Το μεσημέρι της προηγούμενης Πέμπτης ο Αλέξις Σάντσες ξεκουραζόταν στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή της εθνικής Χιλής. Όπως αποκάλυψαν κάποιοι συμπαίκτες του, ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος και ορεξάτος. Από τη μια, η μεταγραφή του από την Άρσεναλ στη Μάντσεστερ Σίτι φαινόταν πως είναι ένα μόνο βήμα πριν ανακοινωθεί, έστω και την τελευταία μέρα των μεταγραφών, και από την άλλη η Χιλή βρισκόταν μέσα στις προνομιούχες θέσεις που πηγαίνουν απευθείας στο Μουντιάλ και ετοιμαζόταν για δυο πολύ βατά παιχνίδια, τα οποία αν νικούσε θα βρισκόταν από τώρα με το ένα πόδι στη Ρωσία.
Μια εβδομάδα και δυο μέρες μετά, τα δεδομένα είναι λίγο (ή και πολύ) διαφορετικά. Η μεταγραφή στη Σίτι ‘ναυάγησε’ την τελευταία στιγμή, είτε γιατί δεν τα βρήκαν στο οικονομικό οι δυο ομάδες, είτε γιατί η Άρσεναλ δεν μπόρεσε να κλείσει τον αντικαταστάτη του (τον Λεμάρ της Μονακό), είτε και για τους δυο λόγους μαζί. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Αλέξις, φανερά επηρεασμένος απ’αυτή την εξέλιξη, ήταν ωσεί παρών στα δυο κρίσιμα ματς της Χιλής, η οποία κατάφερε να χάσει και τα δυο (εντός έδρας συντριβή από την Παραγουάη με 0-3 και ήττα 1-0 στη Λα Παζ από την αδιάφορη Βολιβία). Έτσι, από εκεί που οι Χιλιανοί ήταν καβάλα στο άλογο, ξαφνικά βρέθηκαν εκτός των θέσεων που οδηγούν στη Ρωσία, δυο μόλις αγωνιστικές πριν το τέλος της προκριματικής φάσης.
Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές βέβαια, οι δυο αναπάντεχες ήττες δεν ήρθαν μόνες τους. Ήρθαν παρέα με γκρίνια και έντονη κριτική. Την αρχή έκανε ο Χοσέ Σουλαντλέι, πρώην προπονητής της U-20 της Χιλής, που επιτέθηκε στα… κιλά του: “Τον παρατήρησα αρκετά και είναι πιο χοντρός απ’ότι συνήθως. Δεν είχε καθόλου σπιρτάδα, δεν έκανε ούτε μια διαγώνια κούρσα, ήταν κάτι διαφορετικό. Δεν ήταν ο Αλέξις”.
Στη συνέχεια ανέλαβαν οι οπαδοί της Χιλής, που ρίχνουν ευθύνες στη νέα κοπέλα του Σάντσες, θεωρώντας την υπεύθυνη που ο παίκτης έχει χάσει τη φόρμα του αλλά και την αγωνιστική του προσήλωση. Σε μια κίνηση, ενδεικτική της εποχής που ζούμε, έστησαν μια σελίδα στο facebook, στην οποία ζητούν από τον βραχύσωμο επιθετικό να χωρίσει το νέο του αμόρε για να επιστρέψει άμεσα στα παλιά του αγωνιστικά επίπεδα και απερίσπαστος πλέον να οδηγήσει την εθνική στο Μουντιάλ. O μεγαλύτερος σταρ της εθνικής έγινε κεντρικό θέμα συζήτησης σε όλη τη χώρα και μέσα σε λίγες ώρες περισσότεροι από 57.000 άνθρωποι στήριξαν την γραφική παράλογη ιδέα, ολοκληρώνοντας με το χειρότερο τρόπο μια εβδομάδα απ’αυτές που ο Σάντσες σίγουρα δεν θέλει να ξαναζήσει.
Ο Χιλιανός επέστρεψε στην Αγγλία, έτοιμος να ριχτεί στη μάχη της Πρέμιερ Λιγκ αλλά σε αντίθεση με ότι υπολόγιζε, η προετοιμασία του αυτές τις μέρες δεν γίνεται για το ντέρμπι Μάντσεστερ Σίτι-Λίβερπουλ αλλά για το εντός έδρας παιχνίδι της Άρσεναλ με την Μπόρνμουθ. Η ακύρωση της μεταγραφής που τόσο περίμενε, και την οποία είχε ζητήσει ο ίδιος πριν λίγο καιρό, τον αναγκάζει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι για μερικούς ακόμα μήνες θα φοράει τη φανέλα της Άρσεναλ. Το μέχρι πότε παραμένει άγνωστο, αφού ήδη κυκλοφορούν φήμες πως η Σίτι μπορεί να κινηθεί ξανά γι’αυτόν τον Ιανουάριο, προτείνοντας ένα πολύ χαμηλότερο ποσό από τα 60 εκατομμύρια που ακούστηκαν πριν λίγες μέρες. Ένα ποσό που πιθανόν η Άρσεναλ να δεχθεί με χαρά, δεδομένου ότι το ερχόμενο καλοκαίρι θα τον χάσει χωρίς να βάλει ούτε κέρμα στην τσέπη της.
“Όταν κρατάς τον Σάντσες τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, αυτόματα θυσιάζεις 60-70 εκατομμύρια λίρες και στο τέλος της σεζόν θα πρέπει να αγοράσεις και κάποιον στη θέση του με το ίδιο ποσό” παραδέχτηκε πριν λίγες μέρες ο Αρσέν Βενγκέρ, δείχνοντας πως το ναυάγιο στη μεταγραφή του Χιλιανού ήταν κακή εξέλιξη και για τις δυο πλευρές. Δυο πλευρές που θα πρέπει να βάλουν τώρα τα κεφάλια κάτω, να βρούνε τρόπο να συνεργαστούν αρμονικά για όσο χρειαστεί και να δουλέψουν εντατικά ώστε στο τέλος να βγουν όσο το δυνατόν λιγότερο χαμένοι απ’αυτή την υπόθεση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Αλέξις Σάντσες ξέρει να βάζει το κεφάλι κάτω και να δουλεύει, όσο λίγοι στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ο μικρός Αλέξις μεγάλωσε σε μια από τις πιο ζόρικες πόλεις της Χιλής, μια πόλη γεμάτη φτώχεια, ρύπανση και βρώμα, ένα από εκείνα τα μέρη στα οποία πας μόνο για το λυτρωτικό αίσθημα ευτυχίας και ανακούφισης που έχεις όταν το εγκαταλείπεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το παρατσούκλι της μικρής Τοκοπίγια είναι “Η γωνιά του Διαβόλου”. Η οικογένεια Σάντσες στηριζόταν αποκλειστικά στη μαμά Μαρτίνα, αφού ο πατέρας του τους εγκατέλειψε λίγο πριν γεννηθεί ο Αλέξις. Για να μπορέσει να μεγαλώσει μόνη της 4 παιδιά, η μητέρα του έκανε ό,τι δουλειά υπήρχε διαθέσιμη: καθάριζε ψάρια για τους γείτονες, πουλούσε ψάρια στη γειτονική πόλη ή λουλούδια σε παζάρια.
Ο μικρός Αλέξις έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει. Από τις διάφορες συνεντεύξεις του ίδιου, του αδερφού του αλλά και παλιών του φίλων και γειτόνων, μαθαίνουμε ότι ο Χιλιανός έκανε σχεδόν τα πάντα για λίγα κέρματα, που θα στήριζαν το οικογενειακό εισόδημα. Κάποιες φορές βοηθούσε σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων, κάποιες άλλες έκανε τον παρκαδόρο και ταυτόχρονα τον φύλακα αυτοκινήτων σε ένα γειτονικό νεκροταφείο και όταν ξέμενε από επιλογές, έκανε γυμναστικές επιδείξεις και τούμπες στο δρόμο, ελπίζοντας σε μερικά κέρματα επιβράβευσης από περαστικούς και γείτονες.
Τις υπόλοιπες ώρες έπαιζε μπάλα ασταμάτητα, έχοντας βάλει από πολύ μικρός στο μυαλό του την ιδέα ότι με το ποδόσφαιρο θα μπορέσει να ξεφύγει από τη φτώχεια (και τη σχεδόν σίγουρη δουλειά στα γειτονικά ορυχεία που τον περίμενε) και ταυτόχρονα να βοηθήσει τη μητέρα του. Όπως αποδείχτηκε, οι δυσκολίες όχι μόνο δεν τον απέτρεψαν αλλά αποδείχτηκαν και ‘όπλο’ σε κάποιες περιπτώσεις. Το γεγονός ότι για πολλά χρόνια έπαιζε ξυπόλυτος (η μητέρα του δανειζόταν ποδοσφαιρικά παπούτσια από γνωστούς μόνο για τις ώρες του Κυριακάτικου αγώνα) σε χαλασμένους δρόμους ή λασπωμένες αλάνες, βοήθησε σίγουρα στο να διαμορφωθεί η ικανότητα που έχει με τη μπάλα στα πόδια. “Το ότι έπαιζα ξυπόλητος σίγουρα επηρέασε το στυλ μου, αφού τρέχοντας έκανα μικρά πηδηματάκια για να αποφεύγω τις πέτρες” προσθέτει ο ίδιος.
Οι λάσπες των δρόμων της Τοκοπίγια δεν ήταν πάντως το μόνο κακόφημο μέρος που έπαιζε μπάλα: “Έπαιζα σε ό,τι τουρνουά έβρισκα. Ήμουν χαρούμενος και μόνο που έπαιζα ποδόσφαιρο, γι’αυτό και πολλές φορές έπαιζα ακόμα και στο τέρμα. Συνήθως παίζαμε στο δρόμο αλλά κάποιες φορές πηγαίναμε και σε μια γειτονική φυλακή, όπου μας άφηναν να παίξουμε με τους κρατούμενους. Το έδαφος ήταν εξίσου χάλια και συνήθως έπαιζα τερματοφύλακας σ’εκείνα τα ματς”.
Το ξυπόλυτο φτωχόπαιδο, που σκαρφάλωνε σε δευτερόλεπτα στις οροφές των χαμηλών σπιτιών για να κατεβάσει τις μπάλες που κατέληγαν εκεί, κατάφερε τελικά να τα βγάλει πέρα και να γίνει ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο αλλά και στην ιστορία της εθνικής Χιλής και πριν λίγα χρόνια, σε μια επίσκεψη του στην πόλη που μεγάλωσε, δώρισε 160.000 λίρες για να ανακατασκευαστούν πέντε γηπεδάκια της περιοχής ενώ κάθε Χριστούγεννα μοιράζει γλυκά, φανέλες και μπάλες στα παιδιά της πόλης.
Ο μικρός διασκεδαστής των δρόμων είναι πλέον το μεγαλύτερο καμάρι της μικρής Τοκοπίγια που μπορεί να καυχιέται ότι έχει στην ελίτ της Πρέμιερ Λιγκ ένα δικό της παιδί, που σήμερα το απόγευμα στο ‘Emirates’ απέναντι στη Μπόρνμουθ θα ψάξει το πρώτο του φετινό γκολ. Έστω και με άλλη φανέλα απ’αυτή που θα προτιμούσε να φοράει.