Μετά τη τροπή που πήραν οι δύο πρώτοι τελικοί της ελληνικής λίγκας, ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει το τρίτο ματς. Αλήθεια, ποιος μπορεί να προβλέψει το τι θα δούμε στο παρκέ του Φαλήρου, με τη σειρά πλέον σε τεντωμένο σχοινί..;
Άλλωστε μιλάμε για δύο ματς τα οποία έχουν κριθεί στο καλάθι και δύο παιχνίδια τα οποία παίχτηκαν σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο παραγωγικότητας. Υπάρχει μεγάλη θέληση και αναμφίβολα η προοπτική, και για τις δύο ομάδες, της νίκης κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες είναι εκεί. Το τρίτο ματς σαφέστατα είναι κομβικό καθώς θα δώσει στον νικητή δύο ευκαιρίες για τον τίτλο. Πάμε να δούμε μαζί κάποιες καταστάσεις στις οποίες θα επικεντρωθούν οι δύο αντίπαλοι μπαίνοντας σε αυτό το αποφασιστικό για την εξέλιξη των φετινών τελικών παιχνίδι.
O Παναθηναϊκός έχει δύο βασικά κομμάτια να διαχειριστεί.
Στην άμυνα είναι φανερό ότι -με τον τρόπο που θέλει να παίξει- του λείπει ένας έξτρα φόργουορντ (ή τουλάχιστον ένα γρήγορο “5” για να γίνει ο Γκιστ αυτός ο έξτρα φόργουορντ) σε ρόλο Defensive stopper. Ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει “χαμηλώσει” σε επίπεδο σχημάτων για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός στα μετόπισθεν όμως ο δεύτερος τελικός έδειξε ότι τα πόδια του Φώτση (37 λεπτά στο παρκέ..) και του Ραντούλιτσα προσφέρουν “μυρωδιά αίματος” στον αντίπαλο ο οποίος τα χτυπάει στην επίθεση του συνεχώς. Πιθανόν να χρειαστεί να χαμηλώσει και άλλο (Ουίλιαμς-Χαραλαμπόπουλο στα φόργουορντς) αν και αυτό ενέχει μεγάλο ρίσκο στο κομμάτι του ριμπάουντ που πλήγωσε τον Παναθηναϊκό. Το σίγουρο είναι ότι δε μπορεί να συνεχίσει με την ίδια τακτική πάνω στον Πρίντεζη εκτός και πιστεύει ότι μπορεί να κρατήσει χαμηλά όλους τους υπόλοιπους παίχτες των γηπεδούχων.
Στην επίθεση, οι πράσινοι έπεσαν στη παγίδα της επιμονής τους να χτυπούν στα miss match της πίσω γραμμής (για να φθείρει με το συν της έδρας) με παίχτες οι οποίοι δεν ήταν σε καλή βραδιά (Ραντούλιτσα, Γκιστ). Ο ένας δε μπορούσε να πάει στα καλά του σημεία με τη μπάλα και ο άλλος να τελειώσει με συνέπεια ακόμα και υπό ευνοϊκές συνθήκες. Σε αντίθεση με το πρώτο ματς, ο Παναθηναϊκός του ΟΑΚΑ ήταν στατικός, χωρίς κίνηση και σε καμία περίπτωση δε μπόρεσε να κυκλοφορήσει γρήγορα τη μπάλα και να τη βάλει στα καλά του σημεία. Ουσιαστικά επανήλθε δυναμικά στη διεκδίκηση της νίκης βρίσκοντας πόντους μέσα από προσωπικές φάσεις του Παππά.
Ο Ολυμπιακός με τη σειρά του αντιμετωπίζει μια επίσης ιδιαίτερη κατάσταση..
Υπήρξαν χρονικά κομμάτια στον δεύτερο τελικό όπου οι ερυθρόλευκοι ήταν καλύτεροι στον τρόπο που δούλευαν ως ομάδα στο παρκέ από τον αντίπαλο τους όμως δε κατάφεραν πραγματικά να κεφαλαιοποιήσουν την υπεροχή τους αυτή στον πίνακα του σκορ. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να συνεχίσει να είναι επιθετικός μέχρι το τέλος της σειράς, δεν έχει άλλη επιλογή. Να επιτεθεί στη καρδιά της αντίπαλης άμυνας και να στοχεύσει με υπομονή τα αμυντικά όπλα των πρασίνων. Είναι φανερό για παράδειγμα ότι με τον Γκιστ εκτός παρκέ αλλάζουν οι ισορροπίες στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Εκτιμώ επίσης ότι οι ερυθρόλευκοι θα πρέπει να τρέξουν και να ψάξουν εκτέλεση μέσα από transition επίθεση. Η άμυνα τους ήταν καλή στο δεύτερο ματς κυρίως γιατί κατάφερε να κλειδώσει τις συνεργασίες της επίθεσης των πρασίνων, κομμάτι μέσα από το οποίο οι πράσινοι χτίζουν τη παραγωγικότητα τους. Θα χρειαστούν όμως έξτρα υποστήριξη στον Πρίντεζη στο επιθετικό κομμάτι. Για αυτό και πρέπει να τολμήσουν από την αρχή, ανοίγοντας τον ρυθμό ώστε να δημιουργήσουν το πλαίσιο ανάμειξης όσο το δυνατόν περισσότερων προσώπων στη δική τους επίθεση.
Περιμένω και πάλι ένα κλειστό ματς. Τολμώ να πω ότι εφόσον πάμε σε σκορ ανάλογο με του δεύτερου τελικού (στα όρια των 70 πόντων και κάτω) ο Παναθηναϊκός θα έχει ένα μικρό προβάδισμα. Αντίθετα σε μια κατάσταση 75+ πόντων, οι ερυθρόλευκοι πιθανόν θα έχουν το πάνω χέρι. Γίνεται κατανοητό ότι κάθε κατοχή ισοδυναμεί με χρυσάφι και ο τομέας των ριμπάουντ θα καθορίσει τις ισορροπίες γιατί θα δώσει τη δυνατότητα στην ομάδα που θα υπερισχύσει σε αυτόν να επιβάλλει το τέμπο της. Τα δύο σύνολα είναι πολύ κοντά αγωνιστικά. Όπως και οι δύο πάγκοι σε επίπεδο αξιολόγησης των επιλογών τους στη τακτική. Καλό μας παιχνίδι..