Στις 6 Οκτωβρίου του 1982 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τον Ρον Άτκινσον στο τιμόνι, υποδέχονταν την Μπόρνμουθ, που έπαιζε τότε στην Γ’ κατηγορία της Αγγλίας, μπροστά σε περίπου 23 χιλιάδες θεατές, στο Όλντ Τράφορντ, για τον Β’ γύρο του Λιγκ Καπ. Η διαφορά των δύο ομάδων, όπως είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό, ήταν χαώδης και κάπως έτσι οι «κόκκινοι διάβολοι» είχαν επικρατήσει σχετικά εύκολα, με 2-0, χάρις στο τέρμα του επιθετικού Φρανκ Στάπλτον και ένα αυτογκόλ του Χάρι Ρέντκναπ, σε μία απ’ τις τελευταίες του εμφανίσεις, ως ποδοσφαιριστής, για τα «κεράσια». Για την Γιουνάιτεντ εκείνη την μέρα, και δίπλα στον Στάπλτον, είχε αγωνιστεί ένας νεαρός Άγγλος επιθετικός που είχε αποκτηθεί ένα μήνα νωρίτερα από τους Βανκούβερ Γουάιτκαπς έναντι του ποσού των 300.000 λιρών. Το όνομά του Πίτερ Μπίρντσλι κι αυτή ήταν η μία και μοναδική του συμμετοχή για την Γιουνάιτεντ. Μάλιστα ήταν τόσο μέτριος σε εκείνο το παιχνίδι που ο κόουτς Άτκινσον δεν δίστασε να τον κάνει αλλαγή νωρίς στο β΄ημίχρονο, δίνοντας την θέση του στον Νόρμαν Γουάιτσαϊντ. Ο νεαρός δεν κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη του προπονητή του και μοιραία, τον Μάιο του ’83, επέστρεψε και πάλι στο Βανκούβερ για να ξαναβρεί και πάλι τον πραγματικό ποδοσφαιρικό εαυτό του. Ο Πίτερ Μπίρντσλι άλλωστε ήταν ένα μεγάλο, και σπάνιο, ταλέντο για το Αγγλικό ποδόσφαιρο της εποχής.
Ο παραπάνω πρόλογος δεν θα είχε κανένα νόημα, αν ο Μπίρντσλι δεν είχε υπογράψει το 1987 στην Λίβερπουλ, σε μια περίοδο που οι «κόκκινοι» ήταν το αφεντικό στο Νησί αλλά δεν μπορούσαν να αγωνιστούν στην Ευρώπη λόγω της τιμωρίας για τα γεγονότα του Χέιζελ. Η μεταγραφή αυτή φυσικά και αποκτά μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε πως οι παίκτες που έχουν αγωνιστεί και για τις δύο ομάδες είναι μόνο έξι, με την περίπτωση όμως του Μπίρντσλι να είναι μοναδική -και σχεδόν άγνωστη- για την μεγαλύτερη μερίδα του ποδοσφαιρικού κοινού που δεν ασχολείται φανατικά με τους Άγγλους και το δικό τους πρωτάθλημα. Κάτι που φαντάζει λογικό, μιας και ο παίκτης έχει συνδεθεί με την Λίβερπουλ, την Νιούκαστλ, αλλά και με την αιώνια αντίπαλο των «κόκκινων» την Έβερτον. Οι φανατικοί οπαδοί της Γιουνάιτεντ δεν θα θέλουν να θυμούνται καν αυτό το πέρασμα, μιας και ούτε πρόσφερε κάτι στην ομάδα τους, ασχέτως της μεγάλης του κλάσης, αλλά τους χάρισε και μπόλικο πόνο, όταν ο Μπίρντσλι φόρεσε το περίφημο liverbird στο στήθος, κατακτώντας τίτλους και γνωρίζοντας την αποθέωση απ’ το κοινό του Άνφιλντ.
Το τέλος της σεζόν ’86-’87 θα βρει την Λίβερπουλ 2η, και καταϊδρωμένη, στο -9 από την πρωταθλήτρια Έβερτον κι ο Κένι Νταλγκλίς γνώριζε πως η ομάδα του χρειαζόταν αλλαγές και φρέσκα πρόσωπα για να μπορέσει να διεκδικήσει με αξιώσεις το πρωτάθλημα. Φέρνει στο Άνφιλντ τον Τζον Μπαρνς απ’ την Γουότφορντ, τους Τζον Όλντριτζ και Ρέι Χότον απ’ την Όξφορντ, και θα δώσει μεγάλη μάχη για να φέρει και τον διεθνή Πίτερ Μπίρντσλι, που είχε ήδη τέσσερις επιτυχημένες σεζόν με την φανέλα της Νιούκαστλ. «Μάχη», γιατί ο νέος προπονητής της Γιουνάιτεντ, ο Άλεξ Φέργκιουσον, ήθελε και αυτός σαν τρελός τον παίκτη στο Όλντ Τράφορντ. Ο Μπίρντσλι υπέγραψε τελικά στην Λίβερπουλ με το ποσό-ρεκόρ (για την εποχή) των 1,9 εκατομμυρίων λιρών λόγω και των καλών σχέσεων που είχε ο Νταλγκλίς με τον προπονητή της Νιούκαστλ, Γουίλι ΜακΦούλ. Ο ΜακΦούλ μάλιστα είχε απορρίψει πρόταση 2 εκατομμυρίων της Γιουνάιτεντ και είχε πει στον Φέργκιουσον πως δεν θα του έδινε τον παίκτη ούτε με 3, πουλώντας τον στην Λίβερπουλ τρεις βδομάδες αργότερα και γεμίζοντας οργή τον Σκοτσέζο προπονητή της Γιουνάιτεντ. Για την ιστορία, και όπως γράφει ο ίδιος ο Φέργκιουσον στο βιβλίο του «6 Years at United», την ίδια περίοδο δεν μπόρεσε να πάρει ούτε τον σπουδαίο αμυντικό, Γκλεν Χισέν, από την Γκέτεμποργκ, βλέποντάς τον να καταλήγει στη Φιορεντίνα και στη συνέχεια -που αλλού- στη Λίβερπουλ. Κάπως έτσι -και με την επιστροφή του Ίαν Ρας ένα χρόνο αργότερα- η Λίβερπουλ έφτιαξε την κατά πολλούς κορυφαία επιθετική γραμμή της ιστορίας της.
H επόμενη σεζόν έφερε τους «κόκκινους» και πάλι στην κορυφή με πανέμορφο ποδόσφαιρο. Η ομάδα του Νταλγκλίς, αν και είχε πλέον μια δυνατή Γιουνάιτεντ να την κοντράρει, κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, αφήνοντας την ομάδα του Φέργκιουσον 9 βαθμούς πίσω της, με τα δύο παιχνίδια των δύο ομάδων να έχουν λήξει όμως ισόπαλα. Στο παιχνίδι του α’ γύρου μάλιστα, στο Ολντ Τράφορντ, ο Μπίρντσλι είδε τον παίκτη που του είχε στερήσει την θέση του βασικού επιθετικού, όταν ήταν παίκτης της Γιουνάιτεντ, τον Νόρμαν Γουάιτσαϊντ, να σκοράρει για το τελικό 1-1. Στο παιχνίδι του β’ γύρου μπορεί να άνοιξε το σκορ μπροστά στο κοινό του Άνφιλντ, για το πρώτο του τέρμα σε ένα τόσο σπουδαίο ντέρμπι, και την Λίβερπουλ να φτάνει το σκορ στο 3-1, αλλά η ομάδα του Σερ Άλεξ χάρις σε δύο γκολ των Ρόμπσον και Στράχαν κατάφερε να μην ηττηθεί, για ακόμα μία φορά, από την καλύτερη Λίβερπουλ και να μείνει ζωντανή στο κυνήγι του τίτλου, χωρίς βέβαια να υπήρχαν πολλές -σοβαρές- πιθανότητες για να το καταφέρει. Ο Μπίρντσλι, ο Μπαρνς και ο Όλντριτζ (που είχε βγει πρώτος σκόρερ εκείνη την σεζόν) είχαν φέρει και πάλι την απαραίτητη φρεσκάδα, που έλειπε απ’ την ομάδα την προηγούμενη σεζόν, και το χαμόγελο στο κοινό του Άνφιλντ. Ένα κοινό που είχε βρει στα πρόσωπα των τριών αυτών παικτών τους νέους του ήρωες.
To χαμένο πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν από την Άρσεναλ (το ’89), κυριολεκτικά την τελευταία αγωνιστική, και η έλευση παικτών όπως ο Ρόνι (Ρόκετ) Ρόζεναλ και ο Ντέιβ Σπίντι (που έπαιζαν πάνω-κάτω στην ίδια θέση) έστειλαν τον Μπίρντσλι αργά -αλλά με μαθηματική ακρίβεια- στον πάγκο. Πανηγύρισε βέβαια ακόμα μια κατάκτηση πρωταθλήματος με την Λίβερπουλ, αυτή του 1990 στο τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας, και κράτησε την καλύτερή του παράσταση μπροστά στο κοινό του Άνφιλντ, για την τελευταία του σεζόν (’90-’91) με αντίπαλο την ομάδα που οι φίλοι των «κόκκινων» λατρεύουν να μισούν και ο ίδιος δεν είχε πάρει ποτέ την ευκαιρία του σε αυτή, κάτι που είχε πληγώσει αρκετά την υστεροφημία του, σε μια περίοδο που πίστευε πως θα ήταν βασικός για την ομάδα του Άτκισον. Για την ακρίβεια: βασικός για οποιαδήποτε ομάδα στην Αγγλία.
Ήταν 16 Σεπτεμβρίου του 1990 όταν η Λίβερπουλ υποδέχτηκε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τον Μπίρντσλι να παίρνει θέση βασικού δίπλα στον σπουδαίο Ίαν Ρας. Η Γιουνάιτεντ, αν και είχε μπει καλύτερα στην αναμέτρηση, δεν μπόρεσε να σκοράρει κάποιο τέρμα και μετά το πρώτο δεκάλεπτο έγινε έρμαιο στις ορέξεις των παικτών της Λίβερπουλ που άρχισαν να μαγεύουν πάνω στο χορτάρι. Ο Μπίρντσλι άνοιξε το σκορ με προβολή στο 11′ και ουσιαστικά τελείωσε το παιχνίδι στο 30′ με ωραίο πλασέ στην κίνηση. Η κεφαλιά του Μπαρνς, που έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα της Γιουνάιτεντ, στο 44′ έγραψε το 3-0, με τους παίκτες του Φέργκιουσον να αποχωρούν τρομαγμένοι για τα αποδυτήρια. Το τελικό 4-0 έγινε στο 81′, και πάλι απ’ το μαγικό δεξί πόδι του Μπίρντσλι που με υπέροχη λόμπα, κρέμασε τον δύσμοιρο Λες Σέλι και υπέγραψε τον θρίαμβρο των «κόκκινων». Το τέλος της αναμέτρησης είχε βρει την Λίβερπουλ στην 1η θέση, με την Γιουνάιτεντ να πέφτει στην 6η. Δυστυχώς για τους «κόκκινους» η Άρσεναλ ήταν πραγματικά ανίκητη εκείνη τη σεζόν και κέρδισε δίκαια το πρωτάθλημα αφήνοντας την Λίβερπουλ στην 2η θέση. Για να δούμε και πάλι χατ-τρικ από παίκτη της Λίβερπουλ σε παιχνίδι με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπρεπε να περάσουν ακριβώς 21 χρόνια μέχρι να το κάνει ο Ντιρκ Κούιτ τον Μάρτιο του 2011. Και στα δυο χατ-τρικ προπονητής για τους «κόκκινους» ήταν ο Κένι Νταλγκλίς.
Η αλλαγή προπονητή, με τον Σούνες να παίρνει την θέση του Νταλγκλίς, οδήγησε τον Μπίρντσλι στην Έβερτον όπου και εκεί πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις δίχως όμως να κερδίσει κάποιο τίτλο. Το ’98 και μετά από μια πλούσια καριέρα ο Πίτερ Μπίρντσλι θα υπογράψει για δύο μήνες και με την Μάντσεστερ Σίτι (σε μια περίοδο που οι «πολίτες» αγωνίζονταν στην Β’ κατηγορία) και θα γράψει ένα μοναδικό ρεκόρ μιας και έγινε ο μοναδικός παίκτης που έχει αγωνιστεί σε Λίβερπουλ, Έβερτον, Γιουνάιτεντ και Σίτι, κάτι που δύσκολα θα «ισοφαρίσει» κανένας. Η Λίβερπουλ υποδέχεται την Γιουνάιτεντ στο μεγάλο ντέρμπι του Άνφιλντ με τις δύο ομάδες να χρειάζονται τη νίκη. Η ομάδα του Κλοπ για να παραμείνει σε τροχιά τίτλου ως οδηγός, μόνη πρώτη, αφήνοντας πίσω της το αδιαφιλονίκητο φαβορί, την Σίτι, και η ομάδα του Μουρίνιο για να βρεθεί ολοένα και πιο κοντά, σε μια μάχη που δείχνει χαμένη αυτή τη στιγμή -και βάσει της λογικής είναι χαμένη- την μάχη της τετράδας. Παίκτες όπως ο Μπίρντσλι, που φόρεσαν την φανέλα και των δύο ομάδων, δεν υπάρχουν πλέον και θα είναι δύσκολο να ξαναδούμε στο άμεσο μέλλον ανάλογες περιπτώσεις. Ο «Κουασιμόδος» (αυτό είναι το παρατσούκλι του), αν και έχει φορέσει τις φανέλες των Γιουνάιτεντ και Έβερτον παραμένει ένας απ΄τους πιο αγαπητούς παίκτες των φίλων της Λίβερπουλ, εξαιτίας της τεράστιας ποδοσφαιρικής του αξίας αλλά και της προσφοράς του στο κλαμπ. Για την Γιουνάιτεντ, απ’ την άλλη, θα είναι πάντα ένα απ’ τα μεγαλύτερα «What If…» της ιστορίας της μιας και κανένας δεν θα μάθει ποτέ τι θα μπορούσε να είχε καταφέρει αν είχε πάρει τις ευκαιρίες -που άξιζε- επί Άτκινσον ή αν είχε βρεθεί στα «μαγικά» χέρια του Φέργκιουσον.