Ο σκληροτράχηλος “Πεπ” Καργκόλ της Ρεάλ Μαδρίτης υπήρξε ένα από τα «θύματα» του Ζάρκο Πάσπαλι στα ένδοξα 90s. Η ιστορία που διηγείται ο Ισπανός φόργουορντ είναι χαρακτηριστική του μεγαλείου αλλά και των αδυναμιών του Μαυροβούνιου σούπερ-σταρ…
Ήταν ο ξένος παίχτης που άλλαξε το ελληνικό μπάσκετ, πιθανόν όσο κανένας άλλος. Ένας Γιουγκοσλάβος αστέρας, μέλος της πανίσχυρης εκείνης εθνικής ομάδας των «πλάβι», ήρθε στην Ελλάδα και έκανε αμέσως τη διαφορά. Ο αριστερόχειρας φόργουορντ (αγωνίστηκε στους δύο «αιώνιους», στον Πανιώνιο και στον Άρη) τρομοκρατούσε κάθε αγωνιστική τους αντιπάλους του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, σκοράροντας με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.
Ο Ζάρκο ήταν αρκετά ταλαντούχος με δυνατά ένστικτα σκόρερ. Στο ανοιχτό γήπεδο έκανε θραύση καθώς ο συνδυασμός μεγέθους, δύναμης, ταχύτητας και τεχνικών δεξιοτήτων ήταν ουσιαστικά unmatched για την εποχή. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του όμως ήταν ίσως η μεγάλη καρδιά και η ηγετική του στόφα. Δεν φοβόταν να πάρει την ευθύνη στα δύσκολα ποτέ και να καθοδηγήσει τους συμπαίχτες του εντός και εκτός παρκέ.
Υπήρχε βέβαια και η άλλη πλευρά του Ζάρκο. Ο τύπος ήταν τόσο καλός παίχτης που στην καλή του βραδιά δεν «έβλεπε» τίποτα και κανέναν. Παρέμενε εκνευριστικά κουλ. Feel good guy, από αυτούς που όλοι θέλουν να κάνουν παρέα γιατί αισθάνονται καλά δίπλα τους. Ο Ζάρκο επίσης ως γνωστόν κάπνιζε μανιωδώς. Ήταν μια συνήθεια που αδυνατούσε να αφήσει και μερικά χρόνια αργότερα κόντεψε να του κοστίσει τη ζωή. Συνήθως κάπνιζε τα βράδια στο σπίτι ή στην έξοδο για ποτό. Συνήθως. Όχι πάντα.
Βasket League: Οι αποδόσεις για την κατάκτηση του πρωταθλήματος
Ας αφήσουμε τον Πεπ Καργκόλ να μας διηγηθεί τη δική του εμπειρία…
«Ο Ζάρκο Πάσπαλι ήταν ένας από τους δυσκολότερους αντιπάλους που είχα ποτέ. Πολύ δυναμικός, πολύ δύσκολο να αμυνθείς απέναντι του.
Θυμάμαι ένα περιστατικό σε ένα μεταξύ μας παιχνίδι στην Αθήνα. Δεν είμαι σίγουρος εάν παίζαμε με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό όμως έχω κρατήσει στη μνήμη του τη σκηνή. Αμυνόμουν στον Πάσπαλι από το ξεκίνημα και αυτός με είχε διαλύσει. Όλα τα σουτ του πήγαιναν μέσα. Ο κόουτς μου φώναζε να γίνω πιο πιεστικός, να παίξω πιο δυνατά με περισσότερη επαφή και εάν ήταν δυνατόν να προσπαθήσω να τον εκνευρίσω γιατί θα τσιμπούσε και θα μπαίναμε σε καβγά (ο οποίος θα τον έκανε ίσως να χάσει τον ρυθμό του).
Στο ημίχρονο πάμε στα αποδυτήρια. Δεν υπήρχαν τουαλέτες στον δικό μας χώρο αλλά κοινές. Πήγα λοιπόν σε αυτές, λίγο πριν βγούμε στο παρκέ, αλλά όταν πήγα να ανοίξω την πόρτα αυτή ήταν κλειδωμένη. Αναγκαστικά περίμενα.
Λίγο αργότερα η πόρτα ανοίγει και βγαίνει έξω ο Πάσπαλι με το τσιγάρο στο χέρι. Ο τύπος κάπνιζε στο ημίχρονο. Με χαιρετάει (γεια, πώς πάει;)
Τρελάθηκα. Σκεφτόμουν ότι αυτό το κα@#$%ρμα που με έχει διαλύσει εκεί έξω στο πρώτο ημίχρονο είναι στις τουαλέτες χαλαρός και κάνει τσιγάρο του. Έπρεπε να απαντήσω στο γήπεδο.
Μάταια όμως. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ζάρκο συνέχιζε να βάζει τα πάντα. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος για να τον σταματήσω. Φυσικά, συνέχισα να τα ακούω από τον κόουτς γιατί έτρωγα το ένα καλάθι μετά το άλλο…»
Ευρωλίγκα: Οι αποδόσεις για τους νικητές της σεζόν 22/23
Κουράγιο «Πεπ». Ήταν όντως μια πολύ «Ζάρκο Πάσπαλι» ιστορία