμνι είχε χάσει εντός στον πρώτο τελικό του τοπικού κι ο προπονητής θα απουσίαζε στη ρεβάνς λόγω οικογενειακών προβλημάτων. Οι άνθρωποι του συλλόγου αποτάνθηκαν στον Σαμπάολι, αυτός έκανε προετοιμασία μιας εβδομάδας και πήγε με την ομάδα στο γειτονικό χωριό όπου οι κάτοικοι είχαν ήδη ψήσει 60 γουρούνια για να γιορτάσουν τον τίτλο που θα έπαιρναν ακόμα και με Χ. Ο Σαμπάολι στο πρώτο ματς της καριέρας του πήρε το 0-1, οι ομάδες έπαιξαν τρίτο παιχνίδι, ο Σαμπάολι κέρδισε και πάλι, το τσιμπούσι ματαιώθηκε, ο κόουτς πήρε τον πρώτο του τίτλο και μονιμοποιήθηκε.
Παρά τα όνειρά του για προπονητική καριέρα, δύσκολα θα τα κατάφερνε ξεκινώντας από τόσο χαμηλά και χωρίς σπουδαία καριέρα ως παίκτης. Γι’ αυτό είχε και κανονική εργασία, ταμίας στην τοπική τράπεζα (με συνολικά τρεις υπαλλήλους). Μια που δεν είχε και πολλή δουλειά το κατάστημα, οι φίλοι του τον θυμούνται να είναι όλη μέρα στα τηλέφωνα και να αναλύει “μπαλίτσα”, συστήματα, προπονήσεις. Δεν ήταν όμως ένας ξερόλας του καφενείου. Ο Σαμπάολι έπαιρνε το αυτοκίνητο και πήγαινε μέχρι το Ροσάριο, παρακολουθούσε προπονήσεις, αγώνες, μιλούσε με προπονητές και παίκτες. Έκανε τζόκινγκ ακούγοντας στο γουόκμαν συνεντεύξεις τύπου του Μπιέλσα (!). Πριν από το προπονητικό του ντεμπούτο στον… τελικό των 60 γουρουνιών, πήρε μια βδομάδα άδεια από την τράπεζα για να προετοιμάσει την ομάδα του. Ήταν όμως ένα τυχαίο γεγονός που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην μετέπειτα πορεία του.
Γυαλί ηλίου, κοντομάνικο και καράφλα από τότε, εντολές από το δέντρο
Το 1995 σε έναν αγώνα τοπικού, ο φωνακλάς Σαμπάολι δεν σταματούσε να γκρινιάζει στον διαιτητή. Ο κόραξ άντεξε μόλις 25′ και τον απέβαλε. Ο Σαμπάολι δεν μπορούσε να αφήσει ολόκληρη Αλούμνι ντε Κασίλδα μόνη της (το ματς ήταν κρίσιμο). Βγήκε εκτός γηπέδου, βρήκε ένα ψηλό δέντρο, σκαρφάλωσε και φορώντας γυαλί ηλίου συνέχισε να φωνάζει και να δίνει εντολές στους συγχωριανούς του. Δυστυχώς το ματς χάθηκε, αλλά η φωτογραφία του μπήκε στην τοπική εφημερίδα, μαζί με άρθρο που έλεγε για το πάθος ενός ανθρώπου που είδε τα όνειρά του να παίξει ποδόσφαιρο να καταστρέφονται και πλέον τα δίνει όλα στην προπονητική. Την εφημερίδα την είδε ο πρόεδρος της Νιούελ’ς Εντουάρντο Λόπες που τον θυμόταν και αποφάσισε να τον εμπιστευτεί σε μια θυγατρική του συλλόγου (ομάδα που είχε παίξει μπάλα κάποτε ο Μπιέλσα), με αποτέλεσμα το όνομα του Σαμπάολι να μαθευτεί αρκετά στη Ν. Αμερική.
Παρά το γεγονός ότι το όνομα Σαμπάολι ακούστηκε, η καριέρα του δεν εκτοξεύτηκε κι ο ίδιος συνέχισε σε ομάδες χαμηλού επιπέδου (μέχρι τη Γ’ εθνική έφτασε), αλλά πάντα με αποτελέσματα και με απόλυτο επαγγελματισμό. Μάζευε τους καλύτερους παίκτες από την περιοχή, έβαζε σε ερασιτέχνες παίκτες-μαθητές διπλές προπονήσεις (“όποιος θέλει να διαβάσει, δεν κάνει για ποδόσφαιρο“), κοιτούσε τη φυσική κατάσταση και έκανε πολλή τακτική. Με πίεση ψηλά, με τρεις επιθετικούς (σε ένα αγαπημένο 3-3-1-3), γνωρίζοντας όλους τους αντιπάλους παίκτες του τοπικού της Κασίλδα και πώς να τους αντιμετωπίσει. Όταν ο πρόεδρος της Χουάν Άουριτς από το Περού ταξίδεψε για να βρει παίκτες στις μικρές κατηγορίες της Αργεντινής, ένας μάνατζερ πρότεινε και τον Σαμπάολι για κόουτς. Ήταν η πρώτη επαγγελματική ομάδα στην καριέρα του το 2002 και μάλιστα σε χώρα του εξωτερικού με έναν μισθό που έφτανε οριακά τα 1000 δολάρια.
Από τα χρόνια στο Περού, σαν αδύνατος Μπομπ Χόσκινς
Η συνέχεια όμως δεν ήταν ονειρική. Μετά από 8 ματς με μόλις μία νίκη και την Άουριτς στον πάτο της βαθμολογίας, ο πρόεδρος παραιτήθηκε και μαζί του κι ο Σαμπάολι που επέστρεψε στο “χωριό” του, φτάνοντας και πάλι στο σημείο μηδέν και χωρίς διέξοδο. Ευτυχώς όμως, μετά από κάποιους μήνες ήρθε πρόταση από την Σπορτ Μπόιζ και ο Σαμπάολι γύρισε στο Περού, σε μια ομάδα χωρίς λεφτά, όντας ο χειρότερα αμειβόμενος προπονητής του πρωταθλήματος. Λέγεται ότι έβγαζε 500 δολάρια τον μήνα, τόσα λίγα που δεν μπορούσε καν να έχει δωμάτιο σε ξενοδοχείο με δική του τουαλέτα. Ούτε λόγος φυσικά για να στηρίξει την οικογένειά του πίσω στην Αργεντινή. Ο Σαμπάολι πέρασε αρκετό καιρό νοικιάζοντας ένα μικρό δωμάτιο στο ίδιο κτίριο που στεγαζόταν η Πυροσβεστική. Οι σειρήνες ηχούσαν κι ο Σαμπάολι τα έλεγε με τους πυροσβέστες για μπάλα και φωτιές.
https://www.youtube.com/watch?v=NDWq6QarKFg
Τα πήγε καλά πάντως, κάνοντας σπουδαίες πορείες σε μικρές ομάδες και στη συνέχεια πέρασε και από Χιλή και Εκουαδόρ. Το 2011 ήταν μάλλον η χρονιά του, καθώς ανέλαβε την Ουνιβερσιδάδ ντε Τσίλε, κέρδισε τρία πρωταθλήματα και το Σουνταμερικάνα και έτσι όταν το είδωλό του, ο Μπιέλσα, αποχώρησε από την εθνική Χιλής, ο Σαμπάολι θεωρήθηκε ιδανικός διάδοχος. Μια τετραετία με ποσοστό νικών κοντά στο 63% και το πρώτο Κόπα Αμέρικα στην ιστορία της Χιλής, η σύνδεση του ονόματός του με τον Μπιέλσα και οι επιτυχίες στις ομάδες του, έκαναν πλέον τον Σαμπάολι διάσημο. Από την συγκατοίκηση με τους πυροσβέστες, υποψήφιος για καλύτερος προπονητής του κόσμου το 2015, δίπλα σε Γκουαρδιόλα και Λουίς Ενρίκε.
Να, ντύθηκα επίσημα για τις κάμερες…
Η αποκλειστική κάτοχος του Γιουρόπα Λιγκ Σεβίλλη πήρε το ρίσκο και τον έφερε στην Ευρώπη. Μια μεταβατική σεζόν με αλλαγές, η ανάγκη του Έμερι για κάτι διαφορετικό, ίσως ακόμα και η βαρεμάρα από το να κάνεις κάθε χρόνο τα ίδια. Ο τελειομανής Σαμπάολι με τα κοντά μανίκια, τα τατουάζ, το νευρικό βάδισμα και το πάθος για την μπάλα είναι διαφορετική συνταγή. Το 6-4 της πρώτης αγωνιστικής με την Εσπανιόλ ήταν ένα δείγμα ότι η Σεβίλλη δεν θα έχει σχέση με τα όσα ξέραμε. Περισσότερα γκολ, διαφορετική προσέγγιση, εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα, μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά.
Μια ισοπαλία με τη Γιουβέντους αρκεί στη Σεβίλλη για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλιώς θα πρέπει να περιμένει την τελευταία αγωνιστική. Ο Σαμπάολι δεν θα σκεφτεί σε καμία περίπτωση την “εύκολη λύση” ενός ακόμα Γιουρόπα. Άλλωστε, με όσα έχει περάσει στη ζωή του, πλέον όλα αυτά του φαίνονται εύκολα. Κρατάει πάντα έναν στίχο από μία από τις πιο αγαπημένες του μπάντες, τους Καγιεχέρος, που λέει “να θυμάσαι πάντα από πού ξεκίνησες γιατί μπορεί να γυρίσεις εκεί“. Αν όλα έρθουν ανάποδα, το δέντρο που τον έκανε γνωστό τον περιμένει πίσω στην πατρίδα…