Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει τη φετινή πορεία του με στόχο την επιστροφή στην ευρωπαϊκή, κλειστή, «ελίτ» από τη Δυτική Ρωσία και τη business city του Κράσνονταρ όπου θα συναντήσει τη Λοκομοτίβ του Γιώργου Μπαρτζώκα. Την ίδια στιγμή ο Νικ Καλάθης επιστρέφει στη πόλη σαν αντίπαλος, έχοντας οδηγήσει τη «Λόκο» στη κατάκτηση του Eurocup το 2013 προτού ο ίδιος, με τιμές MVP, κάνει το βήμα για την Αμερική.
Λένε ότι «..μια μέρα είναι αρκετή για να αγαπήσεις όμως μια ζωή δεν αρκεί για ξεχάσεις» για αυτό και το γεγονός ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα βρεί απέναντι του τον Παναθηναϊκό αποτελεί ιδιαιτερότητα έστω και μετά από τόσο καιρό. Είναι πολλές οι μάχες, οι αναμνήσεις, το τέλος του Έλληνα κόουτς από τον αγαπημένο του ερυθρόλευκο πάγκο, που μπορούν να συνδέσουν μια συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση περισσότερο για τον ίδιο παρά για τον Παναθηναϊκό. Ο Μπαρτζώκας ανέλαβε τη Λοκομοτίβ φέτος, μετά από μια άνοστη χρονιά στην οποία οι Ρώσοι είχαν επενδύσει αρκετά χρήματα αλλά δεν έκαναν τη διαφορά, με στόχο να φέρει στο κλαμπ τη τεχνογνωσία της νίκης σε επίπεδο Ευρωλίγκας σε έναν οργανισμό γαλουχημένο σε επίπεδο Eurocup. Και αυτό θα προσπαθήσει να κάνει, όμως θα χρειαστεί χρόνο. Αυτή τη στιγμή, στο ξεκίνημα της σεζόν, έχει πολλά ζητήματα να επιλύσει..
Η Λοκομοτίβ είναι για τον Παναθηναϊκό περίπτωση wannabe ομάδας που θέλει επενδύοντας χρήμα να κάνει skip στις διαδικασίες και στο επίπονο κομμάτι που απαιτείται για να φτάσει ένας σύλλογος να χτυπάει τη πόρτα της Ευρωπαϊκής «ελίτ». Ο κόουτς Μπαρτζώκας , πάνω στον οποίο (σωστά κατ’εμέ) επένδυσαν φέτος, χτίζει ένα ρόστερ με καλά φιλτραρισμένες επιλογές από την αγορά και παίχτες που μπορούν να υποστηρίξουν το μπάσκετ του. Ένα παιχνίδι βασισμένο στη ταχύτητα και το καλό spacing. Η διαφορά με την περίπτωση του Ολυμπιακού βρίσκεται στο κομμάτι της συναισθηματικής νοημοσύνης όπου οι πολύ ταλαντούχοι αθλητές της Λοκομοτίβ απέχουν αρκετά από τους αντίστοιχους των ερυθρολεύκων οι οποίοι κατέκτησαν την Ευρωλίγκα.
Ο Παναθηναϊκός γνωρίζει ότι έχει απέναντι του μια ομάδα που βρίσκεται σε ένα μάλλον «άτσαλο» σημείο αναφορικά με το χτίσιμο του παιχνιδιού της μιας και ακόμα ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσπαθεί να εκτιμήσει τον πραγματικό χρόνο που μπορεί κάθε παίχτης να έχει στο rotation εξυπηρετώντας πραγματικά το συνολικό πλάνο. Καταλαβαίνετε ότι το σχέδιο των πρασίνων αναφέρει νίκη η οποία πρέπει να μπορεί να έρθει χωρίς η ελληνική ομάδα να χρειαστεί να σκοράρει καν 80 πόντους μιας και τα γκαρντς του Τζόρτζεβιτς θα επιχειρήσουν να κλείσουν το γήπεδο για τους «φτεροπόδαρους» Αμερικανούς των Ρώσων και να επιβάλλουν το δικό τους τέμπο (σετ καταστάσεις, παιχνίδι πάνω στον άξονα συνεργασίας Καλάθη-Ρα;ντούλιτσα). Ο Γκιστ θα έχει δουλειά απέναντι στους Σίνγκλετον-Ράντολφ ενώ ο Ραντούλιτσα πρέπει να αξιοποιηθεί στοχευμένα (οι γηπεδούχοι θα χτυπήσουν σε pick & roll καταστάσεις πάνω του προσπαθώντας να τον βγάλουν «εκτός») φθείροντας τον αντίπαλο στο κέντρο του ζωγραφιστού. Ο Ζούμπκοβ (F-2.04μ) από την άλλη, είναι σε αρκετά καλή κατάσταση για τη «Λόκο» σε αντίθεση με τον Ντρέηπερ που ψάχνει τον ρόλο του και δεν έχει «πατήσει» ακόμα.
Στην ήττα από την Nymburk ο πρώην “Tiger” του Μέμφις Μάικλ Ντίξον (στα κυβικά του Ντρέηπερ) σκότωσε τους Ρώσους με 31 πόντους και 6/9 τρίποντα.. Θεωρώ λοιπόν ότι ο Καλάθης (που επιστρέφει άλλωστε και θα έχει έξτρα κίνητρο) αλλά και παιδιά που μπορούν να σουτάρουν από τη περιφέρεια, δεδομένου του ότι ο Μπαρτζώκας θα κλείσει τη ρακέτα του για να προστατέψει το καλάθι από lay ups και να εξασφαλίσει το ριμπάουντ για να τρέξει, όπως οι Φώτσης-Γιάνκοβιτς-Φέλντεν μπορούν να χτυπήσουν τους Ρώσους. Σημαντικότερο κομμάτι όλων ο ρυθμός. Αν το παιχνίδι πάει ψηλά σε κατοχές και σε υψηλό τέμπο (ιδανικό πλαίσιο για παίχτες όπως ο Ντιλέηνι ή οι Ράντολφ-Σίνγκλετον) ο Παναθηναϊκός θα έχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. Στη Ρωσία ξέρουν ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να «σηκώσει» την ομάδα στον όμιλο. Το έχουν κυκλώσει. Για αυτό να είστε σίγουροι..