Ραντάλ Κολό Μουανί: το διαμάντι του Μποντί

«Πρόκειται να φύγει και είμαι πραγματικά πολύ λυπημένος γι’ αυτό. Ο Αντουάν Κομπουαρέ (προπονητής της ομάδας) και εγώ κάναμε τα πάντα για να μείνει μαζί μας. Πριν περίπου ένα χρόνο προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον πατέρα του και να του προσφέρω ένα πραγματικά μεγάλο συμβόλαιο. Θα μπορούσε να μείνει μαζί μας και να πάρει χρήματα που δεν πρόκειται να δει ποτέ στην Άιντραχτ αλλά δεν ήθελε. Νιώθω προδομένος μιας και μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που τον φέραμε στην ομάδα στα 15 του χρόνια και του προσφέραμε -κυριολεκτικά- τα πάντα. Εκτός των ιδανικών συνθηκών για να εξελιχθεί και να γίνει επαγγελματίας, ακόμα και διεθνής με τα χρώματα της Γαλλίας, του προσφέραμε μόρφωση και αληθινή αγάπη. Τι έκανε; Έφυγε και δεν μας είπε ούτε ένα ευχαριστώ». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Βάλντεμαρ Κιτά, πρόεδρο της Ναντ, και είχαν ως αποδέκτη τον Ραντάλ Κολό Μουανί, τον 23χρόνο πρώην επιθετικό των «καναρινιών» που -σύμφωνα με τον πρόεδρο- πέταξε στα σκουπίδια τα τελευταία 7 χρόνια που ανήκε στην ομάδα, και ανδρώθηκε μαζί της, για να φύγει για την Άιντραχτ και να αγωνιστεί μαζί της, φορώντας το 9 στην πλάτη, στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν το δούμε εντελώς ψυχρά, μιλάμε άλλωστε για επαγγελματικό ποδόσφαιρο στο κορυφαίο του μάλιστα επίπεδο, ο νεαρός επιθετικός δεν λογάριασε συναισθηματισμούς και «παρακάλια» και έκανε αυτό που ο ίδιος θεώρησε καλύτερο για την καριέρα του. Πρόσφερε άλλωστε τόσα πολλά στην ομάδα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς στη μεγαλούπολη της Δυτικής Γαλλίας.

Γεννημένος το 1998,  μόνο 15 μέρες πριν τον Κιλιάν Μπαμπέ, στο Μποντί, προάστιο του Παρισιού μόλις 10 χλμ από το κέντρο, μαγεύτηκε από πολύ μικρός από τη στρογγυλή θεά κάνοντας τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε διάφορες μικρές ομάδες της πρωτεύουσας. Η Κονγκολέζικη καταγωγή του και το σκούρο δέρμα του δε θα μπορούσαν να μη σταθούν πρόβλημα σε μια κοινωνία που παλεύει -ανεπιτυχώς- για να αποβάλει το ρατσιστικό στίγμα εδώ και τόσες δεκαετίες. Η ζωή του έγινε τελικά καλύτερη, και πιο ήρεμη και χαλαρή, το 2015 όταν και άφησε την ακαδημία της Τορσί για το Ναντ βάζοντας ουσιαστικά τις πρώτες γερές βάσεις σε μια καριέρα που από τότε είναι συνεχώς ανοδική προσπαθώντας να βάλει κι αυτός το όνομά του δίπλα σε όλα αυτά τα ονόματα της  «αόρατης γενιάς» του 2018. Όλων εκείνων των παιδιών δηλαδή που βρέθηκαν από χώρες της Αφρικής, ως μετανάστες τρίτης γενιάς, στα φτωχά προάστια πλούσιων πόλεων και έφτασαν να οδηγήσουν τους Τρικολόρ στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ουδείς πρέπει να ξεχνάει άλλωστε πως το διάστημα που εκείνη η Γαλλία κατακτούσε το τρόπαιο, στη δυτική Νάντη, εκεί που ζούσε δηλαδή και ο Κολό Μουανί, ένας νεαρός αφρικανικής καταγωγής είχε σκοτωθεί από σφαίρα αστυνομικού με το γεγονός να οδηγεί σε αιματηρές εξεγέρσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Εκείνη ήταν και η πρώτη φορά που ο νεαρός ποδοσφαιριστής σκέφτηκε, ως απλός παρατηρητής, πως -και πότε- θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση. Ίσως τελικά για να πάψεις να είσαι αόρατος για κάποιους να πρέπει να πάψουν να σε βλέπουν. Το ίδιο καλοκαίρι έγινε και η προώθησή του από τη δεύτερη  ομάδα της Ναντ στην πρώτη με τους προπονητές του να μιλούν για ένα σπάνιο ταλέντο που μπορεί να κάνει τα πάντα στο χώρο δράσης της επίθεσης. Άδικο δεν είχαν.

Ο Ραντάλ Κολό Μουανί είναι ψηλός (1.87) και γρήγορος. Διαθέτει εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, πολύ καλά τελειώματα και αντίληψη του χώρου και μπορεί να κινηθεί ιδανικά τόσο στην κορυφή της επίθεσης όσο και στα άκρα, σε τριάδα. Μπορεί να πιέσει επίσης με μεγάλη ένταση, ειδικά στο επιθετικό τρίτο, κάτι που είναι τρομερά σημαντικό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο για τις ομάδες που επιλέγουν έναν πιο επιθετικό τρόπο παιχνιδιού. Φυσικά και η ομάδα του είναι στις κορυφαίες ολόκληρης της Ευρώπης σε αυτό τον τομέα μιας και η πίεση που ασκεί στον αντίπαλο και οι μπάλες που κερδίζει στο δικό της επιθετικό τρίτο αποτελούν πλέον ειδικό κεφάλαιο σε κορυφαία προπονητικά σεμινάρια. Κι ας έχει αλλάξει ο τρόπος που αυτό γίνεται από την ομάδα του Άντι Χούτερ σε αυτή του τωρινού προπονητή Όλιβερ Γκλάσνερ. Δεν είναι τυχαίο πως ο Κολό Μουανί τελείωσε την περσινή σεζόν στην Ligue-1 έχοντας σε 36 παιχνίδια 12 γκολ και 4 ασίστ με 0.44 npxG-xA για κάθε 90 λεπτά. Καθόλου άσχημα αν αναλογιστούμε πως αγωνιζόταν σε μια ομάδα που τερμάτισε στην 9η θέση (σε 20 ομάδες) έχοντας σκοράρει 55 τέρματα και βάσει των xG θα έπρεπε να έχει σκοράρει περίπου 10 γκολ λιγότερα. Όπως είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό η περσινή Ναντ -για όσους δεν έχουν καθόλου εικόνα- δεν ήταν μια ομάδα που μάγευε τα πλήθη με την απόδοσή της. Η Άιντραχτ είναι μια ομάδα που μπορεί να το κάνει δίνοντας στον νεαρό Γάλλο ιδανικότερες συνθήκες για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του φτάνοντας σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Ο καταστροφικός δανεισμός στη Μπουλόν για τη σεζόν 2019-2020 ήταν αυτός που τον άλλαξε σαν άνθρωπο και τον έκανε έναν πραγματικά σκληρό αθλητή. Για την ιστορία, είχε αποβληθεί δύο φορές στις πρώτες του πέντε εμφανίσεις χωρίς να σκοράρει κάποιο τέρμα. Ήταν τότε που κατάλαβε πως όσο ταλέντο κι αν διαθέτει κάποιος αρκεί μία και μόνο στιγμή για να δει την καριέρα του να καταστρέφεται αν δεν υπάρχει ήρεμη σκέψη. Πλέον στο μυαλό του υπήρχε μόνο η λέξη δουλειά. Μια λέξη που ήξερε πως αν μετουσιωθεί στο γήπεδο τίποτα -και κανένας- δεν θα μπορούσε να του στερήσει αυτά που αξίζει. Η επόμενη σεζόν, 2020-2021, τον βρήκε και πάλι στην πρώτη ομάδα της Ναντ με τον ίδιο εκτός της εξαιρετικής του παρουσίας να γίνεται και ήρωας μιας και ήταν αυτός που με δικό του γκολ την κράτησε στη μεγάλη κατηγορία. Η Ναντ είχε τερματίσει 18η με μόλις 40 βαθμούς κάτι που την έστειλε στα πλέι-οφ παραμονής απέναντι στην Τουλούζ. Η Τουλούζ μπορεί να έφυγε με το διπλό (και το 0-1) στη ρεβάνς αλλά το γκολ του Κολό Μουανί που είχε γράψει το 1-2 στην πρώτη αναμέτρηση ήταν αυτό που χάρισε και την παραμονή στην ομάδα του κάνοντάς τον μάλιστα ένα μικρό Θεό στα μάτια των σκληροπυρηνικών φίλων της Ναντ. Φυσικά και η περσινή σεζόν εκτός του ότι τον καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους νέους Γάλλους επιθετικούς με τον ίδιο να χτυπά δειλά-δειλά και την πόρτα της εθνικής ολοκληρώθηκε με τον απόλυτο θρίαμβο της κατάκτησης του Κυπέλλου Γαλλίας απέναντι στην Νις  βάζοντας παράλληλα τέλος σε μια περίοδο «ξηρασίας» 20 ετών. Φυσικά την ώρα που ο Κολό Μουανί και οι συμπαίκτες του σήκωναν στον ουρανό του Παρισιού το -ξεχασμένο για την ομάδα- τρόπαιο όλοι στην ομάδα γνώριζαν πως ο 23χρόνος Γάλλος τα είχε ήδη βρει σε όλα με την Γερμανική ομάδα της Φρανκφούρτης οδηγώντας και στο ξέσπασμα του προέδρου που διαβάσετε στην εισαγωγή του κειμένου.

Εδώ και λίγο καιρό ο Ραντάλ Κολό Μουανί είναι και επίσημα ποδοσφαιριστής της Άιντραχτ με ελεύθερη μεταγραφή. Το συμβόλαιο που έβαλε την υπογραφή του θα ολοκληρωθεί -αν όλα πάνε καλά- τον Ιούνιο του 2027 και μέχρι τότε αυτό που έχει να κάνει -σύμφωνα με τον ίδιο και τους προπονητές του- είναι να βελτιώνεται συνεχώς. Η διοίκηση άλλωστε της Γερμανικής ομάδας γνωρίζει πολύ καλά πως έχει στα χέρια της ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό διαμάντι που αποτελεί και μια σπουδαία επένδυση που θα έχει πολλές πιθανότητες να λάμψει εκεί που υπάρχουν τα πιο λαμπερά αστέρια. Στα γήπεδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που ονειρεύεται ήδη να βασανίζει τους αντίπαλους αμυντικούς όπως βασάνιζε κάποτε και τον αδερφό του όταν έπαιζαν παρέα στους δρόμους των φτωχών προαστίων της γαλλικής πρωτεύουσας. Άλλωστε όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, ο αδερφός του ήταν και ο βασικός λόγος που έγινε επιθετικός μιας και στα παιχνίδια τους ήταν αυτός που προσπαθούσε πάντα να τον εμποδίσει από το να σκοράρει και όχι να σκοράρει ο ίδιος. Η Άιντραχτ από την άλλη μετά και την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ  έχει μπροστά της μια δύσκολη και γεμάτη σεζόν που αρχίζει από πολύ νωρίς και τις αρχές Αυγούστου με βασικό στόχο να γίνει ακόμα καλύτερη από πέρσι και -γιατί όχι- να κερδίσει και κάποιο εγχώριο τίτλο που τόσο πολύ της λείπει.