“Ήμουν 10 χρονών όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα. Περπατούσα μέσα στο σπίτι ακουμπώντας αντικείμενα με συγκεκριμένη σειρά. Ακουμπούσα την πόρτα, μετά τον τοίχο, μετά το καδράκι. Μπορεί το πρότυπο να διέφερε μερικές φορές αλλά υπήρχε πάντα ένας ρυθμός που έπρεπε να ακολουθηθεί. Με ακρίβεια. Αν δεν γινόταν ή αν προσπαθούσα να αντισταθώ στην πρόκληση έπρεπε να ξαναρχίσω από την αρχή μέχρι να γίνει σωστά. Ακόμα κι αν το φαΐ ήταν έτοιμο και πεινούσα ή έπρεπε επειγόντως να πάω στην τουαλέτα. Έπρεπε οπωσδήποτε να ακολουθήσω αυτό το πρότυπο που είχα στο κεφάλι. Ένα μέρος του εγκεφάλου μου καταλάβαινε ότι όλο αυτό ήταν παράλογο και ότι τίποτα δεν θα συνέβαινε αν σταματούσα να το κάνω. Αλλά αυτή η κατανόηση το έκανε ακόμα χειρότερο. Αφού ήταν παράλογο γιατί δεν μπορούσα να το σταματήσω; Τι πήγαινε λάθος με μένα;”
Ο Τιμ Χάουαρντ ήταν μικρό παιδί όταν οι γιατροί του είπαν ότι έχει Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (γνωστή και ως OCD) αλλά και Σύνδρομο Τουρέτ, μια νευροψυχιατρική διαταραχή που ξεκινά από την παιδική ηλικία και χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολλαπλών κινητικών και φωνητικών τικ. Η μητέρα του που τον μεγάλωσε ολομόναχη, καθώς ο πατέρας του τους εγκατέλειψε όταν ο μικρός Τιμ ήταν μόλις 3 χρονών, έζησε έναν εφιάλτη ψάχνοντας για μήνες πληροφορίες για τα σύνδρομα και τρόπους για να βοηθήσει τον γιο της να ξεπεράσει τις περίεργες αυτές εντολές του εγκεφάλου του και να μεγαλώσει σαν ένα φυσιολογικό παιδί.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2014 σε κάποιο ξενοδοχείο του Σάο Πάολο, ο Χάουαρντ λάμβανε ένα τηλεφώνημα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ που ήθελε να τον συγχαρεί. Την προηγούμενη ημέρα η εθνική ομάδα της χώρας είχε αποκλειστεί από το Μουντιάλ στη Φάση των 16, μετά από ένα εντυπωσιακό ματς με το Βέλγιο που κρίθηκε στην παράταση. Στο παιχνίδι εκείνο ο Χάουαρντ έκανε 15 σωτήριες επεμβάσεις, ένας αριθμός ρεκόρ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων και παρ’ όλο που δεν στάθηκαν αρκετές για να κρατήσουν τις ΗΠΑ στη διοργάνωση η εμφάνιση του απέκτησε μυθικές διαστάσεις. Μπαράκ Ομπάμα. Ο ίδιος έγινε πρωταγωνιστής σε αμέτρητα memes στο ίντερνετ, hashtags δημιουργήθηκαν με τα πράγματα που μπορεί να σώσει ο Τιμ Χάουαρντ, εκατομμύρια συμπατριώτες του ανακάλυψαν τη μαγεία του “σόκερ”, χιλιάδες εξ αυτών υπέγραψαν μια αίτηση για να ονομαστεί ένα αεροδρόμιο της Ουάσινγκτον “Αεροδρόμιο Τιμ Χάουαρντ” ενώ ακόμα και ο Υπουργός Άμυνας, ως… σχετικός με την άμυνα, τον κάλεσε προσωπικά για να τον συγχαρεί για την “υπεράσπιση της χώρας”.
“Μέσα στον αγωνιστικό χώρο όλος μου ο κόσμος αλλάζει. Όσο η μπάλα είναι μακριά το μυαλό μου ακόμα μου δίνει εντολές, ‘ακούμπησε το χώρο, βλεφάρισε, ακούμπησε το δοκάρι, βήξε’. Όταν όμως η μπάλα πλησιάζει τα συμπτώματα υποχωρούν. Τα τικ, οι τρελές σκέψεις, τα αντικρουόμενα νοητικά μηνύματα, όλα εξαφανίζονται. Μαζί και οι λεπτομέρειες γύρω μου. Οι παίκτες, τα χρώματα, οι οπαδοί, όλα θολώνουν. Μόνο ένα πράγμα παραμένει πεντακάθαρο, με κάθε του λεπτομέρεια: Η μπάλα που έρχεται προς τα εμένα. Μόνο όταν τελειώνει η φάση όλα γίνονται ξανά καθαρά. Και επιστρέφουν και οι σκέψεις. ‘Ακούμπησε το χόρτο, ακούμπησε το δοκάρι…'”
Η μαγική εκείνη βραδιά στη Βραζιλία μπορεί να ήταν αυτή που εκτόξευσε τη δημοτικότητα του πανύψηλου και χαρακτηριστικότατου τερματοφύλακα, με το ξυρισμένο κεφάλι και την αφράτη γενειάδα, στη χώρα του αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο και με την Ευρώπη. Εκεί ήταν γνωστός από παλιά. Από το 2003 για την ακρίβεια όταν πέρασε για πρώτη φορά τον Ατλαντικό για να δοκιμάσει την τύχη του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αρχικά και στην Έβερτον στη συνέχεια.
Δέκα τέσσερα χρόνια, περισσότερες από 400 συμμετοχές σε υψηλό επίπεδο και μια σημαντική εξωγηπεδική διάκριση (βραβεύτηκε ως “Πρωταθλητής της Ελπίδας” για το κουράγιο που επέδειξε όταν μοιράστηκε με όλο τον κόσμο την ιστορία και τις εμπειρίες του πάνω στο Σύδρομο Τουρέτ καθώς και για το ότι ενθάρρυνε πολλά παιδιά που έχουν το σύνδρομο να μιλήσουν γι’αυτό χωρίς φόβο) αργότερα ο 37χρονος πλέον Χάουαρντ ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ότι το καλοκαίρι θα αποχωρήσει από την Αγγλία και θα επιστρέψει στην Αμερική για να κλείσει την καριέρα του στους Κολοράντο Ράπιντς. Λίγο το γεγονός ότι η απόδοση του έχει πέσει αισθητά τα τελευταία δυο χρόνια (με αποτέλεσμα να βρεθεί στον πάγκο στα τελευταία παιχνίδια της Έβερτον) και πολύ περισσότερο το βαρβάτο συμβόλαιο που του πρότεινε η ομάδα του Κολοράντο (κοντά στα 3 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο) συντέλεσαν στο να πάρει ο Αμερικάνος τη μεγάλη απόφαση.
Με 106 συμμετοχές στο βιογραφικό του ο Χάουαρντ παραμένει ο τερματοφύλακας με τις περισσότερες εμφανίσεις με τη φανέλα των ΗΠΑ. Το βράδυ της Παρασκευής οι “Γιάνκηδες” αντιμετωπίζουν τη Γουατεμάλα στην προσπάθεια που κάνουν να βρεθούν για 8η συνεχόμενη φορά σε ένα Μουντιάλ. Το όνειρο του Τιμ είναι να αντέξει μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας ώστε να κλείσει μια τεράστια – για τα δεδομένα του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου – καριέρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το βέβαιο είναι ότι ανεξαρτήτως αν τα καταφέρει ή όχι η μητέρα του θα είναι σίγουρα περήφανη που ο γιος της, που κάποτε δεν μπορούσε να της μιλήσει καν αν πρώτα δεν την ακουμπούσε μια φορά στον ώμο, κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που του εμφανίστηκαν, ακόμα και αυτά που ο ίδιος ο εγκέφαλος του δημιουργούσε, και να πραγματοποιήσει τα όνειρα του.