Για έναν πατέρα που κατά δήλωσή του επικοινωνεί 4-5 φορές την ημέρα με τους δυο γιους του και πέρασε μια ζωή μέσα στο άγχος βλέποντάς τους να κλωτσάνε ένα τόπι (και πολύ συχνά να το στέλνουν στα δίχτυα), λογικά η απόσυρσή τους από την ενεργό δράση θα του χάριζε μια ηρεμία. Μόνο που όπως αποκάλυψε ο Τζανκάρλο Ιντζάγκι σε συνέντευξή του, υποφέρει περισσότερο τώρα που είναι προπονητές. Και σαν στοργικός πατέρας συμπληρώνει: “μην το πείτε όμως στα παιδιά”. Η οικογένεια Ιντζάγκι είναι πολύ δεμένη κι οι γονείς βρίσκονται πάντα εκεί (έστω και τηλεφωνικά) για τα δυο καμάρια τους. Μέχρι πριν λίγο καιρό φαινόταν ότι ο κύριος Τζανκάρλο θα έπρεπε να αγχώνεται μόνο με τον έναν από τους δυο γιους, τον Σιμόνε που τα πάει περίφημα στη Λάτσιο. Ο πιο διάσημος, ως ποδοσφαιριστής, Πίπο φαινόταν ότι δεν το έχει τόσο προπονητικά. Η αρχή στη Μίλαν ήταν δύσκολή, έλαμψε στη Βενέτσια, αλλά η πορεία του στην Μπολόνια ήταν απογοητευτική. Αρκετοί πίστευαν ότι δεν θα είχε μέλλον στους πάγκους και ίσως ο δόλιος ο Τζανκάρλο, που έβλεπε τους κανακάρηδές του να κάνουν το σαλόνι γήπεδο όταν ήταν μικροί, να πίστευε ότι θα βρει λίγη ηρεμία. Αυτό δεν έγινε όμως.
Ο Πίπο ανέλαβε την Μπενεβέντο το περσινό καλοκαίρι σε μια νέα προπονητική περιπέτεια. Για το πόσο δύσκολο είναι να οδηγήσεις μια τέτοια ομάδα από μια φτωχική πόλη έξω από τη Νάπολι στη μεγάλη κατηγορία τα είχαμε πει πριν μερικά χρόνια. Η Μπενεβέντο ξεκίνησε με 14 ήττες στη Σέριε Α και το καλοκαίρι του 2018 αποχαιρέτησε. Πέρσι, έφτασε μέχρι τα πλέι-οφ, αλλά δεν κατάφερε να ανέβει. Ο Πίπο δεν πτοήθηκε με τη δυσκολία του εγχειρήματος, κυρίως γιατί αγαπά αυτή τη δουλειά. Κι η αλήθεια είναι, ανεξάρτητα από το πόσο καλός είναι σε αυτή, πως του ταιριάζει ο πάγκος. Μπορεί εμείς να τον γνωρίζουμε σαν τον άνθρωπο που γεννήθηκε να ισορροπεί μεταξύ οφσάιντ και γκολ, αλλά οι συμπαίκτες του που τον ξέρουν καλύτερα τον θυμούνται ως ποδοσφαιριστή να βλέπει αγώνες στο βίντεο και να κάνει κατασκοπία των αντιπάλων αμυντικών (και όχι μόνο) για τα επόμενα παιχνίδια της ομάδας του, για να ξέρει πώς θα τους αντιμετωπίσει. Οι διηγήσεις λένε ότι ο Φιλίπο ήξερε όλους τους παίκτες στην Ιταλία, μπορούσε να σου πει ποιο είναι το αριστερό μπακ μιας ομάδας από τη Σικελία που έπαιζε στη Γ’ εθνική με μοναδική άνεση. Αλλά αρκεί η δίψα για να πετύχεις; Τα σχόλια όταν ο Ιντζάγκι ανέλαβε τις “μάγισσες” του Μπενεβέντο ήταν σε μεγάλο βαθμό αρνητικά. Από το “θα πέσουν στη Γ’ εθνική” μέχρι το “δεν είναι τόσο καλός, όσο ο αδερφός του”, η αμφισβήτηση ήταν μεγάλη.
Η Μπενεβέντο όμως δεν άφησε αμφιβολίες. Ξεκίνησε εντυπωσιακά τη σεζόν, ανέβηκε για πρώτη φορά στην κορυφή την 4η αγωνιστική, και από την 10η αγωνιστική δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω της. Κάπως έτσι έσπασε το ιστορικό ρεκόρ της Άσκολι του Μίμο Ρένα. Ένα ρεκόρ που κρατούσε εδώ και 42 χρόνια για το ποια ομάδα κατέκτησε και μαθηματικά την άνοδο πιο γρήγορα. 7 αγώνες πριν το τέλος η Μπενεβέντο πανηγύριζε την άνοδό της, έχοντας την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα στην κατηγορία. “Όταν είχαμε 10-15 πόντους διαφορά, πάλεψα για να δείξω στα παιδιά ότι αυτή τη διαφορά πρέπει να την κάνουμε 24-27 πόντους. Δεν γίνεται να σπάσεις αλλιώς ένα ρεκόρ τόσων ετών και να κερδίσεις μαθηματικά την άνοδο 7 αγωνιστικές πριν το τέλος“, δηλώνει ο Πίπο στο Sky Sport. Λόγω του ιού, ζήτησε από τον κόσμο να μείνει σπίτι του, να στολίσει τα μπαλκόνια, τα παράθυρα και τις ταράτσες με τα χρώματα της ομάδας. Και παρότι το δράμα του Μπέργκαμο είναι πρόσφατο, ο κόσμος στο Μπενεβέντο δεν τον άκουσε ιδιαίτερα και ξεχύθηκε στους δρόμους να αποθεώσει τους παίκτες. Η Μπενεβέντο επέστρεψε μόλις σε 2 χρόνια ξανά στη Serie A και μάλιστα με τον πιο εύκολο τρόπο στην ιστορία της κατηγορίας. Ο Πίπο (αν όλα πάνε φυσιολογικά) θα συναντήσει ξανά τον Σιμόνε ως αντίπαλο και οι δόλιοι οι γονείς τους θα ζήσουν στιγμές που είχαν ξεχάσει από εκείνο το περίφημο Περούτζια-Γιουβέντους (του Πίπο) και τη βροχή που χάρισε την κούπα στη Λάτσιο (του Σιμόνε) το 2000 και στιγμές χαρμολύπης σε Τζιανκάρλο και Μαρίνα (που ήθελε να τους δει γιατρούς και όχι σέντερ φορ) Ιντζάγκι.
Η χαρά στα αποδυτήρια της ομάδας
Ο Πίπο πιστεύει ότι η δουλειά του έγινε ευκολότερη φέτος γιατί είχε έναν ισχυρό πρόεδρο, έναν τεχνικό διευθυντή που τον καταλαβαίνει και ένα γκρουπ μαχητικών παικτών. Εμφανίζεται πολύ ταπεινός για το κατόρθωμα και υποστηρίζει ότι ήταν μια ομαδική δουλειά. “Είχα τις βάσεις μου καλυμμένες”, προσθέτει. “Δούλευα όπως ακριβώς ήθελα”. Το να πούμε ότι είναι τελειομανής, είναι λίγο. Ακόμα και μετά το ρεκόρ της πιο γρήγορης ανόδου, ο Ιντζάγκι έψαχνε άλλα ρεκόρ να σπάσει, άλλα κίνητρα για τους ποδοσφαιριστές του. Να φτάσει τους 80 βαθμούς (το έκανε), να κρατήσει και σε άλλα ματς ανέπαφη την εστία του, να βγάλει κι άλλους σκόρερ. Ο Πίπο πάντα κάτι θα βρίσκει για βάζει νέους στόχους. Έχει λένε στο κινητό του ένα αρχείο με όλα τα ρεκόρ της Serie B, κυκλώνει ένα νέο και το στέλνει στο γκρουπ του WhatsApp της Μπενεβέντο. Η αλήθεια είναι ότι στα τελευταία ματς οι παίκτες του έχουν χαλαρώσει, ο ίδιος βέβαια όχι. Οι φωνές του πολλές.
Για μην χαλάσει κι άλλο η δική του διάθεση πάντως θα πρέπει να στενοχωρήσει ένα φιλαράκι του. Το επόμενο ματς της Μπενεβέντο είναι απέναντι στη Φροζινόνε του Αλεσάντρο Νέστα που δίνει τη μάχη για την άνοδο. Στο ματς του πρώτου γύρου η Μπενεβέντο κέρδισε δύσκολα με 1-0, ενώ ο Πίπο επικράτησε του Νέστα και μια ακόμα φορά σε ένα Βενέτσια-Περούτζια. Ο Πίπο δεν θα χαριστεί στον παλιόφιλο και συνοδοιπόρο του. Θα ετοιμάσει τους παίκτες του για μια ακόμα νίκη, για ακόμα ένα (ή και περισσότερα) γκολ. Άλλωστε ο Πίπο ζει για τα γκολ. Το είδαμε και πρόσφατα με το βίντεο που κυκλοφόρησε και τον δείχνει να πανηγυρίζει σαν τρελός, ένα γκολ στην προπόνηση της Μπενεβέντο. Από όλα όσα έχει καταφέρει στη ζωή του είναι περήφανος πιο πολύ για ένα. Το γεγονός ότι έχει σκοράρει σε ΚΑΘΕ διοργάνωση που έπαιξε ποτέ. Και όταν λέμε “κάθε” το εννοούμε, αφού περηφανεύεται ότι έχει σκοράρει από το κύπελλο της Γ’ εθνικής Ιταλίας στα 19 του με την Αλμπινολέφε, μέχρι σε τελικά Μουντιάλ με την εθνική Ιταλίας. Ο Πίπο επιστρέφει στα σαλόνια της Σέριε Α και θα έχει ακόμα ένα δύσκολο στοίχημα. Ο ίδιος πάντως δεν μοιάζει να αγχώνεται σαν τον πατέρα του. “Είμαι τρελά ερωτευμένος με αυτό το επάγγελμα. Για μένα δεν έχει διαφορά πού είμαι προπονητής. Η Serie A είναι ίδια με τη Serie C. Το μόνο που θέλω είναι να κάνω αυτό που αγαπώ.“