Ένα από τα ποδοσφαιρικά ζητήματα αυτού του καλοκαιριού είναι πού θα πάει τελικά ο Λουίς Σουάρες. Θα βρει ομάδα στην Ευρώπη; Θα επιστρέψει στη Νότια Αμερική; Θα πάει στο MLS; Διάφορες φήμες έχουν ακουστεί και μέσα σε όλες αυτές υπάρχει η προσπάθεια να επιστρέψει στην πρώτη του ομάδα, την ιστορική Νασιονάλ. O “Λούτσο” ήταν προϊόν των ακαδημιών της Νασιονάλ και παρότι έπαιξε μόλις μια σεζόν στο επίπεδο της πρώτης ομάδας γιατί οι άνθρωποι της Χρόνινχεν (ελληνιστί Γκρόνινγκεν) τον άρπαξαν μόλις τον είδαν, η σχέση του με την ομάδα παραμένει πάντα δυνατή. Αν προσέξατε, μιλήσαμε για “προσπάθεια”. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτό που γίνεται τις τελευταίες ημέρες στην Ουρουγουάη. Το χάσταγκ #SuarezANacional πήρε φωτιά μέσα σε λίγες ώρες και το υιοθέτησε ακόμα και η ίδια η ομάδα. Περισσότεροι από 50 εκατομμύρια λογαριασμοί σε 35 χώρες με 1.500 τουίτς ανά ώρα προώθησαν το μήνυμα της επιστροφής. Αλλά δεν μείναμε μόνο εκεί. Μεγάλα ονόματα προσπαθούν να ψήσουν τον Σουάρες. Ρεκόμπα και “Λόκο” Αμπρέου έχουν αρχίσει τις αναπάντητες, τα μηνύματα και τα παρακάλια στον Σουάρες, ώστε να γυρίσει πίσω, κάτι που ίσως τελικά να γίνει πραγματικότητα. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ουρουγουάη.
Το όνομα Φερνάντο Μορένα μπορεί να μην λέει πολλά στους περισσότερους. Μόνο οι πολύ παλιότεροι ή όσοι είναι άρρωστοι με το ποδόσφαιρο της Λατινικής Αμερικής θα τον γνωρίζουν. Πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που έβγαλε η χώρα. Κρατά μέχρι και σήμερα το ρεκόρ των περισσότερων γκολ στο πρωτάθλημα της χώρας, αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το πόσο συχνά σκόραρε με ένα Μ.Ο. γκολ ανά αγώνα που άγγιζε το 1. Παράλληλα είναι και ο 2ος σκόρερ όλων των εποχών στο Κόπα Λιμπερταδόρες. Όπως καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, μιλάμε για έναν γκολεαδόρ ολκής.
Εδώ με τον Γιόχαν
Αγωνίζεται στην Πενιαρόλ και το όνομά του περνάει τα όρια του Ατλαντικού. Εκείνα τα χρόνια άλλωστε, τα ταλέντα δεν έφευγαν από τα 18 και τα 19 τους για να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Φτάνουμε στο 1979 και ο Μορένα μετά από μία εξαετία στη Πενιαρόλ παίρνει μεταγραφή στην Ισπανία και τη Ράγιο Βαγιεκάνο. Η ομάδα από τη Μαδρίτη προσπαθεί να μην υποβιβαστεί και δίνει τη μάχη της, τερματίζει τελικά όμως 16η και 2 βαθμούς μακριά από τη σωτηρία. Γι’ αυτό σίγουρα δεν ευθύνεται ο Νάντο Μορένα. Σκοράρει 21 φορές, μόλις τρία γκολ λιγότερα από τον πρώτο σκόρερ Κίνι και μόλις ένα κάτω από τον Μάριο Κέμπες. Η Βαγιεκάνο δεν μπορεί να τον κρατήσει και έτσι ο Μορένα παίρνει μεταγραφή για τη Βαλένθια. Ανεβαίνει επίπεδο και την επόμενη σεζόν κάνει πορεία πρωταθλητισμού. Η Βαλένθια τερματίζει 4η και κατακτά την έξοδο στο ΟΥΕΦΑ, μόλις όμως τρεις βαθμούς από την πρωταθλήτρια Ρεάλ Σοσιεδάδ σε ένα συναρπαστικό φινάλε, με το πρωτάθλημα του 1981 να κρίνεται στο τέλος. Ο Μορένα θα φορέσει τη φανέλα των νυχτερίδων σε 31 ματς συνολικά και θα σκοράρει 16 φορές, αλλά θα πέσει και θύμα μιας άδικης απόφασης όταν θα τιμωρηθεί με αρκετές αγωνιστικές, σε μια ιστορία που έχει να κάνει με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία και ένα αποτυχημένο πραξικόπημα, αλλά και πιέσεις ώστε το πρωτάθλημα να μην πάει σε… λάθος χέρια. Θα ασχοληθούμε μια άλλη φορά με αυτό.
Καλοκαίρι 1981. Ο κόσμος της Πενιαρόλ βλέπει την ομάδα του όχι απλώς να χάνει το πρωτάθλημα, αλλά να μένει και εκτός Λιμπερταδόρες. Την ίδια στιγμή, η μισητή Νασιονάλ κατακτά το δεύτερο Κόπα Λιμπερταδόρες της ιστορίας της. Ο λαός της Πενιαρόλ είναι απογοητευμένος, οι αντιπαθητικοί γείτονες πανηγυρίζουν στους δρόμους του Μοντεβιδέο. Η διοίκηση ξέρει ότι πρέπει να κάνει μια δυνατή κίνηση, τόσο εντυπωσιασμού, όσο και ουσίας. Αποφασίζει να φέρει πίσω το ίνδαλμα Φερνάντο Μορένα. Το να πάρει μια ομάδα της Ουρουγουάης παίκτη από την Ισπανία ακουγόταν όσο εξωφρενικό ακούγεται και τώρα. Ο παίκτης δεσμεύεται με συμβόλαιο και θα πρέπει να γίνει αγορά από τη Βαλένθια. Η αλήθεια είναι όμως ότι η Βαλένθια αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και χρωστάει χρήματα και στον ίδιο τον Μορένα. Συνεπώς, δεν είναι τόσο αδύνατο όσο ακούγεται. Η Πενιαρόλ κάνει ότι μπορεί στις διαπραγματεύσεις. Ο πρόεδρος ταξιδεύει στην Ισπανία.
Η Βαλένθια ζητάει πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια, ποσό που είναι αρκετά υψηλότερο από αυτό που είχε ξοδέψει η Ράγιο για να τον αγοράσει από την Πενιαρόλ. Ο ίδιος ο Μορένα δέχεται να πάρει λιγότερα από όσο έπαιρνε στην Ισπανία, καταλαβαίνοντας τη θυσία που γίνεται και συγκινημένος που θα γυρίσει πίσω στην αγαπημένη του ομάδα. Η Πενιαρόλ παζαρεύει λίγο και καταφέρνει να κατεβάσει την τιμή λίγο πιο κάτω. Ο πρόεδρος Ουάσινγκτον Κατάλντι καταφέρνει κάτι που φαινόταν απίθανο. Η συμφωνία ολοκληρώνεται τελικά και ο παίκτης ξαναγίνεται κιτρινόμαυρος.
Η επιστροφή του Μορένα θυμίζει επιστροφή πολιτικού αρχηγού μετά από εξορία
6 Απριλίου 1981. Το Αεροπουέρτο ντε Καράσκο έχει γεμίσει με χιλιάδες κόσμου. Μοναδικές στιγμές. Το αεροπλάνο προσγειώνεται και ο Νάντο πατάει ξανά το χώμα της Ουρουγουάης. Ο κόσμος έχει κατακλύσει το αεροδρόμιο και τους δρόμους. Ο Μορένα μπαίνει στο αυτοκίνητο του γιου του προέδρου. Από πίσω ένα καραβάνι συνοδεύει τον παίκτη σε όλη τη διαδρομή του από το αεροδρόμιο. Κόρνες, κόσμος σταματημένος να αποθεώνει τον παίκτη σε κάθε γωνία, μοναδικές στιγμές. Το καραβάνι περνά και από εκεί που προπονούνται οι άλλοι παίκτες της Πενιαρόλ. Σταματούν την προπόνηση και βγαίνουν να χαιρετίσουν το ίνδαλμα. Να αγκαλιάσουν τον παλιό και νέο τους συμπαίκτη. Η τουρνέ του Μορένα συνεχίζεται και φτάνει στον τερματικό της σταθμό. Τα γραφεία της Π.Ο. της Ουρουγουάης. Πλήθος κόσμου τον περιμένει και εκεί. Ο ποδοσφαιριστής αποθεώνεται, κάνει δηλώσεις: «Αν είχα φανταστεί πόσο πολύ με αγαπάει ο κόσμος, δεν θα είχα φύγει ποτέ», θα πει.
Το καραβάνι ξεκινά από το αεροδρόμιο
Υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια όμως. Η Πενιαρόλ έχει συμφωνήσει μεν με τη Βαλένθια, αλλά η ομάδα της Ισπανίας περιμένει την τραπεζική εγγύηση. Για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή, η Πενιαρόλ χρειάζεται χρήματα που δεν τα έχει. Η συμφωνία αγγίζει το 1 εκατομμύριο σε τρεις περίπου δόσεις, με την πρώτη να πρέπει να πληρωθεί όταν θα γίνει ένα φιλικό μεταξύ των δύο ομάδων στο Μοντεβιδέο. Γίνεται έκκληση στον κόσμο, καθώς φτάνει η ώρα οι οπαδοί να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πραγματοποιηθεί η τραπεζική χρηματοδότηση. Ο κόσμος δεν μένει αμέτοχος. Αντί για «Επιχείρησις Γης Μαδιάμ» όπως θα έλεγε και ο ΘουΒου, στήνεται το «Οπερασιόν Ρετόρνο Φερνάντο Μορένα» (επιχείρηση επιστροφής Φερνάντο Μορένα) με σλόγκαν «Όλοι εμείς θα φέρουμε τον Μορένα». Η λατρεία και η τρέλα φτάνουν σε τέτοιο σημείο που βγαίνει μέχρι και τραγουδάκι:
Τον Μορένο θα τον φέρουμε όλοι
Γιατί είμαστε Πενιαρόλ
Και θα δείξουμε στον κόσμο όλο
ότι μπορούμε, μπορούμε
να φέρουμε τον καμπεόν
Οι εξορμήσεις θυμίζουν πολιτική προσπάθεια, με το μπλοκ στο χέρι οι υπεύθυνοι πηγαίνουν στους απλούς οπαδούς του συλλόγου για την εισφορά. Η τρέλα του κόσμου είναι τέτοια που κανείς δεν σκέφτεται να μην βοηθήσει. Τα λεφτά βρίσκονται, η μεταγραφή ολοκληρώνεται χάρη στον λαό της Πενιαρόλ. Κι ο Μορένα; Κάνει τίποτα ή τζάμπα ο κόπος; Φυσικά και κάνει. Η Πενιαρόλ θα κατακτήσει μαζί του δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα και κυρίως το Λιμπερταδόρες του 1981. Εκεί που στο 89′ του αγώνα ρεβάνς, ο Μορένα θα σκοράρει το μοναδικό γκολ των δύο αναμετρήσεων με την Κομπρελόα. Και λίγο καιρό αργότερα, η Πενιαρόλ θα κατακτήσει και το Διηπειρωτικό, επικρατώντας της Άστον Βίλα με 2-0 (από εκεί και η αρχική φωτογραφία του κειμένου μας). Ο Μορένα θα μπει στο πάνθεον των παικτών του συλλόγου, ο παίκτης που η αγάπη του κόσμου (και φυσικά ένας ικανός πρόεδρος) έφεραν πίσω στην Ουρουγουάη για να οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή του κόσμου.
Aπόδειξη αγάπης στον έρανο
Δυστυχώς για τη Λατινική Αμερική, το Κόπα Λιμπερταδόρες τείνει να εξελιχθεί κι αυτό σε μια αποκλειστικότητα δύο χωρών, της Αργεντινής και της Βραζιλίας. Στα φετινά προημιτελικά έχουμε πέντε ομάδες από τη Βραζιλία και τρεις από την Αργεντινή. Γίνεται λίγο Τσάμπιονς Λιγκ με λίγα λόγια, τουλάχιστον στο άνοιγμα της ψαλίδας. Η Πενιαρόλ μπορεί να συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Ουρουγουάης, κατάφερε όμως να κατακτήσει το τελευταίο της Κόπα Λιμπερταδόρες το μακρινό 1987. Ο Μορένα έχει φτάσει τα 70 του πλέον και αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα υγείας. Είχε θέση στην αγαπημένη του ομάδα, αλλά λόγω των θεμάτων υγείας δεν μπορούσε πλέον να εργάζεται. Η διοίκηση αποφάσισε ότι ο Μορένα θα συνεχίσει να λαμβάνει τον μισθό του εφ’ όρου ζωής, θα μετατραπεί σε σύνταξη για να τιμήσει αυτόν τον ιστορικό ποδοσφαιριστή που έγραψε ιστορία στις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Τον άνθρωπο που ο κόσμος έφερε πίσω κι αυτός τον ευχαρίστησε με τα κορυφαία τρόπαια.