Ο Ρόι Τάρπλει αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα «εάν» στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος. Θεόσταλτες δεξιότητες, χαμένο ταλέντο. Μια λυπητερή ιστορία…
«Ήταν ένας ωραίος άνθρωπος με μεγάλη, καλοσυνάτη καρδιά. Δεν είχε ίχνος κακίας μέσα του. Ήταν ένας μεγαλόσωμος joker, γεμάτος αγάπη και χαρά. Δυστυχώς υπήρξαν άνθρωποι που στη διάρκεια της ζωής του προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν αυτό»…
Ο Μαρκ Αγκουάιρ υπήρξε ο μέντορας του Ρόι Τάρπλεϊ. Ήταν το «αφεντικό» των Μαβς όταν ο πολλά υποσχόμενος, γιγαντόσωμος νεαρός ήρθε από το Μίτσιγκαν στη πόλη του Τέξας ως Νο7 του ντραφτ (1986). Η μητέρα του Ρόι, στην οποία είχε παθολογική αδυναμία ο «Ταρπ» και την άκουγε με θρησκευτική προσήλωση σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ήρθε σε συνεννόηση με τους υπευθύνους των Μάβερικς και μαζί πρότειναν στον τότε ηγέτη της ομάδας (ο Αγκουάιρ ήταν παίχτης των 25+ πόντων τη βραδιά) να πάρει υπό τη σκέπη του τον νεαρό σταρ, βοηθώντας τον να αφήσει πίσω τους «δαίμονες» του αλκοόλ και των ναρκωτικών που τον κυνηγούσαν από μικρή ηλικία. Ο Αγκουάιρ δέχθηκε, με μια προϋπόθεση. Ο Τάρπλεϊ έπρεπε να μετακομίσει μαζί. Σπίτι του.
«Του είπα ότι έχω μεγαλώσει και εγώ στον δρόμο. Αυτά που ήξερε έπρεπε να τα ξεχάσει. Γνώριζε ότι δε θα τα επέτρεπα. Και η μητέρα του το ίδιο. Όσο ήταν μαζί μου δεν υπήρχαν κατρακύλες ή αποβολές».
Όντως, τα 2.5 αυτά χρόνια ήταν τα καλύτερα του Τάρπλεϊ. Έμεινε «καθαρός», συγκεντρωμένος στο μπάσκετ και υπό την αυστηρή επίβλεψη του Αγκουάιρ, ξεδίπλωσε το ταλέντο στο παρκέ. «Εάν ο Ρόι είχε μείνει υγιής, μακριά από όλα αυτά, θα μπορούσε να είναι ένας από τους καλύτερους παίχτες στην ιστορία του ΝΒΑ» θα πει αργότερα ο τότε συμπαίχτης του στους Μαβς, Μπραντ Ντέηβις. Δυστυχώς όμως, όταν ο Αγκουάιρ άνοιγε τη πόρτα της εξόδου με κατεύθυνση τη γενέτειρα του Τάρπλεϊ (Ντιτρόιτ) και τους Πίστονς στον δρόμο για τους δύο συνεχόμενους τίτλους που κατέκτησε, ξεκινούσε αργά αλλά σταθερά η κατηφόρα για τον Ρόι.
Ερχόμενος από μια ονειρική δεύτερη σεζόν με το Ντάλας στην οποία κατέκτησε τον τίτλο του «καλύτερου 6ου παίχτη της λίγκας» (13.5 πόντοι-11.8 ριμπάουντ), εκτοξεύθηκε στα playoffs (17.9 πόντοι-12.9 ριμπάουντ) φτάνοντας με τους Μαβς μέχρι τους τελικούς της Δύσης όπου αποκλείστηκαν από τους μεγάλους Lakers. Όλοι θυμούνται μάλιστα παιχνίδι του Ρόι στον τρίτο τελικό της Δύσης όταν απέναντι στον Τζαμπάρ «έγραψε» 21 πόντους και 20 ριμπάουντ. Εκείνη τη σεζόν ο Τάρπλεϊ δεν ξεκινούσε στη βασική πεντάδα γιατί οι Μαβς είχαν τον βετεράνο Σαμ Πέρκινς όμως αυτό δε τον ενοχλούσε καθόλου. Του έφτανε μόνο το ότι έπαιζε μπάσκετ και πληρωνόταν για αυτό. Ήταν ευτυχισμένος…
Το πακέτο του Τάρπλεϊ ήταν πραγματικά σπάνιο για την εποχή. Συνδύαζε σπουδαίο μέγεθος με αθλητικότητα, δύναμη με αντίληψη και πολλές διαφορετικές δεξιότητες. Μπορούσε να σκοράρει με κάθε τρόπο, να πασάρει, να μαζέψει ριμπάουντ, να κυριαρχήσει. Ειδικά στο κομμάτι του ριμπάουντ είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Αρκετός κόσμος μάλιστα πίστευε τότε ότι υπήρχε μόνο ένας πιο ταλαντούχος ψηλός από τον Tάρπλεϊ στη λίγκα και αυτός λεγόταν Χακίμ Ολάζουγιον. Ο Ρόι θεωρούταν ισάξιος σε δεξιότητες με τον Πάτρικ Γιούιν…
Στη τρίτη του σεζόν ο Ρόι ήταν έτοιμος να απογειωθεί όμως η μετακίνηση του Αγκουάιρ διέλυσε τον κόσμο του. Έπαιξε μόλις 19 παιχνίδια γιατί πέρασε 49 ημέρες σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης έχοντας λάβει δύο (από τις τρεις διαθέσιμες μέχρι τον αποκλεισμό από τη λίγκα) ισχυρές προειδοποιήσεις από το ΝΒΑ. Όταν επέστρεψε στα τελευταία 6 ματς της σεζόν είχε 22.7 πόντους, 13.3 ριμπάουντ σουτάροντας με 57.1% εντός παιδιάς. Τον Νοέμβρη του 1989 οι Μαβς έστειλαν τον άνθρωπο που είχαν ορίσει ως «σκιά» του Τάρπλεϊ να τον ψάξει σε όλα τα τοπικά μπαρ όταν αυτός δε φάνηκε στη προπόνηση. Η πραγματική κατηφόρα είχε αρχίσει και ήταν ραγδαία. Ο αποκλεισμός από τη λίγκα δεν άργησε να έρθει.
Όπως και η μετακίνηση του στην Ευρώπη.. Ο Τάρπλεϊ αποτελούσε το μεγαλύτερο one man show στο ευρωπαϊκό μπάσκετ την εποχή που μπήκε στην ομάδα του Άρη. Ολόκληρη η Γηραιά ήπειρος τρόμαξε όταν τον είδε να κατασπαράζει τον ΠΑΟΚ στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης με μια τρομερή επίδειξη ταλέντου. Με αυτόν ο Άρης φτάνει στη κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα στο Τορίνο και ο Ολυμπιακός την επόμενη σεζόν γίνεται η πλέον κυρίαρχη ομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η άλλη πλευρά του φεγγαριού, η σκοτεινή, θα θυμίζει πάντα και τις κακές στιγμές. Τα 35 κουτάκια μπύρας που βρέθηκαν κάτω από το κρεβάτι του πριν από το ντέρμπι Άρη-ΟΣΦΠ, τις μπουνιές με τον Παπαδάκη μετά τον νικηφόρο ημιτελικό του Τελ Αβίβ όταν ο Ρόι ξαφνικά επανέφερε στη μνήμη του μια ατάκα (περί underperforming) που είχε ξεστομίσει ο συμπαίχτης του για αυτόν μήνες πριν…
Μετά το ταξίδι στην Ελληνική λίγκα (όπου και επέστρεψε αργότερα παίζοντας για λογαριασμό του Ηρακλή και του Εσπέρου), ο Νεοϋορκέζος F/C έκανε έφεση ζητώντας να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Η λίγκα την έκανε δεκτή και ο Τάρπλεϊ επέστρεψε στους αγαπημένους του Μαβς (55 ματς, 12.6 πόντοι-8.2 ριμπάουντ). Εκείνη τη σεζόν έγινε πλέον ξεκάθαρο ότι ο Ρόι δε μπορούσε να βγάλει από επάνω τον «δαίμονα» του ποτού που του ψιθύριζε συνεχώς στο αυτί, καθισμένος στο πέτο του. Δυστυχώς ο ίδιος «δαίμονας» συνέχισε να κάθεται στο ίδιο σημείο για πολλά χρόνια ακόμα, μέχρι να ρίξει τον Ρόι μια και καλή στο καναβάτσο κάνοντας τη καλοκάγαθη καρδιά του να σταματήσει τους χτύπους της. Όντως, το «χαμένο ταλέντο» είναι ένα από τα πιο λυπηρά πράγματα στη ζωή…