Η μέρα που έβαλε γκολ στη Γερμανία “μέχρι και ο Χέσκι”

Ο Τζον Μότσον είναι ένας θρύλος του BBC που περιγράφει αγώνες από το 1971. Στο βιογραφικό του διαβάζεις πως έχει καλύψει 10 Παγκόσμια Κύπελλα, 10 Euro, 29 τελικούς κυπέλλου Αγγλίας και συνολικά πάνω από 2000 αγώνες. Όταν κάποιος τον ρωτάει ποιο είναι το πιο συναρπαστικό παιχνίδι που έχει περιγράψει η επιλογή του προκαλεί μια μικρή έκπληξη. Δεν είναι ούτε κάποιος σπουδαίος τελικός, ούτε κάποιο ματς με τρελή εξέλιξη, ούτε κάποια μεγάλη πρόκριση των ‘τριών λιονταριών’. Είναι ένας αγώνας προκριματικών του Μουντιάλ. “Όταν ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα, κοίταξα τον ηλεκτρονικό πίνακα γιατί ειλικρινά δεν μπορούσα ακόμα να πιστέψω αυτό που είχα παρακολουθήσει. Έπρεπε να κοιτάξω πάλι για να επιβεβαιώσω το σκορ. Ήταν η πιο εντυπωσιακή εμφάνιση της Αγγλίας που έχω δει ποτέ.”

1 Σεπτεμβρίου 2001. Η Γερμανία φιλοξενεί την Αγγλία σε ένα από τα τελευταία παιχνίδια των προκριματικών για το Μουντιάλ του 2002. Το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου είναι γεμάτο καθώς ένα παιχνίδι Γερμανία-Αγγλία δεν είναι ποτέ μια απλή υπόθεση, ειδικά όταν δεν μιλάμε για κάποιο φιλικό αλλά για ένα παιχνίδι που ίσως κρίνει την απ’ευθείας πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δυο αγωνιστικές πριν το τέλος οι Γερμανοί είναι στην κορυφή του ομίλου (που, όπως θα θυμούνται πολλοί, περιλαμβάνει και την Ελλάδα) με 16 βαθμούς ενώ οι Άγγλοι ακολουθούν με 10 κι ένα παιχνίδι λιγότερο. Μια νίκη των γηπεδούχων τους στέλνει από τώρα το επόμενο καλοκαίρι στην Ασία, μια ισοπαλία τους επιτρέπει να ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους και να περιμένουν την τελευταία αγωνιστική για να κλειδώσουν την πρόκριση.

Stoiximan Master: Διεκδικείς έως 10.000€ εντελώς δωρεάν* σε ένα παιχνίδι!

Στους πάγκους των δυο ομάδων κάθονται δυο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονται εκεί. Ο Ρούντι Φέλερ είχε αναλάβει το ρόλο του προσωρινού προπονητή την προηγούμενη χρονιά με βασικό στόχο να προετοιμάσει το έδαφος για τον Κρίστοφ Ντάουμ. Η γερμανική ΠΟ είχε υπογράψει προσύμφωνο με τον Ντάουμ και το σχέδιο έλεγε πως θα αναλάβει την εθνική με το που ολοκληρωνόταν η σεζόν του με τη Λεβερκούζεν. Το σχέδιο δεν πήγε τελικά όπως υπολογιζόταν.

Το φθινόπωρο του 2000 το όνομα του εμπλέχτηκε σε ένα σκάνδαλο που περιλάμβανε χρήση ναρκωτικών. Ο Γερμανός τεχνικός αρνήθηκε τις κατηγορίες αλλά η ολοένα και αυξανόμενη πίεση της κοινής γνώμης τον ανάγκασε να δώσει κάποιες τρίχες του για εξέταση. Προς έκπληξη του, το αποτέλεσμα του τεστ ήταν θετικό. Ο Ντάουμ επέμεινε πως ήταν αθώος και κατηγόρησε το εργαστήριο λέγοντας πως χρησιμοποίησε τις τρίχες κάποιου άλλου, κανένας όμως δεν πείστηκε. Τα πράγματα χειροτέρεψαν κι άλλο όταν άρχισαν να σκάνε νέα πικάντικα ρεπορτάζ που ισχυρίζονταν ότι η χρήση κοκαΐνης έγινε σε πάρτι γεμάτα ιερόδουλες. Η Λεβερκούζεν έλυσε το συμβόλαιο του, η ομοσπονδία ακύρωσε τη συμφωνία τους, ο Ντάουμ έφυγε άρον-άρον για τις ΗΠΑ για να “ξαναβρεί τον εαυτό του” και ο Φέλερ άδραξε την ευκαιρία και παρέμεινε στον πάγκο της εθνικής, ως μόνιμος πλέον.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες εκείνο το βράδυ του 2001 στο Μόναχο, μερικά μέτρα πιο πέρα από τον πάγκο του Ντάουμ θα έπρεπε να βρίσκεται ο Κέβιν Κίγκαν. Ούτε αυτό το σχέδιο όμως πήγε βάσει προγράμματος. Και γι’αυτό είχε βάλει το χεράκι της η αντίπαλος των Άγγλων εκείνη τη μέρα. Ένα χρόνο πριν, στο παιχνίδι των δυο ομάδων στη Μ. Βρετανία, οι Γερμανοί είχαν φύγει με το διπλό με ένα γκολ του Χάμαν, σε ένα ιστορικό παιχνίδι καθώς ήταν το τελευταίο που γινόταν στο παλιό Γουέμπλει. Ο απογοητευμένος Κίγκαν μετά τις αποδοκιμασίες του κόσμου μάζεψε τους παίκτες στα αποδυτήρια και τους εξήγησε ότι δεν είχε τη δύναμη να συνεχίσει στον πάγκο της εθνικής. Η προσπάθεια τους να τον μεταπείσουν αποδείχτηκε άκαρπη, γι’αυτό κλήθηκε άμεσα ο εκτελεστικός διευθυντής της ομοσπονδίας, Ντέιβιντ Ντέιβις.

Με τους διαδρόμους του Γουέμπλει γεμάτους δημοσιογράφους και τα αποδυτήρια κατειλημμένα από τους στεναχωρημένους παίκτες, οι δυο τους κατευθύνθηκαν στο μοναδικό μέρος που θα μπορούσαν να συζητήσουν ήσυχα και ψύχραιμα: Στις τουαλέτες! Ο Ντέιβις διαβεβαίωσε τον Κίγκαν πως η ομοσπονδία τον στηρίζει και τον θέλει στον πάγκο αλλά ο Άγγλος προπονητής είχε πάρει την απόφαση του. Οι Βρετανοί δημοσιογράφοι δεν έχασαν την ευκαιρία και την επόμενη μέρα στα πρωτοσέλιδα διάβαζες τον γραφικό τίτλο «Ο Κίγκαν είπε αντίο στις τουαλέτες» ενώ αργότερα ο Ντέιβις περιέγραψε τη συνάντηση αυτή στο ημερολόγιο του με τον εξής τρόπο: “Μια από τις πιο δραματικές στιγμές στη μακρά ιστορία του ποδοσφαίρου της Αγγλίας συνέβη στις πανάρχαιες τουαλέτες ενός σταδίου που ετοιμαζόταν να κατεδαφιστεί. Στον αέρα μπορούσες σχεδόν να μυρίσεις την επικείμενη καταστροφή.” Για να αποφύγουν παρόμοια περιστατικά στο άμεσο μέλλον, οι Άγγλοι παραμέρισαν την παράδοση και στράφηκαν για πρώτη φορά προς την ξένη αγορά, σε έναν κοσμοπολίτη και λίγο γλεντζέ Σουηδό, που σίγουρα δεν θα καταδεχόταν να παραιτηθεί πάνω από μια λεκάνη τουαλέτας.

Με τον Σβεν Γκόραν Έρικσον στον πάγκο, με Τζέραρντ και Σκόουλς στο κέντρο και δίδυμο στην επίθεση τους Όουεν και Χέσκι, οι Άγγλοι πήγαν στο Μόναχο με στόχο να μη χάσουν. Ένας στόχος προσαρμοσμένος στα ρεαλιστικά δεδομένα της εποχής. Δεν είναι μόνο ότι οι Γερμανοί αποτελούσαν κάτι σαν εφιάλτη για τους Βρετανούς, ούτε ότι ένα χρόνο πριν τους είχαν κερδίσει μέσα στο Λονδίνο. Είναι ότι τα ‘πάντσερ’ έμοιαζαν ανίκητα εντός έδρας, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Η Γερμανία δεν είχε χάσει ποτέ στην ιστορία της επίσημο αγώνα στο Μόναχο και δεν είχε ηττηθεί ποτέ εντός έδρας σε προκριματικά Μουντιάλ. “Δεν μπορώ να δω με ποιο τρόπο μπορεί η Αγγλία να πάρει ένα καλό αποτέλεσμα στο Μόναχο” δήλωνε πριν το ματς ο Έφενμπεργκ ενώ ο Νοβότνι εμφανιζόταν βέβαιος πως η Αγγλία θα αρκεστεί στα αμυντικά καθήκοντα της: “Δεν έρχονται με σκοπό να βάλουν πολλά γκολ, θα έρθουν δίνοντας προσοχή στην άμυνα τους”.

Στα πρώτα 10 λεπτά του αγώνα όλες αυτές οι θεωρίες επιβεβαιώθηκαν. Η Γερμανία μπήκε φουριόζα στο παιχνίδι, πίεσε τους φιλοξενούμενους και βρέθηκε μπροστά στο σκορ μόλις στο 6′ όταν ο θηριώδης Κάρστεν Γιάνκερ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα με κοντινή προβολή. H κανονικότητα κράτησε μόνο μερικά λεπτά. Στο 12′ ο Μπέκαμ εκτέλεσε ένα φάουλ, η μπάλα απομακρύνθηκε προσωρινά, ο Νέβιλ την επέστρεψε στην περιοχή με μια κεφαλιά και εκεί ο Καν έκανε μια έξοδο πιο άστοχη κι από κάποιες σαββατιάτικες στο κέντρο που ψάχνεις για μια ώρα πάρκινγκ και καταλήγεις να ακυρώνεις το ραντεβού και να γυρνάς σπίτι εκνευρισμένος. Ο Μπάρμπι εκμεταλλεύτηκε το λάθος, πήρε την κεφαλιά και ο Όουεν σε άδεια εστία έκανε το 1-1.

Οι γηπεδούχοι συνήλθαν γρήγορα και βγήκαν ξανά στην επίθεση αλλά ο Ντάισλερ σπατάλησε μια τεράστια ευκαιρία από το ύψος της μικρής περιοχής και ο Σίμαν έκανε μερικές σημαντικές επεμβάσεις. Όπως συμβαίνει συχνά στο ποδόσφαιρο, η τιμωρία για τις χαμένες ευκαιρίες δεν άργησε να έρθει. Ο Μπέκαμ εκτέλεσε πάλι ένα φάουλ στις καθυστερήσεις, ο Φέρντιναντ την έστρωσε με το κεφάλι στον 21χρονο Τζέραρντ και αυτός με ένα δυνατό, μακρινό σουτ πέτυχε το πρώτο του γκολ με την εθνική ομάδα. Η Αγγλία είχε κάνει την ανατροπή πριν καν λήξει το ημίχρονο αλλά τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα.

Σε ένα κείμενο του αρκετά χρόνια μετά ο Κάραγχερ έγραψε πως στα αποδυτήρια του έκανε εντύπωση το πόσο ‘φτιαγμένος’ ήταν ο Όουεν, που φαινόταν ψυχολογικά έτοιμος να πετύχει κι άλλα γκολ ενώ ο ίδιος ο βραχύσωμος Άγγλος δήλωσε αργότερα πως εκείνο ήταν ένα από αυτά τα σπάνια παιχνίδια που ένιωθε πως κυριολεκτικά ό,τι κι αν δοκίμαζε, θα έπιανε. Κάπως έτσι στο 48′ η Αγγλία βρέθηκε μπροστά με 1-3 με τον Όουεν να σκοράρει με δυνατό σουτ μετά από κεφαλιά πάσα του Χέσκι. Τρία γκολ, τρεις ασίστ με το κεφάλι!

Μην έχοντας άλλη επιλογή, οι γηπεδούχοι βγήκαν μπροστά και έκλεισαν τους Άγγλους στα καρέ τους (η κατοχή της μπάλας ήταν σταθερά πάνω από 60% για τους Γερμανούς) αλλά αυτό αναπόφευκτα δημιούργησε τεράστιες τρύπες στα μετόπισθεν. Οι Άγγλοι δεν έχασαν την τεράστια ευκαιρία που τους παρουσιαζόταν. Μέχρι το 75′ πέτυχαν άλλα δυο γκολ, πρώτα με τον Όουεν που ολοκλήρωνε το χατ-τρικ του και μετά με τον Χέσκι, που δεν φημιζόταν για τα τελειώματα του, και έφτασαν το σκορ σε ιστορικά επίπεδα. Την ώρα που οι Γερμανοί φίλαθλοι αποχωρούσαν πρόωρα από το γήπεδο, οι περίπου 6.000 Άγγλοι έστηναν πάρτι στην κερκίδα τραγουδώντας μεταξύ άλλων “5-1 και σκόραρε μέχρι και ο Χέσκι”.

Για 90 λεπτά η λογική είχε πάει περίπατο. Οι ανίκητοι εντός έδρας Γερμανοί είχαν διασυρθεί ενώ ο Όλιβερ Καν, ο μάλλον καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο εκείνη την εποχή, που προερχόταν και από τον κερδισμένο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Βαλένθια, έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της καριέρας του. Οι σχολιαστές στο BBC έκαναν αστειάκια για τον «Oliver Can’t» ενώ μετά το τέλος ο ίδιος δήλωνε: “Θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει την αθλητική τσάντα μου στην εστία κι αυτή να έβγαζε μερικά σουτ από αυτά που έφαγα”. Η διάθεση χειροτέρεψε κι άλλο μετά το τέλος όταν ο Ρούντι Φέλερ έφυγε τρέχοντας από το γήπεδο μόλις πληροφορήθηκε πως ο πατέρας του είχε πάθει έμφραγμα την ώρα που παρακολουθούσε τον αγώνα στην τηλεόραση. Ο Φέλερ ο πρεσβύτερος τελικά επέζησε αλλά το κλίμα παρέμεινε πένθιμο στις τάξεις της εθνικής για πολλές μέρες.

Στην άλλη μεριά, οι Άγγλοι φυσικά το πανηγύρισαν ως κλασικοί Άγγλοι. Ψύχραιμα και με μέτρο. Ίσως και όχι. O αγώνας κυκλοφόρησε σύντομα σε DVD, που εννοείται πως έγινε ανάρπαστο, ένα τραγούδι των Bell & Spurling που είχε βγει για τον Έρικσον λίγο καιρό πριν σκαρφάλωσε σε χρόνο ρεκόρ στην 7η θέση των τσαρτς, ένα άλλο γράφτηκε και ηχογραφήθηκε με αφορμή αυτό το ματς από τους The Business και έκανε άμεσα επιτυχία ενώ μερικές χιλιάδες μπλουζάκια που κυκλοφόρησαν τις επόμενες μέρες με τυπωμένο το σκορ του αγώνα εξαφανίστηκαν πριν καν φτάσουν στις βιτρίνες των καταστημάτων.

Λίγο καιρό μετά, στην τελευταία αγωνιστική των προκριματικών, ο Μπέκαμ ευστόχησε στο διάσημο εκείνο φάουλ απέναντι στην εθνική μας ομάδα, έκανε το 2-2 και έστειλε την Αγγλία απ’ευθείας στο Μουντιάλ, αφού οι Γερμανοί έμειναν στο 0-0 στη Φινλανδία και τερμάτισαν 2οι, που σήμαινε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία τους θα έπαιζαν στα πλει οφ. Οι Άγγλοι πήγαν το καλοκαίρι στην Κορέα και την Ιαπωνία φουριόζοι, με ένα πολύ δυνατό ρόστερ, έτοιμοι για να “το φέρουν πίσω” αλλά είπαν αντίο σχετικά νωρίς στη διοργάνωση, αφού πέτυχαν στα προημιτελικά τη Βραζιλία του Ρονάλντο, του Ριβάλντο και του Ροναλντίνιο.

Σε πλήρη αντίθεση με τους άσπονδους εχθρούς τους, οι Γερμανοί πήγαν χωρίς μεγάλες προσδοκίες στην Ασία, προερχόμενοι και από ένα τραγικό Euro από το οποίο είχαν αποκλειστεί στους ομίλους, χωρίς να κάνουν νίκη. Εκεί προχώρησαν όσο πιο αθόρυβα γίνεται και παρ’όλο που δεν έπεισαν κανέναν, ούτε και τους ίδιους τους φιλάθλους τους, έφτασαν ως τον τελικό με μεγάλο πρωταγωνιστή τον άνθρωπο που ένα χρόνο πριν έτρωγε ό,τι πήγαινε προς την εστία του, τον Όλιβερ Καν.