4 Φεβρουαρίου 2018. Η Ρίβερ υποδέχεται την Ολίμπο στο Μονουμεντάλ. Στο 82ο λεπτό η μπάλα φτάνει στα πόδια του Ιγνάσιο “Νάτσο” Σκόκο. Οι γηπεδούχοι προηγούνται ήδη 1-0, χάρη σε ένα γκολ με απ’ευθείας εκτέλεση φάουλ του ίδιου παίκτη, και βρίσκονται κοντά σε μια σημαντική για την εξέλιξη του πρωταθλήματος νίκη οπότε η λογική λέει ότι μπορούν να ρίξουν στροφές και να παγώσουν το παιχνίδι. Ο Σκόκο όμως κοντρολάρει τη μπάλα, γυρνάει μέτωπο προς την εστία και ξεκινάει να ντριπλάρει.

(Ανάμεσα στις χιλιάδες παραγράφους που έχει γράψει ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο για το αγαπημένο του ποδόσφαιρο υπάρχουν κάποιες που όσες φορές κι αν τις διαβάσεις θα σε αγγίξουν και θα σε κάνουν να χαμογελάσεις. Αυτή είναι αναμφίβολα μια από αυτές:

“Οι τεχνοκράτες του επαγγελματικού αθλητισμού επέβαλαν ένα ποδόσφαιρο καθαρής ταχύτητας και πολλής δύναμης, που απεμπολεί την απόλαυση, ατροφεί την φαντασία και απαγορεύει το θράσος. Ευτυχώς εμφανίζονται ακόμα στα γήπεδα, μολονότι αυτό συμβαίνει περιστασιακά, μερικοί ξεδιάντροποι βρομιάρηδες που κάνουνε του κεφαλιού τους και διαπράττουν το κακούργημα να τριπλάρουν όλη την αντίπαλη ομάδα, το διαιτητή και το κοινό, μόνο και μόνο για την αγνή απόλαυση του κορμιού που ξεχύνεται στην απαγορευμένη περιπέτεια της ελευθερίας.”)

Ένας, δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε με τον τερματοφύλακα! Ένα χαλαρό πλασέ με το αριστερό στην ανυπεράσπιστη πλέον εστία ολοκληρώνει το σλάλομ και σηκώνει όλο το Μονουμεντάλ στο πόδι. Κάποιοι κρατάνε το κεφάλι τους, κάποιοι κάνουν τη χαρακτηριστική κίνηση της υπόκλισης, κάποιοι άλλοι φωνάζουν το όνομα του σκόρερ. Στον πάγκο της Ρίβερ ο Γκαγιάρδο, που δεν είναι κανένας χθεσινός, αφήνει να περάσουν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τι έχει δει και μετά αντικαθιστά τον Σκόκο. Όλο το γήπεδο σηκώνεται ξανά για να αποθεώσει αυτόν τον “ξεδιάντροπο βρομιάρη” που με μια του έμπνευση μετέτρεψε ένα απλό και αντιεμπορικό εντός έδρας παιχνίδι σε αγώνα που δεν θα ξεχάσει κανένας απ’όσους ήταν στο γήπεδο. “Εσύ που ήσουν τη μέρα που ο Νάτσο Σκόκο ντρίπλαρε όποιον βρήκε μπροστά του;”

Λίγες ώρες μετά στον 33χρονο μεσοεπιθετικό θα υποκλιθούν και τα ΜΜΕ της Αργεντινής. Σε πολλά ρεπορτάζ οι δημοσιογράφοι θα γράψουν πως ένα τέτοιο γκολ περιμένεις να δεις μόνο από τον Μαραντόνα και τον Μέσσι. Ο Σκόκο όμως δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ Μαραντόνα ή Μέσσι κι αυτό το ξέρουν όλοι. Το ξέρανε από εκείνη τη μέρα του 2014 που επέστρεφε στην πατρίδα του μετά από δυο σερί αποτυχημένες προσπάθειες σε Βραζιλία και Αγγλία. Το ταλέντο… έτρεχε από τα μπατζάκια, κι αυτό δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει κανείς, αλλά η διάθεση, η αυτοπειθαρχία και η σταθερότητα απουσίαζαν από την καρτέλα με τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του Αργεντινού.

https://www.youtube.com/watch?v=zXiUrgMvjAM

Στα 29 του τότε και μετά από μια σχεδόν παγκόσμια τουρνέ, κατά την οποία κέρδισε (μπόλικους) θαυμαστές κυρίως στην Ελλάδα, ο “υδραυλικός” επέστρεψε στο Ροζάριο για μια 3η θητεία στην ομάδα που τον ανέδειξε, τη Νιούελ’ς Όλντ Μποις. Τα τρία χρόνια που πέρασε εκεί αποδείχτηκαν αναζωογονητικά, οι εμφανίσεις του προσέλκυσαν το ενδιαφέρον των ‘μεγάλων’ της Αργεντινής και το καλοκαίρι του 2017 ο, αγαπημένος πολλών οπαδών της ΑΕΚ, μετακόμισε στο Μονουμεντάλ. H συνέχεια ήταν βγαλμένη από ονείρωξη οπαδού της Ρίβερ, που μερικά χρόνια πριν είχε ζήσει τον εφιάλτη και την καζούρα της 2ης κατηγορίας.

Στην πρώτη του κιόλας σεζόν ο Αργεντινός θα σκοράρει 22 φορές με τη φανέλα της Ρίβερ, θα την οδηγήσει στα ημιτελικά του Λιμπερταδόρες κάνοντας ένα ασύλληπτο παιχνίδι στον επαναληπτικό προημιτελικό με τη Χόρχε Βίλστερμαν (έβαλε 5 γκολ στο επικό 8-0 του Μονουμεντάλ!), θα πανηγυρίσει ένα Κύπελλο Αργεντινής, σκοράροντας στον τελικό, θα κερδίσει το Σούπερ Καπ, σκοράροντας και εκεί απέναντι στη Μπόκα, και θα πετύχει το πανέμορφο γκολ που περιγράψαμε στην αρχή, που θεωρείται ένα από τα καλύτερα της προηγούμενης δεκαετίας στο λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο.

Εκτός όμως από όλα αυτά, θα κάνει εκείνο που ξέρει καλύτερα από πολλούς: Θα μαγέψει. Με τα κοντρόλ του, με τις ποδιές του, με τις προσποιήσεις του, με τα σλάλομ του, με τα φάλτσα του και πολύ περισσότερο με την ποιότητα των περισσότερων γκολ του. Μπορεί ο συνολικός αριθμός των τερμάτων του να μην θαμπώνει κανέναν, όμως με ένα περίεργο τρόπο ο Σκόκο καταφέρνει να στείλει συχνά τη μπάλα στα δίχτυα με τρόπους που δυσκολεύεσαι να ξεχάσεις. Γκολ που είτε έχουν σωριάσει προηγουμένως μερικούς άτυχους αμυντικούς, είτε προέρχονται από κάποια απίθανη βολίδα από τα 30 μέτρα που καταλήγει στο παραθυράκι.

Τα επόμενα δυο χρόνια θα αποδειχτούν πιο δύσκολα, αφού οι τραυματισμοί θα κάνουν την εμφάνιση τους. Θα μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για μεγάλο διάστημα, θα ζοριστεί στη συνέχεια να αποκτήσει ρυθμό και θα βρεθεί αρκετές φορές στον πάγκο. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες και πλησιάζοντας την ηλικία της ποδοσφαιρικής συνταξιοδότησης θα βοηθήσει αρκετά τη Ρίβερ να φτάσει στον ιστορικό τελικό του Λιμπερταδόρες με τη Μπόκα (από τον οποίο και θα απουσιάσει όμως λόγω τραυματισμού), θα σκοράρει άλλες 16 φορές (είναι ο 2ος σκόρερ της ομάδας στην εποχή του Γκαγιάρδο) και θα προσφέρει μερικές ακόμα αξέχαστες αναμνήσεις στους οπαδούς, όπως ένα άπιαστο σουτ στο γάμα της εστίας του Μπομπονέρα στο superclasico του 2018 και το γκολ στις αρχές αυτού του Φλεβάρη απέναντι στη Σεντράλ Κόρδοβα, όταν και έστειλε στο έδαφος έναν αμυντικό με τρόπο που πιθανόν θα έπρεπε να είναι παράνομος.

https://www.youtube.com/watch?v=IUNh93jEhqU

Όπως αποδείχτηκε τελικά, αυτή η ζωγραφιά θα είναι και το τελευταίο γκολ του με τη φανέλα της Ρίβερ. Στους 4 μήνες που μεσολάβησαν η Αργεντινή έζησε ένα ποδοσφαιρικό σήριαλ που πλησίασε τα επίπεδα αγαπημένων ελληνικών μεταγραφικών ιστοριών, τύπου Ζε Ρομπέρτο. Το συμβόλαιο του Σκόκο με τους ‘εκατομμυριούχος’ τελείωνε αυτόν τον Ιούνιο και ο Αργεντινός δεχόταν καθημερινά πιέσεις για να επιστρέψει στη Νιούελ’ς και να κλείσει εκεί την καριέρα του. Η απουσία κάποιας ξεκάθαρης επιθυμίας από την πλευρά του παίκτη έδινε τροφή στους δημοσιογράφους για να αναλύουν με νέα άρθρα τα δεδομένα της κατάστασης σχεδόν κάθε μέρα.

Με το πρωτάθλημα να έχει ολοκληρωθεί και με το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη να βρίσκεται σε φάση αργής επιστροφής, το μεγαλύτερο θέμα στην Αργεντινή ήταν αν ο Σκόκο θα παραμείνει στη Ρίβερ για ένα ακόμα χρόνο, ελπίζοντας πως θα διεκδικήσει μερικούς ακόμα τίτλους, ή αν θα επιστρέψει για μια 4η και τελευταία θητεία στην ομάδα που σημάδεψε την καριέρα του, εκεί που κέρδισε και τα δυο μοναδικά πρωταθλήματα Αργεντινής που έχει στο παλμαρέ του.

Νάτσο και Μάξι, πρωταγωνιστές στο τελευταίο πρωτάθλημα της Νιούελ’ς το 2013

Στο χορό μπήκαν σύντομα με δημόσιες δηλώσεις τους μεγάλα ονόματα, όπως ο Μάξι Ροντρίγκες από τη μια (που έκανε αμέτρητες προσπάθειες για να τον ψήσει να επιστρέψει στο Ροζάριο) και ο θρύλος της Ρίβερ, Έντσο Φραντσέσκολι, από την άλλη. Το σήριαλ ήταν τόσο αμφίρροπο που όταν η εφημερίδα Ole έκανε γκάλοπ μερικές εβδομάδες πριν, ρωτώντας τους αναγνώστες της που πιστεύουν ότι θα καταλήξει, στη Ρίβερ ή τη Νιούελ’ς, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς 50-50!

Η αγωνία όλων έλαβε τέλος την Τετάρτη όταν ο Σκόκο, που όλο αυτό το διάστημα απολάμβανε τις διακοπές του στη γενέτειρα του, τη μικρή πόλη Χιουζ (εκεί που είναι πρόεδρος της τοπικής ομάδας), ενημέρωσε τη Ρίβερ πως τελικά δεν θα ανανεώσει το συμβόλαιο του. Μια απόφαση που προκάλεσε ενθουσιασμό στους οπαδούς της Νιούελ’ς, που φυσικά δεν έχουν ξεχάσει τι είναι ικανός να κάνει ο 35αρης πλέον Σκόκο, ακόμα και σε παιχνίδια που για 89′ περπατάει βαριεστημένα κάπου έξω από τη μεγάλη περιοχή των αντιπάλων. Στην αντίπερα όχθη, οι οπαδοί της Ρίβερ υποδέχτηκαν την είδηση της αποχώρησης του με στενάχωρα μηνύματα αλλά και αμέτρητα ‘ευχαριστούμε για όλες τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισες’. Όπως πολύ εύστοχα γράφτηκε σε κάποια οπαδικά αφιερώματα, “μπορεί να μην έμεινες για πολλά χρόνια στην ομάδα αλλά πρόλαβες να γίνεις ένας σύγχρονος θρύλος της Ρίβερ”.

Λίγο πριν το φινάλε της καριέρας του ο Νάτσο Σκόκο θα γυρίσει, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου (αυτές τις μέρες θα οριστικοποιηθεί η συμφωνία των δυο πλευρών), στο Ροζάριο για μερικές τελευταίες παραστάσεις. Μπορεί τελικά να μην πλησίασε καθόλου στα επίπεδα των μεγάλων Αργεντινών μπαλαδόρων, μπορεί να μη δικαίωσε τις προσδοκίες αρκετών, που όταν τον έβλεπαν να κάνει ό,τι θέλει με τη μπάλα στα 23 του πίστευαν ότι είναι ικανός να κάνει μια σπουδαία καριέρα σε κάποιο μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, και μπορεί σε μερικά χρόνια να τον θυμούνται μόνο οι οπαδοί των ομάδων που έπαιξε και μερικοί σκόρπιοι Αργεντίνοι και Έλληνες φίλαθλοι.

Αυτό όμως δεν αφαιρεί τίποτα από όλες εκείνες τις μαγικές στιγμές που πρόσφερε σε όλους αυτούς, σε εκείνα τα μικρά διαστήματα που αποφάσιζε ότι πρέπει να αφήσει το χαλαρό στυλάκι και το βαριεστημένο σουλατσάρισμα στο χόρτο και να ‘ζωγραφίσει’, ντριπλάροντας όποιον κακόμοιρο έκανε το λάθος να προσπαθήσει να τον ανακόψει, “μόνο και μόνο για την αγνή απόλαυση του κορμιού που ξεχύνεται στην απαγορευμένη περιπέτεια της ελευθερίας”.

Για όλους τους υπόλοιπους που δεν είχαν την τύχη να απολαύσουν ζωντανά αυτά τα μικρά, οργασμικά ξεσπάσματα του θα υπάρχει πάντα το ίντερνετ, εκεί που κάποια τυχαία λινκς θα τους οδηγούν σε ένα μικρό αλλά χορταστικό βίντεο (από το οποίο απουσιάζουν όμως αρκετά εντυπωσιακά γκολ που πέτυχε ο Σκόκο εκτός Αργεντινής) με τον τόσο χαρακτηριστικό τίτλο: “Αυτός ο παίκτης πετυχαίνει τα πιο τρελά γκολ που έχεις δει!”