Ο Ολυμπιακός ταξιδεύει στο Κάουνας για να παίξει μια από τις πιο σημαντικές ζαριές στην προσπάθεια του να καλύψει το χαμένος έδαφος, ξαναχτυπώντας την πόρτα που οδηγεί στην οκτάδα. Απέναντι του θα βρει τη Ζάλγκιρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, η οποία αποτελεί ένα από τα πιο φορμαρισμένα σύνολα της διοργάνωσης μέσα στο 2020…
Δυνατή ζαριά για τον Ολυμπιακό αυτή η μάχη στο Κάουνας, αναφορικά με τις ελπίδες του να βρεθεί και πάλι εντός της πρώτης οχτάδας. Το background της γεμάτης Zalgirio Arena και της ανεβασμένης Ζάλγκιρις προσδίδει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στην αναμέτρηση.
Η Ζάλγκιρις έχει ξεκινήσει ήδη την καθιερωμένη πλέον αντεπίθεση της, παλεύοντας με τον χρόνο. Η καινούργια ομάδα των Λιθουνών βίωσε ένα πολύ δύσκολο διάστημα όταν από τις αρχές του Νοέμβρη μέχρι τις 20 του Δεκέμβρη γνώρισε εννιά συνεχόμενες ήττες στην Ευρωλίγκα. Οποιοδήποτε οικοδόμημα θα δυσκολευόταν να απορροφήσει τους τριγμούς που γεννά μια τέτοια κατάσταση όμως η επιτυχία που σημειώνει αυτός ο οργανισμός τα τελευταία χρόνια έχει σταθερή βάση, βαθιές ρίζες και σίγουρα δεν οφείλεται στην εύνοια της θεάς τύχης.
“Στη δουλειά μας, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αποφεύγεις (σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις) τις διαμάχες και να μη ψάχνεις κάποιον να κατηγορήσεις. Πιστεύουμε στο σύστημα μας, τους και το προπονητικό επιτελείο μας για αυτό θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε. Είναι σκληρό αλλά είμαστε ομάδα και ως τέτοια θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε”.
Αυτά ήταν τα λόγια του GM της Ζάλγκιρις Paulius Motiejunas, μετά την όγδοη συνεχόμενη ήττα των πρασίνων του Κάουνας, στην έδρα τους από την Αναντολού το βράδυ της 17ης του Δεκέμβρη. Κατά τη γνώμη μου είναι μια από τις σημαντικές δηλώσεις της σεζόν η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα υγιούς σκέψεως και αθλητικής κουλτούρας για όλους εμάς εδώ στη Βαλκανική χερσόνησο που “στέφουμε βασιλιάδες” και “σταυρώνουμε αμαρτωλούς” κάθε εβδομάδα, ανάλογα με το αποτέλεσμα. Ο Μοtiejunas δείχνει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λειτουργεί ένας οργανισμός, υποδεικνύοντας τη συνοχή, την πίστη και τη δουλειά ως τα μονοπάτια που αργά ή γρήγορα θα σε βγάλουν από το τέλμα.
Έτσι και έγινε. Η Ζάλγκιρις είναι άλλη ομάδα από τα Χριστούγεννα και έπειτα, τρέχοντας ρεκόρ 5-2 στην Ευρωλίγκα. Ηττήθηκε μόνο στη Μαδρίτη (δύσκολα) και στο ΟΑΚΑ (ακόμα πιο δύσκολα), έχοντας ξαναμπεί ως outsider στο κόλπο της πρόκρισης. Αλλά και πότε δεν ήταν outsider (στα χρόνια του Σάρας) αυτή η ομάδα; Tο παράδειγμα της πρόσφατης ιστορίας έχει πλέον κάνει όλους τους αντιπάλους της για την πρόκριση στην οχτάδα να γυρνούν με αγωνία το κεφάλι τους κοιτάζοντας προς τα πίσω, στη διάρκεια της βαθμολογικής αυτής κούρσας.
Κλειδί η άμυνα στο “ζωγραφιστό” για τον Ολυμπιακό
Σε αυτό το διάστημα (της αντεπίθεσης) οι Λιθουανοί έχουν κάνει σημαντικά βήματα βελτίωσης στο αμυντικό κομμάτι ενώ παράλληλα σουτάρουν καλύτερα από την περίμετρο (πληγή μέχρι τότε στο παιχνίδι τους), στοιχεία που τους βοήθησαν να ελέγξουν πιο αποτελεσματικά τις αναμετρήσεις σε αυτό το επίπεδο και να πατήσουν πιο γερά στα πόδια τους, εκτελώντας το πλάνο με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Ο Λούκας Λεκάβιτσιους αποτελεί ένα από τα καυτά “πιστόλια” της διοργάνωσης τον τελευταίο καιρό. Στη τελευταία αναμέτρηση απέναντι στη Βιλερμπάν μάλιστα εκτέλεσε τους Γάλλους στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης (όταν η Ζάλγκιρις είχε χάσει το προβάδισμα και έμοιαζε να χάνει μαζί και το έδαφος κάτω από τα πόδια της) με ένα μεγάλο τρίποντο. Στα 5 από τά 6 ματς του νέου έτους (εξαιρείται το παιχνίδι με την Άλμπα που εξελίχθηκε σε εύκολη νίκη με τον Λεκαβίτσιους να περνάει αρκετή ώρα στον πάγκο), ο βραχύσωμος πόιντ γκαρντ του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μετράει 19.6 πόντους με 24/37 δίποντα (64/9%), 10/15 τρίποντα (66.7%), 20/21 βολές (95.2%) και 2.4 τελικές πάσες. Σημειώστε ότι μόνο παίχτες όπως οι Λάρκιν, Τζέιμς και Σβέντ παράγουν περισσότερο από το “ζωτικό της Βαλτικής” σε αυτό το διάστημα…
Οι επιδόσεις στην περιφερειακή εκτέλεση αποτελούν βαρόμετρο για τους Λιθουανούς όμως για τον Ολυμπιακό, στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, είναι εξόχως σημαντικό να μπορέσει να αμυνθεί αποτελεσματικά στο “ζωγραφιστό”. Οι Λιθουανοί παραμένουν ομάδα που στοχεύει κυρίως στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας και το κάνουν αρκετά μεθοδικά. Όταν δε, είναι σε θέση να υποστηρίξουν αυτή τους τη τακτική με αποτελεσματική περιφερειακή εκτέλεση, η (αντίπαλη) άμυνα βρίσκεται ρεαλιστικά σε δεινή θέση.
Ο Ολυμπιακός οφείλει να αφαιρέσει τη “ζωή” από τα post ups του Ουλανόβας (ακουμπούν τη μπάλα εκεί σε οριακές στιγμές, ο Λιθουανός φόργουορντ είναι αρκετά αποτελεσματικός), την εκτέλεση σε κίνηση του Landale και να κλειδώσει τα “μαλακά τελειώματα” του LeDay. Τα γκαρντ τους φυσικά αποτελούν μια από τις αιχμές του δόρατος στην προσπάθεια επίθεσης από το “ζωγραφιστό” καθώς, η έχουσα ψηλούς που μπορούν να κινηθούν στην περίμετρο Ζάλγκιρις μπορεί να διατηρεί συνεχώς ένα αρκούντως δελεαστικό επίπεδο χώρων στη ρακέτα όταν επιτίθεται. Απαιτείται λοιπόν πολύ καλή άμυνα στη μπάλα (ο Ουόλκαπ είναι ο βασικός δημιουργός της) αλλά κυρίως μακριά από αυτή (με έμφαση στην κίνηση των σουτέρ Ρίβερς-Μίλακνις γύρω από τα screens) η οποία μπορεί να περιορίσει τις συνεργασίες και να οδηγήσει μια επίθεση που βασίζεται σε αυτές, να λειτουργήσει ατομικά, ακουμπώντας στην προσωπική φάση. Εδώ έχουμε μια πρόκληση για τους ερυθρόλευκους περιφερειακούς (η πρώτη γραμμή άμυνας θα παίξει σημαντικό ρόλο στην προστασία του “ζωγραφιστού”) αλλά φυσικά και για τη γραμμή ψηλών (ο Ρούμπιτ έρχεται από μεγάλο ματς, θα είναι ευλογία να συνεχίσει σε παρόμοιο ρυθμό στο Κάουνας).
Οι ερυθρόλευκοι του Γιώργου Μπαρτζώκα γνωρίζουν πλέον, και όσο προχωράμε στη σεζόν, ότι σε τέτοια παιχνίδια θα παίξουν ένα μεγάλο μέρος των πιθανοτήτων τους για ολική επαναφορά. Εάν ο Ολυμπιακός είναι σε θέση να κερδίσει μάχες τέτοιας φύσεως μακριά από την έδρα του, θα μείνει “ζωντανός” μέχρι τέλους στην κούρσα της οκτάδας. Η Ζάλγκιρις έχει παρόμοιους στόχους αυτή τη στιγμή. Το bras-de-fer θα είναι πολύ δυνατό, ανάμεσα σε δύο ομάδες που το θέλουν πολύ…