Είναι πολλές φορές στο ποδόσφαιρο δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στον παθιασμένο άνθρωπο, σε αυτόν που δίνει τα πάντα στη δουλειά του, με έναν που λαϊκίζει και αγγίζει τα όρια της γραφικότητας. Γι’ αυτό και είναι πολύ εύκολο να υποτιμήσεις κάποιον μόνο και μόνο επειδή βλέπεις την επιφάνεια και κάποιες αντιδράσεις και όχι το μέγεθος της προσπάθειας που έχει καταβάλει. Ο Αντόνιο Κόντε θα είχε ξεχαστεί από τους περισσότερους από εμάς αν δεν ήταν αυτός που έβαζε το περιβόητο γκολ στον Ελευθερόπουλο το 1999. Παρ’ ότι έπαιξε για 13 χρόνια στη Γιουβέντους κερδίζοντας πολλούς τίτλους, δεν ήταν ένα αστέρι, αλλά ακόμα ένας Ιταλός εργάτης όπως ο Μπιριντέλι, ο Πεσότο ή ο Τακινάρντι. Προς τιμή του, το παραδέχεται κι ο ίδιος κι ας φόρεσε μέχρι και το περιβραχιόνιο της Γιούβε.
“Δεν θεωρώ ότι είχα ιδιαίτερο ταλέντο. Δεν μπόρεσα ποτέ να είμαι μεγάλος παίκτης, αλλά ήξερα πάντα ότι θα γινόμουν σπουδαίος προπονητής”
Πριν λίγες μέρες κλωτσούσε με πάθος την μπάλα στον αγώνα απέναντι στην Ισπανία και σκαρφάλωνε στον πάγκο για να πανηγυρίσει το δεύτερο γκολ. Η εύκολη προσέγγιση θα ήταν να τον πεις γραφικό. Αλλά θα είχες διαγράψει όσα έκανε για να φτάσει ως εδώ. Μεγαλώνοντας στο νότο της Ιταλίας, σε μια περιοχή όπως το Λέτσε, έμαθε από μικρός ότι για να κερδίσει οτιδήποτε πρέπει να παλέψει. Στην αυτοβιογραφία του λέει για τη φορά που πήγε να προστατεύσει την… τιμή του αδερφού της κοπέλας του (κόρη τού καθηγητή θρησκευτικών), μόνος απέναντι σε μια συμμορία και ενώ είχε το χέρι του στον γύψο. Πιθανώς θα τις έφαγε, αλλά δεν το μετάνιωσε. Δεν το συνηθίζει να ξανασκέφτεται τις αποφάσεις του και να γυρίζει στο παρελθόν.
Στη Γιουβέντους έδειξε ότι όντως είναι καλός προπονητής. Σε μια περίοδο που το 3-5-2 οι περισσότεροι το θεωρούσαν ξεπερασμένο και οι μεγάλες ομάδες δεν το έπαιζαν, αυτός το χρησιμοποίησε και ρίσκαρε. Το έκανε μάλιστα αναλαμβάνοντας μια Γιουβέντους χωρίς ψυχολογία και μακριά από τίτλους, παίζοντας την καριέρα του κορώνα-γράμματα. Δεν είναι ότι έχει κόλλημα με το σύστημα, έχει παίξει μέχρι και 4-2-4. Έκρινε όμως ότι έτσι ταιριάζει καλύτερα, έτσι θα απελευθερώσει τον Πίρλο. Το έκανε και πέτυχε. Πάντα ακολουθώντας τους δικούς του απαράβατους κανόνες. Σε σημείο να τον κατηγορούν ότι δεν θέλει αστέρια, θέλει μόνο παίκτες που θα παίζουν γι’ αυτόν.
Με την ομάδα στους 99 βαθμούς μια αγωνιστική πριν το τέλος της σεζόν 2013-14 και τη δεύτερη Ρόμα 15 βαθμούς πίσω, ο Κόντε αντί να σκέφτεται τις διακοπές, έδειχνε βίντεο για να κατασκοπεύσουν την… Κάλιαρι. Ο Μπουφόν μπήκε μέσα με τον Μαρότα, ζήτησε συγγνώμη για τη διακοπή και ενημέρωσε ότι η διοίκηση ήθελε να συζητήσουν για τα πριμ νικών. Ο Κόντε πήρε ανάποδες, σταμάτησε την προβολή και έδιωξε τους πάντες. Έμεινε με τον Μπουφόν, του είπε ότι δεν το περίμενε από αυτόν, ότι είναι ντροπή να είναι αρχηγός και ότι δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους… βλάκες. Κάποιος θα περίμενε πόλεμο μετά από αυτό. Η Γιουβέντους κέρδισε με 3-0 την Κάλιαρι, έσπασε το ρεκόρ των 100, ο Κόντε πανηγύρισε και ο τεράστιος Μπουφόν που θα μπορούσε να… μουτρώσει, λίγο πριν το Euro του 2016 μιλούσε με τα καλύτερα για τον προπονητή του. “Είναι το αφεντικό στα αποδυτήρια, πιστεύει στους κανόνες, έχει αυστηρούς όρους συμπεριφοράς για τους παίκτες, να είναι στην ώρα τους, να κλείνουν τα κινητά όταν πρέπει. Κυρίως όμως, δεν το κάνει για να δείξει ότι είναι το αφεντικό. Απλά θέλει όλοι να είναι όπως αυτός. Επικεντρωμένοι στον σκοπό. Οι παίκτες τον σέβονται γιατί βλέπουν πόσο σκληρά δουλεύει.”
Έτσι και τώρα. Η παρουσία της Ιταλίας στο Euro δεν είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε όταν οι παίκτες βρέθηκαν για προετοιμασία πριν τη διοργάνωση, αντί να κάνουν μπάνια. Ο Αντόνιο Κόντε την οδήγησε εκεί με ρεκόρ 7-3-0 και υποστηρίζει ότι δουλεύουν εδώ και δυο χρόνια γι’ αυτό. Ο Κόντε δεν καθόταν ακόμα και όταν δεν είχε τους παίκτες κοντά του. Ήθελε να φτιάξει ένα σύνολο που θα τα δίνει όλα. Κι αυτό, δεν γίνεται με λαϊκισμούς και πύρινους λόγους λίγο πριν το ματς. Ο ντε Σίλιο δήλωσε ότι ο Κόντε τον βοήθησε πολύ, του ανέβαζε την αυτοπεποίθηση σε κάθε σημείο της φετινής δύσκολης σεζόν. Τον έπαιρνε τηλέφωνο σε περιόδους που δεν έπαιζε καλά στην Μίλαν για να τον στηρίξει. “Με έκανε να νιώσω μέλος του γκρουπ. Είμαστε πολύ κοντά μεταξύ μας στην εθνική και είμαστε φίλοι. Ο καθένας ενισχύει τα προσόντα του άλλου“. Ο Κόντε είναι δίπλα τους πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια του αγώνα με φωνές από τον πάγκο συνέχεια (η κάμερα πρόσφατα τον πέτυχε να φωνάζει “θα σας σκοτώσω”, σαν το “θα σε σκίσω” του Άγγελου Αναστασιάδη).
“Φωνάζω στους παίκτες μου συνέχεια, θα το κάνω πάντα, ακόμα και στους πανηγυρισμούς. Ως παίκτης ακουγόμουν πολύ στο γήπεδο. Από τον πάγκο πρέπει να ουρλιάζεις για να σε ακούνε. Αφήνω τα συναισθήματά μου να με καθοδηγούν. Πρέπει να είμαι σε συνεχή επαφή με τους παίκτες μου, πρέπει να με ακούν και αυτό μέσα σε 60.000 κόσμο είναι δύσκολο“
Η προετοιμασία της Ιταλίας ήταν στρατιωτική, επιπέδου συλλόγου που ετοιμάζεται για την καινούρια σεζόν, όχι το κλασσικό χαλάρωμα μετά από μια χρονιά κούρασης. Οι ποδοσφαιριστές έτρεχαν κατοστάρια σπριντάροντας, ξεκουράζονταν για είκοσι δευτερόλεπτα και μετά ξανά. Για επτά λεπτά αυτό το μαρτύριο και μετά ξανά, μειώνοντας τα διαστήματα ξεκούρασης σε δεκαπέντε, δέκα, πέντε δευτερόλεπτα. Τεράστιο ρίσκο για παίκτες μετά από μια γεμάτη χρονιά. Η Ιταλία δείχνει όμως πιο φρέσκια και με την καθοδήγηση και τις φωνές του Κόντε, ο αντίπαλος πρέπει να ματώσει για κάθε εκατοστό μέσα στο γήπεδο σε κάθε διεκδίκηση. Το προπονητικό της κέντρο στο Μονπελιέ είναι σαν φυλακή υψίστης ασφαλείας. Ο Κόντε αφήνει τους δημοσιογράφους να δουν τα πρώτα δεκαπέντε ανούσια λεπτά προπόνησης και τους διώχνει. Στην Ιταλία είχε βάλει τεράστια… παραβάν για να μην μπορεί κανείς να κατασκοπεύσει. Παρανοϊκός όσον αφορά στην μυστικότητα. Το πρωί οι παίκτες λιώνουν σε ασκήσεις και το απόγευμα τακτική, βιντεοθεραπεία και με τον Κόντε να διακόπτει την προπόνηση όταν κάποιος αμυντικός δεν βρίσκεται σε σωστή θέση και να πηγαίνει ο ίδιος να τον τραβήξει από το μανίκι στο σωστό σημείο.
Λένε ότι έχει αρχίσει να κάνει μαθήματα αγγλικών εδώ και ένα χρόνο για να είναι έτοιμος για την επόμενη δουλειά του στην Πρέμιερ Λιγκ. Το να συνεργαστεί με τον Αμπράμοβιτς δεν τον φοβίζει. Εδώ δεν φοβήθηκε να τα βάλει με τη… βασιλική οικογένεια της Γιούβε. Σηκώθηκε και έφυγε όταν είδε ότι η διοίκηση δεν θα έβαζε παραπάνω χρήματα για να γίνει η υπέρβαση στην Ευρώπη. Ούτε φοβάται που καθοδηγεί μια Ιταλία χωρίς αστέρια. Για να είμαστε ακριβείς έχει ένα ρόστερ με αστέρι τον Μπουφόν και πιο αναγνωρίσιμους, τους αμυντικούς της Γιουβέντους. Πριν το Euro, ο Κόντε είδε την ποιότητα να μειώνεται κι άλλο, όταν Μαρκίσιο και Βεράτι τέθηκαν νοκ άουτ. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε αν αποτύγχανε. Ο ίδιος όμως δήλωσε ότι τέτοιες ευκαιρίες τις έχεις μια φορά στη ζωή σου. Έπεισε τους παίκτες του να καλύψουν τη διαφορά με τους αντιπάλους τους με πολλή δουλειά. Δεν θα ήταν άδικο να περιμέναμε τη πιο βαρετή και αμυντική Ιταλία όλων των εποχών. Κι όμως, τόσο απέναντι στο Βέλγιο, όσο και στην Ισπανία, η Ιταλία δεν παρουσίασε μια αποκρουστική εικόνα όπως π.χ. η Πορτογαλία. Έπαιξε προσεκτικά, έπαιξε σφιχτά, αλλά έψαξε το γκολ, άξιζε πέρα για πέρα τις νίκες της. Τα δύσκολα όμως συνεχίζουν. Κι αν η Ισπανία ήταν ο κακός δαίμονας της Ιταλίας και με την Γερμανία η προϊστορία είναι αντίστροφη, ο Κόντε τώρα έχασε και τους ντε Ρόσι και Μότα. Χωρίς λύσεις στο κέντρο, οι πιθανότητες δεν είναι μαζί του και το δήλωσε και στη συνέντευξη τύπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πολεμήσει μαζί με τους παίκτες του μέχρι το τέλος όμως.