Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς άφησε στην Αθήνα τον Γκάνι Λαουάλ, προτιμώντας τον Γιώργο Παπαγιάννη, πίσω από τους Μπατίστα-Μαυροκεφαλίδη. Αλήθεια όμως, αν πάμε λίγο πιο βαθιά στο θέμα, θα κατανοήσουμε ότι μάλλον δεν έπρεπε να προκληθεί καμία εντύπωση.
Ο Λαουάλ είναι ένα καλός παίκτης που φέρνει συγκεκριμένα πράγματα στο τραπέζι. Βρισκόταν στις λίστες που βγάζει η προσωπική μου σελίδα 3 χρόνια πιο πριν, άγνωστος ακόμα όταν και έπαιζε στη Πολωνία. Βρέθηκε στην ιταλική λίγκα, όπου η συγκεκριμένη φιλοσοφία γύρω από τους ψηλούς παίκτες και το γρήγορο μπάσκετ τον ευνόησε πολύ. Παρότι πέρυσι έκανε μια αρκετά καλή χρονιά στο Μιλάνο, δε κατάφερε (αγωνιστικά) να την κεφαλαιοποιήσει και να φτάσει το status του Άλεξ Τάιους με τον οποίο είχαν κοινή αφετηρία στη προσπάθεια τους να κάνουν το enter στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η Τραμπζονσπόρ αποδείχτηκε κακή επιλογή (παρότι τα χρήματα ήταν καλά) μιας και ο Νιγηριανός σέντερ δε κόλλησε ποτέ με τον κόουτς Χακάν Ντεμίρ, κατάσταση που συζήτησα πολλάκις φέτος με τον αντικαταστάτη του Τούρκου κόουτς, τον Νέναντ Μάρκοβιτς. Μάλιστα αυτή η σχέση του με τον Ντεμίρ ήταν μια από τις αιτίες για να επέλθει η ρήξη στις σχέσεις προπονητή-διοικήσεως. Σίγουρα ο χρόνος του ήταν λίγος και μάλιστα σε μια ομάδα που σε καμία περίπτωση δε αποτελούσε brand τύπου ΕΑ7.
Παρ’όλα αυτά, είναι φανερό ότι ο παίκτης έχει στοιχεία τα οποία οι πράσινοι θα μπορούσαν να εντάξουν στο παιχνίδι τους. Όποιος είδε το παιχνίδι του ΟΑΚΑ με τη Μακάμπι (την ομάδα που χτύπησε πιο κυνικά τον Παναθηναϊκό στην αδυναμία του να αμυνθεί στο pick & roll και γενικά στα αμυντικά recovers των ψηλών του) και την εικόνα του Τάιους να κάνει συνεχώς μονόζυγο στο ελληνικό καλάθι, καταλαβαίνουν τι εννοώ.. Από την άλλη ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς απλά ΔΕΝ δουλεύει με τέτοιους ψηλούς. Έχει μια άλλη φιλοσοφία για τους παίκτες ρακέτας. Εκτιμά ψηλά κορμιά με έφεση στο post και face up παιχνίδι πάνω στα οποία βασίζει ένα μεγάλο μέρος της επίθεσης του (ειδικά στη Horns Offense η οποία απορροφά ψηλούς με πολλές δεξιότητες στο επιθετικό κομμάτι). Η συνεργασία του με τον μετέπειτα κορυφαίο αμυντικό ψηλό της Ευρωλίγκας Τζόεη Ντόρσεη τα λέει όλα.. Ο Λαουάλ ποτέ δεν πήρε ουσιαστικά την ευκαιρία που χρειαζόταν. Η εκτίμηση μου είναι γνωστή. Απλά δεν υπήρξε επιλογή του Ντούσκο Ιβάνοβιτς.. Το έγραψα από τη πρώτη στιγμή και νομίζω πλέον είναι ξεκάθαρο. Η γύμνια της ομάδας όμως στην άμυνα ψηλά, το πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ και την pick & roll άμυνα ήταν θέματα φανερά που ταβάνιαζαν τη συνολική απόδοση..
Ακόμα και σήμερα παλεύει με αυτά τα προβλήματα ο Παναθηναϊκός. Ειδικά απέναντι σε μια μακριά, αθλητική ομάδα με μέγεθος όπως η ΤΣΣΚΑ η οποία σου τρίβει τη μούρη στον καθρέφτη, ο Λαουάλ μπορούσε να προσφέρει. Είναι γεγονός ότι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έχει αποτύχει να πάρει το μάξιμουμ από το ρόστερ του. Αυτό με έχει απογοητεύσει περισσότερο από την αδυναμία στις τελευταίες δέκα κατοχές ενός κλειστού ματς την οποία είχαμε υπογραμμίσει αρχές Ιουνίου στη παρουσίαση του. Ένα ρόστερ που έχει πολύ περισσότερο «μπάσκετ» μέσα του από αυτό που βγάζει. Μια ομάδα που έχει ξεκάθαρα δομηθεί για να τρέχει και όχι να επιδιώκει, βασανιστικά για τους ίδιους της τους παίκτες, το μισό γήπεδο. Αυτές είναι οι προδιαγραφές του φετινού Παναθηναϊκού. Και τότε θα βλέπατε πολλούς παίκτες να «ξεκλειδώνουν». Ο Λαουάλ είναι ένα από τα «θύματα» αυτής της αγωνιστικής κατεύθυνσης. Αλλά μεταξύ μας, με τον κόουτς Ιβάνοβιτς εξ αρχής δεν είχε μεγάλη τύχη.
hoopfellas.blogspot.com