Από τότε που το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό, οι μάνατζερ μπήκαν για τα καλά στις μεταγραφές κι η τηλεόραση με το ίντερνετ φέρνουν εικόνες από όλο τον κόσμο στα σπίτια μας, άνοιξαν μεγαλύτεροι δρόμοι για ποδοσφαιριστές που παλιότερα δεν θα είχαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστοί. Όταν ο Λουτζ Πφάνενστιλ, μια μοναδική περίπτωση γυρολόγου τερματοφύλακα που έπαιξε σε ομάδες και στις έξι συνομοσπονδίες της ΦΙΦΑ σε κάθε ήπειρο σχεδόν του πλανήτη, αναλάμβανε ρόλο στη Χόφενχαιμ, δεν θα φανταζόταν ότι μέσα στους πρώτους μήνες της δουλειάς του θα ανακάλυπτε έναν παίκτη που θα σε μερικά χρόνια θα γινόταν ένα μεγάλο όνομα. Το “ανακάλυπτε” λίγο υπερβολή ίσως, καθώς οι ατζέντηδες του Ρομπέρτο Φιρμίνο ήταν αυτοί που τον πλησίασαν, αλλά όπως και να ‘χει ο Λουτζ παρακολούθησε ο ίδιος τον παντελώς άγνωστο 20χρονο Βραζιλιάνο και είπε στο γερμανικό σύλλογο να τον αγοράσει.
Σε μια τέτοια μεταγραφή το ρίσκο είναι πάντα μεγάλο. Ο Φιρμίνο έφυγε από μια μικρή ομάδα, τη Φιγκειρένσε, στην Φλοριανόπολη, μια πολύ ιδιαίτερη πόλη της νότιας Βραζιλίας καθώς η μισή βρίσκεται στην ηπειρωτική Βραζιλία και η άλλη μισή στο απέναντι νησί της Σάντα Καταρίνα. Μια πόλη που ενώνεται με γέφυρες και όπως κανείς φαντάζεται βασίζεται στον τουρισμό και τις πολλές, μεγάλες και ωραίες παραλίες. Και από εκεί, μια περιοχή με υποτροπικό κλίμα που το χειμώνα η χαμηλότερη θερμοκρασία είναι 13 βαθμοί και έχει περίπου 500 χιλιάδες κατοίκους, ο Βραζιλιάνος πιτσιρικάς βρέθηκε στο… Χόφενχάιμ, ένα χωριό 3.000 κατοίκων κάπου στη Γερμανία που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν το γνώριζαν ούτε οι περισσότεροι Γερμανοί. Παράλληλα όμως, βρέθηκε και σε μια ομάδα που από τα τοπικά και εξαιτίας ενός ντόπιου που έγινε δισεκατομμυριούχος, μεταμορφώθηκε σε ένα σύγχρονο και πολύ οργανωμένο κλαμπ.
Σε μαγικά νησιά θέλω να βρεθούμε
Δεν ήταν όμως η πρώτη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του Φιρμίνο. Βλέπετε ο Ρομπέρτο δεν ήταν η κλασσική περίπτωση του Βραζιλιάνου πιτσιρικά με το απύθμενο ταλέντο που έπαιζε με τενεκεδάκια στη γειτονιά και έκανε χαζούς τους αντιπάλους με τις ομάδες να χτυπιούνται γι’ αυτόν. Ήταν απλά ένας 15χρονος ποδοσφαιριστής της Κλούμπε ντε Ρεγκάτας στην πατρίδα του, την πόλη Μασεϊό. Εκεί δεν φαινόταν να τον πιστεύει κανείς, έπαιζε αμυντικό χαφ και το μέλλον δεν προδιαγραφόταν ρόδινο. Για καλή του τύχη όμως, ένα μέλος της ομάδας, ο οδοντίατρος Μαρσέλους Πορτέγια τον πίστεψε πολύ: «Ήταν απίστευτα ταλαντούχος, το κατάλαβα μόλις τον είδα. Δυστυχώς όμως δεν τον πίστευε κανείς». Ο οδοντίατρος προσπάθησε να πείσει τους ανθρώπους του συλλόγου ότι αμελούν ένα τεράστιο ταλέντο που κάποτε θα παίξει στην εθνική. Οι ίδιοι δεν τον πήραν στα σοβαρά (πιθανότατα λέγοντάς του ότι αν χρειαστούν συμβουλές για την τερηδόνα θα τον φωνάξουν) κι έτσι ο Μαρσέλους πήρε υπό την προστασία του τον μικρό και αποφάσισε ότι το ταλέντο δεν έπρεπε να χαθεί. Τον πήγε στη Σάο Πάολο, αλλά εκεί τα κριτήρια ήταν πολύ αυστηρά. Ο Φιρμίνο κόπηκε χωρίς καν να κλωτσήσει μπάλα, μετά από τα τεστ σωματικής κατάστασης του είπαν ότι δεν τον θέλουν. Επόμενος σταθμός η Φιγκειρένσε στη Φλοριανόπολη. Ο αστικός μύθος λέει ότι ο Φιρμίνο σκόραρε δύο ψαλιδάκια στην πρώτη δοκιμή που έκανε, ισχύει δεν ισχύει πάντως, έμεινε εκεί και έπαιξε μπάλα.
Αν ο πρώτος σου μάνατζερ είναι οδοντίατρος, δεν γίνεται να μη βάλεις σιδεράκια
Ο οδοντίατρος έκλεισε το ιατρείο του και έγινε επαγγελματίας ατζένης και ο Φιρμίνο (που από ταπεινότητα δεν διόρθωνε τον πρώτο προπονητή που για τις δυο πρώτες βδομάδες τον φώναζε κατά λάθος “Αλμπέρτο”) ξεκίνησε μια καριέρα που τον έφερε στη Γερμανία σε μόλις τρία χρόνια και επί της ουσίας με μία μόνο επαγγελματική σεζόν στη Β’ εθνική της Βραζιλίας το 2010. Κι όμως, ο Φιρμίνο προσαρμόστηκε αρκετά γρήγορα και έβαλε στο ταλέντο του πολλά “γερμανικά” στοιχεία ποδοσφαίρου. Και ίσως είναι αυτά περισσότερο από το ταλέντο του και την τεχνική του, που τον έκαναν μερικά χρόνια αργότερα να είναι τόσο σημαντικός στη Λίβερπουλ.
Tο Αμβούργο-Χόφενχάιμ 1-5 στο οποίο ο Φιρμίνο έδωσε 3 ασίστ και σκόραρε 2 φορές
Ο Φιρμίνο έμεινε πέντε σεζόν στη Γερμανία παίζοντας αρκετά καλά, χωρίς όμως να είναι και τοπ όνομα. Τον Ιούλιο του 2015 η Λίβερπουλ αποφασίζει να τον φέρει στην Αγγλία. Το βιογραφικό του σίγουρα δεν ήταν το καλύτερο δυνατό και ελάχιστοι φαίνονταν να ενθουσιάζονται από έναν Βραζιλιάνο που δεν ήταν σούπερ-σταρ, παρ’ ότι είχε φτάσει μέχρι και την εθνική. Μην ξεχνάμε ότι τότε προπονητής ήταν ο Μπρένταν Ρότζερς. Τα πάνω από 30 εκατομμύρια Ευρώ που έδωσαν οι κόκκινοι ήταν δεκαπλάσια από το ποσό που έστειλαν οι Γερμανοί πίσω στη Σάντα Καταρίνα της Βραζιλίας. Ο Ρότζερς μάλλον δεν ήξερε τι παίκτη είχε πάρει και απλά τον χρησιμοποιούσε στα πλάγια, εκεί που ο Φιρμίνο κατά κύριο λόγο περιφερόταν άσκοπα. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε γίνει και ίσως σήμερα να τον θυμόμασταν ως ένα παλτό, αν η Λίβερπουλ δεν άλλαζε προπονητή λίγους μήνες αργότερα. Ο Γιούργκεν Κλοπ, είτε τον συμπαθείς, είτε όχι, είναι σίγουρα καλύτερος προπονητής από τον προκάτοχό του και κυρίως γνώριζε το Φιρμίνο από την Μπουντεσλίγκα, εκεί που έπαιζε κάτι σαν 10αρι, ένας ελεύθερος μεσοεπιθετικός.
Όπως είπαμε, ο Φιρμίνο μπορεί να είναι Βραζιλιάνος, αλλά έμαθε αρκετή μπάλα στη Γερμανία, ξέρει να ακούει εντολές, ξέρει να παίζει για το σύστημα. Αυτό χρειαζόταν απλά. Με τις οδηγίες του Κλοπ άρχισε να είναι πραγματικά χρήσιμος και τελείωσε την πρώτη σεζόν με 10 γκολ και άλλες τόσες ασίστ. Αν τον ψάξεις στις στατιστικές κατηγορίες θα τον δεις ψηλά τόσο στα τάκλιν, όσο και στη δημιουργία ευκαιριών, όπως φυσικά και στα χιλιόμετρα που κάνει σε κάθε ματς. Στη Φιγκεϊρένσε ο κόουτς τον είχε πει Αλμπέρτο κατά λάθος, αλλά γρήγορα στο Μέρσεϊσάιντ οι οπαδοί τον ονόμασαν Μπόμπι. Ο Κλοπ τον έκανε ψευτο-εννιάρι και βασικό φορ κι ο Βραζιλιάνος είναι ο καλός στρατιώτης της ομάδας που θα παίξει όπου του πεις, θα τρέξει όσο λίγοι, θα κρατήσει αντιπάλους, θα ανοίξει διαδρόμους, θα δώσει τις πάσες και πλέον φέτος θα σκοράρει και αρκετά.
Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος
Ο Κλοπ κι οι συμπαίκτες του μιλούν με τα καλύτερα. Για έναν παίκτη που δεν σταματάει να τρέχει και να προσπαθεί ούτε στις προπονήσεις. Ο Φιρμίνο όμως δεν αρκείται μόνο στη συλλογική αναγνώριση. Το καλοκαίρι έχει ένα μεγάλο στοίχημα κι αυτό δεν είναι άλλο από το Μουντιάλ. Ήδη είναι τέσσερα χρόνια διεθνής, αλλά ακόμα δεν έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Το Σεπτέμβριο ο προπονητής Τίτε δεν ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένος και έλεγε ότι μπορεί να δώσει περισσότερα στη Σελεσάο. Με τις εμφανίσεις του όμως τη φετινή σεζόν, τα πράγματα άλλαξαν και ο πολύ καλός κόουτς της Βραζιλίας ονειρεύεται πλέον την ομάδα του σύμφωνα με τις δηλώσεις με Φιρμίνο – Γκαμπριέλ Ζεσούς μπροστά και από πίσω τους Κουτίνιο-Νεϊμάρ. Μια καλή πορεία του Φιρμίνο στα 26 του σε ένα Μουντιάλ πιθανότατα θα πείσει όλους για την αξία του. Ότι δεν είναι απλά ο καλός στρατιώτης, αλλά ένας μεγάλος παίκτης.
Το καλοκαίρι είναι προς το παρόν μακριά, καθώς υπάρχουν αρκετά ματς για τη Λίβερπουλ. Με αρχή αυτό απέναντι στη Νιούκαστλ, του παλιού γνώριμου και φίλου Ράφα Μπενίτεθ. Οι κόκκινοι πρέπει να συνεχίσουν τις καλές εμφανίσεις στη μάχη για τη 2η θέση στο πρωτάθλημα. Για το Φιρμίνο δεν υπάρχει αμφιβολία. 76 σπριντ έκανε στο πρόσφατο ματς με τη Γουέστ Χαμ (σχεδόν 20 περισσότερα από τον πρώτο παίκτη των αντιπάλων), ενώ είναι αν όχι ο πρώτος, σταθερά στους πρώτους σε αυτό το στατιστικό στην ομάδα. Παράλληλα, είναι εδώ και καιρό ο πρώτος επιθετικός σε τάκλιν στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ ξεπερνά αρκετούς αμυντικούς. Πέρσι είχε περισσότερα τάκλιν από τον Κέιχιλ της Τσέλσι, ενώ ήταν τρίτος σε χιλιόμετρα στη Λίβερπουλ πίσω μόνο από τους Χέντερσον και Κλάιν που είχαν όμως περισσότερα παιχνίδια. Φέτος, μέχρι να φύγει ο Κουτίνιο για τα νότια, ο Φιρμίνο είχε τα διπλάσια τάκλιν παρ’ ότι “σέντερ φορ” , με ένα νούμερο που ήταν ίδιο με αυτό του Τζόρνταν Χέντερσον. Γιατί καλά τα γκολ, καλές οι ασίστ, αλλά το αγαπημένο “gegenpress” του Κλοπ θέλει τέτοιους παίκτες. Όχι ότι ο Φιρμίνο πάει πίσω στα άλλα. Με 13 γκολ και 6 άσιστ στο πρωτάθλημα, είναι δεύτερος πίσω από τον Σαλάχ μόνο, ενώ στην Ευρώπη έχει σκοράρει 8 γκολ σε 9 ματς. Όχι κι άσχημα για έναν μη-συμβατικό, “εργάτη” σέντερ-φορ.