Ήταν Σεπτέμβριος του 1995 όταν η Διναμό Κιέβου υποδέχτηκε τον Παναθηναϊκό στα πλαίσια των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Διαιτητής σε εκείνο το ματς ήταν ο Ισπανός Λόπεθ Νιέτο που έφτασε στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας με τους βοηθούς του. Δύο άνθρωποι του συλλόγου παρέλαβαν τη διαιτητική τετράδα και την πήγαν να ψωνίσει σουβενίρ. Οι Ισπανοί βρήκαν ενδιαφέρον σε κάποιες γούνες, αλλά όταν ρώτησαν την τιμή τους δεν πήραν απάντηση από τους Ουκρανούς. Επέστρεψαν έτσι στο ξενοδοχείο κι όταν αργότερα χτύπησε η πόρτα του δωματίου του, ο Νιέτο την άνοιξε κι είδε σε συσκευασία δώρου δυο πανάκριβες γούνες (μία για τη γυναίκα του και μία για τη μητέρα του, καθώς οι άνθρωποι της Διναμό τον είχαν ρωτήσει για τις γυναίκες της ζωής του). Επικοινώνησε με τους συναδέλφους του και διαπίστωσε ότι όλοι είχαν πάρει δώρο από μία γούνα. Τα πράγματα ήταν ήδη περίεργα και έγιναν περισσότερο στη συνέχεια, όταν έγινε το κλασσικό δείπνο της οικοδέσποινας ομάδας.
Οι Ισπανοί μεταφέρθηκαν σε ένα σπίτι εκτός πόλης, κάπου στην εξοχή. Οι Ουκρανοί επέμεναν ότι εκεί ήταν τα γραφεία της ομάδας, αλλά στο… εξοχικό δεν υπήρχαν ούτε τρόπαια, ούτε λάβαρα, ούτε κάποιο άλλο σήμα του συλλόγου. Οι παράγοντες Σούρκις και Μπάμπιτσουκ συνέφαγαν με τους διαιτητές και κατά τη διάρκεια του φαγητού πρότειναν στους διαιτητές να κάνουν λίγη “σάουνα”, με σαφή υπονοούμενα ότι στη σάουνα θα υπήρχαν και θηλυκές παρουσίες που σίγουρα δεν θα συζητούσαν για το οφσάιντ. Οι διαιτητές αρνήθηκαν ευγενικά. Μετά το φαγητό (κι ενώ οι επόπτες… έπαιζαν μπιλιάρδο), ο Μπάμπιτσουκ είπε: “Αντόνιο, 30.000 δολάρια αν κερδίσουμε αύριο” στο Νιέτο. Ο Ισπανός μάζεψε τους υπόλοιπους και ζήτησε να τους γυρίσουν πίσω στο ξενοδοχείο.
https://www.youtube.com/watch?v=KNZOPblOS9A
MEGA και Τσάμπιονς Λιγκ, έτσι μάθαμε από παιδιά
Ο αγώνας έγινε κανονικά, η Διναμό κέρδισε με 1-0 χάρη σε ένα γκολ του Κοσόφσκι, αλλά η ΟΥΕΦΑ είχε ήδη ενημερωθεί από το Νιέτο. Το παιχνίδι ακυρώθηκε, η Διναμό αποβλήθηκε και τη θέση της πήρε η Άαλμποργκ, ενώ τιμωρήθηκε με 2 χρόνια αποκλεισμού. Οι Ουκρανοί υποστήριξαν ότι ήταν μια προσπάθεια του Νιέτο να τους εμπλέξει γιατί είχε αγοράσει τις γούνες και μετά του φάνηκαν ακριβές, αλλά η ΟΥΕΦΑ δεν πείστηκε.
Η τιμωρία μειώθηκε στη συνέχεια στην έφεση σε ένα χρόνο, αλλά παρ’ ότι υπήρχαν αρκετοί σπουδαίοι νεαροί παίκτες, η κηλίδα για το σύλλογο δεν μπόρεσε να σβηστεί αμέσως, αφού την επόμενη σεζόν η Διναμό αποκλείστηκε με συνολικό σκορ 6-2 από τη Ραπίντ Βιέννης. Ο αποκλεισμός από την Ευρώπη, σε συνδυασμό με την ισχυροποίηση της Σαχτάρ έφερε μια σημαντική αλλαγή. Την αντικατάσταση του Γιόζεφ Σάμπο από τον τεράστιο Βαλερί Λομπανόφσκι που επέστρεφε για τρίτη φορά στον πάγκο της αγαπημένης του Διναμό. Η Διναμό είχε δείξει ότι βρισκόταν σε καλό δρόμο όταν το 1993 κέρδισε με 3-1 την Μπαρτσελόνα στα πλαίσια και πάλι του Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά ήταν αυτή η αλλαγή στον πάγκο που καθόρισε την ιστορία της και μας έδωσε μια από τις πιο όμορφες ομάδες της δεκαετίας του ’90. Όταν το 1997 επέστρεψε με τον Λομπανόφσκι στην Ευρώπη, οι προκρίσεις απέναντι στην Μπάρι Τάουν και την Μπρόντμπι δεν τρόμαξαν κανέναν.
Την ίδια χρονιά που ο αποψινός αντίπαλός της για το Europa League Ολυμπιακός έκανε ντεμπούτο στο Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Ρεάλ, την Πόρτο και τη Ρόζενμποργκ, η Διναμό κληρώθηκε με PSV, Νιούκαστλ και Μπαρτσελόνα κι οι Ουκρανοί ήταν το αουτσάιντερ. Γρήγορα όμως έδειξαν ότι δεν είχαν έρθει για τη χαρά της συμμετοχής, αλλά για να παίξουν στα ίσια κάθε αντίπαλο. Η Διναμό ξεκίνησε με ένα εντυπωσιακό 1-3 μέσα στο Φίλιπς Στάντιον με τον 23χρονο Σέρχι Ρεμπρόφ και τον 21χρονο Αντρέι Σεφτσένκο να συστήνονται. Το δίδυμο σκόραρε ξανά με τη Νιούκαστλ και όσοι δεν το είχαν πάρει χαμπάρι, το έκαναν στο 3-0 επί της Μπαρτσελόνα μέσα στο Ολιμπίνσκι. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση.
Το πρώτο μεγάλο βράδυ και ένα μαγικό γκολ για το 1-0
Από εκείνη τη στιγμή, η Διναμό μετατράπηκε σε ουκρανική Ντεπορτίβο ή Βαλένθια, ομάδες που κέρδισαν πολύ ουδέτερο κόσμο. Γιατί εκπλήξεις έχουμε δει κι άλλες φορές, αλλά οι ομάδες που το κάνουν με δικό τους χαρακτήρα, με όμορφο ποδόσφαιρο και με σωστή τακτική κερδίζουν τις καρδιές μας. Και δεν ήταν μόνο το επιθετικό δίδυμο που μας κέρδισε, αλλά ένα σωρό παίκτες που μας συντρόφευαν πολλά βράδια Τετάρτης. Σοκόφσκι, Μαξίμοφ, Ντιμιτρούλιν, Χολόφκο, Χατσκέφσκι κι άλλα ονόματα που ο Λομπανόφσκι μετέτρεψε σε σπουδαίους παίκτες.
Το 3-0 όμως επί της Μπαρτσελόνα δεν ήταν η κορύφωση, καθώς λίγες εβδομάδες αργότερα στο Καμπ Νόου το σόου ήταν ακόμα σπουδαιότερο. Στο 44′ το σκορ ήταν 0-3 με τον Σεφτσένκο να έχει σημειώσει όλα τα γκολ, ενώ ο Ρεμπρόφ έγραψε το τελικό 0-4 επί της Μπαρτσελόνα του φαν Χάαλ. Η Διναμό βγήκε πρώτη στον όμιλο και ο Λομπανόφσκι με τα παιδιά του είχαν ήδη κερδίσει τη δημοσιότητα που τους άρμοζε. Η κλήρωση όμως δεν ήταν καλή, καθώς τους έφερε απέναντι στη Γιουβέντους. Η Διναμό έδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν καταλάβαινε από δύσκολες έδρες. Απέναντι σε μια ομάδα που ξεκίνησε με Ζιντάν, Ντάβιτς, ντελ Πιέρο και Ιντζάγκι προηγήθηκε και τελικά ισοφαρίστηκε από τον Πίπο για το τελικό 1-1. Στη ρεβάνς τα πράγματα ήταν αμφίρροπα και πάλι. Το γκολ του Ιντζάγκι ισοφάρισε ο Ρεμπρόφ κι ενώ πολλοί πίστευαν ότι θα είχαμε παράταση, η Γιουβέντους με ακόμα δύο γκολ του επιθετικού της και ένα ακόμα του ντελ Πιέρο πήρε το 1-4 που ήταν πολύ βαρύ για την εικόνα των ομάδων στα 180 λεπτά.
Οι Rolling Stones στο ΟΑΚΑ, ο Λυμπερόπουλος στο Νίκος Γκούμας. 16 Σεπτεμβρίου 1998.
Η Διναμό όμως δεν ήταν απλά μία ομάδα έκπληξη της μίας σεζόν. Ήταν το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού καθηγητή με πολλούς ταλαντούχους μαθητές του. Αφού λοιπόν κατέκτησε το έκτο συνεχόμενο πρωτάθλημά της (θα περνούσαν αρκετά χρόνια για να χάσει τίτλο) επέστρεψε την επόμενη σεζόν και πάλι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι δόλιοι Ουαλοί της Μπάρι Τάουν πρέπει να ένιωσαν σαν τους πειρατές στον Αστερίξ όταν κληρώθηκαν και πάλι με την ομάδα από το Κίεβο στα προκριματικά της σεζόν 1998-99. Με συνολικό σκορ 10-1 η Διναμό προκρίθηκε, αλλά στη συνέχεια ζορίστηκε απέναντι στην αξιόλογη Σπάρτα Πράγας την οποία και απέκλεισε στα πέναλτι. Αυτή τη φορά η κλήρωση έφερε αντιπάλους Λανς, Παναθηναϊκό και Άρσεναλ κι η ελληνική ομάδα αποδείχτηκε ξανά δύσκολος αντίπαλος αφού με γκολ των Λυμπερόπουλου και Μίκλαντ κέρδισε στην πρεμιέρα σε ένα ιστορικό παιχνίδι, μια που ο ΠΑΟ έπαιξε ως γηπεδούχος στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι Ουκρανοί ήρθαν ισόπαλοι και με τη Λανς στο Κίεβο και τα πράγματα φαίνονταν πολύ δύσκολα, καθώς έχαναν στο Γουέμπλεϊ από την Άρσεναλ με γκολ του Μπέργκαμπ από νωρίς. Η σεζόν ίσως να είχε χαθεί αν ο Ρεμπρόφ δεν σκόραρε στις καθυστερήσεις για μια δεύτερη συνεχόμενη ισοπαλία.
Οι Ουκρανοί πήραν μπρος στο δεύτερο γύρο και με τρεις σερί νίκες (χρειάστηκε το αυτογκόλ του Μπασινά για να καταβάλουν τον Παναθηναϊκό) κατέκτησαν και πάλι την πρώτη θέση στον όμιλό τους παίρνοντας την πρόκριση. Όπως έναν χρόνο πριν έφυγαν από το Τορίνο με το 1-1, έτσι τα κατάφεραν και απέναντι στη Ρεάλ στο Μπερναμπέου για τα προημιτελικά. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ είδε τον Σεφτσένσκο να σκοράρει ακόμα δύο γκολ στη ρεβάνς και να την αποκλείει φτάνοντας στους 4. Η Διναμό αντιμετώπισε στον ημιτελικό την σπουδαία Μπάγερν και μπροστά στο κοινό της προηγήθηκε με 2-0 και 3-1. Η Μπάγερν όμως κατάφερε στο τελευταίο τέταρτο να σκοράρει με τους Έφενμπεργκ και Γιάνκερ και να φύγει με ένα σημαντικότατο 3-3 από την Ουκρανία. Ήταν ένας από τους πιο ωραίους ημιτελικούς που είδαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ, από δύο ομάδες με τεράστιους παίκτες που βρίσκονταν σε εξαιρετική κατάσταση. Στη ρεβάνς του Μονάχου η Διναμό προσπάθησε πολύ, αλλά ένα γκολ του Μάριο Μπάσλερ έφερε τους Βαυαρούς στον τελικό της Βαρκελώνης. Πολλοί στέκονται στη μεγάλη ευκαιρία του Κοσόφσκι στο πρώτο ματς να γράψει το 4-1 και ίσως να καθαρίσει την πρόκριση.
Με αυτή τη δεύτερη φοβερή πορεία σε δύο χρόνια, έχοντας πάρει το σκαλπ ομάδων όπως η Μπαρτσελόνα, η PSV, η Ρεάλ κι η Άρσεναλ, η Διναμό Κιέβου πέρασε στην ιστορία του θεσμού. Όπως είπαμε, συνέχισε στα εγχώρια να διαλύει κάθε αντίσταση και να μαζεύει τους τίτλους, αλλά τα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης γλυκοκοίταζαν τους παίκτες της. Ο Σεφτσένκο έφυγε εκείνο το καλοκαίρι και πήγε στη Μίλαν. Όλοι γνωρίζουμε την μετέπειτα πορεία του. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν αρκετοί είναι ότι όταν ο Αντρέι κατέκτησε το 2003 επιτέλους το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μίλαν και στη συνέχεια τη Χρυσή Μπάλα γύρισε πίσω στην πατρίδα του και πήγε με το τρόπαιο στον τάφο του καθηγητή. Ο Λομπανόφσκι είχε πεθάνει μόλις στα 63 του και δεν πρόλαβε να δει ένα από τα αγαπημένα του παιδιά να κατακτά την κορυφή της Ευρώπης.
Παρά τη φυγή του Σεφτσένκο, η ομάδα του Λομπανόφσκι συνέχισε να προσπαθεί για το καλύτερο. Πέρασε και πάλι τους δύο προκριματικούς, έφτασε ξανά στους ομίλους και παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε με δύο ήττες (η πρώτη μάλιστα εντός από τη Μάριμπορ) κατάφερε να κατακτήσει τη 2η θέση πίσω από τη Λάτσιο και μπροστά από τη Μπάγερ Λεβερκούζεν. Η πορεία της θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο σπουδαία αν δεν είχε την ατυχία να πέσει στην επόμενη φάση σε έναν όμιλο με Ρεάλ και Μπάγερν (τότε το σύστημα είχε διπλή φάση ομίλων). Ξεκίνησε ξανά με δύο ήττες και τον Ρεμπρόφ να την κουβαλάει επιθετικά στις πλάτες του, κέρδισε την Μπάγερν, πήρε ακόμα μία ισοπαλία στο Μπερναμπέου και τερμάτισε μαζί με τη Ρεάλ στους 10 βαθμούς, χάνοντας στην ισοβαθμία την πρόκριση. Οι Ισπανοί στη συνέχεια μάλιστα κατέκτησαν τον τίτλο. Ήταν η σεζόν 1999-2000, η τρίτη συνεχόμενη που οι Ουκρανοί ξεχώριζαν έστω και χωρίς το ένα από τα δύο μεγάλα αστέρια τους.
Το επόμενο καλοκαίρι όμως, αποχώρησε και το δεύτερο. Σε αντίθεση με τον Αντρέι, ο Ρεμπρόφ ποτέ δεν κατάφερε να παίξει το ίδιο καλά. Η μεταγραφή του στην Τότεναμ ήταν αποτυχημένη και σχεδόν το ίδιο έγινε και στη Γουέστ Χαμ. Η Διναμό παρά τις απώλειες κατάφερε και πάλι να φτάσει στους ομίλους τις δυο επόμενες χρονιές, πάντα μέσω προκριματικών, δείγμα μιας ομάδας σε γερές βάσεις. Δεν προσέφερε πια τις ίδιες συγκινήσεις όμως και τερμάτισε τέταρτη και τις δύο φορές. Τα προβλήματα υγείας και στη συνέχεια ο θάνατος του Λομπανόφσκι ήταν ένα τεράστιο πλήγμα γιατί αυτή η τεράστια μορφή του ουκρανικού ποδοσφαίρου ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένας προπονητής. Η Διναμό συνέχισε να έχει σταθερή παρουσία στους ομίλους μέχρι και το 2005-06 όταν αποκλείστηκε από την Τουν στα προκριματικά. Ποτέ όμως από τότε δεν έφτασε να φτιάξει μια τόσο σπουδαία ομάδα, μια ομάδα που έκανε τον κόσμο να την παρακολουθεί με χαρά και παραλίγο να έφτανε σε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.