Δεν έχουν συμπληρωθεί καν δύο χρόνια από έναν αγώνα της Βόλφσμπουργκ με την Μπόχουμ. Ο προπονητής Νίκο Κόβατς, έχοντας ένα άνετο προβάδισμα με 3-0, αποφάσισε στο ημίχρονο να περάσει τον Ομάρ Μαρμούς στον αγώνα. Μετά από 15 λεπτά αγώνα, ο Κόβατς έκανε αλλαγή στην αλλαγή και απέσυρε τον (τότε) 24χρονο Αιγύπτιο. Ο πρώην κόουτς της Μπάγερν δεν κρύφτηκε μετά το τέλος του ματς. «Δεν μου άρεσε αυτό που είδα στα πρώτα 10 λεπτά. Χρειαζόταν να κλείσουμε τον άξονα καλύτερα και να αμυνόμαστε καλύτερα. Το είπα στον Ομάρ πριν μπει μέσα, αλλά και αφού μπήκε ως αλλαγή. Δεν ήμουν ικανοποιημένος με την αμυντική απόδοσή του και τον έβγαλα».
Αρκετός κόσμος τότε έκανε κριτική στον Κόβατς (το ματς έληξε τελικά με 5-1 υπέρ της Βόλφσμπουργκ) και την αυστηρότητά του, αλλά πολλοί στάθηκαν στον Μαρμούς. Ο Αιγύπτιος δεν ήταν κάτι καινούριο στη Βόλφσμπουργκ. Το αντίθετο. Οι Γερμανοί τον είχαν αποκτήσει μετά από ουσιαστικά μόλις μία χρονιά του στο πρωτάθλημα Αιγύπτου, όταν είχε κάνει ντεμπούτο με κόουτς τον πρώτο μεγάλο σταρ της Αιγύπτου στην Ευρώπη, τον Μίντο. Ο Μαρμούς βρισκόταν στη Γερμανία από το 2017 και η υπομονή είχε αρχίσει να εξαντλείται από τον κόσμο του συλλόγου. Είχαν ήδη περάσει δύο δανεισμοί στην Ζανκτ Πάουλι της Β’ εθνικής και στη Στουτγκάρδη, χωρίς όμως κάτι εντυπωσιακό. Η σεζόν 2022-23 θα ήταν η τελευταία και καλύτερη σεζόν της καριέρας του στη Βόλφσμπουργκ με 36 συμμετοχές και 6 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Χωρίς όμως κάτι το εξαιρετικό. Το καλοκαίρι του 2023, ο Αιγύπτιος δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του και έκλεισε στην Άιντραχτ. Μετακόμισε στη Φρανκφούρτη σε μια μεταγραφή που δεν απασχόλησε ιδιαίτερα. Ένας ελεύθερος ταλαντούχος παίκτης που όμως δεν ήταν πλέον πιτσιρικάς και δεν είχε την εξέλιξη που όλοι περίμεναν. 1,5 χρόνο από εκείνη την ελεύθερη μετακίνηση με την οποία δεν νομίζω να ασχολήθηκε κανείς εκτός Γερμανίας, ο Μαρμούς έκανε την επόμενη μεταγραφή του. Στη Μάντσεστερ Σίτι με ποσό πάνω από 70 εκατομμύρια και την ταμπέλα του νέου Σαλάχ. Τι μεσολάβησε όμως; Έκαναν λάθος οι άνθρωποι της Βόλφσμπουργκ; Βελτιώθηκε τόσο πολύ ο ίδιος; Ή ο Πεπ που βρίσκεται φέτος σε μια, τουλάχιστον, περίεργη κατάσταση, σπατάλησε κι άλλα λεφτά;
Από το 2017, στη Β’ ομάδα της Βόλφσμπουργκ
Πολλή δουλειά, όπως λέει ο ίδιος ο Μαρμούς. Η πρώτη του χρονιά στην Άιντραχτ ήταν πολύ καλή. Η μεταγραφή του Κόλο Μουανί στην Παρί, τον έφερε αμέσως σε βασικό ρόλο. Σκόραρε 17 γκολ σε 41 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, ήταν σημαντικός στο να καταφέρει η ομάδα να κερδίσει την έξοδό της στο Γιουρόπα Λιγκ. «Το γνώριζα ότι κινούμουν σε σωστή κατεύθυνση όταν υπέγραψα στην Άιντραχτ. Οι παίκτες εδώ λαμβάνουν στοχευμένη υποστήριξη και την καλύτερη βοήθεια για να αναπτύξουν το ταλέντο τους. Το κλαμπ εξελίσσει τους παίκτες περισσότερο». Και όπως οι οπαδοί της Βόλφσμπουργκ είχαν παράπονα από τον παίκτη, έτσι κι αυτός είχε από τη συμπεριφορά στην παλιά του ομάδα. «Στη Βόλφσμπουργκ έδειξα υπομονή. Σε μια χρονιά έπαιξα μόνο τρεις φορές και κυρίως έπαιζα στην Κ23. Μερικές φορές δεν με άφηναν να παίξω στο οικογενειακό διπλό», λέει και πιστεύει ότι δεν βρήκε στήριξη ούτε από τους ανθρώπους του συλλόγου, ούτε από προπονητές.
Κι αν η πρώτη σεζόν ήταν εξαιρετική, ο Μαρμούς διανύει μια φανταστική δεύτερη σεζόν στη Γερμανία. Έφτασε τα 15 γκολ και τις 9 ασίστ σε μόλις 17 παιχνίδια στο πρωτάθλημα. Έγινε χρονικά ο δεύτερος παίκτης στα πέντε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα φέτος που έφτασε σε διψήφιο αριθμό σε γκολ και ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Και κάπως έτσι στα μέσα της σεζόν, έκανε τους Άραβες να δώσουν τόσα πολλά χρήματα. Όταν αποκτήθηκε από τη Σίτι, ήταν δεύτερος σε συμμετοχές σε γκολ (άθροισμα γκολ και ασίστ) στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα. Ποιος ήταν ο πρώτος; Μα φυσικά ο συμπατριώτης του Σαλάχ. Ο άνθρωπος που αποτελεί μοντέλο για τον Μαρμούς. Η ταμπέλα «νέος Σαλάχ» κόλλησε αμέσως, αλλά τόσο ο ίδιος, όσο και ο Σαλάχ λένε ότι ο Μαρμούς ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Από την άλλη βέβαια, τα στατιστικά δείχνουν ότι έχουν παρεμφερές, σε πολλά στοιχεία, παιχνίδι. Ο Μαρμούς δεν είναι κάποιος παίκτης του κουτιού, δεν είναι ένα σέντερ φορ που παστελώνει και δεν κάνει τίποτε άλλο. Το αντίθετο. Κουβαλάει μπάλα, μοιράζει ασίστ, σκοράρει από φάουλ, ντριμπλάρει, δημιουργεί φάσεις.
Η φετινή χρονιά βέβαια έχει και μια δεύτερη ανάγνωση. Ο Μαρμούς, με τα 15 γκολ σε 17 ματς στην Μπουντεσλίγκα, ξεπερνάει τα xG (expected goals) του κατά 6,9. Τι σημαίνει αυτό; Ότι με βάση τις ευκαιρίες θα έπρεπε να είχε σκοράρει περίπου 9 γκολ και τελικά σκόραρε πολλά παραπάνω. Είναι καλό αυτό; Καταρχάς να κάνουμε μια επισήμανση. Τέτοια στατιστικά δεν είναι άχρηστα, αλλά δεν δίνουν πάντα και ολόκληρη την εικόνα. Τα νούμερα είναι καλό να υπάρχουν, το θέμα είναι πώς γίνεται η ερμηνεία τους. Αν για παράδειγμα παρακολουθήσουμε παίκτες όπως ο Μέσι, ο Γκριεζμάν ή ο Σον, θα δούμε ότι σε μια μεγάλη καριέρα και σε εύρος πολλών σεζόν ξεπερνούν κατά πολύ τα xG τους. Αυτό σημαίνει κάτι απλό. Οι τύποι είναι απλά παικταράδες, είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο και μπορούν να σκοράρουν με μεγαλύτερη ευχέρεια, πολύ δύσκολα γκολ. Στην περίπτωση του Μαρμούς δεν μπορούμε ακόμα να πούμε κάτι αντίστοιχο. Με ουσιαστικά μισή σεζόν στην οποία συμβαίνει αυτό, μπορούμε να υποθέσουμε ότι βρίσκεται σε μια περίοδο ρέντας που πιθανώς να σταματήσει και ο παίκτης να επανέλθει σε μια “κανονική” κατάσταση. Ή αντίθετα, να έχει βελτιωθεί πραγματικά και να συνεχίσει έτσι, γράφοντας ιστορία.
Ο Μαρμούς δεν ήρθε ως αντι-Χάλαντ στη Σίτι. Για να είμαστε σωστοί, δεν ξέρουμε ως τι ήρθε γιατί ο Πεπ μπορεί αύριο-μεθαύριο να τον βάλει και σέντερ μπακ ή αμυντικό χαφ. Αλλά για να είμαστε και σοβαροί, φαίνεται ότι ήρθε για να δώσει κάτι διαφορετικό στην επίθεση της Σίτι, να τη βοηθήσει να μη γίνεται προβλέψιμη και βαρετή. Επί της ουσίας ήρθε για να αντικαταστήσει τον Χουλιάν Αλβάρες που με τις φετινές του εμφανίσεις στην Ατλέτικο Μαδρίτης δείχνει ότι ίσως δεν έπρεπε να είχε φύγει και ότι μπορεί να μην είχε διαστημικά νούμερα, αλλά ήταν σημαντικός. Aς γυρίσουμε όμως στον Μαρμούς. Η φετινή εκτόξευσή του μπορεί να είναι “τύχη”, αλλά μπορεί απλά να βρήκε το σωστό περιβάλλον, όπως υποστηρίζει. Η Άιντραχτ τα τελευταία χρόνια έχει βγάλει ένα σωρό παίκτες που έχει μοσχοπουλήσει. Είναι ένας σύλλογος που μπορεί να βοηθήσει παίκτες τύπου Μαρμούς, χάρη στο ποδόσφαιρο που παίζει. Κόλο Μουανί, Γιόβιτς και Αλέ έχουν εκτοξεύσει τις καριέρες τους με πανάκριβες μεταγραφές. Ο Μαρμούς σίγουρα δούλεψε περισσότερο, έμαθε να παίζει σε διάφορες θέσεις (από αριστερό εξτρέμ μέχρι σέντερ φορ, από 10αρι μέχρι 8αρι) και έχει γίνει πολύ πλήρης. «Δεν ήταν εύκολη η αρχή μου στη Γερμανία. Έπρεπε να αφήσω πίσω φίλους, οικογένεια, χώρα και να ζήσω στη Γερμανία χωρίς να γνωρίζω τη γλώσσα ή το φαγητό», θα πει για τα πρώτα του χρόνια στη Γερμανία. Η Σίτι και ο Γκουαρδιόλα πιστεύουν ότι τα όσα έκανε στο 2024 δεν ήταν μια “έκτοπη τιμή” στα στατιστικά του, αλλά αυτά που είναι σε θέση να προσφέρει από δω και πέρα σταθερά, σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο.
Κουλ, ήρεμος, ακριβής και θανατηφόρος, όπως λέει ο σπίκερ
Ο Αιγύπτιος μπορεί να άρχισε να παίζει μπάλα στους δρόμους της γειτονιάς του, δεν είχε όμως μόνο το ποδόσφαιρο στο μυαλό του. Οι γονείς του τον πήγαιναν σε μουσεία όταν ήταν μικρός και έτσι απέκτησε μια αγάπη για την τέχνη. «Η τέχνη είναι μια άλλη γλώσσα, είναι ένας τρόπος να μεταφέρεις συναισθήματα και ιδέες τα οποία δεν περιγράφονται με λέξεις. Γι’ αυτό την αγαπώ τόσο». Ο Μαρμούς στη Γερμανία προωθούσε τα έργα νεαρών καλλιτεχνών και προέρχεται από μια δεμένη οικογένεια η οποία τον παρακολουθεί από μακριά μεν, αλλά φανατικά. «Η μητέρα μου είναι πολύ συναισθηματική, αλλά δεν ξέρει πολλά από το ποδόσφαιρο. Μια φορά στα γενέθλιά της μου ζήτησε για δώρο να βάλω πέντε γκολ. Τελικά κατάφερα και έβαλα ένα». Η πίεση που έχει πάνω του είναι μεγάλη. Και όχι μόνο επειδή έκανε μια ακριβή μεταγραφή. Δεν είναι Αργεντινός, δεν είναι Βραζιλιάνος, δεν είναι «ακόμα ένας». Μετά το ιερό τοτέμ Σαλάχ, ο Μαρμούς είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος πρεσβευτής της Αιγύπτου στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Μια χώρα άρρωστη με το ποδόσφαιρο (όσοι έχουν πετύχει βίντεο από τις εξέδρες των μεγάλων ομάδων της χώρας καταλαβαίνουν) που δεν είναι παραδοσιακή δύναμη. Οι Αιγύπτιοι παρακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια τα μεγάλα τους αστέρια στο εξωτερικό και παίκτες όπως ο Σαλάχ και τώρα ο Μαρμούς είναι εκπρόσωποι όχι απλά του ποδοσφαίρου, αλλά και της ίδιας της χώρας. Αν ο Μαρμούς θα αντέξει αυτό το βάρος των εκατομμυρίων και της εθνικής υπερηφάνειας γράφοντας τα ίδια νούμερα και στην Πρέμιερ Λιγκ ή αν τα στατιστικά του εξισορροπηθούν και αποδειχτεί ότι ο ντόρος ήταν υπερβολικός, θα το μάθουμε στα επόμενα χρόνια.