Ήταν ένα συγκλονιστικό ματς, από αυτά που το αγγλικό ποδόσφαιρο μας συνηθίζει στις τελευταίες αγωνιστικές του. H Κόβεντρι έπαιζε τα ρέστα της για τη σωτηρία στην Πρέμιερ Λιγκ και το πρόγραμμα την είχε φέρει να παίζει σε μια αρκετά εχθρική γι’ αυτή έδρα, σε ένα από τα τοπικά ντέρμπι των Μίντλαντς απέναντι στην Άστον Βίλα. Το παιχνίδι ξεκίνησε με ένα σκληρό τάκλιν σχεδόν στο κέντρο πριν περάσουν 10 δευτερόλεπτα, βάζοντάς μας από νωρίς στον ρυθμό του ματς. Οι “Γαλάζιοι Ουρανοί” προηγήθηκαν με τον Μαροκινό Μουσταφά Χατζί και ο ίδιος σκόραρε ξανά αργότερα με ένα υπέροχο σουτ για να κάνει το 0-2. Την ίδια στιγμή η Μίντλεσμπρο έχανε από την Μπράντφορντ και η Ντέρμπι κέρδιζε μέσα στο Ολντ Τράφορντ, αλλά μιλάμε για την πρωταθλήτρια Γιουνάιτεντ και όλοι πίστευαν ότι θα γύριζε το ματς. Θα ήταν μια ακόμα απόδραση για την Κόβεντρι που την προηγούμενη δεκαετία είχε τερματίσει αρκετές φορές 16η, 17η, μέχρι και 19η (σε 22 ομάδες) και είχε σωθεί παρά τρίχα;
Όχι ότι αυτό θα έκανε πολύ κόσμο χαρούμενο. Η Κόβεντρι είχε φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίζεται πάνω κάτω ως το κατακάθι του βαρελιού της Πρέμιερ Λιγκ. Μια ομάδα που δεν προσέφερε τίποτα το ιδιαίτερο, δεν έπαιζε καλή μπάλα και απλώς είχε προσκολληθεί στην Α’ εθνική και δεν έφευγε με τίποτα. Όλα αυτά καλά για τους ουδέτερους, αλλά όταν υποστηρίζεις την ομάδα σου και βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο, δεν κοιτάς το jogo bonito. Οι οπαδοί της Κόβεντρι ήταν ακόμα ζωντανοί και περίμεναν το θαύμα που θα τους έφερνε την τελευταία αγωνιστική να σώζονται με νίκη. Δυστυχώς γι’ αυτούς, το όνειρο κράτησε για για λίγη ώρα. Ένα γκολ του Κριστιάν Καρεμπέ έφερε την ισοφάριση για την Μπόρο, η Ντέρμπι έκανε την μεγάλη έκπληξη απέναντι στους πρωταθλητές, ενώ κι η Γουέστ Χαμ κέρδισε.
Την ίδια στιγμή, στο Βίλα Παρκ, τα πράγματα άλλαζαν. Η ομάδα του Νταβίντ Ζινολά έκανε το μεγάλο come back και γύριζε το ματς σε 3-2 εις βάρος της Κόβεντρι, με το τρίτο γκολ ένα υπέροχο τελείωμα του Πολ Μέρσον. Η λήξη του αγώνα βρήκε τους οπαδούς της Κόβεντρι να κλαίνε στις εξέδρες. Ίσως διαφεύγει στους περισσότερους, τουλάχιστον εγώ δεν το θυμόμουν, αλλά η Κόβεντρι είχε συνεχή παρουσία στην Α’ εθνική της Αγγλίας για 34 ολόκληρα χρόνια. Είχε ανέβει το καλοκαίρι του 1967 και έμεινε μέχρι και τα χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ και εκείνον τον Μάιο του 2001. Η πώληση του Ρόμπι Κιν το προηγούμενο καλοκαίρι, η φυγή του Γκάρι ΜακΆλιστερ για το Λίβερπουλ, κενά που δεν αναπληρώθηκαν. Ο Μπέλαμι και οι υπόλοιποι παίκτες του Γκόρντον Στράχαν δεν τα κατάφεραν κι η Κόβεντρι αποχαιρέτισε τα σαλόνια.
Τα 34 χρόνια ήταν πολλά, αλλά ο κόσμος της ομάδας πίστευε ότι η διακοπή θα ήταν σύντομη. Η Κόβεντρι όμως, πολύ πριν τα κάνει αυτά η Σάντερλαντ και γίνει τηλεοπτική σειρά, δεν μπόρεσε να επιστρέψει. Την αμέσως επόμενη σεζόν, τερμάτισε 11η και 9 βαθμούς μακριά από τα πλέι οφ. Κι όχι μόνο. Αυτή θα ήταν η πιο καλή παρουσία της. Στη συνέχεια μετατράπηκε στην ομάδα που ήταν στην Πρέμιερ Λιγκ, ειδική στο να γλιτώνει τον υποβιβασμό και τίποτα παραπάνω, αφού τα επόμενα χρόνια τερμάτισε 19η και 20η στην Τσάμπιονσιπ. Κατέκτησε μια 8η θέση και από εκεί και πέρα τίποτα ιδιαίτερο. Μια ομάδα με οικονομικά προβλήματα που δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι. Τελικά, το 2012 τερμάτισε 23η και αφού ήταν πλέον η ομάδα με τα περισσότερα χρόνια συνεχούς παρουσίας στην κατηγορία (δεν έφτασε πάντως τα 34 χρόνια), είπε να πέσει ακόμα πιο κάτω, στη Λιγκ Ουάν. Και τι έκανε εκεί; Άρχισε να φλερτάρει ξανά με τον υποβιβασμό, κάτι που κατάφερε το 2017 όταν τερμάτισε 23η σε 24 ομάδες της Γ’ εθνικής της Αγγλίας. Νέος υποβιβασμός.
Η, ας πούμε, φυσική έδρα της Κόβεντρι
Την ίδια στιγμή, απέκτησε προβλήματα και με το γήπεδό της. Η Κόβεντρι ήταν μια από αυτές τις ομάδες που είχε ένα γήπεδο με τεράστια ιστορία. Το Χάιφιλντ Ρόουντ αποτέλεσε την έδρα της από το 1899. Ένα από τα πρώτα στάδια στη Βρετανία που είχε παντού καθίσματα και ένα από τα γήπεδα με τον μεγαλύτερο αγωνιστικό χώρο. Το 2005 όμως το γήπεδο εγκαταλείφθηκε. Με μια συναυλία του Έλτον Τζον, η Κόβεντρι που τότε βρισκόταν στην Τσάμπιονσιπ είπε αντίο σε ένα “παλιακό” γήπεδο που δεν μπορούσε πλέον να εξυπηρετήσει τις σύγχρονες ανάγκες. Όπως γνωρίζουμε όμως, πολλές φορές αυτές οι αποφάσεις γίνονται δίκοπο μαχαίρι. Το Χάιφιλντ Ρόουντ γκρεμίστηκε κι η Κόβεντρι μετακόμισε στη σύγχρονη Ρίκο Αρένα, ένα γήπεδο 40.000 θέσεων στο οποίο όμως η Κόβεντρι πλήρωνε ενοίκιο. Κι αν το 2005 όλα φαίνονταν διαφορετικά και ο κόσμος είχε την ελπίδα ότι θα δει ξανά την ομάδα του ψηλά (το 2006 η Κόβεντρι βγήκε 8η στην Τσάμπιονσιπ), η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.
Τα οικονομικά βάρη για τους Γαλάζιους Ουρανούς ήταν δυσβάσταχτα, οι υποβιβασμοί έκαναν τα πράγματα χειρότερα και από το 2013 άρχισε η διαμάχη με την ιδιοκτήτρια εταιρεία για το ενοίκιο, αλλά και για το ποσοστό από τα έσοδα των αγώνων. Η Κόβεντρι πλήρωνε ένα σημαντικό ποσό και είχε μηδενικά κέρδη από τα έσοδα των αγώνων. Η διαμάχη έγινε τόσο έντονη που η Κόβεντρι αναγκάστηκε να μετακομίσει και να παίζει στην έδρα της Νορθάμπτον τη σεζόν 2013-14 για να επιστρέψει μετά από ένα χρόνο στην έδρα της.
Κάπου εδώ θα αρχίσετε να ρωτάτε αν ο κατήφορος είχε τέλος μετά την πτώση της στην 4η κατά σειρά ποδοσφαιρική κατηγορία της Αγγλίας ή μήπως πήγε και παρακάτω. Ναι, είχε τέλος. Για πρώτη φορά κατάφερε να ανέβει αμέσως κατηγορία. Τερμάτισε βέβαια μόλις 6η στη Λιγκ Του το 2018, αλλά στα πλέι-οφ κέρδισε Νοτς Κάουντι και Έξετερ και επέστρεψε στην Γ’ εθνική. Κάπως έτσι φτάσαμε και στη φετινή σεζόν. Με μια Κόβεντρι να είναι ξανά νομάς. Ο σύλλογος δεν τα βρήκε και πάλι με την ιδιοκτήτρια εταιρεία του γηπέδου της και βρήκε νέο σπίτι περίπου 40 χιλιόμετρα πιο μακριά, στο Σεντ Άντριουζ του Μπέρμιγχαμ. Μάλιστα, η μοίρα τα έφερε οι δύο σύλλογοι να κληρωθούν μεταξύ τους για το FA Cup και τον 4ο γύρο. Η Κόβεντρι ήταν γηπεδούχος στην έδρα του αντιπάλου της και φυσικά ο αγγλικός χαβαλές ξεκίνησε. “Δεν έχετε σπίτι, δεν έχετε σπίτι” φώναζαν οι οπαδοί των “φιλοξενούμενων”, για να πάρουν την απάντηση “καθόμαστε στις θέσεις σας”. Η Κόβεντρι στάθηκε εξαιρετικά ως ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας και θα μπορούσε να είχε κερδίσει. Το παιχνίδι ήρθε 0-0 και ο επαναληπτικός έγινε στην… έδρα του αντιπάλου, στο ίδιο γήπεδο. Η Κόβεντρι προηγήθηκε, η Μπέρμιγχαμ ισοφάρισε στο 90′, η Κόβεντρι έβαλε ξανά γκολ στην παράταση και ισοφαρίστηκε στο 120′ για να αποκλειστεί τελικά στα πέναλτι.
Ο οδυνηρός αυτός αποκλεισμός με δυο γκολ στις καθυστερήσεις ήταν σίγουρα δραματικός, αλλά η υπόλοιπη σεζόν ήταν η καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου από το 2001. Η Κόβεντρι με τον Μαρκ Ρόμπινς προπονητή εδώ και μια τριετία (οι παλιότεροι θα τον θυμούνται μια που εκτός από φορ της Μάντσετερ Γιουνάιτεντ, πέρασε και από τον Πανιώνιο) φαίνεται τουλάχιστον αγωνιστικά να έχει μπει σε μια σειρά. Με μόλις 3 ήττες στη σεζόν και έχοντας κάνει το Σεντ Άντριους πραγματική έδρα. Παρότι εντός καθάριζε τα ματς, εκτός παρουσίαζε αδυναμίες. Τον Φεβουάριο βρισκόταν στην 5η θέση και πρώτο φαβορί για την πρωτιά ήταν η Όξφορντ. Τα συνεχή επιτυχημένα αποτελέσματα, οι μεγάλες εμφανίσεις του τερματοφύλακα Μάρκο Μαρόσι βοήθησαν και πριν τη διακοπή των πρωταθλημάτων, η Κόβεντρι σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση με πέντε βαθμούς διαφορά από τη Ρόδεραμ. Σε αντίθεση με άλλες κατηγορίες της Αγγλίας, η Γ’ διακόπηκε οριστικά (δίνοντας σίγουρα για μια ακόμα φορά ένα μεγαλειώδες φινάλε στη σεζόν της Σάντερλαντ που θα δούμε στους δέκτες μας) κι η Κόβεντρι μέσα σε τρία χρόνια πέτυχε τη δεύτερη άνοδό της. Τη στιγμή που η Τσάμπιονσιπ συνεχίζεται κανονικά, η Κόβεντρι κάνει τα πλάνα της για την επόμενη χρονιά, προχωρώντας σε μεταγραφές. Το να ανέβει στην Πρέμιερ Λιγκ είναι απλώς και μόνο ένα όνειρο αυτή τη στιγμή. Το πιο πιθανό είναι να προσπαθήσει να σταθεροποιηθεί στην Τσάμπιονσιπ. Για έναν σύλλογο που έχει μάθει εδώ και μισό αιώνα να μάχεται για την παραμονή του ανεξάρτητα από την κατηγορία, τα τελευταία χρόνια ήταν κάτι το διαφορετικό. Και μέχρι να βγουν οι νέοι Ρόμπι Κιν που θα φέρουν την ομάδα στην Πρέμιερ, χρειάζεται υπομονή. Και σίγουρα μια κανονική έδρα. Οι άνθρωποί της βρίσκονται και πάλι σε συζητήσεις για επιστροφή στην πόλη τους.