Ο Ολυμπιακός ξαναζεί το ίδιο έργο με αυτό της Χώρας των Βάσκων μια εβδομάδα μετά στη Λομβαρδία και καλείται αυτή τη φορά να αλλάξει το τέλος..

Όπως και η Λαμποράλ έτσι και η καινούργια ΕΑ7 του Ρέπεσα είναι ομάδα η οποία βασίζεται πολύ στην προσωπική φάση και στο ένας εναντίον ενός παιχνίδι. Αυτόματα έρχονται στο μυαλό εικόνες από το ναυάγιο της Μπουέσα Αρίνα, όπου η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήταν τόσο κακή στην ομαδική κυρίως άμυνα, αδυνατώντας να ελέγξει έναν αντίπαλο με λιγότερη ποιότητα. Το Μιλάνο σε αυτή τη φάση της σεζόν παίζει παρόμοιο με την ομάδα του Περάσοβιτς μπάσκετ, με τη διαφορά ότι διαθέτει ένα πιο βαθύ και ποιοτικό ρόστερ. Η αποστολή λοιπόν της ελληνικής ομάδας δεν είναι εύκολη. Θα χρειαστεί να κάνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά στην απόδοση της και στις δύο πλευρές του παρκέ για να πάρει τον έλεγχο και να τελειώσει το ματς. Μια νίκη που χρειάζεται πολύ ο Ολυμπιακός τη συγκεκριμένη στιγμή μιας και θα αποτελέσει από μόνη της ένα ..σπρώξιμο προς την ανάκαμψη. Πάμε να δούμε μαζί μερικές από τις σημειώσεις μου για το παιχνίδι των ερυθρολεύκων με τους Scarpette Rosse της Β. Ιταλίας..

-Η ΕΑ7 έχει μια πραγματικά βαθιά Frontcourt με παιδιά που το παιχνίδι τους διακρίνεται από διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Τζαμέλ Μακλίν είναι ο πιο “ωμός” και physical παίχτης του Ρέπεσα χαμηλά όντας σπουδαίος μαχητής και εργάτης στο ζωγραφιστό. Θα πρέπει οι ψηλοί των ερυθρολεύκουν να τον κρατήσουν μακριά από το καλάθι. Ο undersized Μακλίν (παίρνει μπάλες στο ποστ και πολλές φορές ψάχνει την αδύνατη πλευρά με back screen για τρίποντο, κλασσικό παιχνίδι του Ρέπεσα) δένει πολύ καλά με τον Μάτσβαν ενώ από πίσω στο “4” έρχεται ο Ρόμπι Χάμελ, ένας εξαιρετικός σουτέρ τριών πόντων και ένα από τα πιο αξιόπιστα Stretch-4s της φετινής Ευρωλίγκας όσον αφορά πάντα τον συγκεκριμένο ρόλο καθώς ανοίγει χώρους για τις προσωπικές φάσεις του Τζεντίλε όσο βρίσκεται στο γήπεδο. Εκτός αυτής της τριάδας, ο κόουτς Ρέπεσα έχει την πολυτέλεια να φέρνει άλλα δύο μεγάλα κορμιά στο “5”. Τον συμπατριώτη του Στάνκο Μπάρατς και τον γνωστό μας Γκάνι Λαουάλ.

-Ο Αλεσάντρο Τζεντίλε αποτελεί έναν από τους καλύτερους one on one παίχτες στην Ευρώπη σήμερα μιας και η ικανότητα του στη προσωπική φάση είναι παροιμιώδης. Αυτό που πρέπει να προσέξουν οι ερυθρόλευκοι είναι ότι φέτος και με τις άμυνες πάντα προσαρμοσμένες πάνω του, έχει δουλέψει πολύ στο να βλέπει τους συμπαίχτες του φτιάχνοντας καταστάσεις για αυτούς. Ο ίδιος ο Τζεντίλε γνωρίζει ότι για να πατήσει στη κορυφή του ευρωπαϊκού stardome θα πρέπει να βελτιώσει την ικανότητα (και τη ροπή του) στο να δημιουργεί κάτι που έχει πετύχει μέσα στο φετινό σύνολο του Ρέπεσα. Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ξεκινήσει και πάλι τον Στρόμπερι στο “3” και να τον ρίξει πάνω του ελπίζοντας ότι ο Αμερικανός θα βάλει το κορμί και τα γρήγορα πόδια στους διαδρόμους που δημιουργεί ο Ιταλός με κάθετο μπάσκετ αποτρέπωντας τα ρήγματα φέρνοντας παράλληλα από πίσω τον Παπαπέτρου που μπορεί να ματσάρει τη δύναμη και το σπουδαίο φυσικό πακέτο του Τζεντίλε. Για τον Ολυμπιακό σε επίπεδο τακτικής, είναι σημαντικό να μη μπορέσει να σκοράρει με συνέπεια η Αρμάνι μέσα από το ζωγραφιστό.

Στην άλλη πλευρά το πρόβλημα ακούει στο όνομα Γιώργος Πρίντεζης. Οι Λομβαρδοί δεν έχουν παίχτη για να ρίξουν πραγματικά επάνω του μιας και τα “4” τους υστερούν πολύ σε πόδια απέναντι του και σε καμία περίπτωση δε μπορούν να μείνουν μαζί του ενώ δεν υπάρχει πλέον και ένας ..Μος στο “3” που μπορεί να κατέβει στη θέση του PF και να ματσάρει με τον Συριανό. Βλέπω τον Μακλίν εδώ ως επιλογή του Ρέπεσα, πιθανόν μετά τους 8-10 συνεχόμενους πόντους που θα του έχει βάλει ο φόργουορντ του Ολυμπιακού αρχικά βγάζοντας τον από τα ρούχα του.. Γιατί αν επιμείνει σε βαριά κορμιά βλέπω τον Σφαιρόπουλου να γυρίζει στον πάγκο μοιράζοντας κρυφά High Fives στους συνεργάτες προσπαθόντας να συγκρατήσει το γέλιο και τη χαρά του..

-Οι δύο ομάδες ουσιαστικά “αντάλλαξαν” πόιντ γκαρντς αυτό το καλοκαίρι με το Μιλάνο να υπογράφει τον Όλιβερ Λαφαγιέτ και τον Ολυμπιακό τον Ντάνιελ Χάκετ. Ενδιαφέρον ζευγάρι από την άποψη του ποιος μπορεί να δώσει πραγματικά την ώθηση που ψάχνει η ομάδα του. Ο Λαφαγιέτ έχει έναν “3& D” ρόλο στην επίθεση του Ρέπεσα (10/19 τρίποντα στη Lega A σε 4 ματς, 52.6% !) ενώ ο Χάκετ πρέπει να αποκωδικοποιήσει τις καταστάσεις όπου επιβάλλεται να είναι πιο ορμητικός. Ειδικά σε περίπτωση που ο Σπανούλης (ελαφρύ διάστρεμμα εχθές) δεν είναι στο 100% (ή δεν είναι καθόλου, ταξίδεψε αλλά θα επανεκτιμηθεί η κατάσταση του) οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται το leadership του Χάκετ δίπλα στον καυτό Λοτζέσκι (ο Ρέπεσα ετοιμάζει τον Τσερέλα σε αποστολή-κομάντο) για την περιφέρεια τους.

Εν κατακλείδι, το ματς θέλει πολύ προσοχή. Η ΕΑ7 έχει περισσότερη ποιότητα σε επίπεδο μονάδων από τη Λαμποράλ και είναι ομάδα που (στη φετινή version της) διαβάζει καλύτερα από τους Βάσκους. Καταλαβαίνετε ότι η αμυντική απόδοση του Ολυμπιακού (με κύριους άξονες τη προστασία του ζωγραφιστού και το ριμπάουντ) θα κρίνει κατά μεγάλο μέρος την εξέλιξη του παιχνιδιού το οποίο ταυτόχρονα αποτελεί και ένα δυνατό τεστ προόδου για την ομάδα. Εύχομαι τη Παρασκευή να μη ξαναζήσει η ελληνική ομάδα την “ημέρα της μαρμότας” όπως ο Μπιλ Μάρεϊ στην ομώνυμη κωμωδία..