Το ξυπόλητο παιδί στην αναγεννημένη Πάρμα

Ήταν μια Κυριακή σαν τις άλλες. Το ημερολόγιο έγραφε 8 Σεπτεμβρίου του 1996 και η Serie A ξεκινούσε. Η πρωταθλήτρια Μίλαν αντιμετώπιζε εκείνο το απόγευμα τη Βερόνα με προπονητή το μεγάλο Ουρουγουανό Όσκαρ Ταμπάρες. Η Βερόνα κέρδισε ένα κόρνερ που το εκτέλεσε με πολύ άσχημο τρόπο. Ο Λιβεριανός Ζορζ Γουεά (που θα γινόταν θρύλος της Μίλαν) κατέβασε με μεγάλη άνεση την ψηλή μπαλιά στη μεγάλη περιοχή της Μίλαν και ξεκίνησε από θέση δεξιού μπακ. Μέχρι να πάρει χαμπάρι κάποιος τι έγινε, ο Γουεά είχε εκτοξευτεί στην αντεπίθεση και σχεδόν έφτανε στη μεσαία γραμμή. Πάνω που φάνηκε να μπερδεύεται ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους, κράτησε την μπάλα, τους ξεπέρασε και ξεχύθηκε μπροστά. Πέρασε ακόμα έναν αντίπαλο, πάτησε στην αντίπαλη περιοχή και εκτέλεσε σκοράροντας. Ένα coast-to-coast, ένα γκολ-ποίημα που συντρόφευε τον Γουεά για πάντα στη σπουδαία καριέρα του.

Η Μίλαν τελικά έκανε μια άθλια σεζόν, ο Ταμπάρες απολύθηκε κι η πρωταθλήτρια τερμάτισε τελικά 11η και 22 βαθμούς πίσω από την πρώτη Γιουβέντους. Ακριβώς πίσω από τις “ζέβρες” τερμάτισε η μεγάλη έκπληξη εκείνης της σεζόν. Η Πάρμα του Αντσελότι με πρωταγωνιστές τους Μπουφόν και Τουράμ πίσω, τον Κιέζα και τον Κρέσπο μπροστά. Οι Τζιαλομπλού μπορεί να ξεκίνησαν τη σεζόν με δυο μεγάλες αποτυχίες, τους αποκλεισμούς σε κύπελλο και ΟΥΕΦΑ από Πεσκάρα και Γκιμαράες, αλλά στο πρωτάθλημα έδωσαν τη μάχη μέχρι το τέλος και κέρδισαν πολλούς νέους φίλους σε όλη την Ευρώπη, μια που τότε το ιταλικό πρωτάθλημα δεν ήταν φτωχός συγγενής. Τα 28 γκολ του Ιταλού και του Αργεντίνου γέμισαν πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.

Ο 9χρονος τότε Ζερβέ Γιάο Κουασί κάπου στις γειτονιές του Αμπιτζάν της Ακτής του Ελεφαντοστού πιθανότατα δεν ήξερε τι σημαίνει η λέξη Πάρμα. Ούτε βέβαια είχε δει το γκολ του Ζορζ Γουεά. “Δεν είχαμε τηλεόραση στο σπίτι μου. Ήταν επιτυχία αν είχαμε κάτι να φάμε” δήλωσε πριν λίγες ημέρες στην Γκατζέτα ντελο Σπορτ, ο γνωστός ως Ζερβίνιο (από τη βραζιλιάνικη παράφραση του μικρού του ονόματος). Ο λόγος που ρωτήθηκε; Το γκολ που σκόραρε με την Πάρμα απέναντι στην Κάλιαρι και για πολλούς ήταν μια αντιγραφή του γκολ του Γουεά 22 χρόνια πριν. Ο Ζερβίνιο πήρε την μπάλα στα δεξιά, λίγο έξω από την περιοχή, έκανε ένα σλάλομ, άνοιξε την μπάλα και σκόραρε ένα ονειρικό γκολ.

Τα 82 μέτρα της κούρσας του Ζερβίνιο

22 χρόνια αργότερα από εκείνον τον Σεπτέμβριο του 1996 οι μοίρες του φτωχού αγοριού και της ομάδας από την πόλη με το προσούτο και το διάσημο τυρί συναντήθηκαν. Σε μια εποχή που κι οι δύο προσπαθούν να βρουν την αίγλη του παρελθόντος. Ο Ιβοριανός μάλιστα έγινε τόσο σημαντικός, που ο τραυματισμός του μερικές ημέρες πριν μπορεί να είναι σημαντικό πλήγμα για τους Κροτσιάτι που αγωνίζονται το μεσημέρι της Κυριακής στο δύσκολο παιχνίδι απέναντι στην Τζένοα. Η εμπειρία του είναι πολύτιμη για την ομάδα του και τα γκολ του ακόμα πιο σημαντικά.

Ο Ζερβίνιο ήταν μέλος μιας μεγάλης οικογένειας που ζούσε πολύ φτωχικά σε μια από τις αρκετές επικίνδυνες περιοχές λίγο έξω από το Αμπιτζάν. Ο πατέρας του είχε ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και του κόλλησε το μικρόβιο. Από πιτσιρικάκι έπαιζε στους δρόμους, μέχρι που έγινε δεκτός στις περίφημες Ακαδημίες ASEC του Αμπιτζάν εκεί που βγήκαν παίκτες όπως τα αδέρφια Τουρέ, μερικοί από τους… Καλού, ο Εμπουέ κι ο Ζοκορά. Ο μικρός άρχισε να παίζει ξυπόλητος, όπως και τα άλλα παιδιά, καθώς “κέρδιζες” τα παπούτσια σου με βάση την απόδοσή σου, τρία χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με τη συνέντευξή του, για να σου δώσουν παπούτσια έπρεπε να κάνεις 50 κεφαλιές με τον τοίχο, 50 κοντρόλ με το ένα πόδι και 50 με το άλλο, χωρίς να σου πέσει η μπάλα. Ο Ζερβέ τα κατάφερε.

Ο μικρός ξεχώρισε για τα προσόντα του ανάμεσα στα πολλά παιδιά που έψαχναν τη διέξοδο από τη φτώχεια στην μπάλα. Ξεχώρισε για την ταχύτητά του, την τεχνική του κι αυτό το απρόσμενο που είχε και κάπως έτσι κατέληξε σε μια από τις ομάδες που αποτελούσαν ενδιάμεσο σταθμό για πολλούς Αφρικανούς τότε. Την Μπέβερεν. Και μπορεί να έφυγε από τις δυσκολίες της Αφρικής για την “πολιτισμένη” Ευρώπη, αλλά η μετακόμιση στη Φλάνδρα του Βελγίου δεν ήταν και ό,τι πιο εύκολο. Το κρύο και η αλλαγή περιβάλλοντος δεν ήταν απλά πράγματα για έναν έφηβο που καθημερινά ήθελε να μιλήσει με τους δικούς του. Μετά από δύο σεζόν στην Μπέβερεν ως εξτρέμ, ο Ζερβίνιο πήρε μια ευκαιρία στη Γαλλία και τη Λε Μαν. Εκεί συνάντησε το Ρουντί Γκαρσιά (με γαλλική προφορά), τον άνθρωπο στον οποίο όπως έχει πει πολλές φορές χρωστάει πολλά. Αυτός τον πίστεψε, αυτός τον μετακίνησε στην επίθεση, αυτός τον βοήθησε να κάνει το μεγάλο άλμα.

Τις χρονιές που η Πάρμα ζούσε την παρακμή της και έδινε μάχη για την κατηγορία (πέφτοντας τελικά μετά από 18 συνεχόμενα χρόνια στη Serie A), ο Ζερβίνιο έκανε όνομα με τη Λε Μαν. Κι όταν ο Γκαρσιά πήγε στη Λιλ, περίμενε ένα χρόνο και τον πήρε εκεί. Δίπλα σε παίκτες όπως ο Αζάρ, ο Μαβουμπά κι ο Καμπαγιέ, ο Ζερβίνιο κατέκτησε το νταμπλ και έγραψε δύο καταπληκτικές σεζόν. Ήταν παίκτης που δεν χωρούσε πλέον στη Γαλλία και φυσικά τι καλύτερο από μία μεταγραφή στην Άρσεναλ δίπλα στον Βενγκέρ που τον προόριζε για αντι-Αρσάβιν, για να κάνει ντουέτο με το Νασρί στα δύο άκρα. Οι προσδοκίες μεγάλες για έναν παίκτη που όλοι έλεγαν ότι θα φτάσει πολύ ψηλά.

Η πορεία του όμως στο Λονδίνο ήταν κακή, ακόμα πιο άσχημη κι από αυτή της Άρσεναλ που είχε μπει στα χρόνια της ανομβρίας. Ο Ζερβίνιο έκανε πολλές οικτρές εμφανίσεις, η ταμπέλα του χασογκόλη του κόλλησε, η ψυχολογία του πήρε τον κατήφορο και το μόνο θέμα συζήτησης ήταν το κούρεμά του και αν το κούτελό του είναι τεράστιο ή φταίει η κορδέλα του. Τα 28 γκολ και οι 14 ασίστ με τη Λιλ σε δύο σεζόν έγιναν 9 γκολ σε δύο σεζόν με την Άρσεναλ. Η ψυχολογία του είχε πιάσει πάτο και αυτό φαινόταν και στις εμφανίσεις με την εθνική. Στο Κύπελλο Εθνών της Αφρικής το 2012 σκόραρε το γκολ της πρόκρισης απέναντι στο Μάλι στον ημιτελικό. Στον τελικό, είχαμε μια ακόμα μαγική στιγμή για όσους από μας λατρεύουμε αυτή τη διοργάνωση. Οι δύο ομάδες με το 0-0 έφτασαν στα πέναλτι και δεν αστόχησαν σε κανένα από τα πρώτα 14 χτυπήματα (!!). Ο κόουτς της Ακτής Ελεφαντοστού έδωσε εντολή στο Ζερβίνιο να εκτελέσει το 15ο, ο ίδιος αρνήθηκε επειδή δεν πίστευε στον εαυτό του και στη θέση του πήγε τελικά ο Κόλο Τουρέ που αστόχησε. Για καλή τύχη όμως του Τουρέ, αστόχησε κι ο επόμενος παίκτης από τη Ζάμπια. Κάπως έτσι, ο Ζερβίνιο αναγκάστηκε να πάει και τελικά να αστοχήσει κι αυτός με τη σειρά του. Μετά από 14 εύστοχα, είχαμε 3 σερί άστοχα και με το επόμενο εύστοχο, η Ζάμπια κατέκτησε το τρόπαιο. Ο Ζερβίνιο έγινε ο μοιραίος.

Ο Ζερβίνιο δεν αντέχει να δει τα πέναλτι το 2015

Για μια ακόμα φορά χρειάζεται την πατρική φιγούρα του Γκαρσιά. Ο Γάλλος αναλαμβάνει τη Ρόμα και αγοράζει για τρίτη φορά το Ζερβίνιο σε μια ιστορία αγάπης που ξεπερνά το Μπάγεβιτς-Αμπονσά. Ο Ζερβίνιο κάνει εξαιρετική πρώτη σεζόν, τερματίζει στη 2η θέση με τους Ρωμαίους και είναι πρώτος σε ασίστ στο πρωτάθλημα, ενώ σκοράρει και εννιά φορές. Πίσω στην Αγγλία δεν μπορούν να το πιστέψουν βλέποντας τον Ιβοριανό να δείχνει πόσο καλός είναι. Η αναγέννησή του στη Ρόμα είχε το ίδιο αποτέλεσμα και με την εθνική. Δύο γκολ στο Κύπελλο Εθνών της Αφρικής το 2015 και κύπελλο για την Ακτή. Αυτή τη φορά στο 22ο πέναλτι (!) απέναντι στην Γκάνα. Ο Ζερβίνιο έχει ήδη βγει αλλαγή στο 122′ για να μην εκτελέσει και είναι ανήμπορος ακόμα και να παρακολουθήσει. Γυρίζει την πλάτη. Στο τέλος πανηγυρίζει.

Μένει τρεις σεζόν στη Ρώμη, αλλά σιγά σιγά πέφτει σε απόδοση. Η απόλυση του Γκαρσιά φέρνει τον παραγκωνισμό του και τελικά καταλήγει στην Κίνα όπου παίρνει αμύθητα χρήματα, περίπου 10 εκατομμύρια. Ο ίδιος αγγίζει απίστευτα επίπεδα γραφικότητας όταν λέει ότι λόγω του ταλέντου του τα αξίζει, ενώ παίρνει 150 χιλιάρικα για κάθε γκολ (χωρίς να σκοράρει πολύ τελικά όμως). Καταφέρνει πάντως να βοηθήσει την οικογένειά του και να λύσει οριστικά κάθε οικονομικό ζήτημα για πολλές γενιές. Παρά τα πλούτη όμως, φαίνεται πως είχε λίγη μπάλα μέσα του και μετά την Κίνα στην οποία δεν μαγεύει.

Η σίγουρα όχι πλούσια Πάρμα ανέβηκε φέτος ξανά, αναγεννημένη από τις στάχτες της. Μετά τη διάλυση του 2013, η Πάρμα Κάλτσιο 2013 ξεκίνησε από τα βάθη των χαμηλών κατηγοριών και σιγά σιγά κατάφερε το μικρό θαύμα της επιστροφής. Το μπάτζετ των Παρμιτζιάνι δεν είναι όπως των Κινέζων, αλλά κατάφεραν να φέρουν πίσω στην Ευρώπη τον Ζερβίνιο στα 31 του. Πόσοι πίστεψαν ότι ο Αφρικανός θα μπορούσε να βοηθήσει; Λίγοι. Κι όμως, σκόραρε με τη Γιουβέντους και μας έκανε αρχικά να θυμηθούμε ότι υπάρχει κι η συνέχεια ήταν αντίστοιχη. Οι περισσότεροι περίμεναν την άλλη μεταγραφή, τον Ιγκλέζε να κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ο Ιβοριανός έχει σκοράρει ήδη 3 φορές στο πρωτάθλημα με το τελευταίο γκολ να δίνει και τους τρεις βαθμούς της νίκης. Μέχρι τώρα έχει ένα γκολ λιγότερο από όσα σκόραρε στην Κίνα από το 2016 ως το 2018. Δεν είναι κι άσχημη αρχή.

https://www.youtube.com/watch?v=Ldt5ir9dH2s

Η πόλη γιορτάζει την επιστροφή

Στο 4-3-3 του Ρομπέρτο ντ’ Αβέρσα ο Ζερβίνιο έχει την ευχέρεια να κινείται αρκετά ελεύθερα, να δημιουργεί και να σκοράρει. Και σίγουρα είναι από τους πιο έμπειρους παίκτες της ομάδας, αφού αρκετοί βασικοί έχουν εμπειρία κυρίως από χαμηλότερες κατηγορίες. Στη μάχη για την παραμονή (που ήταν ο βασικός στόχος του συλλόγου όταν ανέβηκε), ακόμα κι ο ψυχολογικά ευάλωτος Ιβοριανός είναι ένα σημαντικό γρανάζι. Τα χρόνια πέρασαν, ο Ζερβίνιο δεν θα έχει ξανά ίσως τις ευκαιρίες να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά μια ιστορική φανέλα και ένα κοινό διψασμένο για επιτυχίες ίσως να του δώσουν τις συνθήκες για να θυμίσει στιγμές που έζησαν στη Λιλ και τη Ρώμη. Κι η φανέλα που έχουν φορέσει μερικοί από τους κορυφαίους στράικερ της τελευταίας 20ετίας να βρει έναν αξιόλογο κάτοχο.