“Ο Αλφόνσο ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι μοναδικό. Νομίζω πως ζούσε με το ένστικτο ότι θα φύγει από την ζωή μικρός και προσπαθούσε να κάνει τα αδύνατα δυνατά…”
Αυτό είχε πει ο ατζέντης του Νίκ Λώτσος για τον Αλφόνσο Φορντ. Πάνε 14 χρόνια από τότε που η σπουδαία αυτή φυσιογνωμία άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και μαζί πίσω της μια κληρονομία σε αθλητικό, και όχι μόνο, επίπεδο. Ο Φόρντ ήταν ένας σπουδαίος μαχητής. Ίσως έβλεπε ότι το τέλος έρχεται νωρίς. Για αυτό “γκάζωνε”. Για να προλάβει να ζήσει περισσότερα, να κερδίσει περισσότερα για την οικογένεια του.
Ο Φορντ δεν ήταν απλά ένας σπουδαίος σκόρερ. Ήταν Ο σκόρερ. Και ένας από τους πιο ανταγωνιστικούς παίχτες που γνώρισε το άθλημα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Ο προπονητής του στο Μississippi Valley State, Lafayette Stribling, είναι πολύ περιγραφικός σχετικά με το φαινόμενο…
“Ο Αλ ήταν ένας από τους καλύτερους σκόρερ που έχω δει ποτέ. Όταν βρισκόταν στη βραδιά του ήταν απλά ασταμάτητος. Μπορούσε να σουτάρει. Μπορούσε να περάσει προς τα μέσα και να τελειώσει. Ήταν ένας μάγος της επίθεσης ο οποίος πίστευε ότι κανένας δε μπορεί να τον σταματήσει. Με αυτόν στην ομάδα σου, κανένα παιχνίδι απέναντι σε οποιονδήποτε δεν έμοιαζε ξεγραμμένο…”
Αυτό που έκανε τον Αμερικανό ξεχωριστό μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ δεν ήταν απλά η επαφή του με το καλάθι. Ήταν σκόρερ με ποσοστά. Εκτελούσε με απίστευτη ακρίβεια κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες παίζοντας με τεράστια αυτοπεποίθηση απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Η φημισμένη του σωματική διάπλαση τον βοηθούσε σημαντικά. ‘Ηταν φορές που έκανε τους ψηλούς να μοιάζουν με κοντούς και τους κοντούς με ..νάνους μπροστά του. Για αυτό και μπορούσε να είναι το ίδιο αποτελεσματικός από κάθε σημείο του παρκέ. Από την πρίμετρο μέχρι τη τελική γραμμή και τη πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Ο δε τρόπος που τοποθετούσε το σώμα του στον αιφνιδιασμό ήταν χαρισματικός…
Για έναν αθλητή που αναδείχθηκε 4 φορές πρώτος σκόρερ του πολύ δυνατού τότε ελληνικού πρωταθλήματος (mid to late 90s) και δύο φορές πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκας, είναι δεδομένο ότι υπήρξαν βραδιές που κορυφαίες άμυνες “μαρτύρησαν” απέναντι του. Όπως η σπουδαία ΑΕΚ του Ντούσαν Ίβκοβιτς τη σεζόν 2000-01, η οποία είδε το 38αρι του Αλ να τη σημαδεύει κατάματα αναγκάζοντας τον Ντούντα να ρωτήσει τους παίχτες του
“Τι θα γίνει με τον Φορντ; Κάνει ότι θέλει… Θα προσπαθήσετε να τον σταματήσετε; Μήπως είναι ξάδελφός σας;”
Ας θυμηθούμε τον Φορντ μέσα από μερικές ιστορίες, με τον ίδιο φυσικά ως πρωταγωνιστή…
“Μια κάθε ημέρα για να ζήσω..”
Προπόνηση της Σκαβολίνι τη περίοδο 2003-04. Τα δύο αστέρια της ομάδας, ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς και ο Αλφόνσο Φορντ βρίσκονται σε αντίπαλες πεντάδες κατά τη διάρκεια του διπλού. Ο Σέρβος γκαρντ εκνευρίζεται μετά από μια δυνατή άμυνα του Φορντ και λέει στον Αμερικανό “Αλ, χαλάρωσε. Ξέρεις ότι παίζω με ένεση..;”
H απάντηση του Φορντ θα βυθίσει το γυμναστήριο στη σιωπή. “Και εσύ ξέρεις ότι κάνω μια ένεση κάθε πρωί για να ζήσω..;”
Μερικούς μήνες μετά, τη μοιραία ημέρα του θανάτου του Φορντ, επάνω από το κλαμπ έπεσε κάτι σαν μαύρη σκιά. Η ομάδα συμμετείχε σε τηλεοπτικό τουρνουά όμως ο Σάλε στο άκουσμα της είδησης ήταν αμετάπιστος. “Εγώ ξεκινάω για Αμερική. Όποιος θέλει έρχεται”. Οι συμπαίχτες του βρήκαν τρόπο (πτήση μέσω Άμστερνταμ) και ακολούθησαν τον Τζόρτζεβιτς προλαβαίνοντας τη κηδεία στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι..
“Ο Παπαλούκου…”
Αξέχαστη φυσικά θα μείνει η ατάκα του όταν μερικές ημέρες μετά την δική του υπογραφή στον Ολυμπιακό, του γνωστοποιείται ότι η ομάδα του Πειραιά απέκτησε και τον τότε ταλαντούχο playmaker του Πανιωνίου Θοδωρή Παπαλουκά.
“Τι, πήραμε τον Παπαλούκου..;” ρώτησε με ενθουσιασμό ο Αλ..
“Όσα κάνετε, θα κάνω περισσότερα…”
Ο συμπαίχτης του στον Παπάγο Μιχάλης Υφαντής διηγήθηκε μια ιστορία από την τότε εποχή , ενδεικτική των φυσικών δυνάμεων του Φορντ.
“Οι ψηλοί μας τότε ήταν ο Κόστνερ, ο Ρόμπινσον και ο Νικ Γιαννόπουλος. Θηρία όλοι τους. Έκαναν βάρη μόνοι τους αυξάνοντας συνεχώς τα κιλά. Ο Φορντ στον απέναντι πάγκο τους κορόιδευε. Σήκωνε μόνο τη μπάρα, χωρίς κιλά και έκανε πως τα σήκωνε με δυσκολία. Ο Κόστνερ του είπε, ‘εσύ δε μπορείς οπότε μη γελάς’.
Πήγε εκεί και τους είπε ‘όσα κάνετε θα κάνω περισσότερα’. Θυμάμαι πως έκαναν 2-3 επαναλήψεις στα 140 κιλά. Έβαλε 150 κιλά κι έκανε οκτώ επαναλήψεις! Δεν μπορούσε κανείς να το πιστέψει..”
“Η Σέβι..”
Η απάντηση του Φορντ σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τις προτιμήσεις που μπορεί να έχει στα αυτοκίνητα ένας αθλητής που μόλις είχε πάρει το καλό του συμβόλαιο, ήταν αντιπροσωπευτική της φιλοσοφίας του για τη ζωή…
“Έχω μια Σέβι. Cadilack; Mercedes;(γέλια) Όχι φίλε… Δεν είναι αυτά για εμένα. Εάν γυρίσω στη γειτονιά μου (στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι) με ένα τέτοιο, οι φίλοι μου θα με κοροϊδεύουν. Δε θα αποκτήσω ξαφνικά λογική νεόπλουτου στα γεράματα.
Eίμαι απλά ένας τύπος που θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του, να χαίρεται τη κάθε ημέρα και να φέρνει χρήματα στην οικογένεια του…”
Αυτός ήταν ο Αλφόνσο Φορντ…