Ο κόσμος έκανε ουρές που έφτασαν σχεδόν τα έξι τετράγωνα έξω από το γήπεδο που χτίστηκε το μακρινό 1936 και μόλις το 2006 η τελευταία του ξύλινη εξέδρα, αυτή των φιλοξενούμενων, χτίστηκε κανονικά με τσιμέντο. Το Εστάδιο Χοσέ Ντελατζιοβάνα, η παραδοσιακή έδρα της Τίγκρε. Μιας από τις πολλές μικρές ομάδες της Αργεντινής με πλούσια ιστορία και αρκετό (υπερβολικά πολύ για τα δεδομένα της Ελλάδας) κόσμο. Ο κόσμος του “Ματαδόρ”, του “φονιά” όπως είναι το παρατσούκλι, βρισκόταν εκεί και περίμενε καρτερικά ένα εισιτήριο με τα χαμόγελα να είναι πολλά. Κάποιοι έμειναν όλη τη νύχτα εκεί.
Εικόνα που κανείς δεν θα περίμενε να συναντήσει σε μια ομάδα που έχει ήδη υποβιβαστεί και θα παίζει στη 2η κατηγορία τη Αργεντινής την επόμενη σεζόν. Βέβαια, την ίδια στιγμή, αν ρίξει κάποιος μια ματιά στην τελική βαθμολογία, θα δει την Τίγκρε να φιγουράρει στη 9η θέση της κατάταξης. Έχοντας μάλιστα και την 4η καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα, πιστή στο παρατσούκλι του Ματαδόρ. Και λογικά θα πει, “ποιον πας να δουλέψεις ρε αρχηγέ;”
Η αλήθεια είναι όμως αυτή. Η Τίγκρε παρ’ ότι τερμάτισε 9η, παρ’ ότι έκανε μια σπουδαία πορεία με κόουτς το Nέστορ Γκοροσίτο, δεν μπόρεσε να μαζέψει αρκετούς πόντους ώστε να φτιάξει τον Μ.Ο. της και να σωθεί. Το promedio της, ο συντελεστής βαθμών ανά αγώνα των τελευταίων τριών σεζόν, ήταν πολύ χαμηλό και έτσι η ομάδα από την περιοχή Βικτόρια του Μπουένος Άιρες υποβιβάστηκε. Το ακόμα πιο δυσάρεστο ήταν όμως ότι με την 9η θέση η ομάδα με το μπλε-κόκκινο είχε εξασφαλίσει το τελευταίο εισιτήριο του Κόπα Σουνταμερικάνα. Ένα εισιτήριο που έχασε όμως γιατί ο κανονισμός της Αργεντινής δεν επιτρέπει σε ομάδα που έχει πέσει να αγωνιστεί στο δεύτερο σπουδαιότερο διασυλλογικό κύπελλο της Ν. Αμερικής.
“Και τότε τι κάνει ο κόσμος έξω από το γήπεδο;”, θα ρωτήσει κάποιος. Μα παίζει η ομάδα του στο Κόπα ντε Λα Σουπερλίγκα. Το οποίο δεν είναι ούτε το Κύπελλο Αργεντινής, ούτε κάποιο Σούπερ Καπ. “Και τι είναι;”, θα ξαναρωτήσει κάποιος. Είναι ένας καινούριος θεσμός στην Αργεντινή, γιατί ποιος αντέχει να περιμένει από τη λήξη του πρωταθλήματος μέχρι την έναρξη του επόμενου; Κι όταν λέμε να περιμένει, οι Αργεντινοί είναι αυστηροί σε αυτό. Το πρωτάθλημα τελείωσε 7 Απριλίου και 12 Απριλίου ξεκίνησε το Κ.Σ. (θα το λέμε έτσι από δω και πέρα για συντομία). Ξεκούραση για τους ποδοσφαιριστές; Θα αστειεύεστε φυσικά.
Στο ημιπαρανοϊκό αυτό κύπελλο συμμετέχουν όλες οι ομάδες του πρωταθλήματος. Και οι 26. “26;” θα πει κάποιος (πιθανότατα ο ίδιος). Ναι 26. Ξεκινήσαμε από τις 30, έχουμε φτάσει στις 26 και του χρόνου θα είμαστε στις 24. Σιγά σιγά τις μειώνουμε. Και φυσικά, αφού αλλάζουν οι ομάδες κάθε χρόνο, αντίστοιχα θα πρέπει να αλλάζει και το σύστημα διεξαγωγής του Κ.Σ. κάθε σεζόν (μέχρι φυσικά να το βαρεθούν και να το καταργήσουν). Για να μην μας πάρετε με τις πέτρες όμως θα μείνουμε μόνο στο φετινό. Έτσι λοιπόν, οι πρώτοι 6 κάθισαν λίγο κι οι υπόλοιποι είκοσι έπαιξαν μεταξύ τους σε σύστημα κυπελλικό. Αλλά επειδή δεν είμαστε τίποτα καρμοίρηδες, αυστηρά σε διπλά παιχνίδια (ευτυχώς χωρίς παράταση, αλλά απευθείας στα πέναλτι). Τα ζευγάρια βγήκαν βαθμολογικά (7-26, 8-25 κ.ο.κ.) και ξεκίνησαν. Η ερώτηση που φυσικά θα έρθει είναι αν υπήρχε κάποιο βραβείο, κάποιο κίνητρο. Η απάντηση είναι ότι εκτός από τον κορεσμό της δίψας για μπάλα και από έναν τίτλο που θα πανηγυριστεί με κάθε επισημότητα, ο νικητής παίρνει εισιτήριο για το Κόπα Λιμπερταδόρες κι ο ηττημένος του τελικού ένα εισιτήριο για το Κόπα Σουνταμερικάνα.
Κάποιοι ήδη καταλάβατε πού το πάμε και τι σχέση έχει με τον πρόλογό μας. Βλέπετε, η Τίγκρε πήγε καλά. Πολύ καλά. Αφού απέκλεισε τους πρώτους δύο αντιπάλους τους, αντιμετώπισε στον τρίτο γύρο την πρωταθλήτρια Ράσινγκ Κλουμπ. Και την απέκλεισε κι αυτή. Και κάπως έτσι έφτασε στα ημιτελικά και όλοι άρχισαν να λένε “ωχ, τι κάνουμε τώρα”. Ειδικά όταν στο πρώτο παιχνίδι διέλυσε με 5-0 την Ατλέτικο Τουκουμάν. Για καλή της τύχη πάντως, στον κανονισμό είχε προβλεφθεί από την ομοσπονδία ότι ο νικητής εξαιρείται από τον κανόνα του υποβιβασμού και θα παίξει στο Λιμπερταδόρες. Βέβαια, ο 2ος δεν εξαιρείται και δεν μπορεί να παίξει στο Σουνταμερικάνα.
Η Τίγκρε απέκλεισε τελικά την Τουκουμάν, η Μπόκα τους Αρχεντίνους Τζούνιορς κι οι δυο τους βρίσκονται αντιμέτωποι στο μόνο τελικό του θεσμού που θα γίνει στην Κόρδοβα. Φυσικά, το δράμα της Τίγκρε δεν τελείωσε έτσι απλά, καθώς στις 19 Μαΐου η CONMEBOL, η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Ν. Αμερικής, έβγαλε ανακοίνωση ότι δεν θα επέτρεπε τη συμμετοχή της ομάδας στο Λιμπερταδόρες. Τελικά, μετά από αίτημα των Αργεντινών βγήκε μια δεύτερη ανακοίνωση που έδινε το δικαίωμα στην Τίγκρε να ονειρεύεται. Αν και μιλάμε για Λατινική Αμερική και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην εικόνα των προηγούμενων ημερών με τον κόσμο της Τίγκρε να κάνει ουρές για τον μεγάλο τελικό με την Μπόκα. “Οι οπαδοί μας έδειξαν ότι ο υποβιβασμός δεν σημαίνει και θάνατος για μια ομάδα“, είπε ο επιθετικός Κάρλος Λούνα. Ο 37χρονος ήταν παρών στη μεγάλη στιγμή της Τιγκρε το 2008, όταν έχοντας εξαιρετική ομάδα έφτασε σε μια μοναδική τριπλή ισοβαθμία στην πρώτη θέση που οδήγησε σε τριπλό μπαράζ με Σαν Λορένσο και φυσικά την Μπόκα. Εκεί κάθε ομάδα έκανε μία νίκη και ο πρωταθλητής κρίθηκε σε… τριπλή ισοβαθμία και πάλι. Η Μπόκα ήταν αυτή που επικράτησε, με την Τίγκρε να χάνει για ένα γκολ στη διαφορά τερμάτων το πρωτάθλημα.
Τα χρόνια από τότε πέρασαν, η Μπόκα κέρδισε πολλούς τίτλους (αν κερδίσει το κύπελλο θα είναι ο 69ος της), η Τίγκρε πήρε ακόμα μία δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και έφτασε σε έναν τελικό Σουνταμερικάνα όπου κι έχασε από τη Σάο Πάουλο. Σώθηκε οριακά κάποιες φορές, αλλά φέτος δεν τα κατάφερε [αν και υπάρχουν αρκετές φωνές για την κατάργηση του κανονισμού με ταυτόχρονη σωτηρία της]. Η αλήθεια είναι ότι στα τελευταία μεταξύ τους, έχει πάρει τον αέρα της Μπόκα, αλλά η Μπόκα φτάνει με ένα πολύ μεγάλο αήττητο σερί.
Για έναν σύλλογο με 117 χρόνια ζωής που έχει να επιδείξει μόλις τρεις δεύτερες θέσεις, αυτός ο τελικός είναι κάτι παραπάνω από ακόμα ένα παιχνίδι. Ειδικά όταν ξέρει ότι του χρόνου θα μπορεί να παίζει με τα μεγάλα παιδιά της ηπείρου. Η Ομοσπονδία αρχικά έδωσε 36 χιλιάδες εισιτήρια στην Μπόκα και μόλις 16 χιλιάδες στην Τίγκρε. Μετά από τις διαμαρτυρίες των ανθρώπων της τελευταίας, το τελικό… σκορ έγινε 26-20. Κάθε πιθανό μεταφορικό μέσο θα χρησιμοποιηθεί για να μπορέσει ο κόσμος να ταξιδέψει στην Κόρδοβα και στο Εστάδιο Μάριο Κέμπες. Για να ζήσει το όνειρο, το όνειρο του πρώτου τίτλου στην ιστορία και τον κόσμο που στηρίζει, ειδικά στις δύσκολες στιγμές.