Pascal Siakam: Απέναντι στα προγνωστικά

“Κάθε φορά που μπαίνω στο παρκέ, ακουμπάω το νούμερο 4 τέσσερις φορές, για τον πατέρα και τα τρία αδέρφια μου, μετά το νούμερο 3 τρεις φορές για τη μητέρα και τις δύο αδερφές μου, κάνω τον σταυρό μου και δείχνω ψηλά. Ξέρω ότι ο πατέρας μου παρακολουθεί”…

Ο Pascal Siakam ήταν το πρόσωπο του πρώτου τελικού του ΝΒΑ δίνοντας στους γηπεδούχους Ράπτορς τη κατάλληλη ώθηση για να καταβάλλουν την αντίσταση των πρωταθλητών Ουόριορς, φτάνοντας στο 1-0. Ο 25χρονος φόργουορντ ήταν παντού. Και ήταν πολύ αποτελεσματικός. Σε μια βραδιά όπου η άμυνα του Γκόλντεν Στέητ προσπάθησε και κατάφερε να βγάλει τη μπάλα από τα χέρια του Λέοναρντ, ο Siakam έκανε θραύση (32 πόντοι). Εκμεταλλεύτηκε τα mismatches απέναντι στους περιφερειακούς του Κερ πηγαίνοντας προς τα μέσα με τη δύναμη και το μέγεθος του, βρήκε φάσεις στο επιθετικό transition, σούταρε με ακρίβεια στο μισό γήπεδο. Η ενέργεια του άναψε τη  φλόγα του ενθουσιασμού στη κερκίδα των Ράπτορς δίνοντας στην ομάδα του Νικ Νερς το επάνω χέρι στην αναμέτρηση.

Και όμως, μέχρι πριν μερικά χρόνια, ο MVP του πρώτου τελικού του ΝΒΑ  γνώριζε ελάχιστα πράγματα για το μπάσκετ. Του άρεσε το ποδόσφαιρο γιατί απλά ήταν το πιο δημοφιλές άθλημα στη χώρα του, Το όνειρο του ήταν να κάνει καριέρα φορώντας τα παπούτσια με τις τάπες. Ο αγαπημένος του πατέρας τον είχε ωθήσει στο να παρακολουθήσει το εκκλησιαστικό σχολείο (αξιολογώντας πολύ σοβαρά τη προοπτική του να γίνει ιερέας) για να εντριφύσει στο Καθολικό πνεύμα της οικογένειας του. Ο Siakam για λόγους καθαρά διασκέδασης παρακολούθησε το καμπ του Luc Mbah a Mute και με τη συμμετοχή του πήρε τη πρόσκληση για το Basketball Without Borders camp που διεξαγόταν στη Νότια Αφρική. Αρχικά δεν είχε σκοπό να πάει όμως εκεί έμενε η αδερφή του την οποία είχε να δει χρόνια και έτσι σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα να το συνδυάσει.

Όταν μπήκε στο γυμναστήριο είδε ένα ντελίριο ενθουσιασμού και αρκετό κόσμο μαζεμένο στη μια άκρη του παρκέ γύρω από δύο τύπους.

“Ποιοί είναι αυτοί;”, ρώτησε. Ο διπλανός του τον κοίταζε σαν εξωγήινο. “Ο Serge Ibaka και ο Luol Deng”…

Με τον Ibaka σήμερα, εκείνο το παιδί που δεν είχε τη παραμικρή επαφή με το ΝΒΑ στο camp της Ν.Αφρικής, παίζουν μαζί στους τελικούς του ΝΒΑ…

Μετά το camp εκείνο τον πλησίασαν μερικοί recruiters από την Αμερική. Ο Siakam δεν ήξερε τη γλώσσα και ήταν πολύ διστακτικός όμως ο πατέρας τον έκανε να πιστέψει στις δυνάμεις του και να κυνηγήσει το όνειρο. Ήταν η έμπνευση του. Ο Καμερουνέζος φόργουορντ σκεφτόταν συνεχώς τα λόγια του τις βραδινές ώρες που προπονούταν μόνο στο γυμναστήριο του New Mexico State. “Δούλευα για αυτόν. Ήθελα να τον κάνω υπερήφανο”.

Στο ξεκίνημα της δεύτερης του σεζόν, ένα τηλέφωνο από τη πατρίδα ραγίζει τη καρδιά του νεαρού. Ο πατέρας του είχε σκοτωθεί σε τροχαίο. Ο κόσμος του διαλυόταν. Η μητέρα του δεν τον άφησε να επιστρέψει στο Καμερούν για τη κηδεία αλλά του είπε πως ο πατέρας του θα ήθελε να συνεχίσει να δουλεύει για το κοινό τους όνειρο. Ο Siakam έμεινε στην Αμερική. Μέχρι σήμερα δηλώνει ότι έχει μετανιώσει για το ότι δεν επέστρεψε εκείνο το βράδυ στη πατρίδα του για τη κηδεία του πατέρα του. Ίσως αυτή η απόφαση να τον βοήθησε όμως να γίνει αυτό που είναι σήμερα.

Το draft workout στο Τορόντο πήγε καλά αλλά οι αμφιβολίες για το μέλλον του ήταν πολλές. Κάμποσοι ειδικοί τον έδιναν ως επιλογή στο τέλος του δευτέρου γύρου. Άλλοι μιλούσαν για έναν παιδί που θα χρειαστεί μια-δύο σεζόν στην Ευρώπη. Υπήρξαν ακόμα και κάποιοι που του είπαν να επιστρέψει στο πανεπιστήμιο (“δοκίμασε του χρόνου, δεν είσαι έτοιμος”).

Ο Siakam πήγε στα αδέρφια του στο Ορλάντο για να παρακολουθήσουν μαζί τη διαδικασία, τη βραδιά του ντραφτ.

“Είχα τρομερό άγχος. Μετά τα πρώτα είκοσι νούμερα άρχισα να απογοητεύομαι. Σκεφτόμουν ότι το να δηλώσω σε αυτό το ντραφτ ήταν τελικά μια κακή ιδέα. Ξαφνικά, ακούω στο Νο7 τον Άνταμ Σίλβερ να λέει το όνομα μου. Όλα πάγωσαν στο μυαλό μου και ακολούθησε μια έκρηξη χαράς γύρω μου. Θα πήγαινα στους Ράπτορς.  Όλοι στο δωμάτιο έκλαιγαν και ούρλιαζαν. Μακάρι να μπορούσα να δω την αντίδραση του πατέρα μου εκείνη τη στιγμή. Ήταν το μόνο πυ σκεφτόμουν. Είχαμε αγκαλιαστεί με τα αδέρφια μου. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον αλλά δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε. Δεν χρειαζόταν. Τα είχαμε καταφέρει”…

Ο Pascal Siakam είναι ο αγαπημένος παίχτης του κοινού των Ράπτορς. Προβάλλει ως φαβορί για τον τίτλο του “πιο βελτιωμένου παίχτη της σεζόν” και αγωνίζεται αυτές τις ημέρες για να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή στο ΝΒΑ…