Ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει στη «Μέκκα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, το Βελιγράδι, για να αντιμετωπίσει τον Ερυθρό Αστέρα σε μια δυνατή, φυσική μάχη αντοχών και θέλησης. Αλήθεια, θυμούνται οι πράσινοι τον τρόπο του να επιβιώνεις σε τέτοιες αντιπαραθέσεις;
« Ήμασταν soft από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν δείξαμε τον χαρακτήρα που απαιτείται από μια ομάδα που θέλει να έχει υψηλούς στόχους» είπε ο Νικ Καλάθης μετά την ήττα των πρασίνων στη Βαλένθια και είχε απόλυτο δίκιο. Εάν μια τέτοιου είδους αγωνιστική συμπεριφορά όμως μπορεί να σου κοστίσει (όπως και έγινε) στη Βαλένθια, στο Βελιγράδι θεωρείται απλά απαγορευτική. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να αγκαλιάσει επιτέλους την άμυνα του για να αλλάξει τη μοίρα του στη σεζόν. Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Ο Ερυθρός Αστέρας δεν διαθέτει το τεράστιο επιθετικό οπλοστάσιο όμως είναι σε θέση να προσφέρει σε οποιονδήποτε μια «μάχη του δρόμου», από την οποία η ελληνική ομάδα (στην προκειμένη περίπτωση) για να βγει «ζωντανή», πρέπει να παλέψει αρκετά.
Παιχνίδι διαφορετικής φύσεως για τον Παναθηναϊκό
Η ονειρική περίοδος που ξεκίνησε στις 20 του Δεκέμβρη και διήρκησε είκοσι ημέρες, φέρνοντας τέσσερις συνεχόμενες νίκες και τόνους ενθουσιασμού σχετικά με τη φετινή προοπτική της ομάδας στη διοργάνωση, έλαβε τέλος για τον Ερυθρό Αστέρα. Οι είκοσι ημέρες που ακολούθησαν το διάστημα αυτό συνοδεύτηκαν από τέσσερις ήττες, με τους Σέρβους να χάνουν εντός έδρας παιχνίδια στα οποία υπολόγιζαν βάσιμα. Πλέον, ο Ερυθρός Αστέρας βρίσκεται δύο νίκες πίσω από την όγδοη θέση, βλέποντας τη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς να τον έχει μόλις προσπεράσει στη βαθμολογική κούρσα.
Το ματς με τον Παναθηναϊκό όπως καταλαβαίνετε έχει μπροστά του ένα μεγάλο “πρέπει” για τους παίχτες του Ντράγκαν Σάκοτα. Ρεαλιστικά θα δείξει εάν οι Σέρβοι μπορούν ή όχι να ακολουθήσουν το κυνήγι του ονείρου και της θέσεως στην τελική οκτάδα της διοργάνωσης (όπως αυτό μεταφράζεται).
Το “τριφύλλι” αυτή τη φορά καλείται να ανταποκριθεί σε μια αναμέτρηση τελείως διαφορετικής φύσεως αγωνιστικά σε σχέση με αυτή της προηγούμενης εβδομάδας στη Βαλένθια. Στην Ισπανία οι πράσινοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν ένα σύνολο με σημαντικές επιθετικές αρετές και εξέχουσα επιθετική λειτουργία, το οποίο όμως υστερούσε σημαντικά στα μετόπισθεν. Στο Βελιγράδι η συνθήκη είναι διαφορετική. Ο Ερυθρός Αστέρας είναι μια αρκετά καλή αμυντικά ομάδα. Παίζει δυνατά, επιδιώκει την επαφή και παρουσιάζει καλές συνεργασίες στο πίσω κομμάτι του γηπέδου. Οι Σέρβοι πιέζουν σωστά τη μπάλα (παράγουν πολλά κλεψίματα τα οποία, ειδικά όταν η μπάλα βρεθεί άμεσα στα χέρια του Λορένζο Μπράουν, αποτελούν εν δυνάμει παραγωγικές καταστάσεις στο ανοιχτό γήπεδο) και γνωρίζουν πώς να κατεβάζουν χαμηλά τα ποσοστά της επίθεσης του αντιπάλου. Η άλλη πλευρά του φεγγαριού βέβαια δείχνει ότι διαθέτουν ένα από τα πιο αδύναμα, σε παραγωγικό επίπεδο, σύνολα της φετινής Ευρωλίγκας. Η λειτουργία της επίθεσης τους δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας ενώ βασίζονται αρκετά στην προσωπική έμπνευση.
Είναι αλήθεια ότι οι προσθήκες των Στίματς και Πάντερ έχουν δώσει στους Σέρβους μια αξιοσημείωτη ώθηση στο επιθετικό κομμάτι. Ο βετεράνος σέντερ μετράει 12.4 πόντους και 5.9 ριμπάουντ στα επτά ματς που έχει δώσει με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα στην Ευρωλίγκα ενώ ο Αμερικανός γκαρντ γράφει 14.5 πόντους με 44.0% στο τρίποντο και 2.2 τελικές πάσες σε έξι αναμετρήσεις. Ο δυναμισμός του Στίματς και η έφεση του Πάντερ στην εκτέλεση μετά από ντρίμπλα έχουν πλαισιώσει τις αρετές του διδύμου Μπράουν-Μπάρον, το οποίο ηγείται της επίθεσης των Σέρβων.
Όλοι αυτοί συνθέτουν ένα πυρήνα δεξιοτήτων τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει η ελληνική άμυνα. Ο Μπράουν για παράδειγμα δεν είναι ο πιο efficient περιφερειακός τριγύρω, όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνος στο ένας εναντίον ενός και στο ανοιχτό γήπεδο, έχοντας τη δυνατότητα να πάει με επιτυχία μέχρι το καλάθι, μπαίνοντας στην καρδιά της ρακέτας απέναντι σε οποιονδήποτε σχεδόν αντίπαλο. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί να υποστηρίξει την προσπάθεια του Νικ Καλάθη στα μετόπισθεν με όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα, για να είναι σε θέση να επιβάλλει το ρυθμό του.
Οι πράσινοι θα προσπαθήσουν να τρέξουν και να σκοράρουν κατά την προσφιλή τους φετινή συνήθεια όμως γνωρίζουν ότι στο Βελιγράδι θα βρουν απέναντι τους μια καλά προετοιμασμένη άμυνα. Και κυρίως, ένα σύνολο «θυμωμένο» από τις συνεχόμενες ήττες, το οποίο θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να «επιστρέψει», παίζοντας σε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Δεν χωρά ίχνος μαλθακότητας αυτή τη φορά για τον Παναθηναϊκό (στη Βαλένθια η ομάδα παρουσίασε έντονα τέτοια σημάδια στον αγωνιστικό της χαρακτήρα). Οι παίκτες του Πιτίνο έχουν μεν την ποιότητα να κάνουν outscore σε τέτοιους αντιπάλους όμως εάν μπουν στο παρκέ του Βελιγραδίου με αυτή τη λογική, θα βρεθούν σύντομα προ εκπλήξεως.
Σαφέστατα, η μάχη του «ζωγραφιστού» θα κρίνει πολλά. Ο Ερυθρός Αστέρας δεν διαθέτει ιδιαίτερα αποτελεσματική επίθεση και στην αναμέτρηση με την ελληνική ομάδα θα βασίσει μεγάλο μέρος των επιθετικών του φιλοδοξιών στις δεύτερες ευκαιρίες που μπορούν να του παρέχουν τα επιθετικά ριμπάουντ. Ο κόουτς Σάκοτα ξέρει ότι διαθέτει περισσότερα «κιλά» στο ζωγραφιστό και με την παρουσία του Στίματς (πολύ ικανός διαχρονικά στο επιθετικό ριμπάουντ) αλλά και του Γκιστ (ενίοτε δίπλα στον Σέρβο σέντερ) θα επιδιώξει εφόσον καταφέρει να κόψει το γήπεδο στη μέση, να επιβληθεί με όπλο το μέγεθος και τη δύναμη κοντά στο καλάθι. Ο αριθμός των δεύτερων ευκαιριών που θα έχουν οι γηπεδούχοι νομίζω θα καθορίσει σε ένα βαθμό την παραγωγικότητα τους. Στο αμυντικό ριμπάουντ βρίσκονται τα κλειδιά της νίκης για το σύνολο του Ρικ Πιτίνο. Από την επίδοση των πρασίνων σε αυτό το κομμάτι θα κριθεί η γενικότερη αποτελεσματικότητα τους σε βαθμό μεγαλύτερο ίσως από κάθε άλλη αναμέτρηση μέχρι τώρα στη σεζόν.
Πάμε για μια μάχη η οποία έχει όλες τις προδιαγραφές ώστε να εξωθήσει και τους δύο αντιπάλους στο αγωνιστικό τους όριο, αντικατοπτρίζοντας τη δυναμική τους στην παρούσα φάση της σεζόν. Ο Παναθηναϊκός είναι χωρίς αμφιβολία η ποιοτικότερη ομάδα στο ματσάρισμα. Θα μπει όμως σε ένα γήπεδο (και σε μια κατάσταση) όπου ο soft χαρακτήρας τιμωρείται. Οι πράσινοι οφείλουν να είναι έτοιμοι να απαντήσουν με θράσος και επιθετικότητα στην επίθεση του αντιπάλου και στις δύο πλευρές του παρκέ, χωρίς να χαλάσουν τη σκέψη τους. Μη ξεχνάμε ότι το «τριφύλλι» φέτος διαθέτει ένα σύνολο που μπορεί να σκοράρει 90 πόντους παντού και απέναντι σε οποιονδήποτε. Η άμυνα των Σέρβων είναι μια από αυτές που δυνητικά έχει τη δυνατότητα (με βάση τη μέχρι τώρα παρουσία της) να κρατήσει χαμηλότερα την ομάδα του Πιτίνο. Παρ’όλα αυτά, τα κλειδιά της νίκης βρίσκονται στις διεκδικήσεις, τις μάχες σώμα με σώμα, τις κόντρες επάνω στη μπάλα και μακριά από αυτή. Από εκείνο το σκοτεινό πεδίο, θα δούμε τον νικητή της αναμέτρησης να αναδύεται…