Το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου ο Μαουρίτσιο Σάρι βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Το ξεκίνημα της Νάπολι στο πρωτάθλημα ήταν αποκαρδιωτικό: 2 ισοπαλίες και 1 ήττα. Οι δυο κερδισμένοι βαθμοί στα 3 πρώτα ματς ήταν ο χειρότερος απολογισμός της ομάδας εδώ και πολλά χρόνια, ένα δεδομένο που ενίσχυε τις διάφορες φωνές που από το καλοκαίρι είχαν εκφράσει αμφιβολίες για το αν μπορεί ένας προπονητής με ελάχιστη εμπειρία στο Καμπιονάτο και καμία προϋπηρεσία σε μεγάλη ομάδα να κουμαντάρει την απαιτητική Νάπολι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το χειρότερο χτύπημα ήρθε εκείνο το βράδυ, κατά το οποίο ο, φανατικός καπνιστής, Σάρι λογικά κάπνισε περισσότερα τσιγάρα και από τη Λιάνα Κανέλλη σε βραδιά εκλογών.
Με δηλώσεις του σε τοπικό κανάλι ο Μαραντόνα επιτέθηκε ευθέως στον Ιταλό: “Σέβομαι τον Σάρι αλλά δεν είναι ο κατάλληλος προπονητής για τη Νάπολι. Το να τον προσλάβουν ήταν ένα μεγάλο δώρο γενεθλίων γι’αυτόν. Εγώ θα είχα κρατήσει τον Μπενίτεθ. Η ομάδα μου θυμίζει τη Νάπολι του πρώτου μου χρόνου, όταν παλεύαμε για να αποφύγουμε τον υποβιβασμό”. Κι αν για τους περισσότερους ο Μαραντόνα είναι ένας ποδοσφαιρικός θρύλος, για κάποιον που γεννήθηκε στη Νάπολη και μεγάλωσε υποστηρίζοντας φανατικά την τοπική ομάδα, όπως ο Σάρι, ο Ντιέγκο κατατάσσεται λίγο κάτω από τον Θεό, κι αυτό όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Κι όταν ο ποδοσφαιρικός σου Θεός σε ενημερώνει ότι δεν κάνεις γι’αυτή τη δουλειά τότε η λογική λέει ότι αρχίζεις να αμφιβάλλεις κι εσύ για τον εαυτό σου. Ο Μαουρίτσιο Σάρι όμως έχει αποδείξει ότι δεν είναι άνθρωπος που δεν πιστεύει στον εαυτό του.
(Το 1999, και μετά από αρκετά χρόνια στα οποία δούλευε τα πρωινά σαν τραπεζικός σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο γνωστές τράπεζες της Ιταλίας και το απόγευμα ως προπονητής σε ερασιτεχνικές ομάδες της περιοχής του, ο Σάρι πήρε μια μεγάλη απόφαση, απ’ αυτές που λίγοι έχουν τα κότσια να πάρουν και πολλοί χαρακτηρίζουν ως “τρέλα”. H καθημερινή δουλειά γραφείου δεν ήταν γι’αυτόν. Παράτησε την άνεση και τη σιγουριά της καλοπληρωμένης πρωινής του εργασίας για να μπορέσει να επικεντρωθεί στην προπονητική και να εξελιχθεί στη “μόνη δουλειά που θα έκανα και τζάμπα”, όπως χαρακτηριστικά έχει πει.
Η συνέχεια φυσικά και δεν ήταν εύκολη, επιβεβαιώνοντας αρχικά όλους όσους του έλεγαν πως είναι πολύ μεγάλο το ρίσκο του να παραιτηθεί από τη δουλειά στην τράπεζα για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο στο οποίο δεν είχε επιτυχία ούτε ως παίκτης (δεν έπαιξε ποτέ επαγγελματικά), ούτε ως προπονητής έως τότε. Για πολλά χρόνια ο Σάρι έκανε το αγροτικό του στις μικρότερες κατηγορίες της Ιταλίας, αδυνατώντας να προσελκύσει τα βλέμματα μεγαλύτερων ομάδων. Αλλά αυτό δεν τον πτόησε. Συνέχισε να δουλεύει αδιάκοπα και κάποια στιγμή η δικαίωση ήρθε.
Η πρόσληψη από την Έμπολι ήταν το πρώτο βήμα, η άνοδος στο Καμπιονάτο το δεύτερο και η άνετη παραμονή σ’αυτό πέρσι, παρά το γεγονός ότι η ομάδα είχε το μικρότερο μπάτζετ, τους χαμηλότερους μισθούς και ένα σύνολο αποτελούμενο κυρίως από άγνωστους και άβγαλτους ντόπιους παίκτες, το τρίτο και μεγαλύτερο. Και τότε ήρθε η πρόταση από την αγαπημένη του Νάπολι που έψαχνε αντικαταστάτη του Ράφα Μπενίτεθ.)
Εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου, πάντως, έμελλε να είναι και το τελευταίο δύσκολο που πέρασε ο Σάρι. Μέσα στις επόμενες έξι μέρες έριξε από 5 γκολ στη Μπριζ και τη Λάτσιο κι αυτά ήταν μόνο η αρχή. Από τη δήλωση του Μαραντόνα και μετά η Νάπολι μετράει 17 νίκες σε 21 παιχνίδια σε Ιταλία και Ευρώπη (!) αναγκάζοντας τον Ντιεγκίτο, ένα μόλις μήνα μετά από το δημόσιο κράξιμο, να δηλώσει: “Έκανα λάθος για τον Σάρι. Ζητώ να με συγχωρέσει”. Η απάντηση του Σάρι; “Ο Ντιέγκο μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Είναι και θα είναι πάντα το είδωλο μου”.
Δουλεύοντας πολύ (“τουλάχιστον 13 ώρες κάθε μέρα”), με ιδιαίτερα αναλυτικό τρόπο (χρησιμοποιεί drone στην προπόνηση για να καταγράφει την κίνηση των παικτών του στο χώρο ενώ έχει αποκτήσει και το παρατσούκλι “Μίστερ 33”, καθώς φημολογείται ότι στην Έμπολι δοκίμαζε 33 διαφορετικές τακτικές για τις στημένες φάσεις) και χωρίς πολλές και δαπανηρές μεταγραφές (“η άμυνα δυναμώνει με δουλειά των παικτών που έχεις, δεν δέχομαι ότι αυτό γίνεται μόνο αποκτώντας νέους”) βελτίωσε θεαματικά την περσινή προβληματική άμυνα της ομάδας χωρίς να επηρεάσει όμως την επιθετική συγκομιδή που παραμένει εξαιρετική (3η καλύτερη επίθεση στην Ιταλία και 1η, και με διαφορά, στο Europa League με 22 γκολ στις 6/6 νίκες που έχει ως τώρα) και βοήθησε να ανέβουν αισθητά αρκετοί παίκτες-κλειδιά, όπως ο Ινσίνιε και ο Ιγκουαίν.
Αποτέλεσμα όλων αυτών; Μια αγωνιστική πριν το τέλος του πρώτου γύρου η Νάπολι, παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο, είναι μια ανάσα από την κορυφή, προκαλώντας όνειρα τίτλου σε μια πόλη που έχει να δει πρωτάθλημα από την εποχή του Ντιέγκο. Ο Σάρι δικαίωσε όσους τον επέλεξαν και μετά τον πίστεψαν στις δύσκολες πρώτες μέρες και δικαιώθηκε και ο ίδιος για τη ριψοκίνδυνη επιλογή ζωής του το μακρινό 1999, τότε που επέλεξε να κάνει στη ζωή του αυτό που πραγματικά γουστάρει.
Την Κυριακή, τη μέρα που ο Σάρι γίνεται 57 χρονών, η Νάπολι αντιμετωπίζει εκτός έδρας τη Φροζινόνε. Αν οι παίκτες του κάνουν για μια ακόμα φορά αυτά που με πείσμα τους μαθαίνει στην προπόνηση και η Νάπολι περάσει νικηφόρα και από εκεί το πιθανότερο είναι να γιορτάσει το βράδυ σπίτι του, μακριά από τον πολύ κόσμο και από τα φώτα της τηλεόρασης που τόσο απεχθάνεται, με ένα ποτήρι ουίσκι, ένα πακέτο τσιγάρα και ένα βιβλίο του αγαπημένου του Τσάρλς Μπουκόφσκι, κατά προτίμηση το ‘Factotum’ στο οποίο ο Αμερικάνος συγγραφέας αναρωτιέται:
“Πώς διάολο μπορεί ένας άνθρωπος να διασκεδάζει όταν ξυπνάει καθημερινά στις 6:30 το πρωί από ένα ξυπνητήρι, πετάγεται από το κρεβάτι, τρώει γρήγορα, κάνει την ανάγκη του, πλένει τα δόντια του, ταλαιπωρείται στην κίνηση για να πάει σε ένα γραφείο, που εκ των πραγμάτων, θα παράξει πάρα πολλά λεφτά για κάποιον άλλον, και πρέπει να είναι και ευγνώμων σε αυτόν που του δίνει τη δουλειά;”