Τι άλλο εκτός από αυτό;…
Τον βλέπεις να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο για την προθέρμανση των ομάδων και ασυναίσθητα η πρώτη σου αντίδραση είναι να αναρωτηθείς «τι κάνει αυτός ο μεσήλικας στο χόρτο». Φαρδιά μπλούζα – που παρ’ όλα αυτά σου επιτρέπει να καταλάβεις πως από κάτω δεν βρίσκεται μια σειρά γραμμωμένων κοιλιακών αλλά ένα φυσιολογικό ανδρικό σώμα με τα παχάκια του και τον μικρό γοητευτικό σκεμπέ του – ένα κεφάλι από το οποίο το μαλλί σε μεγάλο βαθμό έχει μετακομίσει για άλλα μέρη, συχνά-πυκνά αξυρισιά Σαββατοκύριακου, εμφανείς ρυτίδες, κάλτσα πάνω από το παντελόνι και φαρδιά, γκρι φόρμα, από αυτές που αποτελούν την πρώτη επιλογή κάθε άντρα που επιστρέφει στο σπίτι και θέλει επιτέλους να φορέσει κάτι άνετο για να λιώσει στον καναπέ. Θα μπορούσες να τον πάρεις από τον αγωνιστικό χώρο, να τον μεταφέρεις σε ένα γηπεδάκι 5Χ5 στο οποίο διεξάγεται γραφικός αγώνας μεταξύ θαμώνων ενός γειτονικού μπαρ, να τον αφήσεις στη μια εστία στη θέση του ενός τερματοφύλακα, να του τοποθετήσεις και ένα κουτάκι μπύρας στο χέρι, έτσι, για το κέφι, και να ταιριάζει τόσο τέλεια στη γενικότερη εικόνα που κανένας εκ των υπολοίπων παρευρισκόμενων να μην καταλάβει τη διαφορά.
Γεννημένος πριν από 39 χρόνια σε μια μικρή πόλη στα δυτικά της Ουγγαρίας ο Γκάμπορ Κίραλι έχει συνηθίσει να τραβάει την προσοχή και τα σχόλια των θεατών και των τηλεθεατών. Το σήμα κατατεθέν του, η κλασσική γκρι φόρμα με την οποία αγωνίζεται, τον έχει τοποθετήσει ψηλά στις ξεχωριστές φιγούρες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η φόρμα του Κίραλι είναι πλέον κάτι σαν παγκόσμια ποδοσφαιρική σταθερά, όπως ήταν το μαλλί του Βαλντεράμα, οι πολύχρωμες στολές του Κάμπος, ο σηκωμένος γιακάς του Καντονά και το κοτσιδάκι του Μπάτζιο.
«Την γκρι φόρμα τη φόρεσα μια φορά τυχαία το 1996 όταν έπαιζα ακόμα στη Χάλαντας και κάναμε ένα σερί 8-9 παιχνίδια αήττητοι, χάρη στα οποία γλιτώσαμε τον υποβιβασμό, οπότε από τότε είναι το γούρι μου» ήταν η απάντηση του σε μια από τις αμέτρητες ερωτήσεις που έχει δεχτεί γι’αυτό το θέμα. «Έχω κρατήσει ακόμα εκείνη τη φόρμα. Χρησιμοποιώ τουλάχιστον 20 τέτοιες κάθε σεζόν, σε αγώνες και προπονήσεις. Είναι τα ρούχα της δουλειάς μου. Και τις πλένω όλες μόνες μου όπως και ό,τι άλλο φοράω». Τα χρόνια πέρασαν αλλά η φόρμα του Κίραλι πεισματικά συνεχίζει να δίνει το παρών στα διάφορα γήπεδα και να κερδίζει την προσοχή όλων. Και δεν είναι και λίγα αυτά τα χρόνια.
Ο Κίραλι είναι τόσο παλιός που όταν ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της ομάδας της πόλης του, της Χάλαντας, επιτρεπόταν ακόμα στον τερματοφύλακα να πιάσει τη μπάλα μετά από πάσα κάποιου συμπαίκτη του! Είκοσι δυο χρόνια μετά το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και αφού άλλαξε αρκετές ομάδες στην Γερμανία και την Αγγλία ο Ούγγρος επέστρεψε στη γενέτειρα του με στόχο να κλείσει εκεί έναν, τεράστιο ποδοσφαιρικά, κύκλο γεμάτο επιτυχίες και αποτυχίες. Ατομικά βραβεία στη Μπουντεσλίγκα, είσοδος στους ‘16’ του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Χέρτα, προτάσεις από μεγάλες ομάδες (Μίλαν, Ρεάλ, Άρσεναλ) τις οποίες όμως απέρριψε η Γερμανική ομάδα γιατί τον θεωρούσε αναντικατάστατο και 98 συμμετοχές με την εθνική Ουγγαρίας (στο ντεμπούτο του με την οποία έπιασε πέναλτι του πρώτου σκόρερ και θρύλου της Αυστρίας Τόνι Πόλστερ, στο 4ο λεπτό του αγώνα, στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα!) είναι κάποια από τα επιτεύγματα του διαφορετικού Γκάμπορ, που δεν ξεχώριζε μόνο λόγω των στιλιστικών του προτιμήσεων. Την εποχή που όλοι οι συμπαίκτες του στη Χέρτα εμφανιζόταν στο προπονητικό κέντρο με πολυτελέστατα αμάξια, ο ίδιος οδηγούσε ένα Μίνι Κούπερ αποδεικνύοντας και εκτός αγωνιστικού χώρου πόσο απλός άνθρωπος είναι.
Την Κυριακή ο Γκάμπορ Κίραλι θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να παίξει ένα ακόμα παιχνίδι με την εθνική του ομάδα. Θα είναι το 99ο του και όπως έχουν έρθει τα πράγματα και ένα από τα πιο κρίσιμα της τεράστιας καριέρας του. Αν η Ουγγαρία καταφέρει να κερδίσει μια θέση στο Euro του καλοκαιριού ο, 40χρονος τότε, Κίραλι θα έχει την ευκαιρία στα γήπεδα της Γαλλίας να ξεπεράσει τον Γιόζεφ Μπόζικ (που έχει 101) και να γίνει ο πρώτος Ούγγρος σε συμμετοχές. Και εδώ που τα λέμε, παραβλέποντας τα αδιάφορα για εμάς στατιστικά, δεν θα ήταν καθόλου άσχημο το καλοκαιράκι, πίνοντας κρύες μπύρες στο μπαλκόνι μπροστά στην τηλεόραση, να σχολιάζουμε για πολλοστή φορά αυτή την τόσο γνώριμη γκρι, λερωμένη από το χόρτο, φόρμα που στο μυαλό μας περισσότερο συνδυάζεται με τη «μπαλίτσα» της γειτονιάς με την οποία μεγαλώσαμε, παρά με το επαγγελματικό, ακριβοπληρωμένο ποδόσφαιρο.