Η Εθνική μας ομάδα περπατάει πλέον επάνω στη λεπτή γραμμή που χωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία. Το παιχνίδι με την Τσεχία και το αποτέλεσμα του θα κρίνουν εν πολλοίς τη παρουσία της Επίσημης Αγαπημένης σε αυτό το τουρνουά. Φτάσαμε στην ώρα της κρίσης…
Νίκη με 12 πόντους και είσοδο στην οχτάδα ή τέλος του ονείρου και επιστροφή στο σπίτι; H ώρα της αλήθειας έφτασε για την Εθνική μας ομάδα και όχι, δεν ταυτίζεται –όπως γινόταν διαχρονικά- το χιαστί παιχνίδι των «8». Η αναμέτρηση με τους Τσέχους στο τέλος της φάσης των «16» είναι αυτή που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τη παρουσία μας στα γήπεδα της Κίνας. Μια νίκη με τη ζητούμενη διαφορά που συνεπάγεται αυτομάτως είσοδο στην οχτάδα θα αποτελέσει επιτυχία για την ομάδα μας σε ένα τουρνουά το οποίο ήδη έχουν αποχαιρετήσει δυνατά σύνολα (ενίοτε και καλύτερες ομάδες από την δική μας φέτος όπως η Λιθουανία).
Πόσο εφικτό όμως είναι να συμβεί κάτι τέτοιο; Με βάση τον καθρέπτη του παρκέ, οι Τσέχοι έχουν αποδώσει σίγουρα καλύτερο μπάσκετ από την ελληνική ομάδα μέχρι τώρα. Αυτή είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα όπως όμως και το γεγονός ότι αυτά που έχουν συμβεί μέχρι τώρα λίγο ρόλο θα παίξουν. Σημασία έχουν τα δεδομένα που θα δημιουργηθούν από την τριβή, το ματσάρισμα των δύο αντιπάλων σε αυτό το κομβικό παιχνίδι.
Οι Τσέχοι βρίσκονται σε εξαιρετικό φεγγάρι. Εντυπωσιάστηκα στη πρεμιέρα της διοργάνωσης με τη γλώσσα του σώματος που παρουσίασαν στη μάχη τους με τους Αμερικανούς. Τρομερή ενέργεια, ισχυρό πιστεύω, καμία διάθεση για εγκατάλειψη της προσπάθειας ακόμα και όταν όλα είχαν κριθεί. Κανένα ίχνος παθητικότητας, καμία απογοήτευση απέναντι στην εξέλιξη του ματς (η διαφορά με την οποία ηττήθηκαν είναι πλασματική). Ταχύτητα, πίστη στο πλάνο και αρκετή αυτοπεποίθηση. Αυτή τη στιγμή, είναι δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα στο τουρνουά να καταβάλλει την αντίσταση τους. Πόσο μάλλον να το κάνει και με διαφορά 12 πόντων…
Ο Τόμας Σατοράνσκι είναι ο κινητήριος μοχλός της μηχανής του Ronen Ginzburg. O γκαρντ των Μπουλς βρίσκεται σε καταπληκτική κατάσταση. Το παιχνίδι του δίνει «ζωή» στο αγωνιστικό σώμα των Τσέχων και κυρίως (αυτό είναι το σημαντικό) κάνει τους συμπαίχτες του να μοιάζουν καλύτεροι. Ο all-around χαρακτήρας του πρώην άσσου της Μπαρτσελόνα, ο αλτρουισμός αλλά και η ενέργεια με την οποία εκτελεί κάθε δράση και «τρέχει» την επίθεση των Τσέχων δίνουν τεράστια ώθηση στο σύνολο. Στην «επιθετικότητα» του Σατοράνσκι απεικονίζεται η ιδιοσυγκρασία της φετινής τσεχικής ομάδας η οποία ήρθε στην Κίνα για να ανταγωνιστεί χωρίς κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στις παραδοσιακές δυνάμεις. Είναι προφανές ότι η άμυνα μας οφείλει να δουλέψει πολύ απέναντι του για να γκρεμίσει τις γραμμές επικοινωνίας που χτίζει (ως κυρίως δημιουργός) με τους συμπαίχτες του αλλά και να αναχαιτίσει αυτή του την «επιθετικότητα» κρατώντας τον μακριά από τη ρακέτα μας (δημιουργεί εύκολα ρήγμα, είναι επικίνδυνος περνώντας προς τα μέσα).
Φυσικά η επιτυχία της Τσεχίας δεν οφείλεται μόνο στον Σατοράνσκι. Ο γίγαντας Ondrej Balvin (11.5 πόντοι- 9.5 ριμπάουντ- 1.8 ασσίστ- 1.8 τάπες μέχρι τώρα) αποτελεί την κολώνα της ομάδας στο «ζωγραφιστό», κλειδώνοντας εμφατικά τον Βραζιλιάνο Βαρεζάο στη τελευταία αναμέτρηση των Τσέχων. Στα πρόσωπα των Voitech Hruban και Jaromir Bohacik αντικατοπτρίζεται η έλλειψη φόβου που παρουσιάζει το σύνολο του Ginzburg στη διοργάνωση. Ο Hruban είναι σε πολύ καλή κατάσταση -παρότι αυτό δεν έχει αποτυπωθεί ακριβώς στα νούμερα του- από την αρχή της προετοιμασίας ενώ ο Bohacik κάνει καταπληκτικό τουρνουά (15.5 πόντοι- 5.3 ριμπάουντ- 3.0 τελικές, 37.5% στα τρίποντα) βγάζοντας ηγετικό χαρακτήρα. Σημαντική παράμετρος στην αναμέτρηση η παρουσία ή όχι του Μπλέικ Σιλμπ. Ο νατουραλιζέ των Τσέχων τραυματίστηκε στην αναμέτρηση με την Βραζιλία και η κατάσταση του αξιολογείται συνεχώς από τότε (θα αποφασιστεί πριν το ματς η συμμετοχή του). Ο Σιλμπ κάνει την επίθεση της ομάδας να μοιάζει πιο πληθωρική καθώς λειτουργεί και ως off ball-shooter δουλεύοντας μακριά από τη μπάλα (μετράει 10/15 τρίποντα σε 4 ματς ήτοι 66.7%) αλλά και ως δημιουργός (3.3 τελικές πάσες για μόλις 0.5 λάθη) ειδικά τις στιγμές που δεν βρίσκεται στο παρκέ ο Σατοράνσκι.
Είναι σαφές ότι η ομάδα μας θα έχει πολύ δουλειά απέναντι στους Τσέχους. Είναι ένα παιχνίδι ρυθμού και σε αυτό το κομμάτι οφείλουμε να επιβληθούμε από το ξεκίνημα. Θα είναι δύσκολο για εμάς να πετύχουμε τους στόχους μας κυνηγώντας για μεγάλο διάστημα στο σκορ. Το ματς αυτό χρειάζεται υπομονή αλλά και τη δημιουργία από πλευράς μας ενός υπόβαθρου ώστε σταδιακά να φέρουμε όλα τα πιόνια στη σωστή τους θέση στη σκακιέρα, ξεκινώντας την αντεπίθεση μας.
Σίγουρα κάποιες press-άμυνες θα ήταν χρήσιμες για να ανοίξουμε το τέμπο αλλά μέχρι τώρα φαίνεται ότι δεν έχουμε τη συνοχή για να ενεργοποιήσουμε κάτι τέτοιο με επιτυχία. Ενδιαφέρον επίσης θα έχει η συμπεριφορά μας απέναντι στις άμυνες ζώνης που πιθανόν θα παρουσιάσουν οι Τσέχοι (τακτικό εργαλείο για να παγώσουν τον ρυθμό εάν χρειαστεί). Κλειδί το να μπορέσουμε να παράγουμε λάθη στην επίθεση τους. Είναι ο πιο ασφαλής τρόπους να βάλουμε στο ματς τον Γιάννη σε πρώτη φάση και τον Καλάθη σε δεύτερη, κάνοντας τους να νιώσουν άβολα.
Η συνθήκη που έχει δημιουργηθεί δεν είναι τόσο ευνοϊκή για την ελληνική ομάδα. Απέναντι μας έχουμε έναν αντίπαλο ο οποίος παίζει πολύ καλό μπάσκετ και τη ψυχολογία να «τρυπήσει τοίχους» τη στιγμή όπου εμείς δεν έχουμε καλό αγωνιστικό ρυθμό και ψάχνουμε την ισορροπία στο παιχνίδι μας. Μπορούμε να φοβίσουμε ένα τέτοιο σύνολο; Το μπάσκετ και δη, το μπάσκετ αυτών των καλοκαιρινών τουρνουά, είναι απρόβλεπτο άθλημα. Οφείλουμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε πετώντας ότι χαρτί έχουμε στο τραπέζι της τακτικής, ελπίζοντας ότι θα καταφέρουμε να τους προσγειώσουμε στη γη. Θα χρειαστούμε heroics (ηρωισμούς) από παίχτες που έχουν τα ψυχικά αποθέματα, υπομονή και πίστη μέχρι τέλους. Πάνω από όλα, θα χρειαστούμε αυτή την επιθετικότητα που αποτυπώνεται στη γλώσσα του σώματος της ομάδας που θέλει απεγνωσμένα την νίκη. Αυτό είναι το πρώτο που θα ήθελα να δω από την Επίσημη Αγαπημένη τη στιγμή της ακροβασίας της επάνω στη λεπτή γραμμή της επιτυχίας και της αποτυχίας…