Υπάρχει η γνωστή έκφραση “μεγάλωσε σε ποδοσφαιρική οικογένεια” που συνήθως τη λέμε για κάποιον που είχε πατέρα και άντε κανέναν θείο ή αδερφό να παίζει μπάλα. Στην περίπτωση του Εντέν Αζάρ όμως ο όρος είναι ακόμα πιο κυριολεκτικός. Ο πατέρας του Τιερί έφτασε μέχρι τη Λα Λουβιέρ στο Βέλγιο, ενώ η μητέρα του Καρίν έπαιζε στην Α’ εθνική του γυναικείου πρωταθλήματος. Έπαιζε μπαλίτσα ακόμα και όταν είχε τον Εντέν στην κοιλιά της, μέχρι τριών μηνών έγκυος. Φυσικά τον Τιερί τον γνώρισε στο γήπεδο, αμιγώς ποδοσφαιρικός έρωτας. Ο Τοργκάν, ο Κιλιάν και ο Ίθαν (η προφορά σε ονόματα και τόπους ελέγχεται σε αυτό το άρθρο), οι τρεις μικρότεροι αδερφοί της οικογένειας ασχολήθηκαν κι αυτοί με το ποδόσφαιρο και συνεχίζουν να το κάνουν. Πενταμελής οικογένεια, αφοσιωμένη στην μπάλα.
Μέσα σε αυτή την οικογένεια λοιπόν μεγάλωσε ο μικρός Εντέν, στο Μπρεν-λε-Κομτ του Βελγίου, στα 50 χιλιόμετρα μακριά από τη Γαλλία. Στο σπίτι με τα κόκκινα τούβλα ανάμεσα στα χωράφια και πολύ κοντά σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο που πήγαινε με τα πόδια. Ένα σπίτι γεμάτο με φωτογραφίες από ποδοσφαιρικούς αγώνες και από αγόρια με στολές (και μια γυναίκα). Ο Εντέν έπαιξε σε δύο τοπικές ομάδες στο Βέλγιο ως πιτσιρίκι και γρήγορα έγινε η ατραξιόν. Οι γονείς των παιδιών της αντίπαλης ομάδας πήγαιναν στο γήπεδο και φώναζαν το όνομά του, αντί αυτό των κανακάρηδών τους. Ήθελαν να δουν ακόμα ένα μαγικό, ακόμα ένα γκολ του Αζάρ. Ο Εντέν δεν έζησε για πολύ εκεί, καθώς η Λιλ τον εντόπισε και πέρασε στην άλλη πλευρά. Στην πλευρά της Γαλλίας.
Μαμά-μπαμπάς και μια φωτό με τρία Αζαράκια με φανέλες Γαλλίας Ζιζού
Στις ακαδημίες της Λιλ ανέπτυξε το ταλέντο του, καθώς γινόταν όλο και καλύτερος κι εντυπωσίαζε προπονητές και συμπαίκτες. Όπως είπε κι ο ίδιος σε συνέντευξή του πριν τρία χρόνια: “Στη Λιλ έμαθα ποδόσφαιρο, στη Λιλ έμαθα και τη ζωή.” Άφησε το σπίτι του και τη χώρα του μόλις στα 14 του. Έμαθε να ζει μόνος του και φυσικά άρχισε να παίζει με καλύτερους παίκτες. Ένα συνεσταλμένο παιδί με απίστευτη τεχνική κατάρτιση και ντρίμπλα, αλλά και πολύ μυαλό στο κεφάλι. Γιατί είναι εύκολο αν έχεις καλή ντρίμπλα να γίνεις ένας διασκεδαστής τύπου Ντενίλσον, αν το κεφάλι σου είναι άδειο, κι όχι ένας καλός και ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής. Ο Ζαν-Μισέλ Βαντάμ, υπεύθυνος των Ακαδημιών της Λιλ, θυμάται ότι μόλις στα 14 του ο Αζάρ καθισμένος σε μια καρέκλα στο γραφείο, ανέλυσε το πλάνο του. “Θα παίξω στη Λιλ. Θα κάνω τους οπαδούς χαρούμενους. Θα κερδίσω έναν τίτλο. Μετά από αυτόν θα φύγω“. Ο Αζάρ το τήρησε στο 100%.
Με τον Κλοντ Πιελ έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα μόλις στα 16 του χρόνια. Την επόμενη σεζόν (2008-09) με το Ρουντί Γκαρσιά έγινε μόνιμο μέλος της ανδρικής ομάδας και πήρε πολλές συμμετοχές. Βγήκε δύο φορές καλύτερος νέος παίκτης της Λιγκ 1, ήταν τρεις φορές στην καλύτερη ομάδα της σεζόν και βγήκε δύο φορές καλύτερος παίκτης στη Λιγκ 1. Κι όταν το 2011-12 κατέκτησε τον τίτλο που υποσχέθηκε, το πρωτάθλημα Γαλλίας έφυγε για την Αγγλία (μεταξύ μας δεν τήρησε την υπόσχεσή του γιατί κέρδισε και δεύτερο τίτλο, το Λιγκ Καπ εκείνη τη σεζόν).
Πολλοί θεωρούν τα χρήματα που έδωσε η Τσέλσι εκείνο το καλοκαίρι, τα καλύτερα ξοδεμένα των τελευταίων ετών από τον Αμπράμοβιτς. Ένας παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά, μπορεί να παίξει σε διάφορες θέσεις μεσοεπιθετικά, να πασάρει, να σκοράρει και κυρίως να κάνει το απρόβλεπτο, να λύσει δύσκολες άμυνες. Η μπάλα κολλάει στο πόδι, η κατεύθυνση αλλάζει για πλάκα κι οι αντίπαλοι έχουν φάει την προσποίηση χωρίς να το ξέρουν. Είναι δεκάδες οι φορές που φαίνεται έτοιμος να χάσει την μπάλα και τελικά κάνει μια μαγική κίνηση με το κορμί του και να μετατρέπει την αλλαγή κατοχής σε ντρίμπλα. Για πότε πέρασαν έξι σεζόν στο Λονδίνο, δεν το καταλάβαμε. Μόνο αν κοιτάς τα στατιστικά αντιλαμβάνεσαι ότι ο Εντέν έχει γίνει μια παλιά καραβάνα στους Μπλε. Δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα Λιγκ Καπ και ένα Γιουρόπα Λιγκ στο παλμαρέ. Ποτέ όμως ένα Τσάμπιονς Λιγκ. Και ίσως λιγότερα προσωπικά βραβεία από ότι θα περίμενε κανείς. Όταν ακόμα έπαιζε πιτσιρίκι στο Βέλγιο ο προπονητής του έλεγε να σκοράρει περισσότερο, να το παίρνει πάνω του. Ο ίδιος όμως έβαζε 2-3 γκολ και μετά μοίραζε πάσες στους φίλους του για να βάλουν κι αυτοί γκολ. Όταν έγινε επαγγελματίας, ο πατέρας του (που είναι λίγο κλασσικός μανατζερομπαμπάς που θέλει να μπλέκεται λίγο παραπάνω) έλεγε να γίνει εγωιστής για να κερδίσει και καμία Χρυσή Μπάλα. Ο ίδιος συνεχίζει στο ίδιο στιλ, να κοιτάει το γενικό καλό της ομάδας, να είναι πιο χαμηλών τόνων και να κοιτάζει απλά τη δουλειά του.
Μετά τη φυγή Ζοσέ, ο Εντέν άκουσε πολλά μαζί με Φάμπρεγκας και Ντιέγκο Κόστα
Μιλήσαμε για δουλειά όμως. Ας είμαστε δίκαιοι. Δεν είναι όλα τέλεια. Είναι αρκετοί αυτοί που λένε ότι ο Αζάρ είναι ασταθής και είναι και λίγο τεμπελάκος στο χορτάρι. Το έχουν πει ακόμα και στην εθνική Βελγίου μετά από αποτυχίες. Η σχέση του με τον Μουρίνιο πέρασε από χίλια κύματα. Πολλές φορές ο Πορτογάλος, στις δύσκολες τελευταίες εβδομάδες του στην Τσέλσι, τον κατηγορούσε. “Η ομάδα παίζει με 10” έλεγε στα αποδυτήρια. Μετά την αποπομπή του Πορτογάλου, οι “μουρινικοί” οπαδοί της Τσέλσι τον θεωρούσαν ένα από τα… αρούρια των αποδυτηρίων που ροκάνιζαν την καρέκλα του Special One.
Τα πράγματα δεν άλλαξαν τόσο με τον Κόντε. Η σεζόν του πρωταθλήματος έφερε στη συνέχεια τη σεζόν των αποτυχιών κι ο Αζάρ τα έσπασε και με τον Ιταλό, κάνοντας μια όχι και τόσο καλή χρονιά και δείχνοντας δυσαρέσκεια για το στιλ παιχνιδιού. Το Μουντιάλ έμοιαζε διέξοδος μετά από τη χρονιά στην Αγγλία. Το Βέλγιο ήταν και πάλι στο όνομα πολλών, αλλά πιο συγκρατημένα από άλλες φορές. Οι πρόσφατες αποτυχίες σε άλλες διοργανώσεις δημιουργούσαν προβληματισμούς για το πόσο καλά μπορεί να πάει. Τελικά όμως η ομάδα με το πλούσιο ταλέντο, αλλά δίχως τις τεράστιες προσωπικότητες δικαίωσε όσους υπομονετικά την περίμεναν. Και κυρίως το έκανε με ωραίο τρόπο. Βλέπετε, πολλές φορές σε ένα Μουντιάλ το “αποτυχία-επιτυχία” είναι και λίγο θέμα τύχης ή έστω και θέμα όχι ωραίου ποδοσφαίρου. Δεν γίνεται η Σουηδία να έφτασε μέχρι τους 8 και το Περού να αποχαιρέτισε από τους ομίλους για παράδειγμα. Το Βέλγιο όμως προχώρησε ως εδώ με το σπαθί του. Όχι εύκολα πάντα. Χρειάστηκε να βρεθεί στο καναβάτσο με την Ιαπωνία και να υπομείνει την ασφυκτική πίεση των άσφαιρων Βραζιλιάνων που δημιούργησαν ένα κάρο ευκαιρίες. Κανείς όμως δεν θα πει ότι το Βέλγιο έφτασε λόγω της άμυνας ή λόγω των στημένων ή λόγω των πέναλτι ως εδώ, όπως το έκαναν άλλες ομάδες. Η πορεία του δεν είναι άδικη. Κι ο Αζάρ είναι από τους βασικούς νεροκουβαλητές. Έχοντας αρκετές ελευθερίες από τον Μαρτίνεθ, χωρίς να αναγκάζεται να γίνει ψευτοεννιάρι.
Στο παιχνίδι με τη Βραζιλία ο Εντέν Αζάρ έσπασε ένα ρεκόρ. Έγινε ο παίκτης με τις περισσότερες επιτυχημένες ντρίμπλες στην ιστορία του Μουντιάλ (από το 1966 και μετά που υπάρχουν τέτοια στατιστικά στοιχεία). Δοκίμασε δέκα φορές να ξεπεράσει τον αντίπαλό του και το κατάφερε και τις 10. Ένα απίστευτο 100% επιτυχίας σε δέκα προσπάθειες. Είναι μεν 5ος σε συνολικές προσπάθειες, με το Νεϊμάρ να είναι πρώτος, αλλά σε αντίθεση με το Βραζιλιάνο που κατέληγε συνήθως στο χορτάρι, ο Βέλγος με ποσοστό επιτυχίας 73,3% ξεπερνά εκτός από το Νεϊμάρ και τους Μέσι και Μπαπέ σε επιτυχία. Ταυτόχρονα, είναι δεύτερος σε κερδισμένα φάουλ στη διοργάνωση πίσω από το Βραζιλιάνο. Χωρίς μάλιστα να γκρινιάζει όλη την ώρα. Σηκώνεται συνήθως σαν κύριος και φεύγει. Κι όλα αυτά δεν είναι μια έκλαμψη στο Μουντιάλ. Στην Πρέμιερ Λιγκ μόνο ο Ζαχά δοκίμασε περισσότερες ντρίμπλες από αυτόν, αλλά ο Αζάρ είχε το καλύτερο ποσοστό ανάμεσα στους παίκτες που έκαναν τουλάχιστον 100 απόπειρες να ξεπεράσουν κάποιον αντίπαλο.
Η συζήτηση για το αν ο Αζάρ είναι ο καλύτερος ντριμπλέρ του κόσμου άνοιξε και πάλι. Όπως άνοιξε κι αυτή για την πιθανότητα να είναι ο αντι-Κριστιάνο στη Ρεάλ. Ίσως ο κύκλος στην Τσέλσι να κλείσει σύντομα. Έτσι κι αλλιώς πάντως προέχει το Μουντιάλ και ο μεγάλος ημιτελικός με τη Γαλλία. Την ομάδα που μαζί με τα αδέρφια του υποστήριζε το 1998, τότε που την αγάπησαν και φορούσαν τις φανέλες Ζιζού. Αλλά δεν ήταν μια παιδική αγάπη μόνο. Στο Euro 2012, μετά τον αποκλεισμό του Βελγίου από τα τελικά, ο Εντέν στήριζε Γαλλία. “Είμαι 99% Βέλγος και 1% Γάλλος” δήλωσε. Ο ημιτελικός όμως θα είναι πιο ζόρικος από το προηγούμενο ματς. Ο Αζάρ που ήταν ο κορυφαίος με τη Βραζιλία, είχε την τύχη να μην αντιμετωπίσει τον σημαντικό Κασεμίρο στα χαφ, είχε την τύχη να μην έχει το βασικό δεξί μπακ της Βραζιλίας να πέφτει πάνω του. Και είχε μια Βραζιλία που αναγκάστηκε από νωρίς να βγει στην επίθεση. Οι Γάλλοι του αμυντικογενή, ως φοβικού, Ντεσάμπ αντίθετα δεν θα έχουν μεγάλες απώλειες. Ο Καντέ (που ο Αζάρ χαρακτήρισε ως κορυφαίο, έναν παίκτη που αν είναι σε καλή μέρα η ομάδα του κερδίζει το 95% των φορών) θα είναι εκεί σε αντίθεση με τον Κασεμίρο κι οι Τρικολόρ δεν θα ντραπούν να περιμένουν, όπως έκαναν σε αρκετά παιχνίδια τους. Οι 10 ντρίμπλες με τη Βραζιλία ίσως να μην αρκούν για σε πάνε στον τελικό απέναντι σε αυτή τη Γαλλία. Πρέπει το κοντέρ να συνεχίσει να γράφει.