«Ο Hakeem έχει πέντε κινήσεις, η κάθε μια από τις οποίες έχει τέσσερις παραλλαγές. Άρα κατευθείαν συμπεραίνουμε ότι διαθέτει  τουλάχιστον 20 κινήσεις» δήλωνε ο αποσβολωμένος από τη μετωπική με το «Όνειρο» στους τελικούς του 1995, Σακίλ Ο’Νιλ. Ο Χακίμ Ολάζουον ήταν πραγματικά κάτι μοναδικό στα χρονικά του ΝΒΑ…

Οι βιντεοκασέτες με τα παιχνίδια του έχουν εξέχουσα θέση στο ράφι όλων όσων κρατούσαμε αρχείο από εκείνη τη χρυσή εποχή. Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που σου συμβαίνουν όταν επιχειρείς μια βουτιά στο παρελθόν, βλέποντας πάλι εκείνα τα ματς σε μια εποχή όπου η πληροφορία δεν ταξίδευε με τη σημερινή ταχύτητα, είναι η θύμηση του συναισθήματος που ένιωθες στην πρώτη θέαση. 

Θυμάμαι ακόμα το 37 πόντοι+17 ριμπάουντ-έβδομο ματς του στα playoffs του 1994 απέναντι στους Σανς του Μπάρκλεϊ. Το χέρι του να πετάγεται και να μπλοκάρει, απέναντι στο μομέντουμ του παιχνιδιού, το φαρμακερό σουτ του καυτού Τζον Σταρκς στον έκτο τελικό του ΝΒΑ, το οποίο έδειχνε ικανό να βάλει φωτιά στους δρόμους του Μανχάταν. 

Το «σεμινάριο» σχετικά με το πώς παίζεται η θέση του σέντερ απέναντι στον πυραυλοκίνητο Ντέιβιντ Ρόμπινσον και το ατσάλινο πνεύμα εκείνων των Ρόκετς στο δρόμο για να υπερασπιστούν τον τίτλο τους την επόμενη σεζόν.  Θυμάμαι επίσης το φοβερό και τρομερό Ορλάντο των Πένι-Σακ να μπαίνει στο ξεκίνημα του πρώτου τελικού με φτερά στα πόδια και να γρονθοκοπεί ασταμάτητα τους πρωταθλητές. Όμως ο Χακίμ ήταν εκεί, γυρίζοντας με υπομονή και σοφία μια εις βάρος της ομάδας του κατάσταση, η οποία κατέληξε σε θρίαμβο. Ήταν τότε που ο Σακίλ Ο’Νιλ φόβιζε, σκορπώντας την αίσθηση ότι δεν ματσάρεται από κανέναν ψηλό στη λίγκα. Ο τρόπος με τον οποίον ο «αρτίστας» Ολάζουον κατατροπώνει  τον σέντερ των Μάτζικ συνιστά μια από τις μεγαλύτερες παραστάσεις που είδαμε ποτέ στα παρκέ του ΝΒΑ. 

Ο Χακίμ Ολάζουν κατείχε το απόλυτο πακέτο. Το παιδί από το Λάγος που πρωτοέπαιξε μπάσκετ στα 17 του. Ο πρώην τερματοφύλακας που χρησιμοποίησε εκείνη την εμπειρία του για να παρουσιάσει το απόλυτο footwork για τη θέση του σέντερ, θύματα του οποίου έπεσαν σε διαδοχικές μετωπικές μερικοί από τους καλύτερους και πιο θηριώδεις ψηλούς που είδε ιστορικά η λίγκα. Ρόμπινσον, Γιούιν, Ο’Νιλ. 

«Το Dream Shake το μετέφερα στα παρκέ από το ποδόσφαιρο. Βασικά ήταν κάτι σαν αντιγραφή μιας ποδοσφαιρικής μου κίνησης. Ήθελα να στείλω τον αντίπαλο από την άλλη πλευρά, να τον παγώσω και να μη του δώσω την παραμικρή πιθανότητα να μπλοκάρει το σουτ μου» θα πει ο ίδιος πολύ αργότερα.

Το μέλος της θρυλικής Phi Slama Jama (αδελφότητα των καρφωμάτων) του Πανεπιστημίου του Χιούστον, συνδύαζε σε ένα πρωτόγνωρο βαθμό στοιχεία παιχτών διαφορετικής φύσεως και σωματοδομής. Ναι, μιλάμε για το ίδιο παιδί που όταν κατέβηκε στο αεροδρόμιο του Χιούστον δεν είχε κανέναν εκπρόσωπο του Πανεπιστημίου να το περιμένει (όταν πήρε τηλέφωνο να ενημερώσει ότι έφτασε του είπαν να πάρει ταξί και να πάει εκεί). Που έφτασε στην Αμερική κρατώντας ως φυλαχτό τις ιερές αξίες που του είχαν μεταδώσει οι γονείς σε αυτόν και επτά αδέρφια του: 

«Να είμαστε ειλικρινείς, να δουλεύουμε σκληρά, να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους και να πιστεύουμε στον εαυτό μας».

 Ήταν σούπερ αθλητικός. Πολύ δυνατός. Είχε το footwork περιφερειακού. Τον διέκρινε μια απίστευτη -για παίχτη τέτοιας κοπής- τεχνική αρτιότητα και μια σπάνια αντίληψη για αθλητή που ξεκίνησε αργά την επαφή με το μπάσκετ. Ήταν ελίτ πασέρ. Είχε ασυναγώνιστο παιχνίδι με πλάτη, ήταν εξίσου αποτελεσματικός όμως με πρόσωπο. Και πάντα, κατέχει περίοπτη θέση στις συζητήσεις για τον καλύτερο αμυντικό όλων των εποχών. Ο τρόπος που «άπλωνε δίχτυ» μπροστά από το καλάθι των Ρόκετς ήταν χαρακτηριστικός. Τέτοια πληρότητα και βαθμό επίδρασης σε διαφορετικούς τομείς του παιχνιδιού ίσως να μην έχει δει ποτέ στην ιστορία της η λίγκα του ΝΒΑ. Γιατί ο Χακίμ Ολάζουον ήταν «τέτοιος» παίχτης. Και μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι του οι αντίπαλοι.

Στο αυτοβιογραφικό “Living the Dream”, ο Hakeem γνωστοποιεί την πρόταση ανταλλαγής που έγινε στους Ρόκετς στο μυθικό ντραφτ του 1984, όταν οι Μπλέιζερς προσέφεραν τον Ντρέξλερ και το Νο2 για τον Ράλφ Σάμπσον. Σκεφτείτε μόνο ότι αυτό το σενάριο, θα έδινε την  ευκαιρία στο Χιούστον να επιλέξει στο Νο2 τον Μάικλ Τζόρνταν και να έχει στο ρόστερ της επόμενης σεζόν την τριάδα Τζόρνταν-Ντρέξλερ-Ολάζουγιον. Να σημειώσουμε απλά ότι όλοι οι τίτλοι της λίγκας από το 1991 έως το 1998, κατακτήθηκαν είτε από τον Τζόρνταν, είτε από τον Νιγηριανό σέντερ (που πήρε ένα τρόπαιο μάλιστα μαζί με τον Ντρέξλερ). 

Αλήθεια, πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να είχε γραφεί η ιστορία;