Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε (και) στο Μιλάνο, χάνοντας πλέον σημαντικό έδαφος στη μάχη για την οχτάδα. Τίποτα δεν έχει όμως κριθεί. Αρκεί η υπέρβαση να μπει στην καθημερινότητα των ερυθρολεύκων, ώστε να είναι σε θέση να πάρουν νίκες σε αναμετρήσεις στις οποίες μπαίνουν ως αουτσάιντερ. Μια από αυτές είναι και η σημερινή…
Οι τελευταίες δώδεκα ημέρες πήγαν πίσω τον Ολυμπιακό. Επάνω που οι ερυθρόλευκοι έδειχναν ότι αποκτούν την αγωνιστική δυναμική που χρειάζονταν σε ένα σημαντικό σημείο της σεζόν, ώστε να μπουν στην πρώτη οχτάδα και να εδραιώσουν σταδιακά τη θέση τους εκεί, ήρθαν οι τρεις ήττες στα τέσσερα τελευταία ματς που άλλαξαν το βαθμολογικό τους στάτους. Η ομάδα έχασε παιχνίδια στα οποία κατείχε το μομέντουμ σε καίρια σημεία (Κάουνας, Μιλάνο). Επιβίωσε στη Λυών από το λάθος του αντιπάλου να μην κάνει φάουλ στην τελευταία κατοχή. Και πλέον δείχνει να αμφιβάλλει για τις δυνατότητες της.
Ο Ολυμπιακός έχει χάσει έδαφος. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Επ΄ουδενί όμως δεν έχει χάσει την πρόκριση. Οι πιθανότητες του είναι εκεί, ζωντανές. Απλά θα πρέπει να φτάσει στον στόχο του περπατώντας τον δύσκολο δρόμο. Αυτόν που απαιτεί υπερβάσεις. Και αυτές μπορούν να έρθουν μόνο εάν επιστρέψει η πίστη στο εσωτερικό της ομάδας.
Στην πολύ καλή αυτή περίοδο του Κώστα Σλούκα (στα τελευταία δέκα ματς μετράει 15.1 πόντοι-7.1 τελικές πάσες με 51.8% στα τρίποντα σε 5.4 προσπάθειες) ο Ολυμπιακός έμοιαζε ότι έχει πάρει στα χέρια του ένα πλεονέκτημα αναφορικά με τη διαχείριση οριακών καταστάσεων που εντοπίζονται στο τέλος μιας κλειστής αναμέτρησης. Τα παιχνίδια στο Κάουνας και στο Μιλάνο άλλαξαν αυτή την οπτική όμως. Ειδικά στη Λομβαρδία, ο τριαντάχρονος γκαρντ έμοιαζε κατάκοπος στην τελική ευθεία ενός αγώνα, όπου βρέθηκε στο παρκέ για 34 λεπτά. Ο τρόπος με τον οποίον είναι δομημένη η επίθεση των ερυθρολεύκων, έχει δημιουργήσει έναν αόρατο ομφάλιο λώρο με τις εμπνεύσεις των δημιουργών του, και δη αυτές του Κώστα Σλούκα.
Η ερώτηση που προκύπτει λοιπόν είναι η εξής:
Μπορεί ο φετινός Ολυμπιακός να αντέξει το να αγωνίζεται ο Σπανούλης μόλις τέσσερα λεπτά;
Η απάντηση είναι όχι. Ξεκάθαρα όχι.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Δεν του το επιτρέπει ο τρόπος με τον οποίον έχει δομηθεί το ρόστερ του. Ο Σπανούλης είναι μια σπάνια αθλητή που έχει επηρεάσει όσο λίγοι το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Είναι όμως παράλληλα και ένας ακόμα αθλητής που χάνει (όπως όλοι) τη μάχη με τον χρόνο.
Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα εξειδικευμένα στατιστικά των ερυθρολεύκων με τον Σπανούλη στο παρκέ και με αυτόν στον πάγκο.
| Με τον Σπανούλη | Χωρίς τον Σπανούλη | |
| Eπιθετική αξιολόγηση (ORAT) | 110.9 | 116.5 |
| Αμυντική αξιολόγηση (DRAT) | 115.8 | 111.1 |
| Αποτελεσματικότητα εντός πεδιάς (eFG%) | 54.1 | 57.6 |
| Αποτελεσματικότητα αντιπάλου εντός πεδιάς | 57.5 | 55.4 |
Stats by Newstats.eu
Η στατιστική δείχνει ότι οι ερυθρόλευκοι παίζουν καλύτερα με τις πεντάδες που δεν περιλαμβάνουν τον αρχηγό στο παρκέ. Η αλήθεια όμως είναι κάπως διαφορετική. Το μπάσκετ δεν είναι τόσο απλό. Και οι ερμηνείες τέτοιων καταστάσεων επίσης. Αυτό που δεν χωράει καμία αμφιβολία είναι το ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικός στο κυνήγι της οχτάδας, χωρίς τις υπηρεσίες του back up-PG και δημιουργού του. Ανεξάρτητα από την ηλικία του, ο Σπανούλης κατέχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο φετινό ρόστερ και η ομάδα τον χρειάζεται. Με αυτή τη δομή στη στελέχωση και χωρίς προσθαφαίρεση σε όρους ανθρώπινου δυναμικού, οι ερυθρόλευκοι δεν θα μπορέσουν να είναι αποτελεσματικοί χωρίς τον Σπανούλη γιατί πολύ απλά θα πληγωθεί η ισορροπία του παιχνιδιού (δεξιότητες εναλλακτικού δημιουργού) και του rotation (χρόνοι συμμετοχής, stamina) της ομάδας.
Στη δύσκολη αυτήν περίοδο οι Πειραιώτες υποδέχονται την καλύτερη ομάδα της φετινής Ευρωλίγκας. Η Μπαρτσελόνα κέρδισε πολύ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ (85-81) μια πολύ δυνατή ομάδα όπως η Ζενίτ και αυτό είναι ενδεικτικό της δυναμικότητας της. Ο Νικ Καλάθης έκανε τα πάντα στο παρκέ, ο Κάιλ Κούριτς απέδειξε για μια ακόμα φορά γιατί φέρει την ταμπέλα του καλύτερου σουτέρ της διοργάνωσης και ο Μπράντον Ντέιβις κυριάρχησε στο «ζωγραφιστό». Οι Καταλανοί (θα στερηθούν τις υπηρεσίες του Άλεξ Αμπρίνες) έχουν τρομερό ποιοτικό βάθος στο ρόστερ τους και η φιλοσοφία του κόουτς Γιασικεβίτσιους έχει δώσει αυτή την πινελιά που χρειάζεται ώστε αυτοί οι εξαιρετικοί individuals να αγωνίζονται ως πραγματική ομάδα.
Η άμυνα της Μπαρτσελόνα αποτελεί το μεγάλο της όπλο. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δουλέψει ομαδικά για να βρει λύσεις. Είναι δεδομένο ότι ο Σλούκας θα δεχτεί μεγάλη πίεση. Η παρουσία του Σπανούλη (θα τον στοχεύσουν αναμειγνύοντας τον σε off screen-δράσεις όπου θα κληθεί να κυνηγήσει γύρω από τα σκριν στην άμυνα) είναι απαραίτητη για να αποσυμπιέσει τον βασικό «άσσο» των ερυθρολεύκων, όπως και οι εναλλακτικές πηγές δημιουργίας που μπορεί να έχει στα χέρια του ο κόουτς Μπαρτζώκας (Μακίσικ, Χάρισον, Πρίντεζης). Ο Βεζένκοφ βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και οι γηπεδούχοι θα ακουμπήσουν επάνω σε αυτόν όπως και στους ψηλούς τους. Η εμφάνιση του Μάρτιν στη Βαρκελώνη και στο ματς του πρώτου γύρου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο ώστε να φτάσουν οι Πειραιώτες στο διπλό.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει περιθώρια πλέον. Γνωρίζει ότι πρέπει να κερδίσει τέτοια παιχνίδια για να βγει πάλι μπροστά στην κούρσα της πρόκρισης στα playoffs. Η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και έχει στιγμές εξαιρετικού, ολοκληρωτικού μπάσκετ σε πολλά ματς. Όμως το κίνητρο των ερυθρολεύκων είναι ισχυρό. Πρέπει να κερδίσουν, για να επιβιώσουν. Αυτή είναι η καινούργια συναισθηματική κατάσταση που θα συνοδεύει την ομάδα από εδώ και στο εξής. Και είναι ίσως η μόνη τέτοια, που μπορεί να τους βοηθήσει στη συνθήκη που έχει δημιουργηθεί. Το ένστικτο της επιβίωσης άλλωστε, είναι η πιο μεγάλη δύναμη στον άνθρωπο…