Ο Τσάβι Πασκουάλ επιστρέφει στο Παλάου Μπλαουγκράνα για μια παράσταση “for the ages” όπως χαρακτηρίζεται στη Βαρκελώνη μιας και τα συναισθήματα θα είναι πρωτόγνωρα. “Σκυλομαχία” του Ολυμπιακού στη Πόλη απέναντι στη Νταρουσάφακα του Μπλατ. “Μούρη με μούρη” δύο ομάδες που έρχονται από ήττα..

Κακός οιωνός και προσοχή..

Σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη του παιχνιδιού, από τη στιγμή που μιλάμε για δύο ομάδες καλά δουλεμένες στο αμυντικό κομμάτι, θα είναι οι συμπεριφορά τους πίσω από τη γραμμή του τριπόντου και το πως θα διαχειριστούν η καθε μία αυτό το σύνορο μεταξύ κολάσεως και παραδείσου.

Ο Ολυμπιακός και φέτος βασίζεται πολύ στη περιφερειακή εκτέλεση. Είναι μια ομάδα η οποία τα τελευταία χρόνια επιλέγει να επιτίθεται με τρίποντο και τελειώματα (σε πολύ κοντινή ακτίνα) γύρω από το καλάθι βάζωντας στην άκρη το midrange παιχνίδι το οποίο στο σύγχρονο μπάσκετ μπορεί να υποτιμάται (inefficient long twos) όμως ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ ή η Ρεάλ μας δείχνουν καθημερινά πόσο πολύτιμο εργαλείο είναι στη προσπάθεια σου να ανοίξεις μια κλειστή ευρωπαϊκή άμυνα, αποφασισμένη να δώσει μακρινά σουτ ώστε να προστατέψει το ζωγραφιστό. Φέτος με τον Γκριν τα πράγματα είναι καλύτερα για τους ερυθρόλευκους όσον αφορά το άνοιγμα της γκάμας εκτελέσεων τους όμως είναι γεγονός ότι ποντάρουν πολύ στο τρίποντο. Άλλωστε είναι δεύτεροι στη διοργάνωση (πίσω μόνο από τη Ρεάλ) σε προσπάθειες με 26.11 ανά βραδιά. Το κακό για τον Ολυμπιακό είναι το ποσοστό του. Αποτελεί μάλιστα ένα σημαντικό στοιχείο του προβλήματος λειτουργικότητας που χαρακτηρίζει κατά διαστήματα το παιχνίδι του στην επίθεση. Το σύνολο του Γιάννη Σφαιρόπουλου σουτάρει με 34.9% κρατώντας τη 14η θέση στη διοργάνωση μέχρι στιγμής. Οι σουτέρ θέσης του, και δη οι φόργουορντ- που υποστηρίζουν την Pick&Roll επίθεση που συχνά χρησιμοποιεί η ομάδα με τον Σπανούλη δεν έχουν καταφέρει να συνδεθούν με το καλάθι. Ο Πρίντεζης είναι στο 31.6% (κοντά στα δεδομένα του πάντα), ο Παπαπέτρου στο 30% ενώ ο Παπανικολάου μετράει 2/24 σουτ πίσω από τη γραμμή.. Από την άλλη η Νταρουσάφακα ποντάρει και αυτή στη περιφερειακή εκτέλεση (24,11, 5η στη διοργάνωση) όμως το κάνει με σαφώς πιο αποτελεσματικό τρόπο καθώς το ποσοστό της αγγίζει το 39.2% (επίσης 5η). Ο Μπλατ αντίθετα με τον Ολυμπιακού του οποίου οι καλοί εκτελεστές βρίσκονται στο backcourt, διαθέτει δύο αξιόπιστα Stretch-4s όπως ο Μόερμαν και ειδικά ο Χαράνγκοντι ενώ παράλληλα οι Άντερσον και Μπατούκ που καλύπτουν αρκετά το “3” σε καταστάσεις small ball κυμαίνονται στο 40+ %, κεφαλαιοποιώντας τη δράση των slashing guards της Νταρουσάφακα. Σημαντικό στοιχείο το ότι η τουρκική ομάδα επιτρέπει με την άμυνα της ποσοστό της τάξεως του 36.9% από το τρίποντο στον αντίπαλο ενώ ο Ολυμπιακός αντίστοιχα 43.6 %, τομέας που αν μη τι άλλο χρειάζεται δουλειά.

Εκτιμώ πως η πλάστιγγα θα γείρει στη μεριά αυτού που θα επικρατήσει στο φυσικό/αθλητικό κομμάτι και θα κερδίσει διεκδικούμενες μπάλες, προσωπικές μονομαχίες έχοντας το περισσότερο hustling. Περιμένω δηλαδή μια “φυσική” μάχη. Η ελληνική ομάδα έχει τα όπλα να αντεπεξέλθει σε τέτοιου είδους καταστάσεις και να γυρίσει τη τακτική χαμηλών σχημάτων του Μπλατ υπέρ της με το δίδυμο Birch-Πρίντεζη. Μπορεί να διατηρήσει τη ταχύτητα της χωρίς να χάσει σε δύναμη ψηλά και αυτός είναι ένας λόγος που πιθανόν ο Μπλατ θα προσπαθήσει να αλλάξει τις ισορροπίες περνώντας μπάλες βαθιά στο ζωγραφιστό στα μεγάλα του (και εκτός φόρμας κορμιά). Θέλει μεγάλη προσοχή στη transition άμυνα όπου το δίδυμο Ουοναμέικερ (ρήγμα)-Άντερσον (περιφερειακή εκτέλεση) μπορεί να σκοτώσει οποιονδήποτε (βλ. ΤΣΣΚΑ). Πάμε για σκληρό, ανταγωνιστικό παιχνίδι. Το διπλό θα είναι “χρυσάφι” για τον Ολυμπιακό στη προσπάθεια του να “βγει μπροστά” στη μάχη της πρώτης τετράδας και παράλληλα φάρμακο μετά τη κακή βραδιά στο ΣΕΦ απέναντι στη Μακάμπι..

 
Κόντρα στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και στις αναμνήσεις..

 
Κοιτάζω το πρόγραμμα της Μπαρτσελόνα και καταλαβαίνω γιατί υπάρχει αυτή η αίσθηση συσπείρωσης που μου περιέγραψαν οι συνεργάτες μου στη Βαρκελώνη πριν το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.. Οι Καταλανοί έχουν ήδη ηττηθεί σε τρία σερί ματς (παρουσιάζοντας μάλιστα κακή εικόνα) συν αυτό της Ανδαλουσίας για την ACB. Παίζουν με τον Παναθηναϊκό σε μια μεγάλη βραδιά για το κλαμπ όπου ο Τσάβι Πασκουάλ επιστρέφει στη Βαρκελώνη και έπειτα μπαίνουν στη διαδικασία 3 εκτός έδρας παιχνιδιών σε Πόλη (Αναντολού), Μόσχα (ωχ..) και Βιτόρια. Το γράφω ευθέως γιατί πιστεύω ότι βρίσκεται στο μυαλό όλων. Το πράγμα μπορεί να ξεφύγει για τη Μπαρτσελόνα εάν λάβουμε υπόψιν τη κατάσταση που η ίδια έχει βάλει τον εαυτό της..

Ο Παναθηναϊκός φυσικά δε πρέπει να τρέφει αυταπάτες μπαίνοντας με το σκεπτικό και τη πεποίθηση ότι θα επιβληθεί με το βάθος απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο που μοιάζει πεσμένος στο πάτωμα. Όχι και για κανέναν λόγο γιατί πολύ απλά θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του. Ο Τσάβι Πασκουάλ θα πρέπει να δώσει το σύνθημα. Είναι ένα παιχνίδι-σταθμός στη καριέρα του, μια παράσταση που θα θυμάται για πάντα. Πρέπει να είναι έτοιμος μένοντας μακριά από συναισθηματισμούς. Η λειτουργία της επίθεσης της Μπαρτσελόνα φέτος είναι αναιμική. Δε σουτάρουν καλά, δε κυκλοφορούν αποτελεσματικά τη μπάλα. Όπως σας έγραψα και στα πρόσφατα Power Rankings του Hoopfellas είναι κάτι που δεν αρέσει στο κοινό το οποίο όμως έχει αθλητική κουλτούρα και βλέπει με το τι έχει να παλέψει ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Οι Καταλανοί θα βγουν στο παρκέ με ορμή. Και αυτό πρέπει να διαχειριστεί η ελληνική ομάδα η οποία είναι άγνωστο εάν και σε τι κατάσταση θα έχει μαζί της τον Γιάννη Μπουρούση. Εκτιμώ ότι παίχτες όπως ο φορμαρισμένος Βεζένκωφ και ο Ντόελμαν θέλουν τη περισσότερη προσοχή (μεγάλο τεστ για τον Γκάμπριελ) ενώ παράλληλα ο Τόμιτς πρέπει να αισθανθεί άβολα από την αρχή. Πρώτα θα αμυνθείς, θα παγιώσεις τον ρυθμό σου και μετά, μεθοδικά θα τους ρίξεις στο καναβάτσο με τα βέλη των snipers σου..

Οι πράσινοι χρειάζονται ένα καλό αμυντικό παιχνίδι και κυρίως υπομονή στην επίθεση απέναντι σε μια άμυνα η οποία εκ των προτέρων σας λέω πως σχεδιάζει να τους κρατήσει χαμηλά. Αρκετά χαμηλά.. Ο Πασκουάλ γνωρίζει που πρέπει να χτυπήσει. Ξέρει τις δεξιότητες και τις αδυναμίες του αντιπάλου καλύτερα από τον καθένα όμως αυτό δεν θα έχει σημασία εάν δε μπορέσει να μεταφράσει το παιχνίδι και τις αντιδράσεις του δικού του συνόλου στο πλαίσιο αυτό. Είναι η ευκαιρία του να δώσει μια παράσταση την οποία θα θυμούνται στο “Παλάου Μπλαουγκράνα” για πολύ καιρό.. Μια νίκη του Παναθηναϊκού όχι απλά θα δώσει σημαντική ώθηση στην ομάδα σε όλα τα επίπεδα αλλά θα “βουλιάξει” (σε πρώτο στάδιο ψυχολογικά) έναν βασικό αντίπαλο στη φετινή κούρσα της regular season..