Από ημιεπαγγελματίας στη Serie D στα σαλόνια ως αρχηγός: τα έξι χρόνια του Γκαμπριελόνι στην Κόμο

Ένα από τα πιο κλασικά “μικρά” γήπεδα της Ιταλίας είναι αυτό της Κόμο. Το όνομά του το έχει πάρει από έναν θρυλικό κωπηλάτη της περιοχής που κατέκτησε 8 ευρωπαϊκά μετάλλια. Ο Σινιγκάλια κατατάχθηκε στον στρατό της Ιταλίας κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, έφτασε μέχρι στον βαθμό του υπολοχαγού και συμμετείχε στη μάχη της Γκορίτσια, μια νικηφόρα μάχη των Ιταλών απέναντι στην Αυστροοουγαρία. Τον Αύγουστο του 1916 τραυματίστηκε από αυστριακά πυρά, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου την επόμενη ημέρα έχασε τη ζωή του. Το στάδιο χτίστηκε 11 χρόνια αργότερα σε μια διαφορετική Ιταλία πλέον, υπό τις εντολές του Μπενίτο Μουσολίνι και πήρε το όνομα του κωπηλάτη. Σε αυτό το στάδιο αγωνίζεται η Κόμο από τη σεζόν 2028-29.

Σε αυτό αγωνιζόταν στο κρίσιμο παιχνίδι στις 10 Μαΐου. Εκεί που υποδεχόταν την Κοζέντσα με στόχο τη νίκη για να ξεμπερδέψει με την άνοδο, να μην μπλέξει στα ψυχοφθόρα μπαράζ. Μια άνοδο για την οποία ζούσε η πόλη. Η για να είμαστε πιο σαφείς, οι ποδοσφαιρόφιλοι της πόλης, μια που το Κόμο και η διάσημη λίμνη του μπορεί να είναι γεμάτο κατοικίες πλούσιων διάσημων από ολόκληρο τον κόσμο, αλλά υπάρχει και στήριξη στην ομάδα, στήριξη που όπως έχουμε δει καμιά φορά ξεφεύγει. Άλλωστε και την τελευταία φορά που η ομάδα έπαιξε στη Serie A, το αρκετά μακρινό πλέον 2002-03 η έδρα της είχε τιμωρηθεί για σοβαρά επεισόδια.

Την ίδια στιγμή που η Κόμο έδινε τη μάχη της, είχε το αυτί της και στην Σπέτσια, εκεί που η τοπική ομάδα υποδεχόταν τη Βενέτσια. Η Βενέτσια ήταν η μοναδική ομάδα που απειλούσε την Κόμο για την απευθείας άνοδο. Και παρότι το γήπεδο της Κόμο είχε ντυθεί για μια γιορτή και στις εξέδρες έφτασε να βρίσκεται μέχρι κι ο Τιερί Ανρί για να καμαρώσει τον φίλο του τον Σεσκ Φάμπρεγκας στον πάγκο της ομάδας (κι οι δύο άλλωστε είναι μέτοχοι), αλλά και ο Τζέιμι Βάρντι, συχνά αυτές οι γιορτές μετατρέπονται σε ποδοσφαιρικές κηδείες. Παρότι η Κόμο ήταν το φαβορί, οι φιλοξενούμενοι έδειξαν τα δόντια της με μια μεγάλη ευκαιρία στην οποία οι παίκτες της Κόμο έδιωξαν πάνω στη γραμμή. Η προειδοποίηση δεν ήταν αρκετή. Λίγα λεπτά αργότερα ο Τζενάρο Τουτίνο με σουτ μέσα από την περιοχή πάγωσε το γήπεδο και άνοιξε το σκορ. Τα πράγματα ήταν ήδη άσχημα, καθώς η Βενέτσια είχε ανοίξει το σκορ.

Τελικά όμως, το σκηνικό είχε στηθεί για να γίνει γκρανγκινιολικό-χιτσκοκικό, για να αυξήσει το ενδιαφέρον. Η Σπέτσια στο 2ο ημίχρονο έφερε τούμπα το παιχνίδι και στο 61′ ήταν μπροστά με 2-1. Την ίδια στιγμή, η Κόμο είχε ανεβάσει ρυθμό και πολιορκούσε τους αντιπάλους, αλλά η μπάλα δεν ήθελε να μπει μέσα με τίποτα. Οι γηπεδούχοι έχαναν τη μία μετά την άλλη την ευκαιρία με τον τερματοφύλακα Αλεσάντρο Μικάι να μοιάζει ανίκητος. Μέχρι τουλάχιστον λίγο μετά το 70′. Ένας από τους κορυφαίους του γηπέδου, ο Κουτρόνε, το υπερταλέντο της Μίλαν που τελικά βρήκε τη λίμνη του Κόμο για να σώσει την καριέρα του μετά τη Γουλβς, τη Φιορεντίνα, τη Βαλένθια και την Έμπολι έκανε μια ωραία προσπάθεια στην περιοχή μέχρι που ανατράπηκε. Την εκτέλεση ανέλαβε ένας ακόμα παίκτης που πέρασε μικρός από τη Μίλαν, ο έμπειρος φορ Σιμόνε Βέρντι. Το γκολ μπήκε, το σκορ έγινε 1-1, η αγωνία μεγάλωσε.

Η αγωνιώδης μάχη της Κόμο μέχρι την πολυπόθητη άνοδο

Κάπου στο τέλος του αγώνα έγινε και η στιγμή που ξεχώρισε. Τα σκορ στα δύο γήπεδα δεν άλλαζαν και όλοι στο Κόμο περίμεναν το τελευταίο σφύριγμα. Εκεί στον πάγκο ξεχώριζε μια μορφή. Αυτό του Αλεσάντρο Γκαμπριελόνι. «Ποιος είναι αυτός», θα πείτε. Και έχετε κάθε δίκιο. Δεν θα το παίξουμε έξυπνοι ότι τον γνωρίζαμε κι εμείς. Η καριέρα του είχε να επιδείξει ονόματα που ακόμα και όσοι λατρεύουν την Ιταλία πιθανώς δεν τα γνωρίζουν. Τζεσίνα, Ματσερατέζε, Μαρτίνα, Καπομπάσα, Καβέζε, Μπιστσέλιε. Αν παίζατε σε κάποιο τηλεπαιχνίδι και σας ρωτούσαν αν είναι σάλτσες για ζυμαρικά ή ομάδες, δεν θα ξέρατε τι να απαντήσετε. Κι όμως, αυτές ήταν οι ομάδες από τις οποίες πέρασε ο γεννημένος στην περιοχή της Ανκόνα επιθετικός. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Ανκόνα, όταν αυτή βρισκόταν στη Serie B, αλλά η ομάδα, όπως συχνά συμβαίνει στην Ιταλία, διαλύθηκε και ο Αλεσάντρο πήγε στην Τζεσίνα, την ομάδα του χωριού του.

Ο Γκαμπριελόνι ήταν ημιεπαγγελματίας παίζοντας σε ομάδες της Serie D, μέχρι που ήρθε η πρόταση από την Κόμο στα μέσα της σεζόν 2017-18. Όχι ότι η Κόμο ήταν σε καμία φοβερή κατάσταση. Στη Serie D βρισκόταν κι αυτή, αλλά είχε σίγουρα πολύ μεγαλύτερο όνομα. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία του Γκαμπριελόνι να κάνει καριέρα στην μπάλα. Ο Γκαμπριελόνι βοήθησε την ομάδα του, αλλά η άνοδος δεν ήρθε. Στην επόμενη, πρώτη του ολόκληρη, σεζόν στο Κόμο σκόραρε 13 φορές και η Κόμο κατέκτησε την 1η θέση στον όμιλό της και ταυτόχρονα την άνοδο στη Γ’ εθνική της Ιταλίας. Ήταν μια ευχάριστη συγκυρία, καθώς συνδυάστηκε από αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ο Γκαμπριελόνι βρέθηκε από τις παντελώς άγνωστες ομάδες της Ιταλίας, σε μια ομάδα που αγόρασαν δύο ζάμπλουτοι Ινδονήσιοι επιχειρηματίες. Η Κόμο δεν έσπασε τα ταμεία, αλλά είχε πλέον τα χρήματα για κάτι καλύτερο. Όπως είδαμε, στο πρότζεκτ της έχουν εμπλακεί από τον Σεσκ Φάμπρεγκας και τον Ανρί μέχρι τον… Ντένις Γουάιζ που είναι διοικητικό στέλεχος. Η ομάδα οργανώθηκε και έβαλε σκοπό να ανέβει περισσότερο.

Ο Γκαμπριελόνι ήταν εκεί σε κάθε βήμα. Αλλά παράλληλα, επειδή έχοντας κάνει μια τέτοια καριέρα γνωρίζεις ότι η μπάλα δεν θα σου λύσει τα οικονομικά προβλήματα, δεν άφησε τις σπουδές του. Συνέχισε κανονικά για να πάρει το πτυχίο του στα Οικονομικά και μάλιστα παρουσίασε και την πτυχιακή του με τίτλο “Δημογραφική αλλαγή και Μακροοικονομικές Επιδράσεις στην Ιταλία». Ίσως δεν χάρηκε αρκετά το πτυχίο του, γιατί τη διπλωματική την παρουσίασε εν μέσω πανδημίας και καραντίνας. Το έκανε από το σπίτι του μέσω βιντεοκλήσης. «Φορούσα από πάνω πουκάμισο και από κάτω το σορτσάκι της Κόμο», θα αποκαλύψει σε συνέντευξή του.

Ο πτυχιούχος Αλεσάντρο Γκαμπριελόνι έχει αρκετά ενδιαφέρονται, από βιβλία μέχρι να βλέπει NBA και φυσικά ποδόσφαιρο. Και φυσικά να ενημερώνεται για τα οικονομικά νέα. Αλλά η καριέρα του στην Κόμο συνεχίστηκε με επιτυχία. Δυο χρονιές στη Serie C με διψήφιο αριθμό γκολ και νέα άνοδος, αυτή τη φορά σε αρκετά υψηλό επίπεδο, αυτό της Serie B το 2021. Η Κόμο όμως παρότι έχει ιδιοκτήτη έναν τύπο που σύμφωνα με το Forbes το 2022 έβγαζε 4 εκατομμύρια € την ώρα, δεν σάρωσε τα πάντα. Δυο σεζόν στη Serie B, δυο 13ες θέσεις. Ο Γκαμπριελόνι εκεί, πιστός στρατιώτης, να βάζει γκολάκια.

Έτσι λοιπόν ο, βασικός στο ματς του Μαΐου, Γκαμπριελόνι ζούσε τη μεγαλύτερή του στιγμή περιμένοντας το σφύριγμα της λήξης. Ένας παίκτης που ο κόσμος αγαπάει, που έχει κλείσει μια εξαετία στον σύλλογο, ένας ημιεπαγγελματίας που ήταν εκεί σε κάθε βήμα και περίμενε τα τελευταία δευτερόλεπτα για στιγμές που δεν φανταζόταν ότι θα ζήσει. Την άνοδο στη Serie A. Και θα είναι εκεί για να το ζήσει. Το πόσο πολύ θα το ζήσει δεν το γνωρίζουμε. Η Κόμο έκανε αρκετές μεταγραφές. Από τους ελεύθερος Βαράν, Πέπε Ρέινα και Αλμπέρτο Μορένο, μέχρι τον Μπελότι και τον Ντοσένα. Είναι άγνωστο πόσο πολύ θα συμμετέχει ο Γκαμπριελόνι, η λογική δείχνει ότι θα είναι αναπληρωματικός φορ και ότι μπορεί να πάρει χρόνο συμμετοχής στα δύσκολα που έρχονται, με αρχή το πρώτο ματς στην έδρα της Γιουβέντους. Όπως και να’ χει, ο 30χρονος πλέον Αλεσάντρο έζησε το όνειρο και οι άνθρωποι της Κόμο το αναγνωρίζουν. Γι’ αυτό και τον έχρισαν αρχηγό της ομάδας πριν λίγες ημέρες.