Πολλές φορές η ίδρυση ενός συλλόγου είναι το αποτέλεσμα του οράματος ανθρώπων με κοινούς σκοπούς. Άλλες φορές είναι το αποτέλεσμα μιας διαφωνίας σε ήδη υπάρχοντες συλλόγους ή ενός τυχαίου γεγονότος. Στην περίπτωση της Σπόρτινγκ Κλούμπε της Πορτογαλίας ήταν όλα αυτά μαζί, συν το πείσμα ενός ανθρώπου που καθόρισε εν πολλοίς το μέλλον των Πράσινων της πρωτεύουσας. Ο Ζοσέ Αλβαλάδε ήταν εγγονός του υποκόμη του Αλβαλάδε (μιας περιοχής στη Λισαβόνα) και μαζί με φίλους του είχε ιδρύσει την Κάμπο Γκράντε Σπόρτινγκ, ένα σύλλογο της καλής κοινωνίας με τμήματα ποδοσφαίρου, τένις και ξιφασκίας, αλλά και διάφορες δραστηριότητες. Οι άλλες δραστηριότητες περιελάμβαναν “κοινωνικές μαζώξεις” και πικ-νικ κι έτσι σε ένα από αυτά ξεκίνησε μια μεγάλη διαφωνία. Πολλοί φαίνεται ότι βαριόντουσαν τα σπορ και ήθελαν απλά να γίνει ο σύλλογος για εκδρομές και πάρτι, ο Αλβαλάδε όμως (που αγαπούσε τον αθλητισμό και έπαιζε ποδόσφαιρο, τένις και κρίκετ) μαζί με τους φίλους του πίστευε ότι έπρεπε να γίνει αποκλειστικά αθλητικός. Οι διαφωνίες ήταν αγεφύρωτες και σε κάποιο σημείο ο Αλβαλάδε είπε «έτσι είστε; θα δανειστώ χρήματα από τον παππού μου τον υποκόμη και θα φτιάξω μια άλλη ομάδα που θα είναι σαν τις καλύτερες στην Ευρώπη». Η αλήθεια είναι ότι τα λόγια του δεν ήταν ακριβώς αυτό, στην πραγματικότητα όμως αυτό έγινε.
Έτσι λοιπόν, την 1η Ιουλίου του 1906 ιδρύθηκε η Σπόρτινγκ, τα Λιοντάρια της Λισαβόνας, ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στη χώρα με τεράστιες επιτυχίες, αλλά και πολλές αποτυχίες. Ο Αλβαλάδε δεν πρόλαβε να δει σχεδόν τίποτα από όλα αυτά, έβαλε τις βάσεις για την ομάδα που είχε ως σύνθημα: “Προσπάθεια, Αφοσίωση, Δόξα”, αλλά έφυγε από τη ζωή μόλις στα 33 του από πνευμονία. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι είχε ξεκινήσει σπουδές στο Χάρβαρντ για να γίνει γιατρός, αλλά τελικά αποφάσισε ότι δεν του άρεσε το αίμα. Η Σπόρτινγκ συμμετείχε στο πρώτο πρωτάθλημα Πορτογαλίας τη δεκαετία του 1930 και δεν υποβιβάστηκε ποτέ από τότε. Όταν το 1956 έφτιαξε το νέο γήπεδό της, η διοίκηση αποφάσισε ότι έπρεπε να τιμήσει τον ιδρυτή και έδωσε το όνομα Ζοσέ Αλβαλάδε. Άλλωστε ήταν στα κτήματα της οικογένειάς του που ξεκίνησε να παίζει ο σύλλογος.
H Σπόρτινγκ απόψε αντιμετωπίζει τη Βικτόρια Πλζεν για τους 16 του Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας την καλύτερη κλήρωση στα χαρτιά. Έχοντας μείνει πίσω στη μάχη του πρωταθλήματος, ένας ευρωπαϊκός τίτλος θα είναι το ιδανικό τέλος για μια σεζόν. Παρά τις κατά καιρούς σπουδαίες ομάδες της, μόνο μια φορά κατάφερε να κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο και το έκανε γράφοντας μια ιστορική επιτυχία. Στις 18 Μαρτίου του 1964 υποδέχτηκε στο Εστάδιο Ζοσέ Αλβαλάδε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Μπόμπι Τσάρλτον και του Τζορτζ Μπεστ στη φάση των 8 του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Η Σπόρτινγκ προερχόταν από την απίστευτη νίκη 16-1 επί του ΑΠΟΕΛ στην προηγούμενη φάση και η κλήρωση δεν ήταν καλή γι’ αυτή.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και μετά το πρώτο παιχνίδι στο Ολντ Τράφορντ καθώς η Γιουνάιτεντ, που στον προηγούμενο γύρο είχε αποκλείσει την κάτοχο του θεσμού Τότεναμ, την κέρδισε με 4-1. Οι Άγγλοι κέρδισαν δύο πέναλτι και για το δεύτερο υπήρχαν πολλές διαμαρτυρίες από τους Πορτογάλους που έπεσαν όλοι πάνω στον Ολλανδό διαιτητή. Μέσα στον χαμό, κάποιος τον κλώτσησε, αλλά ο διαιτητής δεν κατάλαβε ποιος ήταν. Με αυτή την ευρεία νίκη, οι παίκτες της Γιουνάιτεντ ταξίδεψαν στην Πορτογαλία για μια άνετη ρεβάνς. Στο μεγαλύτερο ίσως ποδοσφαιρικό σόου στην ιστορία των Λιονταριών, ο δείκτης του σκορ σταμάτησε στο 5-0 γράφοντας τη πιο βαριά ευρωπαϊκή ήττα για τη Γιουνάιτεντ και δίνοντας μια απίστευτη πρόκριση στους Πορτογάλους. Το πέμπτο γκολ και τρίτο στο ματς για τον Οσβάλντο Σίλβα ήταν ένα φάουλ σχεδόν από το σπίτι του. Τα πανηγύρια στο γήπεδο που ήταν κάτι παραπάνω από ασφυκτικά γεμάτο ήταν έξαλλα.
Η Σπόρτινγκ απέκλεισε στα ημιτελικά τη Λυών σε τρίτο παιχνίδι, ενώ στον τελικό ήρθε 3-3 με την σπουδαία ουγγρική ΜΤΚ στο Χέιζελ, για να την κερδίσει λίγες μέρες αργότερα σε δεύτερο παιχνίδι στην Αμβέρσα, κατακτώντας το μοναδικό ευρωπαϊκό τρόπαιό της. Όπως όμως και στα εγχώρια, έτσι και στα διεθνή, η Σπόρτινγκ από τη δεκαετία του 1980 έμεινε στη σκιά της Μπενφίκα και της Πόρτο, ανάλογα με την περίοδο αυτοκρατορίας της καθεμίας. Έμεινε 18 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και φυσικά μακριά από ευρωπαϊκούς τίτλους. Ενώ και μετά τον τελευταίο της το 2002, πιθανόν να συμπληρώσει άλλα 16 φέτος. Όσο δε για την Ευρώπη δεν γίνεται λόγος. Ο τελικός του 2005 στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ ακόμα ξυπνάει τα βράδια ως εφιάλτης τους οπαδούς της.
https://www.youtube.com/watch?v=vvTQaQ2svis
Στα 2 περίπου λεπτά η γκολάρα της Σπόρτινγκ
Στα 6 λεπτά η απίστευτη χαμένη ευκαιρία για το 2-2
Τότε που η Σπόρτινγκ του Ζοσέ Πεσέιρο (και του Τζόναθαν Ενακαρίρε) απέκλεισε την Ραπίντ Βιέννης, πέρασε από ένα κωμικό σύστημα ομίλων (αντιμετωπίζοντας και τον Πανιώνιο) και στη συνέχει αντιμετώπισε με επιτυχία Φέγενορντ, Μίντλεσμπρο, Νιούκαστλ και ΑΖ. Όλα τα σημάδια έδειχναν Σπόρτινγκ στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Μια καλή ομάδα με παίκτες όπως Λιέντσον, Σα Πίντο, Ρικάρντο, αλλά κυρίως το πάθος και το πλεονέκτημα της έδρας. Ο τελικός γινόταν στο καινούριο στάδιο Ζοσέ Αλβαλάδε και όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη γιορτή. Ο Ροζέριο άνοιξε το σκορ στο 29′ με υπέροχο σουτ και ελάχιστοι περίμεναν ότι η ΤΣΣΚΑ θα μπορούσε να αντιδράσει. Οι Ρώσοι όμως είχαν παίκτες που τους συναντάμε ακόμα μετά από 13 χρόνια. Ακινφέεφ, αδερφοί Μπερετζούσκι, Ιγκνασέβιτς, ενώ και οι ξένοι ήταν καλοί με Βάγκνερ Λοβ και Όλιτς. Μέσα σε 19 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο έφεραν το ματς τούμπα, το γύρισαν σε 1-3 και πανηγύρισαν σε ένα βουβό γήπεδο, με τραγικές φιγούρες Πορτογάλων οπαδών να κλαίνε στις εξέδρες. Μια από τις μεγαλύτερες “ποδοσφαιρικές κηδείες” των τελευταίων ετών.
Διεθνείς Πορτογάλοι ποδοσφαιριστές, προερχόμενοι από τη Σπόρτινγκ
Η ιστορία της Σπόρτινγκ από τότε έχει να επιδείξει μόνο κύπελλα. Μπορεί να έβγαλε μεγάλους παίκτες και να αγόρασε αρκετούς τέτοιους, μπορεί ο κόσμος να τη στηρίζει, μπορεί να άγγιξε πρωταθλήματα, αλλά δεν τα κατάφερε. Από τις ακαδημίες της βγήκαν ο Λουίς Φίγκο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Νάνι, ο Κουαρέσμα, ο Σιμάο Σαμπρόσα, ο Μουτίνιο. Ένα εργαστήρι παραγωγής παικτών που προσπαθεί παράλληλα να αναπτύσσει και χαρακτήρες. Τα αποτελέσματα όμως δεν έρχονται. Έτσι, το καλοκαίρι του 2015 έκανε το απονενοημένο διάβημα. Παρ’ ότι ο μετέπειτα κόουτς του Ολυμπιακού Μάρκο Σίλβα κερδίζει το κύπελλο και ο κόσμος τον στηρίζει, η Σπόρτινγκ τον αλλάζει. Πιστεύει ότι βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο. Κάποιον που ανέλαβε μια ομάδα που σχεδόν είχε ξεχάσει τι σημαίνει πρωταθλητισμός και την έκανε κυρίαρχη. Μικρή λεπτομέρεια, αυτός ο άνθρωπος ήταν ο προπονητής της μισητής αντιπάλου και συμπολίτισσας Μπενφίκα.
Κόουτς και πρόεδρος
Κάπως έτσι, σε μια από τις μεγαλύτερες “κλοπές” στην ιστορία του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, η Σπόρτινγκ του νέου προέδρου Μπρούνο ντε Καρβάλιο ανακοίνωσε τον Ζόρζε Ζεζούς ως νέο προπονητή της. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Με τη Σπόρτινγκ να έχει οικονομικά προβλήματα και να τερματίζει 7η το 2013, ο ντε Καρβάλιο κέρδισε τις εκλογές. Ένας άνθρωπος που λατρεύεται στη Σπόρτινγκ καθώς πριν ένα χρόνο επανεκλέχθηκε με πάνω από 80%, αλλά οι αντίπαλοι τον χαρακτηρίζουν έναν μεγαλόστομο λαϊκιστή. Ο ντε Καρβάλιο με του που εκλέχθηκε έκοψε κάθε επαφή με τον πανίσχυρο μάνατζερ Ζόρζε Μέντες. Έναν άνθρωπο με τεράστιο πελατολόγιο που καταφέρνει να είναι πιο ισχυρός από ιδιοκτήτες ομάδων και πολλές φορές (όπως στη Σπόρτινγκ και αργότερα στη Βαλένθια) κάνει κουμάντο ο ίδιος. Ο ντε Καρβάλιο όχι μόνο τον “απομάκρυνε” από τα Λιοντάρια, αλλά ανάγκασε και πολλούς παίκτες του να αλλάξουν μάνατζερ αν ήθελαν να μείνουν στη Σπόρτινγκ.
Οπαδοί της Μπενφίκα γελάνε με τις φήμες ότι ο Ζόρζε Ζεζούς θα πάει στη Σπόρτινγκ
Κι η παρουσίαση του κόουτς σαν να είναι πολιτικός αρχηγός
Ο Μάρκο Σίλβα απολύθηκε με έναν αστείο λόγο (ότι δεν φορούσε το επίσημο κοστούμι της Σπόρτινγκ) κι ο ντε Καρβάλιο, που οι κακές γλώσσες λένε ότι ζήλευε λίγο το Σίλβα, ανακοίνωσε τον Ζόρζε Ζεζούς με έναν μισθό περίπου στα 5 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο, πολύ παραπάνω από τα χρήματα που έπαιρνε στην Μπενφίκα. Οι Αετοί κατηγόρησαν ως φιλοχρήματο και προδότη τον άνθρωπο που τους έφερε τρία πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και πέντε λιγκ-καπ. Η αλήθεια είναι ότι του είχαν προτείνει μείωση συμβολαίου. Ο Ζεζούς που ήταν παλιότερα παίκτης της Σπόρτινγκ και οπαδός της, δεν φοβήθηκε την μετακόμιση. Δυο άνθρωποι με τεράστια “εγώ”, πρόεδρος και προπονητής ένωσαν δυνάμεις για να φέρουν ξανά στην κορυφή τη Σπόρτινγκ. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός. Ο μεγαλόστομος κόουτς που πολλές φορές δίνει σόου από τον πάγκο δήλωσε ότι “γύρισε σπίτι του”.
Η σεζόν 2015-16 ήταν η προσπάθεια άμεσης κατάληψης της πρώτης θέσης. Η Σπόρτινγκ για μεγάλο διάστημα οδηγούσε την κούρσα και οι πράσινοι άρχισαν να πιστεύουν ότι ήταν η ώρα τους. Η Μπενφίκα όμως, με ένα απίστευτο σερί 24 νικών σε 26 ματς ήταν αυτή που κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα με δυο μόλις βαθμούς διαφορά, δείχνοντας ότι δεν είχε ανάγκη τον Ζεζούς. Όλα αυτή τη στιγμή που υπήρχε δικαστική διαμάχη, με τους αετούς να ζητούν αποζημίωση 7,5 εκατομμυρίων Ευρώ από τον πρώην προπονητή τους και καταθέτοντας αποδείξεις… 100 σελίδων ότι ο Ζεζούς είχε ξεκινήσει να δουλεύει για τη Σπόρτινγκ πριν καν φύγει, σε μια υπόθεση που θυμίζει πολύ Ντούσαν Μπάγεβιτς. Η διαμάχη λέγεται ότι τελείωσε εξωδικαστικά πριν μερικές μέρες σύμφωνα με τα Μέσα της Πορτογαλίας. Αγωνιστικά όμως δεν άλλαξαν πολλά.
Κι η περσινή σεζόν ξεκίνησε με μια Σπόρτινγκ φουριόζα στη δεύτερη χρονιά του Ζεζούς, αλλά γρήγορα έμεινε πίσω τερματίζοντας δώδεκα ολόκληρου βαθμούς από την (και πάλι) πρωταθλήτρια Μπενφίκα. Το μόνο που άλλαξε φέτος είναι ο πρωτοπόρος. Η Σπόρτινγκ κυνηγούσε από κοντά την Πόρτο από την 5η αγωνιστική και μετά, σε ένα πρωτάθλημα με πολλές συγκινήσεις. Πλέον, μετά την ήττα τους την Παρασκευή στο Ντραγκάο, τα Λιοντάρια είναι 8 βαθμούς από την κορυφή κι η Ευρώπη μοιάζει μοναδική διέξοδος. Μιλάμε όμως για τη Σπόρτινγκ του μοιραίου 2005 και έναν προπονητή που έχασε δυο συνεχόμενους τελικούς Γιουρόπα Λιγκ σε παράταση και πέναλτι. Μπορούν να ξεπεράσουν το παρελθόν τους;