Εκτός από το βαρύτιμο τρόπαιο της Ευρωλίγκας, τον τίτλο της VTB, το σπουδαίο μπάσκετ και τις μεγάλες στιγμές, ο οργανισμός της ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχει έναν ακόμα λόγο για να χαμογελάει. Το όνομα του είναι Cory Higgins..

O Δημήτρης Ιτούδης είναι αδιαμφισβήτητα εκτός από πολύ καλός προπονητής και ένας από τους καλύτερους recruiters στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Στο παλμαρέ του έχουν καταγραφεί πολύ καλές επιλογές παιχτών και η δημιουργία συμπαγών συνόλων. Μια από τις κορυφαίες του λοιπόν κινήσεις στα χρόνια που εργάζεται ως πρώτος προπονητής είναι ο Cory Higgins, ο οποίος ξεπέρασε κάθε προσδοκία πέρυσι στη μεγάλη σεζόν της “αρκούδας” στη Μόσχα.

Class

Το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου κομμάτι της επιτυχίας, το οποίο πιστώνεται τόσο στον παίχτη αλλά και στο coaching staff της ομάδας, είναι ο τρόπος με τον οποίον απορροφήθηκε ένας (μέχρι τώρα) ικανός σκόρερ ομάδων μεσαίας ταχύτητας, σε ένα κορυφαίο ευρωπαϊκό σύνολο όπου το επίπεδο είναι πολύ υψηλό και ο εσωτερικός ανταγωνισμός τεράστιος. Είναι σύνηθες γεγονός τέτοιου είδους σκόρερ (ως επί τω πλείστων one dimensional) να χάνονται στη μετάβαση στο μεγάλο κλαμπ όπου καλούνται να αντεπεξέλθουν σε έναν τελείως διαφορετικό ρόλο, με άλλες αρμοδιότητες, λιγότερες ευκαιρίες για εκτέλεση και ανάγκη για περισσότερη συνεργασία και “βρώμικη δουλειά”. Εκτός αυτού, το επίπεδο είναι διαφορετικό και οι άμυνες σαφώς καλύτερες, καταστάσεις οι οποίες συχνά λειτουργούν ως συμπληγάδες για έναν νέο Αμερικανό αθλητή τέτοιας κατεύθυνσης και αρκούν για να τον συνθλίψουν..

Λευκό χαρτί..

Μετά και την προπερυσινή πλέον αποτυχία της, η “αρκούδα” χρειαζόταν αλλαγές. Και μια από αυτές ήταν ο Σόνι Ουίμς. Ο φτεροπόδαρος Αμερικανός wing με τη σπουδαία παρουσία στη Μόσχα ήταν ένας από τους αθλητές που είχαν “ποτιστεί” με την αίσθηση της αποτυχίας σε ματς τελικής φάσης και στο κλαμπ υπήρχε η άποψη ότι ο παίχτης δε μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω. Σε συνάρτηση με την ηλικία και το συμβόλαιο του δεν αποτελούσε υγιής επιλογή για την “αρκούδα” της νέας εποχής, με τον κόουτς Ιτούδη να προτιμάει να δώσει την ευκαιρία σε έναν πιο νέο παίχτη που θα έφερνε φρεσκάδα, ενθουσιασμό, δίψα και κυρίως έναν ψυχισμό-λευκό χαρτί, στον οποίο δε θα είχε “γράψει” το ένοχο παρελθόν της ομάδας στα παιχνίδια της μιας ανάσας. Ο Higgins ήρθε και νίκησε αμέσως. Για αυτόν τον σύλλογο κάτι τέτοιο είναι ευλογία..

Διάλεξε το δηλητήριο σου..

Ο Higgins ήρθε στη Μόσχα (είχε παίξει στη VTB και στο παρελθόν με τη Triumph) ως ένας πολύ ικανός one on one παίχτης. Ένας πλάγιος που θα έφερνε instant scoring από τον πάγκο και θα έβαζε πίεση στις αντίπαλες άμυνες με την ικανότητα του να παίζει στην αδύνατη πλευρά. Όποιος τον έχει δει, στη χρονιά του στη Gaziadep, να παίζει ένας με έναν (καθαρή απομόνωση) το θηρίο που λέγεται Βέσελι, μπορούσε να διαγνώσει ότι ο Higgins είχε κάτι ξεχωριστό. Αυτόματα γεννιέται η απορία του τι γίνεται στα ένας-ένας με αντίπαλο τον Kyle Hines στα εσωτερικά διπλά της ΤΣΣΚΑ.. Τα βελούδινα χέρια και το βύθισμα με τη μπάλα στα χέρια (slashing) του Higgins στην άμυνα που θυμίζει υγρό στοιχείο απέναντι στον πέτρινο τοίχο που λέγεται Kyle Hines..

Ο κόουτς Ιτούδης μετέφρασε άψογα τα καλά κομμάτια του παιχνιδιού του Αμερικανού wing του στο αντίστοιχο της ομάδας και παράλληλα ανέπτυξε άλλα που ο ίδιος πιθανόν δε γνώριζε ότι διαθέτει. Η ΤΣΣΚΑ, σύνολο με δύο γκαρντ (Τεόντοσιτς, Ντε Κολό) που κυριαρχούν πραγματικά στις δράσεις της στο παρκέ), πήρε instant scoring από τον Higgins ο οποίος έκανε θραύση στην αδύνατη πλευρά με υποδειγματική συμπεριφορά στη close out επίθεση. Επίσης εκμεταλλεύτηκε στο μάξιμουμ το γεγονός ότι βρισκόταν σε μια επίθεση με εξαιρετικό spacing και κυκλοφορία της μπάλας, σουτάροντας με το εκπληκτικό 54% από το τρίποντο στη φετινή Ευρωλίγκα.

Το πιο σημαντικό όμως επίτευγμα στην υπόθεση-Higgins ήταν η πληθωρική παρουσία του στο παρκέ, σε ρόλους στους οποίους δεν ήταν συνηθισμένους να εκτελεί. Ο Δημήτρης Ιτούδης είδε την πρώτη ύλη και ουσιαστικά βελτίωσε τον παίχτη του και κατ’επέκταση το δικό του οπλοστάσιο. Όταν η ΤΣΣΚΑ χρειάστηκε τον Higgins σε διαφορετικό κάθε φορά ρόλο, αυτός ήταν εκεί σαν πιστός στρατιώτης. Μετέφερε τη μπάλα αποσυμπιέζοντας τους Τεόντοσιτς-Ντε Κολό, έτρεχε καταστάσεις στο μισό γήπεδο, έβγαινε μπροστά στην άμυνα ως πραγματικός Defensive Stopper, θέριζε στο transition. Τολμώ να πω ότι ο Higgins ήταν στα καλύτερα του λειτουργώντας ως facilitator στη πολυτελή περιφερειακή γραμμή της ΤΣΣΚΑ, κάνοντας πολλά διαφορετικά πράγματα, παρά ως σκόρερ. Αυτή η βελτίωση ανέβασε και το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ και αποτέλεσε κλειδί στη προσπάθεια της ομάδας τη περασμένη άνοιξη να φτάσει στους τίτλους. Η πόρτα της ελίτ (και των καλών συμβολαίων) μόλις είχε ανοίξει για τον Καλιφορνέζο γκαρντ/φόργουορντ..

Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε ο Higgins και το τεχνικό επιτελείο της ΤΣΣΚΑ τη μετάβαση του παίχτη στη μεγάλη σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μετατρέποντας τον σε άκρως οργανικό κομμάτι του συνόλου, είναι υποδειγματικός. Εκτός από τη πολύ καλή δουλειά των προπονητών, μεγάλο (πιθανόν τον μεγαλύτερο) ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει ο χαρακτήρας του παίχτη. Γιατί πολύ απλά:

Το ταλέντο είναι αρκετό για να σε φτάσει μέχρι εκεί, ο χαρακτήρας όμως θα σε βοηθήσει να μείνεις..