Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Τζαμάλ Μουσιάλα δεν έχει εμπειρίες. Όχι μόνο ποδοσφαιρικές, αλλά και από την ίδια τη ζωή. Ο Μουσιάλα γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη, αλλά στα 2 του μετακόμισε και μεγάλωσε στην πόλη Φούλντα, κοντά στην Φρανκφούρτη εξαιτίας των σπουδών της μητέρας του. Η μητέρα του Γερμανίδα με καταγωγή από την Πολωνία, ο πατέρας του Βρετανονιγηριανός. Ο Τζαμάλ έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Γερμανία και ξεκίνησε να παίζει μπάλα εκεί, ξεχωρίζοντας στην τοπική ομάδα όπου και σκόραρε «5 με 10 γκολ ανά αγώνα», όπως θυμάται ο προπονητής του. Παρών πάντα και ο πατέρας του που είχε παίξει ποδόσφαιρο στη Νιγηρία. Ο πιτσιρικάς ήταν ένα χαρούμενο παιδάκι που έπαιζε απέναντι σε παιδιά που τον περνούσαν για δύο χρόνια, αλλά αυτός τα περνούσε με τις ντρίμπλες του. Διασκέδαζε την μπάλα τόσο πολύ που πανηγύριζε και τα γκολ των αντιπάλων μαζί τους, κάνοντας τον μπαμπά να τραβάει τα μαλλιά του και να βάζει τα γέλια.
Η οικογένεια προσπαθεί να βρει ομάδα στον μικρό, αλλά δεν τα καταφέρνει. Μετακομίζουν όλοι στην Αγγλία, αυτή τη φορά με αφορμή το Erasmus της μητέρας του, τρίτη μετακόμιση για τον Τζαμάλ, αυτή τη φορά στα 7 του χρόνια σε διαφορετική χώρα. «Δεν καταλάβαινα λέξη από όσα μου έλεγε ο κόσμος. Στην αρχή επικοινωνούσα μόνο σε ένα συναισθηματικό επίπεδο. Γκριμάτσες, χειρονομίες, κινήσεις καλοσύνης ή απλά ένα χαμόγελο», θα πει σε συνέντευξή του στο Athletic. Ο Μουσιάλα έπαιξε αρχικά σε μία μικρή ομάδα του Σαουθάμπτον στην οποία παίζουν κυρίως παιδιά μεταναστών και φτωχών οικογενειών και γρήγορα έφτασε μέχρι τη Σαουθάμπτον και τις ακαδημίες της όπου δοκιμάστηκε. Το όνομά του όμως κυκλοφόρησε και πιο μακριά στην Αγγλία (Άρσεναλ και Τσέλσι), αλλά οι άνθρωποι της Σαουθάμπτον φαίνεται να πείθουν την οικογένειά του. Το Erasmus τελειώνει, μαζί και το μεταπτυχιακό, η οικογένεια γυρίζει στη Γερμανία και η μαμά την οδηγεί σε νέα μετακόμιση. Αυτή τη φορά στο Λονδίνο. Οι άνθρωποι της Σαουθάμπτον δυστυχώς δεν θα δουν τον Μουσιάλα παίκτη τους. Θα τους μείνουν εκείνοι οι μήνες που ο Τζαμάλ έπαιξε εκεί. Η Τσέλσι είναι αυτή που θα κερδίσει. Και πάλι εξαιτίας των επιλογών της μητέρας του. Έχει βρει δουλειά στο Σάρεϊ, κοντά στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι.
Ο Μουσιάλα μέσα σε δύο χρόνια από τότε που δεν ήξερε γρι αγγλικά, μιλάει τη γλώσσα τόσο καλά που γράφει και ένα ποίημα που βραβεύεται στο σχολείο του. Το ποίημα έχει τίτλο “Η Στιγμή” και περιγράφει τη δοκιμή ενός ποδοσφαιριστή σε μια ομάδα. Παράλληλα είναι εξαιρετικός και στο σκάκι, αλλά και στην κορεατική πολεμική τέχνη χαπκίντο. Το ποδόσφαιρο όμως συνεχίζει να είναι το φόρτε του. Θα οδηγήσει το σχολείο του σε τρία εθνικά πρωταθλήματα. Πλέον γίνεται ακόμα πιο γνωστός ανάμεσα στους ανιχνευτές ταλέντων και τους προπονητές. Οι Άγγλοι βλέπουν ακόμα έναν παίκτη μεταναστών που θα μπορέσει να βοηθήσει τη χώρα τους. Κάπως έτσι, μόλις στα 14 του, ο Μουσιάλα θα παίξει με την Κ15 της Αγγλίας.
Τζουντ και Τζαμάλ. Όχι και άσχημη εξέλιξη.
Από εκεί θα ξεκινήσει μια μάχη μεταξύ δύο χωρών για το ποια θα τον κάνει δικό της. Τυπικά, τριών χωρών, καθώς θα μπορούσε να παίξει και με τη Νιγηρία, αλλά Αγγλία και Γερμανία είναι αυτές που μονομαχούν. Η χώρα στην οποία γεννήθηκε και η χώρα η οποία τον υποδέχτηκε και εξέλιξε το ταλέντο του. Οι Γερμανοί ενημερώνονται για τα πεπραγμένα του Τζαμάλ με την Κ15 της Αγγλίας. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, ο Μουσιάλα θα παίξει με την Κ16 της Γερμανίας. Και μπορεί η Γερμανία να είναι η πατρίδα του, έχει μεγαλώσει όμως στην Αγγλία, ξέρει παίκτες, έχει φίλους εκεί, νιώθει πιο άγνωστος μεταξύ αγνώστων στη Γερμανία. Θα παίξει δυο φορές με την Κ16 της Γερμανίας και θα επιστρέψει στην Κ16 και την Κ17 της Αγγλίας. Η μάχη όμως θα έχει ακόμα δρόμο.
Όπως μάχη θα υπάρχει και για το συλλογικό του μέλλον. Παρότι είναι στην ευρύτερη οικογένεια της Τσέλσι, δεν θα γίνει ποτέ παίκτης της. Ο ένας λόγος είναι ότι με το Brexit να πλησιάζει, η οικογένεια Μουσιάλα (που όπως είδαμε δεν φοβάται καθόλου τις μετακομίσεις) σκέφτεται την επιστροφή στη Γερμανία. Ο δεύτερος ότι εκτός από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας, τον παρακολουθεί και η Μπάγερν Μονάχου, μια ομάδα που γενικά είναι αρκετά καλή προοπτική και οι Μουσιαλέοι συμπαθούν. Η Μπάγερν γλυκοκοιτάζει τον Χάντσον-Οντόι από την Τσέλσι, αλλά παράλληλα και τον Μουσιάλα.
Κάπως έτσι, το καλοκαίρι του 2019 ο Τζαμάλ επιστρέφει για τα καλά στη Γερμανία, αυτή τη φορά όχι εξαιτίας της μητέρας του, αλλά για να μπει στις Ακαδημίες της Μπάγερν. Εκεί θα δουλέψει με μερικούς σπουδαίους πρώην παίκτες, όπως ο Μίροσλαβ Κλόζε και ο Μάρτιν Ντεμιτσέλις. Ο Μουσιάλα θα παίξει με τη 2η ομάδα και έναν χρόνο αργότερα, θα κάνει επαγγελματικό ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα των Βαυαρών. Είναι 17 ετών και 115 ημερών και θα γίνεται ο πιο νέος παίκτης στην ιστορία του συλλόγου στην Μπουντεσλίγκα, ξεπερνώντας μεταξύ άλλων Αλάμπα και Κρος.
Ο Μουσιάλα συνεχίζει να αγωνίζεται στις εθνικές ομάδες της Αγγλίας όμως. Οι Γερμανοί σχεδόν τα παρατάνε όταν ο Μουσιάλα επιλέγει να αγωνιστεί με την Κ21 της Αγγλίας. «Του δείξαμε τη προσφέρει η Π.Ο. της Γερμανίας. Μας έδειξε όμως ξεκάθαρα ότι βλέπει το μέλλον του στις αγγλικές εθνικές ομάδες. Αποδεχόμαστε την επιλογή του και του ευχόμαστε τα καλύτερα για την αθλητική του καριέρα», θα πει ο υπεύθυνος των Ακαδημιών της Γερμανίας. Μπλόφα; Οι κλασικοί Γερμανοί που σκοράρουν στο 90′; Ο Γκάρι Λίνεκερ αυτή τη φορά θα δικαιωθεί. Ο Μουσιάλα δεν νιώθει πλέον ως “ξένο σώμα” ανάμεσα σε αγνώστους. Γνωρίζει πολλά παιδιά στη Γερμανία, ενώ αρχίζει και το ψηστήρι. Δεν είναι ένα ταλέντο, παίζει για δεύτερη σεζόν στη Μπουντεσλίγκα με πολύ καλές επιδόσεις και βλέπει ότι έχει μέλλον εκεί. Ο Κίμιχ, ο Γκνάμπρι και ο Νόιερ τον παίρνουν από κοντά και του λένε για την εθνική Γερμανίας, ο Γιοακίμ Λεβ τον συναντά και του εξηγεί ότι τον υπολογίζει άμεσα. Και κάπως έτσι, παρότι έχει αγωνιστεί στις Κ15/16/17/21 της Αγγλίας, τον Φεβρουάριο του 2021 παίρνει την τελική απόφαση: Γερμανία.
«Έχω μία καρδιά για τη Γερμανία και μία καρδιά για την Αγγλία. Κι οι δύο καρδιές θα συνεχίσουν να χτυπούν. Το σκέφτηκα πολύ. Τι είναι καλύτερο για το μέλλον μου; Πού θα έχω περισσότερες ευκαιρίες να παίξω; Στο τέλος επέλεγε το συναίσθημα που είχα για περισσότερο καιρό και μου έλεγε ότι η σωστή απόφαση ήταν να παίξω για τη Γερμανία, τη χώρα στην οποία γεννήθηκα. Δεν ήταν όμως καθόλου εύκολο για μένα. Η Αγγλία είναι σπίτι για μένα, έχω πολλές αναμνήσεις από εκεί».
Αναμνήσεις δημιουργεί όμως και στην Μπάγερν. Τις πρώτες τρεις χρονιές του γίνεται κάθε φορά και καλύτερος, με καλύτερη απόδοση και καλύτερα νούμερα. Έχει αυτό το απρόβλεπτο, βγάζει λίγο το ποδόσφαιρο του δρόμου, θυμίζει συχνά Νοτιαμερικάνο, παρότι έχει 100% ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική παιδεία. Ντριμπλαδόρος, παίκτης που μπορεί να κουβαλήσει την μπάλα. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι λάτρευε Μέσι και Νεϊμάρ όσο μεγάλωνε και προσπαθούσε να τους αντιγράψει. Παρά το γεγονός ότι σωματικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, τον βοήθησε πολύ το ξύλο που είχε φάει σαν παιδάκι παίζοντας στην Αγγλία. Τότε που έκανε χαζούς τους αντιπάλους με τις ντρίμπλες του και αυτοί τον κυνηγούσαν για να τον κόψουν με κάθε τρόπο. Εκτός και εντός γηπέδου παραμένει ο πιτσιρικάς (μην ξεχνάμε ότι είναι ακόμα μόλις 20 ετών) που πιστεύει πολύ στον εαυτό του και τις δυνατότητές του, αλλά είναι πάντα προσγειωμένος. «Το καλό παιδί της διπλανής πόρτας», όπως τον περιγράφει Γερμανός δημοσιογράφος, ο Μπάμπι (από το διάσημο ελαφάκι), όπως του κολλάει το παρατσούκλι ο Γκνάμπρι.
Η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του μέχρι τώρα
Πλέον όμως κανείς δεν τον βλέπει ως ένα ταλέντο και το ξέρει και ο ίδιος. «Μπορώ και θέλω να γίνω ηγέτης», θα πει το καλοκαίρι του 2023. Έχει ήδη χαρίσει τον τίτλο με το γκολ του στο 89′ μέσα στην Κολωνία. Ναι, η Ντόρτμουντ αυτοκτόνησε, αλλά αν ο Τζαμάλ δεν βρισκόταν εκεί, ο τίτλος θα είχε χαθεί. Και εντάξει, ένα γκολ μπορεί να το βάλει οποιοσδήποτε. Ο Μουσιάλα τελείωσε τη σεζόν με 12 γκολ και 10 ασίστ όμως, ένας από τους σημαντικότερες παίκτες σε μια Μπάγερν που έμοιαζε για αρκετό καιρό χαμένη. Δοκιμάζεται σε διάφορες θέσεις, έχει παίξει από χαφ ως επιθετικός, αλλά ο ίδιος λέει ότι προτιμά να παίζει σαν 10αρι ή στα άκρα. Έχει γίνει από τους πιο αγαπητούς παίκτες και ο κόσμος φωνάζει το όνομά του. Πλέον όμως, όπως λέει και ο ίδιος, είναι η ώρα να κάνει το επόμενο βήμα. Να μην θεωρείται ένα golden boy, να πάρει το status που φαίνεται να αποκτά το φιλαράκι του ο Τζουντ Μπέλινγκχαμ στη Ρεάλ. Ο παίκτης που είναι νέος, αλλά είναι από τους πιο σημαντικούς στην ομάδα. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να ανεβάσει ακόμα περισσότερο τον ρυθμό, φυσικά να βοηθήσει και η ομάδα, τόσο στη Γερμανία, όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ.