Μέχρι και τα τελειώματα του καλοκαιριού η Μποταφόγκο έκανε έναν υγιεινό περίπατο στο πρωτάθλημα Βραζιλίας. Η ομάδα από την ομώνυμη γειτονιά του Ρίο που έχει συνδεθεί με θρύλους όπως ο Γκαρίντσα, ο Ζαϊρζίνιο και ο Ντίντι είχε κάνει έναν από τους καλύτερους πρώτους γύρους στην ιστορία της διοργάνωσης, βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας με 16 νίκες σε 21 παιχνίδια, είχε μια πανίσχυρη άμυνα που έτρωγε γκολ με το σταγονόμετρο και σε κάποια στιγμή είχε φτάσει να βρίσκεται μέχρι και 16 βαθμούς μπροστά από την επόμενη στη βαθμολογία. Σήμερα, τρεις μήνες αργότερα και τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε της σεζόν, βρίσκεται στην 3η θέση, έχει να κερδίσει 8 αγώνες, τρώει γκολ σε κάθε 90λεπτο και στα 14 τελευταία ματς έφυγε με το τρίποντο μόλις δυο φορές! Πώς τα κατάφερε; Καλώς ήρθατε στο Μπραζιλεϊράο.
Μπορεί το πρωτάθλημα Βραζιλίας να μην είναι ένα από τα πιο εμπορικά του πλανήτη αλλά αν κάποιος θεατής ψάχνει μια διοργάνωση που το απρόβλεπτο παίζει μεγάλη μπάλα, εκεί θα βρει την υγειά του. Στη χώρα που έβγαλε τον Γκαρίντσα, τον Ρονάλντο, τον Ντιόγκο και τον Ντάρσι Ντόλτσε Νέτο η σταθερότητα δεν είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του εγχώριου ποδοσφαίρου. Μόνο την τελευταία εικοσαετία μπορείς να βρεις πολλά παραδείγματα όπου μια ομάδα τη μια σεζόν πετάει, διεκδικώντας ακόμα και τον τίτλο, και την επόμενη σέρνεται, παλεύοντας ακόμα και για την παραμονή ή το αντίστροφο. Η (φετινή νικήτρια του Λιμπερταδόρες) Φλουμινένσε αποτελεί το καλύτερο δυνατό παράδειγμα.
Το φθινόπωρο του 2009 η “Φλου” ήταν ουραγός της βαθμολογίας και καταδικασμένη από όλους. Μια μαθηματική μελέτη που έγινε τότε της έδινε μόνο 2% πιθανότητα για να σωθεί. Στα τελευταία δέκα ματς όμως κατάφερε να σκαρφαλώσει στη βαθμολογία και τελικά να σωθεί στο παρά πέντε. Ένα ακριβώς χρόνο μετά, τον Δεκέμβρη του 2010, πανηγύριζε την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Για να μην πιστέψει κάποιος αδαής ότι αυτό ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, δυο χρόνια μετά το επανέλαβε! Αντίστροφα όμως.
Τον Δεκέμβριο του 2012 κατέκτησε για τρίτη φορά στην ιστορία της το πρωτάθλημα και μάλιστα με αρκετή άνεση. Έναν ακριβώς χρόνο αργότερα τερμάτιζε κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού, κερδίζοντας μια θέση στο μικρό κλαμπ των ομάδων που κατάφεραν να υποβιβαστούν ενώ ήταν πρωταθλητές! Η πτώση στη δεύτερη κατηγορία τελικά αποφεύχθηκε στα δικαστήρια, καθώς Φλαμένγκο και Φορτουγκέζα τιμωρήθηκαν με απώλεια βαθμών εκ των υστέρων και βρέθηκαν από το πουθενά από κάτω της, αλλά η ουσία παραμένει ίδια. Μια ομάδα στη Βραζιλία μπορεί μέσα σε δυο σεζόν να παρουσιάσει δυο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Κάποιες φορές και μέσα στην ίδια σεζόν. Εδώ κάπου επιστρέφει ξανά στην κουβέντα η εξίσου ιστορική Μποταφόγκο, που συμπτωματικά (ή και όχι) πρόπερσι είχε φτάσει να αγωνίζεται στη 2η κατηγορία.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και με το αγαπημένο μας πλέον, για όλους τους λάθος λόγους, Αμβούργο, τα αίτια αυτής απίθανης κατάρρευσης δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν. Οι οπαδοί της, που όπως και οι περισσότεροι νοτιοαμερικάνοι φημίζονται για τη λατρεία τους στα γούρια και τις προλήψεις, ψάχνουν απελπισμένα να βρούνε τις “μαυρόγατες” που γκαντέμιασαν το σύλλογο, την ώρα που αυτός είχε βάλει πλώρη για το πρώτο του πρωτάθλημα μετά το 1995. Οι πιο ορθολογιστές στέκονται στην κατακόρυφη πτώση της απόδοσης του μεγάλου πρωταγωνιστή έως τότε, του γνώριμου στους φίλους της Σούπερ Λιγκ, Τικίνιο, που μέχρι τον τραυματισμό του τον Αύγουστο είχε 13 γκολ ενώ σε ίδιο αριθμό αγώνων από τότε έχει βρει δίχτυα μόνο 3 φορές αλλά και στην αναγκαστική αλλαγή προπονητή που έλαβε χώρα στα μέσα του καλοκαιριού .
Ο αρχιτέκτονας της ανίκητης ομάδας του πρώτου γύρου, ο Πορτογάλος Λουίς Κάστρο, προτίμησε να εγκαταλείψει έναν σύλλογο που πήγαινε τρένο για χάρη της Αλ Νάσρ του Κριστιάνο Ρονάλντο και των χρημάτων που μπορούσαν να διαθέσουν οι Σαουδάραβες. Ο διάδοχος του, ο Πορτογάλος Μπρούνο Λάζε, έδειξε στην αρχή ικανός να ολοκληρώσει το έργο του συμπατριώτη του αλλά αυτή η αισιόδοξη παρατήρηση κράτησε μέχρι την πρώτη στραβή. Μια εντός έδρας ήττα από τη μεγάλη αντίπαλο Φλαμένγκο στις αρχές Σεπτεμβρίου, που ήταν και η πρώτη μετά από τρεις μήνες, φαίνεται να κατέστρεψε όλο το μομέντουμ. Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο απελπιστική.
“Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα, κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά…”
Στα 14 αυτά παιχνίδια του φθινοπώρου η Μποταφόγκο χτυπάει επίπεδα αμβουργίασης που πιθανόν θα ζήλευε και το ίδιο το Αμβούργο. Μέσα στον πανικό να σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται, οι διοικούντες έδιωξαν άρον-άρον τον Λάζε στις αρχές Οκτωβρίου αλλά η μικρή βελτίωση που παρατηρήθηκε μετά αποδείχτηκε πρόσκαιρη. Μόνο την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου οι οπαδοί της πρέπει να γέρασαν απότομα τουλάχιστον κατά μερικά χρόνια. Το πρώτο χτύπημα ήρθε απέναντι στη μεγαλύτερη ανταγωνίστρια για τον τίτλο Παλμέιρας. Με το σκορ στο 3-0 στο ημίχρονο και ένα πανηγυρικό κλίμα στο γήπεδο που ένιωθε την κούπα να πλησιάζει, η ομάδα που στο ρόστερ έχει και τον Ντιέγκο Κόστα κατάφερε να χάσει το παιχνίδι με 3-4, με τον 17χρονο ανερχόμενο αστέρα της σελεσάο, Έντρικ, να κάνει όργια στην επανάληψη.
Εφτά μέρες αργότερα στο ίδιο γήπεδο παίχτηκε μια παρόμοια παράσταση. Κρίσιμος αγώνας με την επίσης διεκδικήτρια του τίτλου Γκρέμιο, δυνατό ξεκίνημα και προβάδισμα με 3-1 έως το 50′ και μετά παράδοση άνευ όρων και τελικό σκορ ξανά 3-4! Αυτή τη φορά πρωταγωνιστής δεν ήταν κάποιος φέρελπις πιτσιρικάς. Λίγους μήνες πριν κλείσει τα 37 του, ο Λουίς Σουάρες έκανε χατ-τρικ και έβαλε για τα καλά και την ομάδα του στο παιχνίδι του τίτλου.
Μετά τα δυο μεγάλα πατατράκ η διοίκηση ανακοίνωσε τον Τιάγκο Νούνιες, που έγινε ο 5ος (μαζί με τους υπηρεσιακούς) προπονητής που κάθεται φέτος στον πάγκο, αλλά η πολυπόθητη βελτίωση του κλίματος που συνήθως συνοδεύει μια αλλαγή τεχνικού δεν έχει έρθει ακόμα. Κάποιοι μιλάνε για ψυχολογική κατάρρευση, κάποιοι για αδιανόητη γκαντεμιά. Μετά την τεσσάρα από την παρέα του Σουάρες, η Μποταφόγκο μετράει τρεις σερί ισοπαλίες. Στη μια εξ αυτών δέχτηκε την ισοφάριση στο 95′. Στην πιο πρόσφατη, απέναντι στη Σάντος, στερήθηκε το τρίποντο από μια κεφαλιά στο 90′. Τα ζουμ της κάμερας στον πάγκο και τις κερκίδες μετά την τελευταία, αναπάντεχη γκέλα τα έλεγαν όλα. Ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι που αδυνατούν να χωνέψουν ότι αυτό που ζούνε συμβαίνει στα αλήθεια. Μια ομάδα που είχε πάρει αγκαλιά τον τίτλο, τον πρώτο της μετά από 28 χρόνια, μοιάζει να τον χαρίζει με τον πλέον επώδυνο και βασανιστικό τρόπο.
Βέβαια, στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η Μποταφόγκο μπορεί να έχει προσπεραστεί από δυο ομάδες αλλά η απόσταση που τους χωρίζει είναι απειροελάχιστη. Λίγοι όμως τη θεωρούν πλέον ως το μεγάλο φαβορί, αφού η ψυχολογία της βρίσκεται ολοφάνερα στα τάρταρα σε αντίθεση με αυτή των αντιπάλων της που από το τίποτα βρίσκονται κοντά σε έναν τίτλο. Σύμφωνα με μια σημερινή εκτίμηση της Opta για τον νέο πρωταθλητή, η Παλμέιρας έχει 58%, η Φλαμένγκο 23% και η Μποταφόγκο μόλις 14%. Δεν είναι όμως οι μόνες διεκδικήτριες αφού το φετινό Μπραζιλεϊράο μάλλον σπάει κάθε ρεκόρ στην κλίμακα του σασπένς.
Ένας κάποιος χαμούλης
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι τελευταίες τρεις αγωνιστικές (που περιλαμβάνουν και αγώνες μεταξύ των επίδοξων πρωταθλητών) αναμένεται να τερματίσουν το γνωστό τηλεοπτικό κλισέ με το γκρανγκινιολικό-χιτσκοκικό φινάλε αφού έξι ομάδες διεκδικούν με αξιώσεις την κούπα ενώ την ίδια ώρα τουλάχιστον οχτώ παλεύουν για να αποφύγουν τον υποβιβασμό! Όλα αυτά σε ένα αλλοπρόσαλλο πρωτάθλημα με αμέτρητα πιθανά σενάρια που όσοι διαβάζουν Σομπρέρο από παλιά γνωρίζουν ότι έχει παράδοση στο να σου προκαλεί ενθουσιασμό και πονοκέφαλο ταυτόχρονα.