Η απόκτηση του Έντινσον Καβάνι από την Μπόκα έχει μονοπωλήσει την κουβέντα στα Μέσα της Αργεντινής. Το πρωτάθλημα της χώρας βρίσκεται σε κακή κατάσταση εδώ και χρόνια, σε αντίθεση με αυτό της Βραζιλίας, μεγάλες μεταγραφές δεν γίνονται πλέον, τα ταλέντα φεύγουν νωρίς νωρίς και η επιστροφή του 36χρονου Ματαδόρ στη Νότια Αμερική ήταν λογικό να είναι μία από τις ειδήσεις της χρονιάς. Η Μπόκα Τζούνιορς γίνεται μόλις η 2η ομάδα της Λατινικής Αμερικής στη σπουδαία καριέρα του Καβάνι. Σήμερα όμως θα ασχοληθούμε με την 1η ευρωπαϊκή του, την εποχή που η Ευρώπη έμαθε τον Ουρουγουανό για τα καλά.
Μεταφερόμαστε στα γήπεδα της Παραγουάης τον Γενάρη του 2007 για το Κ20 της Νότιας Αμερικής. Εκείνη τη χρονιά θα εμφανιστούν μερικά τυπάκια που θα μας απασχολούν για πολύ καιρό. Ανχελίτο ντι Μαρία, Έβερ Μπανέγκα, Γκάρι Μεδέλ, Αλέξις Σάντσες, Αρτούρο Βιδάλ, Πάτο και αρκετοί άλλοι. Η Βραζιλία θα είναι αυτή που θα κατακτήσει τον τίτλο και η Αργεντινή θα πάρει τη 2η θέση. Τον τίτλο του πρώτου σκόρερ θα πάρει όμως έναν παλικαράκι από την ποδοσφαιρομάνα πόλη του Σάλτο της Ουρουγουάης. Ο Έντινσον Καβάνι που θα σκοράρει συνολικά 7 φορές, αφήνοντας δεύτερο τον Βιδάλ με 6 γκολ. Ο Ουρουγουανός μπαίνει στα μπλοκάκια των ατζέντηδων και το όνομά του ακούγεται για ένα σωρό ομάδες της Ευρώπης.
Ο μικρός Έντινσον έχει μεγαλώσει σε ένα φτωχικό σπίτι, χωρίς παιχνιδομηχανές και άλλες τέτοιες πολυτέλειες. Όταν ο Έντινσον ήταν 12 χρονών, η τάξη του θα πήγαινε εκδρομή. Δυστυχώς όμως η οικογένειά του δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να τον στείλει. Έτσι, οι συμμαθητές του αποφάσισαν να κάνουν έρανο, πουλώντας διάφορα πράγματα που έφτιαξαν για να συγκεντρώσουν χρήματα για τον φιλαράκο τους. Ένα ντροπαλό και ταπεινό παιδί που το συμπαθούσαν όλοι. Συχνά συνοδεύει στη δουλειά τον πατέρα του που εργάζεται στη συντήρηση αυτοκινητοδρόμων. Ο πιτσιρίκος Καβάνι λατρεύει τη φύση, φτιάχνει παγίδες, πιάνει πουλιά, τα φέρνει σπίτι, τα ταΐζει και τα φροντίζει. Μεγαλώνει παίζοντας με την μπάλα και με το όνειρο να γίνει σαν το μεγάλο είδωλό του. Τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα. Θέλει να παίξει στην Ιταλία σαν τον Αργεντίνο. Έχει μεγαλώσει με τις ιστορίες του Ιταλού παππού του που λάτρευε το ποδόσφαιρο και μετανάστευσε αργότερα στην Ουρουγουάη. Ο Καβάνι από μικρός είναι ένας γκολεαδόρ ολκής. Κι αν ίσως δεν χρειαζόταν κίνητρο, βοήθησε και η υπόσχεση του πατέρα του. Ένα χοτ ντογκ και ένα αναψυκτικό για κάθε γκολ. Μέχρι που σε ένα παιχνίδι, ο μπαμπάς Καβάνι πλησίασε τον προπονητή του γιου του και τον παρακάλεσε να βγάλει τον κανακάρη του αλλαγή. Είχε σκοράρει εφτά φορές και το φτωχό μπάτζετ της οικογένειας Καβάνι κινδύνευε.
Από τον ορθοδοντικό, κατευθείαν στη Σικελία
Μέχρι να αποφασίσουν οι μεγάλες ομάδες αν αξίζει να ασχοληθούν με τον 19χρονο, οι άνθρωποι του παμπόνηρου Μαουρίτσιο Τζαμπαρίνι κλείνουν τον Καβάνι για την Παλέρμο. Η επιλογή περίεργη ίσως, αλλά υπάρχει ακόμα ένας λόγος. Οι ιστορίες του παππού για την πατρίδα του τη Σικελία. Ένας φόρος τιμής ίσως στον άνθρωπο που τον έκανε να αγαπήσει το κάλτσιο, τον Μπατιστούτα και τις ομορφιές της Σικελίας. «Η Ιταλία ήταν πάντα στο μυαλό μου. Ίσως επειδή ο παππούς μου ήταν Ιταλός», θα πει. Κάπως έτσι θα περάσει τον Ατλαντικό και θα πάει από το Μοντεβιδέο (στο οποίο είχε μετακομίσει για να παίξει μπάλα στη Ντανούμπιο), στη Σικελία. Η Σικελία του θυμίζει την πατρίδα του. Η φύση, οι ομορφιές, το φαγητό (η γιαγιά Αλντρίς Μαρία Τζουλιελμόνε τον έχει ταΐσει αρκετές φορές και ο Έντινσον ξέρει από ιταλική κουζίνα). Κι η ομάδα θα πει κανείς;
Η ομάδα είναι μια καλή επιλογή. Ο Τζαμπαρίνι μπορεί να είναι το στερεότυπο του Ιταλού επιχειρηματία-παράγοντα που κάνει τρελές δηλώσεις και αλλάζει συνέχεια προπονητές, αλλά το ματάκι του κόβει. Η Παλέρμο έχει ανέβει για πρώτη φορά μετά από περίπου 30 χρόνια στη Serie A το 2004 και παρότι νεοφώτιστη θα τερματίσει 6η κερδίζοντας το εισιτήριο για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στηρίζεται κυρίως σε Ιταλούς παίκτες, με τον νεαρό Αντρέα Μπαρτζάλι να κάνει τα πρώτα του βήματα στην άμυνα και τον Λούκα Τόνι να σκοράρει 20 γκολ στο πρωτάθλημα. Σεζόν 2005-06. Τα πράγματα πιο δύσκολα, ο Τόνι έχει πάρει μεταγραφή, ο Τζαμπαρίνι αλλάζει προπονητή στη μέση της σεζόν, η συγκομιδή είναι σχεδόν ίδια, αλλά θα χρειαστεί το σκάνδαλο Καλτσιόπολι και οι αλλαγές στη βαθμολογία για να κερδίσει ξανά την έξοδο στο ΟΥΕΦΑ. Τη σεζόν 2006-07 η Παλέρμο χάνει τον παγκόσμιο πρωταθλητή Φάμπιο Γκρόσο, αλλά ξοδεύει αρκετά χρήματα για μεταγραφές. Ο Αμάουρι θα είναι ο νέος στράικερ, ο ντι Μικέλε και ο αρχηγός Κορίνι τον ενισχύουν. Στα μέσα εκείνης της σεζόν είναι που ο Καβάνι, τρεις μόλις ημέρες μετά το τέλος του Κ20, θα πάρει τη μεταγραφή του.
Η πρώτη γκολάρα του Καβάνι στην Ευρώπη
Ίδιο και απαράλλαχτος, με εξαίρεση τα σιδεράκια στα δόντια, ο Καβάνι φτάνει σε μια παλαβή ομάδα που θα απολύσει τον Φραντσέσκο Γκουιντολίν τον Απρίλιο, θα αφήσει δίδυμο προπονητών τον βοηθό και τον προπονητή των ακαδημιών και μόλις η ομάδα ξαναστρώνει σε αποτελέσματα θα προσλάβει εκ νέου τον Γκουιντολίν για τα δύο τελευταία ματς (!). Μέσα σε αυτή την κατάσταση, θα χρειαστεί να περάσει αρκετός καιρός για να δει το ιταλικό ποδοσφαιρικό κοινό γιατί ξόδεψε περίπου 4 εκατομμύρια ο Τζαμπαρίνι για ένα λιγνό αγόρι με σιδεράκια. Είναι 11 Μαρτίου του 2007. Η Παλέρμο χάνει από τη Φιορεντίνα, την ομάδα στην οποία έπαιζε παλιά το είδωλό του, ο Μπατιστούτα. Βρισκόμαστε στο 55′ και ο Ουρουγουανός θα πατήσει το χορτάρι της Serie A για πρώτη φορά. Θα χρειαστούν μόλις 15 λεπτά για να πει: “Γεια σας, με λένε Έντινσον και σύντομα θα μιλάτε για μένα”, με το παραπάνω γκολ, ένα γκολ φόρο τιμής στον Μπατιγκόλ.
Δίδυμο επιτυχίας
Την επόμενη αγωνιστική θα σκοράρει ξανά, απέναντι στη Σαμπντόρια. Αυτό θα είναι το τελευταίο του γκολ για εκείνη τη σεζόν. Η Παλέρμο θα τερματίσει ξανά 5η και θα βγει Ευρώπη. Ο Καβάνι θα παίξει σε πολλά ματς την επόμενη σεζόν, αλλά δεν θα σκοράρει πολύ. Η Παλέρμο θα αλλάξει τρεις προπονητές και θα τερματίσει 11η. Η πώληση του Αμάουρι στη Γιουβέντους όμως θα δώσει τις ευκαιρίες στον Ματαδόρ. Μαζί με τον Φαμπρίτσιο Μίκολι θα φτιάξουν τη σεζόν 2008-09 ένα από τα πιο διάσημα ντουέτα “ψηλός-κοντός”. Μαζί θα σκοράρουν περίπου 30 γκολ και θα δώσουν πολύ ωραίες στιγμές σε μια Παλέρμο που κλασικά θα αλλάξει προπονητή, θα τερματίσει 8η, αλλά θα κάνει ορισμένα σπουδαία παιχνίδια όπως οι νίκες με Γιούβε (της κόβει το αήττητο), Μίλαν και Ρόμα. Θα καταφέρει μάλιστα να ισοφαρίσει την Ίντερ του Μουρίνιο μέσα στο Μιλάνο, επιστρέφοντας από το 2-0 στο 2-2. Ο Καβάνι είναι πλέον 22 ετών και από τα ονόματα στο Καμπιονάτο.
Στην επόμενη και τελευταία χρονιά του στο Παλέρμο, ο Καβάνι θα συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς. Εννοείται ότι η Παλέρμο θα αλλάξει και πάλι προπονητή, αλλά θα επιστρέψει στο καλύτερο πλασάρισμά της, σε μια 5η θέση με τρομερή συγκομιδή πόντων. Ο Μίκολι σκοράρει ακατάπαυστα, ο Καβάνι βάζει 13 γκολ, αλλά κυρίως κάνει όλη τη σκληρή δουλειά απέναντι στις ιταλικές άμυνες, τρέχει πάνω κάτω, ανοίγει διαδρόμους. Το ντουέτο με τον Μίκολι είναι στα καλύτερά του, ενώ στα χαφ προστίθεται ένας ακόμα ταλαντούχος Λατινοαμερικάνος, ο Χαβιέρ Παστόρε. Χρόνια μετά, σε συνέντευξή του στον Τρεζεγκέ, ο Καβάνι θα πει ότι οι αλλαγές προπονητών δεν ήταν καλό πράγμα εκείνα τα χρόνια και ότι η σεζόν 2009-10 θα του μείνει αξέχαστη. Θα πλέξει το εγκώμιο του Ντέλιο Ρόσι από τον οποίο έμαθε πολλά και θα θυμηθεί την τρομερή του συνεργασία με τον Μίκολι. Η χρονιά 2009-10 δεν ήταν απλώς η καλύτερή του στη Σικελία, αλλά και η καλύτερη Παλέρμο που είδαμε ποτέ. Η ομάδα της Σικελίας θα χάσει την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ για μόλις δύο βαθμούς, ενώ καλούνται στο Μουντιάλ οι Καβάνι, Παστόρε και ο Δανός Κιάερ. Κάνει ρεκόρ πόντων με 65 και κυρίως είναι απολαυστική στο μάτι, παίζοντας για το γκολ. Σε μια χώρα που συχνά ο πονόματος και το κατενάτσιο είναι τα πιο ιερά πράγματα μετά τον Πάπα, μια ομάδα όπως εκείνη η Παλέρμο των 59 γκολ (4η καλύτερη επίθεση) που κέρδισε μέσα-έξω Μίλαν και Γιουβέντους (και μάλιστα με 0-2 εκτός έδρας και τις δύο) θα μείνει αξέχαστη. Ακόμα και στις ήττες. Όπως εκείνο το περίφημο 5-3 με την Ίντερ στο Μεάτσα. Με τον Μίκολι να οδηγεί την Παλέρμο στην αντεπίθεση και να κάνει το 4-0 σε 4-3 σε κάτι που θα μπορούσε να ήταν ένα από τα πιο ιστορικά comeback στο ιταλικό πρωτάθλημα.
Ο Καβάνι θα εξαργυρώσει τις εμφανίσεις του με μια μεταγραφή στη Νάπολι. Εκεί θα εκτοξευτεί και θα έχει τρομερά στατιστικά. Αλλά εκείνα τα πρώτα χρόνια στο Παλέρμο και ειδικά οι δυο σεζόν με τον Μίκολι, οι ροζ φανέλες, το ωραίο γηπεδάκι της ομάδας της Σικελίας και όλη εκείνη η “φρέσκια” ομάδα θα μείνει στις καρδιές μας για αρκετά χρόνια. Μέχρι να έρθει η Αταλάντα. Γιατί ναι, καλοί οι τίτλοι, τα υπερ-ονόματα, οι πρωτιές και οι μεγάλες ομάδες, αλλά δεν είναι τυχαίο πόσες τέτοιες ομάδες μένουν αξέχαστες και δείχνουν ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα η νίκη, αλλά αυτή η αίσθηση, αυτή η απόλαυση που μπορεί να σου αφήσει.