Πολύ συχνά ο κόσμος συμπαθεί ομάδες με τις οποίες μεγάλωσε, ομάδες μη παραδοσιακές που έκαναν εκπλήξεις, μεγαλούργησαν κατά την περίοδο της νιότης του καθενός μας. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μεγαλύτερες ηλικίες θα βρεις φίλους της Λιντς ή της Γκλάντμπαχ για παράδειγμα. Όπως επίσης και στους σημερινούς 30+ θα βρεις πολλούς να υποστηρίζουν ομάδες που μας εντυπωσίασαν πριν περίπου μία με δύο δεκαετίες. Ανάμεσα σε αυτές η Βαλένθια, η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, η Φιορεντίνα και φυσικά η Πάρμα. Η πόλη στην Εμίλια Ρομάνια ήταν γνωστή στους καλοφαγάδες για το προσούτο και το ομώνυμο τυρί της, για την τέχνη και την αρχιτεκτονική της στους πιο ιντελεκτουέλ και τελικά έγινε γνωστή και για την ομάδα της στους ποδοσφαιρόφιλους.
Μετά το τέλος της εμπλοκής της εταιρείας Παρμαλάτ, η Πάρμα μπήκε στα χρόνια της κρίσης της. Κατάφερε να διατηρηθεί στη Serie A για μερικά χρόνια ακόμα (με κάτι σε “διοίκηση πρωτοδικείου” που λέμε εδώ και με μια μικροαλλαγή στο όνομα από Parma A.C. σε Parma F.C.) και κλείνοντας μια 18ετία συνεχούς παρουσίας στη μεγάλη κατηγορία υποβιβάστηκε τελικά στη Serie B το 2008. Η ομάδα επέστρεψε ξανά στη μεγάλη κατηγορία, είχε και κάποιες επιτυχημένες χρονιές κι ο νέος ιδιοκτήτης Τομάσο Τζιράρντι φάνηκε να είναι η σωτηρία του συλλόγου. Η χαρά των οπαδών όμως της ομάδας κόπηκε σύντομα. Ο Τζιράρντι έκανε ρεσιτάλ κακοδιαχείρισης και λαμογιάς, εκμεταλλεύτηκε τρύπες της νομοθεσίας και φόρτωσε την ομάδα με χρέη. Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν και το κράτος ζήτησε τους φόρους που ο Τζιράρντι δεν είχε πληρώσει, ο τελευταίος αποφάσισε να αφήσει την ομάδα απροστάτευτη και υπό διάλυση.
Όταν η Ευρώπη υποκλινόταν στην Πάρμα
Οι περισσότεροι παίκτες αποχώρησαν, όσοι έμειναν έπαιζαν ουσιαστικά τζάμπα κι η ομάδα δεν είχε χρήματα ούτε για να μπορέσει να διοργανώσει εντός έδρας ματς στο στάδιο Ένιο Ταρντίνι. Τελικά, η Ομοσπονδία επέτρεψε στην Πάρμα να ολοκληρώσει τη σεζόν κι αυτή τερμάτισε τελευταία αφού είχε δεχτεί και ποινή 7 βαθμών. Ακόμα και χωρίς την τιμωρία πάντως, θα είχε απλά κερδίσει μια θέση και θα ήταν 19η, πάνω από την Τσεζένα. Τα χρέη άγγιζαν τα… 300 εκατομμύρια Ευρώ και έτσι ο σύλλογος χρεοκόπησε και πάλι. Κάπως έτσι ξεκίνησε σχεδόν από το μηδέν μια ομάδα με νέο όνομα (S.S.D. Parma Calcio 1913) που αποτέλεσε τη συνέχεια της προηγούμενης και έκανε ντεμπούτο στα… χωράφια της Δ’ εθνικής της Ιταλίας. Με τον Αλεσάντρο Λουκαρέλι να μένει στην ομάδα και τον κόσμο να αγοράζει 9.000 διαρκείας, η “νέα” Πάρμα κέρδισε αμέσως την άνοδο για την τρίτη κατηγορία.
Η Serie C δεν ήταν όμως παιχνιδάκι, η Πάρμα ζορίστηκε πάρα πολύ και τελικά με φοβερό ντεμαράζ πήρε θέση για τα πλέι-οφ της ανόδου. Με νίκες σε όλες τις φάσεις, έφτασε στον τελικό, εκεί που κέρδισε 2-0 την Αλεσάντρια για να πανηγυρίσει τη δεύτερη άνοδο σε δύο χρόνια. Η άνοδος εκείνη εκτός από τους παίκτες και τον προπονητή, πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό και στον αθλητικό διευθυντή του συλλόγου Ντανιέλε Φατζιάνο. Ο Φατζιάνο άφησε την Α’ εθνική και την Παλέρμο για να πάρει ένα τεράστιο επαγγελματικό ρίσκο και να πάει στη Γ’ εθνική και την Πάρμα. Πριν μερικές εβδομάδες έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Guardian. Εκεί λέει ότι η ομάδα παρ’ ότι βρισκόταν στην Γ’ εθνική, λειτουργούσε σαν σύλλογος Β’ εθνικής από άποψη οργάνωσης. Χτίστηκε ένα ομαδικό πνεύμα κι όλοι οι άνθρωποι του συλλόγου αφοσιώθηκαν στο έργο τους.
Ο αρχηγός κι ο λαός
Οι δεύτερες κατηγορίες είναι παραδοσιακά πολύ δύσκολες. Είτε είναι πλούσιες όπως η Championship στην Αγγλία, είτε με ένα σωρό δεύτερες ομάδες όπως η Segunda της Ισπανίας, είτε ένα νεκροταφείο ιστορικών ομάδων όπως η Serie B στην Ιταλία. Ο υποβιβασμός είναι καταστροφή, η άνοδος ένα πολύ δύσκολο κατόρθωμα. Τη σεζόν 2017-18, η Πάρμα είχε να αντιμετωπίσει πολλούς συλλόγους που με παρουσία για χρόνια στη μεγάλη κατηγορία. Παλέρμο, Έμπολι, Περούτζια και Μπρέσια ήταν ανάμεσα σε αυτούς. Και η αποστολή ήταν δύσκολη. «Είχαμε κερδίσει μόλις ένα ματς από τα 10 ή τα 11, δυσκολευόμασταν πολύ, αλλά όλοι το πιστεύαμε. Ήμασταν όλοι για έναν και ένας για όλους. Όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, στηρίζαμε ο ένας τον άλλον», θυμάται ο Φατζιάνο.
Ο Λουκαρέλι μετατράπηκε σε σκόρερ, η Πάρμα έκανε ένα μεγάλο σερί και έφτασε στην τελευταία αγωνιστική να παίζει για την απευθείας άνοδο, πίσω από την 1η Έμπολι. Η Φροζινόνε βρισκόταν στη 2η θέση με 71 βαθμούς και στους 69 ήταν η Πάρμα. Οι Τζαλομπλού καθάρισαν εύκολα την Σπέτσια εκτός και περίμεναν τα νέα. Η Φότζια άνοιξε το σκορ μέσα στη Φροζινόνε και γέμισε με ελπίδες την Πάρμα, αλλά το παιχνίδι γύρισε στο 2ο ημίχρονο σε 2-1. Η Πάρμα με εκείνα τα αποτελέσματα έπαιρνε την 3η θέση, με ένα βαθμό διαφορά από την 4η Παλέρμο και θα πήγαινε ξανά σε πλέι-οφ. Ένα γκολ όμως της Φότζια στο 88′ έφερε την ισοφάριση σε 2-2 και με το τελικό σφύριγμα, η Πάρμα έκανε κάτι απίστευτο. Τρεις ανόδους σε τρεις σεζόν, αφού στην ισοβαθμία με τη Φροζινόνε είχε το πλεονέκτημα στα μεταξύ τους λόγω του εκτός έδρας γκολ της. Η πόλη πήρε φωτιά και πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι σε όλη την Ευρώπη πανηγύρισαν με τα ευχάριστα νέα.
Οι εκδρομείς στη Σπέτσια κι η αγωνία τους μέχρι να μάθουν για το γκολ της Φότζια (στο τέλος του βίντεο)
Ήταν το αποτέλεσμα μιας “οικογενειακής” προσπάθειας, μιας απίστευτης στήριξης από τον κόσμο και ορισμένων καλών κινήσεων. Ο Φατζιάνο βρήκε παίκτες που δεν πίστευε κανείς, παίκτες από τα βάθη της Γ’ εθνικής και τους έφερε μέχρι τα σαλόνια της Serie A. Κι ο Ρομπέρτο ντ’ Αβέρσα, ένας σχετικά άπειρος προπονητής, στηρίχτηκε στα εύκολα και κυρίως στα δύσκολα, οδηγώντας την ομάδα σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια περίπου. Η Πάρμα πέρασε στα χέρια του Κινέζου Ζιαν Λιζάνγκ (που αν σας λέει κάτι, είναι ο ίδιος που όπως είδαμε πρόσφατα ασχολήθηκε και με τη Γρανάδα), αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό ξαναήρθε στα χέρια της Nuovo Inizio (Νέο Ξεκίνημα) που έχει από πίσω ορισμένους “πλούσιους” υποστηρικτές, αλλά και πολύ απλό κόσμο. Πριν μερικές ημέρες οι δυο εταιρείες ήρθαν σε συμφωνία, μετά από διαμάχες που κράτησαν περίπου ένα χρόνο και τώρα το ποσοστό της Nuovo Inizio είναι περίπου 60% (κι έτσι μεγάλο μέρος ανήκει σε οπαδούς της Πάρμα, σε ένα ας πούμε καθεστώς λαϊκής βάσης α λα ιταλικά).
Το προπονητικό της Πάρμα το 2015 ήταν λίγο καλύτερο από χωράφι.
Η επιτυχία για την Πάρμα είναι τεράστια. Το 2015 η S.S.D. Parma Calcio 1913 δεν είχε τίποτα. Σε σχετικό άρθρο της εποχής από τους New York Times, ο τότε general manager Λούκα Κάρα (που βρίσκεται και σήμερα στο σύλλογο) δήλωνε: “Ήρθαμε σε συμφωνία με ένα κοντινό εστιατόριο και μας φτιάχνουν πρωινό. Λύσαμε και το πρόβλημα του Internet και του τηλεφώνου, μέχρι τώρα συνδεόμασταν στα γραφεία με usb sticks”. Ήταν η εποχή που υπήρχε κίνδυνος να πουληθούν σε δημοπρασία μέχρι και τα τρόπαια της ομάδας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η ομάδα μπορεί να μη θυμίζει εκείνη την πανδαισία ποδοσφαίρου που έφερναν στις τηλεοράσεις μας ιερά τέρατα όπως ο Κρέσπο, ο Βερόν, ο Μπουφόν, ο Κιέζα και ο Τουράμ, αλλά μπαίνοντας σε αυτή την αγωνιστική και λίγο πριν αντιμετωπίσει την Μπρέσια, η Πάρμα βρίσκεται στην άκρως τιμητική 7η θέση του Καμπιονάτο. Πέρσι τερμάτισε 14η και φέτος θέλει να κάνει το κάτι παραπάνω. Συνδυάζοντας τιμημένα γηρατειά, όπως τον αγαπημένο τον ΑΕΚτζήδων Μπρούνο Άλβες που στα 38 του συνεχίζει όχι απλά να παίζει, αλλά και να σκοράρει, παίκτες που θεωρούσαμε τελειωμένους, όπως τον Ζερβίνιο, πιο φτασμένους παίκτες όπως τη μεγάλη της μεταγραφή τον Νταρμιάν, αλλά και νέα ταλέντα, όπως τον εξαιρετικό Ντέγιαν Κουλουσέφσκι που ήρθε δανεικός από την Αταλάντα και εντυπωσιάζει (σκοράροντας πρόσφατα επί της Νάπολι), η Πάρμα δείχνει να έχει βρει τον δρόμο της. Κι αυτό χαροποιεί όλους όσοι τρέφουν μια συμπάθεια σε αυτή την ομάδα.