Η φάση των νοκ-άουτ ξεκινάει πρώιμα για την Εθνική μας ομάδα. Η ήττα από τη Βραζιλία αναγκάζει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να παίξει ένα ματς επιβίωσης το οποίο θα δώσει την πρόκριση στην επόμενη φάση με την Νέα Ζηλανδία. Και όμως, η «βήμα προς βήμα» προσέγγιση του τουρνουά στην οποία μπαίνουμε, ίσως είναι ο καλύτερος μας σύμμαχος αυτή τη στιγμή…
Δυστυχώς η φάση των νοκ-άουτ παιχνιδιών ξεκινάει πολύ νωρίς για την Εθνική μας. Στο τρίτο μόλις της ματς στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας βλέπει να στέκεται απέναντι της το φάντασμα της πρώιμης επιστροφής στην πατρίδα. Η σκέψη μας όμως δεν πρέπει να χάσει τη συνοχή της. Σε αυτά τα τουρνουά είσαι πάντα με μια βαλίτσα στο χέρι. Κάθε βραδιά μπορεί να αλλά την πραγματικότητα και τις πιθανότητες σου στη διοργάνωση. Η ομάδα ηττήθηκε εμφατικά στο κομμάτι των προσωπικών μονομαχιών απέναντι σε ένα σύνολο που μας κέρδισε κατά κράτος στο δικό μας «γήπεδο», αυτό της τακτικής και του physical παιχνιδιού.
Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για δάκρυα όμως. Πλέον μπαίνουμε σε ένα πνευματικό τούνελ, υιοθετώντας έναν διαφορετικό τρόπος σκέψης και προσέγγισης αναφορικά με το μέλλον μας στο τουρνουά. Κάτι σαν το « περίφημο συμβόλαιο της μιας ημέρας» που έλεγε ο Ρικ Πιτίνο. Σε κάθε παιχνίδι καλούμαστε να παίξουμε την επιβίωση μας ξεκινώντας από αυτό με την Νέα Ζηλανδία. Μπορεί αυτό να μας «αγριέψει» και να μεγιστοποιήσει τον βαθμό συγκέντρωσης μας;
Η Νέα Ζηλανδία δεν είναι ένας εύκολος αντίπαλος. Ο Πολ Χινάρ έχει εγκαταστήσει ένα νέο αγωνιστικό πλαίσιο και έναν τρόπο παιχνιδιού αν μη τι άλλο συναρπαστικό. Με αυτόν έχει κερδίσει τους παίχτες του παρουσιάζοντας στα γήπεδα της Κίνας ένα σύνολο που βγάζει υγεία. Η εικόνα των Νεοζηλανδών βελτιώνεται με τον καιρό. Στα ματς προετοιμασίας είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα. Διαστήματα στα οποία απέδωσαν εξαιρετικό μπάσκετ, συνδυάζοντας το θέαμα με την ουσία και άλλα που πάθαιναν μπλακ-άουτ. Είναι χαρακτηριστικό των ομάδων που δουλεύουν ώστε να καλλιεργήσουν νέα αγωνιστικά ιδεώδη, προσπαθώντας να κάνουν κτήμα τους έναν καινούργιο τρόπο παιχνιδιού.
Οι Νεοζηλανδοί παίζουν σε μια ταχύτητα. Σπρώχνουν συνεχώς τη μπάλα μπροστά στοχεύοντας να επιβάλλον έναν πολύ γρήγορο ρυθμό, εκτελώντας στα πρώτα δευτερόλεπτα ανεξάρτητα με το τι έχει συμβεί λίγο πριν στην δική τους άμυνα. Μπορούν να σουτάρουν χωρίς καν ντρίμπλα, αλλάζοντας μια-δύο πάσες. Έχουν το πράσινο να το κάνουν, έχουν δουλέψει σε αυτό, είναι ο τρόπος παιχνιδιού που θέλει να βλέπει ο κόουτς Χινάρ. Εκτός αυτού, έχουν τους παίχτες να το κάνουν. Το δίδυμο των Ουέμπστερ στα γκαρντ εκφράζει αυτή την λογική. Ο πρεσβύτερος Κόρεϊ είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Με το Μαυροβούνιο έκανε θραύση και μαζί με τον Φοτού κουβάλησαν την ομάδα τους στη νίκη. Έχει πολύ αποτελεσματική εκτέλεση από την περίμετρο στο τρανζίσιον αλλά και στο μισό γήπεδο όπου ξέρει να διαβάζει το κενό στις άμυνες και να επιτίθεται. Το λεγόμενο drive & kick (ρήγμα και εξωτερική πάσα) παιχνίδι των Νεοζηλανδών οφείλει να αναχαιτίσει η ελληνική άμυνα όπως φυσικά και την εκτέλεση τους σε πρώτο χρόνο.
Θα είναι ένα ιδιαίτερο ματς. Το στυλ του αντιπάλου δεν είναι ακριβώς συμβατικό για τα δεδομένα του διεθνούς μπάσκετ και η ελληνική ομάδα πρέπει να είναι έτοιμη για «μάχη ειδικών συνθηκών». Σαφέστατα υπερτερούμε σε μέγεθος, βάθος και συνολικά σε ποιότητα ατομικά και ομαδικά. Ο στόχος θα είναι να τους κόψουμε με σωστό αμυντικό τρανζίσιον τη γρήγορη εκτέλεση και να τους εγκλωβίσουμε σε ένα παιχνίδι μισού γηπέδου, φθείροντας τους με τη συνεχή στόχευση των mismatch καταστάσεων τις οποίες μπορούμε να δημιουργήσουμε σε πληθώρα. Δεν έχουν το βάθος, ούτε τη ποιότητα για να αντεπεξέλθουν εάν το ματς φτάσει εκεί. Οφείλουμε επίσης να είμαστε έτοιμοι να χαμηλώσουμε, παρατάσσοντας πιο ευέλικτα σχήματα στη γραμμή ψηλών κάποια στιγμή (αφού αρχικά, εννοείται πως θα προσπαθήσουμε να κεφαλαιοποιήσουμε το πλεονέκτημα μας στο κέντρο του «ζωγραφιστού»), τα οποία θα είναι πιο συμβατά ώστε να αμυνθούν απέναντι σε έναν αντίπαλο που θα ψάξει τα πολλά περιφερειακά σουτ.
Το παιχνίδι με την Νέα Ζηλανδία είναι η πρώτη δοκιμασία στην νέα πραγματικότητα της Εθνικής μας στο τουρνουά της Κίνας. Πλέον δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμοι στόχοι και υπερφίαλες βλέψεις. Μόνο η καθημερινή επιβίωση, βήμα προς βήμα. Έχουμε μόλις υπογράψει «το πρώτο συμβόλαιο της μιας ημέρας»…