Στο μονοπάτι της νύχτας…

Την αυγή μπορείς να τη φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας. Αυτό ακριβώς τον στενό δρόμο αντιπροσωπεύουν τα νοκ-άουτ ματς του Eurobasket που ξεκινούν στη φάση των “16”.

Η παραπάνω φράση (Xαλίλ Γκιμπράν, ο άνθρωπος που έγραψε το πολύ επίκαιρο για τη χώρα μας ποίημα “ο κήπος του προφήτη”) απεικονίζει πλήρως τη πραγματικότητα που βιώνει η εθνική μας ομάδα. Καλούμαστε να περάσουμε μέσα από το βαθύ σκοτάδι για να δούμε το πρώτο φως. Η δυσκολία του χιαστί των “16” απέναντι στους Λιθουανούς είναι δεδομένη. Την ίδια κατάσταση φυσικά βιώνουν και άλλοι μονομάχοι που μπαίνουν στη διαδικασία των νοκ-άουτ παιχνιδιών. Εκεί όπου το περιθώριο λάθους είναι ελάχιστο και τα ψυχικά χαρίσματα σκαρφαλώνουν στη κορυφή της ιεραρχίας των προτερημάτων που πρέπει μια ομάδα να φέρει μαζί της στη μάχη. Πάμε να δούμε μαζί τα οχτώ ζευγάρια.

 

Ισπανία-Τουρκία

Η Τουρκία πήρε αυτό που της άξιζε στις διασταυρώσεις με βάση τη μέχρι τώρα παρουσία της στο τουρνουά. Ο Σαρίτσα το πήγε ένα βήμα παραπέρα με το Smallball (4 γκαρντ, ενίοτε και 5..) σε μια διοργάνωση όπου αυτό λειτουργεί επιλεκτικά και με πολύ συγκεκριμένη διαχείριση. Στη προκειμένη φάση, η Ισπανία είναι ο χειρότερος δυνατός αντίπαλος. Αρκετά έμπειρη για να σπάσει εύκολα και να πονέσει στην άλλη πλευρά τις press άμυνες των Τούρκων (ειδικά με τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ στο παρκέ) γυρίζοντας τους μπούμερανγκ αυτή τη τακτική ενώ η ισπανική άμυνα (Νο1 στη διοργάνωση) είναι αρκετά ποιοτική για να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα σε μια αναιμική επίθεση που στηρίζεται στη περιφερειακή εκτέλεση του Μαχμούτογλου και το transition παιχνίδι του Οσμάν ο οποίος έχει το πράσινο φως από τον προπονητή του και είναι ο βασικός παραγωγικός πυλώνας. Οι Ισπανοί είναι σαφέστατα το φαβορί.

Πρόσωπο-κλειδί: Ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Μπορεί να αναχαιτίσει κάθε τακτική των Τούρκων που περιλαμβάνει “απλωμένες άμυνες” και παράλληλα είναι αυτός που θα πάρει μεγάλα σουτ με υψηλό ποσοστό αποτελεσματικότητας όταν η ομάδα το χρειαστεί.

 

Γερμανία-Γαλλία

 

 

Αμφίρροπη αναμέτρηση με μια πρώτη ματιά. Οι Γερμανοί έχουν νεανική ομάδα, καλά μοιρασμένους ρόλους ενώ η τριάδα Theis-Voightmann-Hartenstein θα είναι αρκετά ανταγωνιστική απέναντι στους Γάλλους ψηλούς. Ο Φλέμινγκ ξέρει ότι θα χρειαστεί ένα μεγάλο παιχνίδι από τον Schroder απέναντι σε μια γαλλική άμυνα η οποία παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα συνοχής και επικοινωνίας. Ο Κολέ προβληματίζεται για τον defensive stopper που θα βγάλει ψηλά πάνω στον σταρ των Χοκς και δεν αποκλείεται να ετοιμάσει τον Diot για αυτή την αποστολή. Οι Γάλλοι είναι πιο έμπειροι, έχουν μεγαλύτερες προσωπικότητες (σημαντικό από εδώ και πέρα) και περιμένουν μια νίκη-σημείο αναφοράς για να αρχίσουν να ρολάρουν στο τουρνουά (βέβαια στη γωνία περιμένει η Ισπανία αλλά η ζωή είναι απρόβλεπτη..) Η λογική λέει ότι έχουν το πλεονέκτημα στην αναμέτρηση.

Πρόσωπο-κλειδί: Ο Dennis Schroder. Θα χρειαστεί ένα career-performance για να εμπνεύσει τους συμπαίχτες του απέναντι σε έναν αντίπαλο με περισσότερα όπλα.

 

Σερβία-Ουγγαρία

 

 

Δε βλέπω άλλον τρόπο άμυνας πάνω στον Μαριάνοβιτς από αυτόν που προτείνουμε στους Ούγγρους στη φωτογραφία.

Η Σερβία είναι πολύ “ομάδα” για να κινδυνέψει σοβαρά σε ένα τέτοιο ματσάρισμα. Η περιφερειακή αστοχία προβλημάτισε λίγο και είναι ένα στοιχείο το οποίο θα πρέπει να βελτιώσουν στο πρώτο νοκ-άουτ ενόψει της καθοριστικής συνέχειας του τουρνουά. Δε θα είναι καθόλου εύκολο για την ομάδα του Άνταμ Χάνγκα να παράγει απέναντι στη πολύ καλά δουλεμένη άμυνα των Σέρβων.

Πρόσωπο-κλειδί: Oποιοσδήποτε αποτελέσει τον έξτρα-παίχτη στην επίθεση των Σέρβων. Ο Σάλε χρειάζεται έναν ακόμα παίχτη που θα νιώθει καλά στην επίθεση για να δώσει ώθηση στην επίθεση του.

 

Φινλανδία-Ιταλία

 

 

Πολύ ενδιαφέρον ματσάρισμα. Οι Φινλανδοί έχουν παίξει καλύτερο μπάσκετ μέχρι τώρα και μια ενδεχόμενη επικράτηση απέναντι στους Ιταλούς είναι σίγουρα εντός των δυνατοτήτων τους. Οι δύο αντίπαλοι παίζουν εκ διαμέτρου αντίθετο μπάσκετ σε επίπεδο ρυθμού με την Ιταλία να πηγαίνει σε σετ παιχνίδι και μετρημένες κατοχές και τους “λύκους” του Dettmann να ψάχνουν το ανοιχτό γήπεδο. Ομάδες που σουτάρουν πολύ και έχουν επενδύσει μεγάλο μέρος της παραγωγικής τους δυνατότητας στη περιφερειακή εκτέλεση. Πρόκληση για τον Μέλι (βαρόμετρο για το συγκεκριμένο ματς) η άμυνα πάνω στον Μαρκάνεν. Οι Φινλανδοί είναι σε καλό φεγγάρι και έχουν το μομέντουμ όμως μήπως ήρθε η ώρα του μεγάλου προπονητή..; Ετόρε τι λες..;

Πρόσωπο-κλειδί: O κόουτς Μεσίνα. Αυτό το ματς πρέπει να αποτελέσει τη “στιγμή του”.

 

Λετονία-Μαυροβούνιο

Η Λετονία επιβεβαιώνει πλήρως τις εκτιμήσεις μας έχοντας παρουσιάσει μέχρι τώρα ένα καλoδουλεμένο, καλοπροπονημένο σύνολο με αρκετές επιθετικές αρετές. Είναι όμως σε μια περίοδο όπου χτίζουν χαρακτήρα για αυτό και επιβάλλεται να παρουσιαστούν υπέρ του δέοντος σοβαροί απέναντι στο Μαυροβούνιο για να αποφύγουν τους μπελάδες. Ο χαρακτήρας του φαβορί δεν αποτελεί καλό συνοδοιπόρο σε ομάδες που βρίσκονται ακριβώς σε αυτή τη φάση πνευματικά (διάπλαση χαρακτήρα). Ο Τάνιεβιτς θα σημαδέψει τον Πορζίνγκις με τους Βούτσεβιτς και Ντούμπλιεβιτς ευελπιστώντας στη πρόωρη φθορά του όμως γνωρίζει ότι το Μαυροβούνιο δεν έχει ιδιαίτερο βάθος και κυρίως τα όπλα για να τρέξει μαζί με τους Λετονούς το γήπεδο και να χαμηλώσει το τέμπο. Περιμένω Οld School coaching από τον Τάνιεβιτς (και νέο πρόστιμο για το τσιγάρο που ενδεχομένως θα “ξαναφουντώσει” στα αποδυτήρια) ώστε να μείνει ανταγωνιστικός όμως ρεαλιστικά αυτό δε θα είναι καθόλου εύκολο. Οι Λετονοί είναι απλά καλύτερη ομάδα.

Πρόσωπο-κλειδί: Ολόκληρο το backcourt της Λετονίας και η αποτελεσματικότητα του στη περιφερειακή εκτέλεση απέναντι σε μια άμυνα που θα κλείσει πάνω στον Πορζίνγκις.

 

Σλοβενία-Ουκρανία

Μεγάλη εκπληξη για τους Ουκρανούς που άφησαν εκτός (με τη βοήθεια του “τσίρκου” που λέγεται Ισραήλ) τη Γεωργία φτάνωντας σε μια πολύ μεγάλη (με βάση τις προσδοκίες στην αρχή του τουρνουά) επιτυχία με τη πρόκριση στους “16” παρά την απογοητευτική εικόνα της preseason. Οι Ουκρανοί διαχειρίζονται καλά τον ρόλο του outsider όμως σε αυτό το ματσάρισμα το πιθανό “ταβάνι” τους φτάνει στο να ζορίσουν απλά μια Σλοβενία που απλά έχει πολλά περισσότερα όπλα. Νομίζω ότι η περιφερειακή υπεροπλία των Σλοβένων θα αποβεί καθοριστική μιας και μπορεί να κυριαρχήσει πλήρως απέναντι στον Lukashov, να ελέγξει τον ρυθμό και να κόψει τις γραμμές επικοινωνίας με τον Pustovyi στη καρδιά της ρακέτας. Το ποιοτικό πλεονέκτημα της ομάδας του Κοκόσκοφ είναι απλά too much.

Πρόσωπο-κλειδί: O Γκόραν Ντράγκιτς και οι β΄λτες του στον άξονα της άμυνας των Ουκρανών.

 

Kροατία-Ρωσία

Η πιο αμφίρροπη αναμέτρηση ανάμεσα στα 8 ζευγάρια με τις δύο ομάδες να βρίσκονται αρκετά “κοντά” σε επίπεδο αξιολόγησης των περισσότερων κομματιών του παιχνιδιού. Γύρω από το παιχνίδι της Ρωσίας χτίστηκε ένα hype μετά τη νίκη επί της Σερβίας όμως ήταν φανερό ότι ευνοήθηκε σημαντικά από τη “συνθήκη” της αναμέτρησης για να φτάσει στο αποτέλεσμα. Από την άλλη πλευρά ούτε οι Κροάτες έχουν εντυπωσιάσει μέχρι τώρα. Ο Μπαζάρεβιτς έχει δύο versatile αμυντικά εργαλεία (Κουρμπάνοφ, Βορόντσεβιτς) για να ρίξει πάνω στο δίδυμο Μπογκντάνοβιτς-Σάριτς ενώ στην απέναντι όχθη το δίδυμο Σβεντ-Μοζγκόφ θα είναι πρόβλημα. Συνολικά η Ρωσία φαίνεται να ματσάρει καλά με τους Κροάτες όμως έχω την αίσθηση ότι το σύνολο του Πέτροβιτς έχει φτάσει στο κατάλληλο σημείο ωρίμανσης για να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι. Η ιδιοσυγκρασία των δύο ομάδων υπαγορεύει πλημμύρα σε περίπτωση που οποιαδήποτε εκ των δύο μείνει αρκετά πίσω στο σκορ νωρίς στο παιχνίδι.Κομβικό στοιχείο της αναμέτρησης θα είναι ο τρόπος που θα διοχετεύσουν τα συναισθήματα τους (και το υπερβολικό “θέλω” τους) στο παρκέ οι Κροάτες. Μοιρασμένες οι πιθανότητες σε ένα παιχνίδι που προσφέρεται και για κοινωνιολογικά συμπεράσματα (ψοφάω)…

Πρόσωπο-κλειδί: O Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς. Τίποτα άλλο.

 

Λιθουανία-Ελλάδα

Δύσκολο ματσάρισμα για την Εθνική μας η οποία ξέρει όμως ότι με μια νίκη επί των Λιθουανών μπορεί να ξεκλειδώσει τη πόρτα για τον δρόμο που οδηγεί στα μετάλλια (λέμε τώρα..). Φυσικά αυτό είναι πολύ μακρινό και η μέχρι τώρα απόδοση μας στο τουρνουά δε δικαιολογεί υπέρμετρη αισιοδοξία. Το αντίθετο θα έλεγα. Παίζουμε με ένα αντίπαλο αρκετά δυνατό σε κομμάτια του παιχνιδιού που υστερούμε. Η παρουσία του Βαλαντσιούνας και γενικά ο τρόπος που οι Λιθουανοί επιτίθoνται στη καρδιά της ρακέτας (κοψίματα πάνω στη τελική γραμμή, Pick & Roll από τον άξονα, καθαρές post καταστάσεις) είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αναχαιτίσουμε. Μπορούμε..; Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστούμε μια “προσαρμογή”, ένα “τρικ” σε τακτικό επίπεδο από τον πάγκο για να πάρουμε το τιμόνι του ρυθμού και όχι (σε καμία περίπτωση) να πάμε το παιχνίδι με τη μέχρι τώρα πεπατημένη περιμένοντας τη κακή βραδιά του αντιπάλου. Θα είναι καταδικαστικό να τους αφήσουμε να μπουν στη διαδικασία εκτέλεσης πατώντας στον άξονα (Καλνιέτις-Βαλαντσιούνας κάνουν όλο το παιχνίδι από εκεί). Χρειάζεται επίσης πνευματική πειθαρχία τύπου ”στάρετς” σε ότι αφορά τις θέσεις μας και τα box outs στη διεκδίκηση των ριμπάουντ στη ρακέτα μας. Οι Λιθουανοί εκτός από εξαιρετική ομάδα έχουν και κουλτούρα νικητή την οποία έχτισαν με την απόδοση τους σε τέτοια νοκ-άουτ ματς διαχρονικά.. Είναι δεδομένο ότι θα χρειαστούμε μια βραδιά ανάλογη με αυτή απέναντι στη Πολωνία από τον Κώστα Σλούκα ο οποίος μοιάζει ως ο μοναδικός παίχτης μας που μπορεί να παρασύρει και τους υπόλοιπους στο σημείο που θα περάσουν το προσωπικό τους όριο σε αυτό το τουρνουά. Η πρόγνωση δεν είναι ιδιαίτερα καλή για την ομάδα μας. Όμως η ίδια η φύση του τουρνουά στρώνει το χαλί της εκπλήξεως. Έχουμε ήδη δει πολλά.. Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ μας. Όμως είμαστε υποχρεωμένοι να παίξουμε αυτές που μας αναλογούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τη πιο έξυπνη διαχείριση.

Πρόσωπο-κλειδί: Το τεχνικό τιμ της Ελλάδας και η αντιμετώπιση που θα επιλέξει στις PnR καταστάσεις στην επίθεση των Λιθουανών.