“Στο τελευταίο μίλι για την Ουέσκα,
Το τελευταίο εμπόδιο για την περηφάνια μας,
Σκέψου με την καρδιά σου καλή μου,
Ότι σε νιώθω δίπλα μου.”

Το παραπάνω ποίημα ανήκει στον Τζον Κόρνφορντ (η κακή του μετάφραση σε μένα) και είναι μια στροφή από το “Ποίημα” που απευθύνεται στη φίλη του ποιητή Μαργκό Χάινεμαν. Γράφτηκε κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του Κόρνφορντ στον ισπανικό εμφύλιο, όταν έφυγε από την Αγγλία και πήγε να πολεμήσει απέναντι στα στρατεύματα του Φράνκο. Έχασε τη ζωή του στα 21 του. Όπως περιγράφει κι ο Τζορτζ Όργουελ, που κι αυτός πολέμησε στον ισπανικό εμφύλιο, μεταξύ των στρατιωτών υπήρχε το αστείο “αύριο θα πιούμε καφέ στην Ουέσκα” που είχε πει ένας υπεραισιόδοξος στρατηγός, χωρίς να υπολογίζει τη δυσκολία να πέσει η πόλη που βρίσκεται σε 500 μέτρα υψόμετρο κοντά στα Πυρηναία. Η Ουέσκα τελικά έγινε κάτι σαν απατηλό όνειρο.

Το ίδιο απατηλό ήταν και το όνειρο των περίπου 50 χιλιάδων κατοίκων της πόλης να δουν την ομάδα τους στα σαλόνια της Πριμέρα. Το ποδόσφαιρο στην επαρχία της Αραγονίας ήταν για χρόνια συνυφασμένο με τη Ρεάλ Σαραγόσα (ή Θαραγόθα επί το ισπανικότερο), την ομάδα από τη μεγάλη πόλη. Μετά τα τεράστια της προβλήματα που την έφεραν καταχρεωμένη και υποβιβασμένη, δεν υπήρχε εκπροσώπηση για την τέταρτη σε έκταση επαρχία της Ισπανίας στα βορειοανατολικά της χώρας. Η λογική έλεγε ότι μόνο αν η Ρεάλ επέστρεφε θα είχε ομάδα στην Πριμέρα, μια περιοχή που είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένη, με λίγες μεγάλες πόλεις. Κι όμως, στις 21 Μαϊου του 2018 με τα γκολ των Άλεξ Γκαγιάρ και Χόρχε Πουλίδο, η Ουέσκα έφευγε με 0-2 από την έδρα της Λούγκο και εξασφάλιζε και μαθηματικά την άνοδό της, κατακτώντας τη 2η θέση και μάλιστα 4 βαθμούς μπροστά από τη Σαραγόσα.

Η Σοθιεδάδ Ντεπορτίβο Ουέσκα ιδρύθηκε το 1960, καθώς οι προηγούμενες τοπικές ομάδες είχαν διαλυθεί στο παρελθόν λόγω διαφόρων προβλημάτων, κυρίως οικονομικών. Μία παρέα φίλων της Μπαρτσελόνα την ίδρυσε και γι’ αυτό επέλεξαν τα ίδια χρώματα. Ο σύλλογος πηγαινοερχόταν μεταξύ Γ’ και Δ’ εθνικής και μόλις το 2008-09 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Σεγούντα. Πέρσι έκανε την καλύτερη πορεία του και κέρδισε την ιστορική άνοδο, ενώ μέχρι το 2014 έπαιζε στη Γ’ εθνική. Αυτός λοιπόν ο σύλλογος έγινε ο 63ος που έφτασε να αγωνίζεται στην Πριμέρα και οι οπαδοί του (όσοι καταφέρουν να χωρέσουν στο μικρότερο γήπεδο του πρωταθλήματος με μόλις 5.500 θέσεις στο οποίο γίνονται εργασίες για να προστεθούν θέσεις) θα δουν από κοντά τεράστια ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Από τα χρόνια ο φρέσκος κόουτς φορούσε τα γάντια

Η Ουέσκα έχει όπως είναι αναμενόμενο το χαμηλότερο μπάτζετ στην κατηγορία και είναι από τα μεγάλα φαβορί για υποβιβασμό. Αλλά συχνά όποιος κοιτάει το μπάτζετ κάνει λάθος. Πέρσι κατέκτησε τη 2η θέση έχοντας ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ της κατηγορίας χάρη στη δουλειά του κόουτς Ρούμπι που είχε θητεύσει δίπλα στον Τίτο Βιλανόβα στην Μπαρτσελόνα. Με αρκετά καλό ποδόσφαιρο, με ένα… καταλανικό 4-3-3 έκανε μια μεγαλειώδη πορεία, με την καλύτερη διαφορά τερμάτων. Ο Ρούμπι επέστρεψε στην Καταλονία, αυτή τη φορά για χάρη της Εσπανιόλ κι η Ουέσκα επέλεξε ένα δικό της, ας πούμε, παιδί για αντικαταστάτη του. Ο Αργεντίνος βετεράνος τερματοφύλακας Λέο Φράνκο έκλεισε μια μεγάλη καριέρα που περιελάμβανε ομάδες όπως Μαγιόρκα και Ατλέτικο φορώντας τη φανέλα Ουέσκα και έμεινε εκεί ως διοικητικό στέλεχος. Τελικά, από φέτος ανέλαβε πρώτος προπονητής, η πρώτη του επαφή με την προπονητική απευθείας στα βαθιά.

Την πρώτη αγωνιστική έδωσε έναν μικρό τελικό, αφού ταξίδεψε στη χώρα των Βάσκων για να παίξει με την Έιμπαρ που είναι μια ομάδα στα κυβικά της. Η δύσκολη νίκη πανηγυρίστηκε έξαλλα, αλλά υπήρχε και συνέχεια. Τη 2η αγωνιστική, τη στιγμή που όλοι έλεγαν ότι θα έφευγε με μία τιμητική ήττα από το Σαν Μαμές χάνοντας με 2-0 στο 70′, όχι μόνο μείωσε αλλά με την παραπάνω γκολάρα του Άβιλα στο 87′ πήρε μια τεράστια ισοπαλία και έμεινε αήττητη για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική επί βασκικού εδάφους. Τα δύσκολα όμως συνεχίζονται, καθώς η Ουέσκα ταξιδεύει στη Βαρκελώνη για το τρίτο συνεχόμενο εκτός έδρας της παιχνίδι, για να τελειώσουν οι εργασίες στο γήπεδό της. Την τελευταία φορά που συναντήθηκαν πριν μερικά χρόνια, η Ουέσκα έφυγε με 8 γκολ από το Καμπ Νου. “Άλλες εποχές”, λένε οι άνθρωποί της.

Μάλλον έχουν δίκιο, καθώς η Ουέσκα δεν φαίνεται να είναι πυροτέχνημα. Προσπαθεί να είναι ένας οργανωμένος σύλλογος. Κοιτάει το παράδειγμα της Έιμπαρ και ξέρει μέχρι που φτάνουν τα όριά της. Ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης Χοσέ Αντόνιο Μαρτίν Οτίν ή πιο απλά Πετίν είναι ένας πρώην ποδοσφαιριστής της ομάδας, μετέπειτα μάνατζερ, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Ανέλαβε το σύλλογο όταν βρισκόταν στα πρόθυρα του υποβιβασμού στη Δ’ εθνική και τον έφερε εδώ μαζί με άλλους ανθρώπους που είχαν παίξει μπάλα και προσπαθούν να περάσουν τη δική τους φιλοσοφία στο σύλλογο. Περιγράφει την Ουέσκα ως ενα κλαμπ “αγάπης, αξιών, γενναιοδωρίας και ειλικρίνειας”. Η ομάδα είναι πολύ κοντά με την τοπική κοινωνία και γενικά τον κόσμο της.

Όταν το 2006 ο Πετίν κι οι υπόλοιποι ανέλαβαν το σύλλογο, στην καμπάνια για τα διαρκείας και τα μέλη πρωταγωνίστησε ένας πολύ γνωστός μας. Ο Φερνάντο Τόρες. Σε μία πόλη με 50.000 κατοίκους (τρίτη μικρότερη μετά από Έιμπαρ και Βιγιαρεάλ) το… αγοραστικό κοινό είναι μικρό. Ο Ελ Νίνιο, από τους πρώτους πελάτες στην εταιρεία ατζέντηδων του Πετίν, με σλόγκαν “Εγώ είμαι ήδη μέλος της Ουέσκα, εσύ;” έκανε κάλεσμα στον κόσμο. Είχε παραλάβει την κάρτα μέλους στο Βιθέντε Καλντερόν. Ο στόχος της Ουέσκα ήταν να μαζέψει παιδιά της περιοχής, να παίζει καλό ποδόσφαιρο και να έχει καλούς χαρακτήρες στο ρόστερ της. Με αρχικό πλάνο να ανέβει στη Σεγούντα σε τέσσερα χρόνια, το κατάφερε σε δύο. Στη συνέχεια τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά, η ομάδα πέρασε και δύσκολες εποχές, αλλά πλέον αυτά είναι παρελθόν.

Κάπου στο τέλος του βίντεο, ο Τόρες καλεί τον κόσμο

Για να καταφέρει να κάνει το θαύμα η Ουέσκα αναγκάστηκε να βάλει και λίγο νερό στο κρασί της, κάνοντας και αρκετούς δανεισμούς. Ο σκόρερ επί της Μπιλμπάο, ο Αργεντίνος “Τσίμι” Άβιλα είναι για παράδειγμα δανεικός από τη Σαν Λορένσο, αλλά παίζει 2η συνεχόμενη σεζόν. Το ίδιο και ένα από τα αστέρια, ο Κούτσο Ερνάντες, ο 19χρονος Κολομβιανός που εντυπωσιάζει και ανήκει στη Γουότφορντ. Ένας συνδυασμός ντόπιων νεαρών παικτών, κάποιες προσθήκες δανεικών, ένας φρέσκος προπονητής, μια διοίκηση που στηρίζει σταθερά τους ποδοσφαιριστές και ο κόσμος που λογικά φέτος θα είναι ακόμα περισσότερος. Η Ουέσκα θα διασκεδάσει όσο μπορεί την παρουσία της, δεν θα αφήσει κανένα ματς χωρίς να το χτυπήσει και αν μπορέσει να μείνει στην κατηγορία θα το κάνει. Άλλωστε το μέρος προσφέρεται για απατηλά όνειρα όπως είπαμε.