Μια μέρα στο Σαν Σίρο: Η παράσταση του Λούκα Μόντριτς

Ο Ερνάν Κρέσπο είχε πει κάποτε πως “το Σαν Σίρο είναι η Σκάλα του ποδοσφαίρου. Είναι ένα γήπεδο που σου χαρίζει συναισθήματα. Κάθε βράδυ δίνεται μια παράσταση εδώ και κανονικά θα έπρεπε να παίζουμε φορώντας σμόκιν.” Τη στιγμή που βγαίνεις από τη στάση του μετρό και εμφανίζεται αμέσως μπροστά σου για πρώτη φορά το γήπεδο σε όλο του το μεγαλείο αντιλαμβάνεσαι ότι η παραπάνω δήλωση δεν κρύβει κάποια υπερβολή. Το Σαν Σίρο/Τζουζέπε Μεάτσα είναι ένα οικοδόμημα που είτε το παρατηρείς από έξω, είτε το χαζεύεις από μέσα καταλαβαίνεις γιατί τα γήπεδα συχνά αποκαλούνται ναοί του ποδοσφαίρου.

Πριν από λίγο καιρό βρεθήκαμε στο Μιλάνο για χάρη του αγώνα Μίλαν-Νάπολι. Αφήνοντας πίσω το μετρό και πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο στο γήπεδο διαπιστώνεις δυο πράγματα. Πρώτον, ότι όλα όσα διάβαζες τόσα χρόνια για την έχθρα και το μίσος μεταξύ των νότιων και των βόρειων Ιταλών είτε ανήκουν στο παρελθόν, είτε περιορίζονται σε θεωρητικό επίπεδο. Στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου κυκλοφορούσαν εκατοντάδες άνθρωποι με φανέλες ή κασκόλ της Νάπολι χωρίς να δημιουργηθεί οποιαδήποτε ένταση. Σε αρκετές περιπτώσεις οι φανέλες της Νάπολι βρίσκονταν στην ίδια παρέα με άτομα που φορούσαν φανέλες Μίλαν. Υπήρχαν όμως ακόμα πιο παράδοξα σχήματα: Μπαμπάς με φανέλα Νάπολι και γιος (κάτω των 12-13 ετών) με φανέλα Μίλαν αλλά και το αντίθετο! Το φιλικό κλίμα που υπήρχε εκτός κυριαρχούσε και εντός, με τους διάσπαρτους φίλους της Νάπολι να πανηγυρίζουν κανονικά το γκολ της ομάδας τους και να αντιδρούν σε όλες τις φάσεις σαν να έπαιζαν εντός έδρας.

Το δεύτερο πράγμα που παρατηρείς φτάνοντας έξω από το γήπεδο είναι ότι οι Μιλανέζοι αγαπάνε τον Λούκα Μόντριτς. Αυτή η πρόταση υπό άλλες συνθήκες δεν θα έπρεπε να προκαλεί καμία έκπληξη αλλά εδώ μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που εντάχθηκε στην ομάδα πριν από δυο μήνες! Με τεράστια διαφορά από τη δεύτερη, η φανέλα που συναντήσαμε πιο συχνά στον κόσμο της Μίλαν ήταν αυτή με το 14 και το όνομα του Κροάτη στην πλάτη.

Λίγες μέρες αργότερα η Gazzetta dello Sport επιβεβαίωσε το συμπέρασμα αυτό με ένα αφιέρωμα στις φετινές πωλήσεις της φανέλας της Μίλαν. Σύμφωνα με αυτό ο Κροάτης έχει ξεπεράσει ήδη τον Λεάο, που ήταν η προηγούμενη Νο1 επιλογή των φιλάθλων (και παραμένει πολύ ψηλά στην εκτίμηση τους, αν κρίνουμε από την αποθέωση που γνώρισε όταν μπήκε), και είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι φετινές φανέλες, ειδικά η τρίτη που είναι κίτρινη, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις περσινές πωλήσεις. Το ρεπορτάζ καταλήγει με το σχόλιο πως μετά από κάθε νίκη της ομάδας που συνοδεύεται από καλή εμφάνιση του νέου της μέσου οι φανέλες του εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού.

Ο Μόντρις δεν ξεχωρίζει μόνο στον τομέα του μάρκετινγκ. Η παρουσία του μέσα στον αγωνιστικό χώρο αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που η Μίλαν εμφανίζεται, για την ώρα τουλάχιστον, μεταμορφωμένη προς το καλύτερο σε σχέση με πέρσι (αυτή τη στιγμή είναι στην 3η θέση, δυο βαθμούς μακριά από την κορυφή της βαθμολογίας). Παρατηρώντας το παιχνίδι του από την κερκίδα και με την άνεση που σου δίνει η θέση σου στο να εστιάσεις σε έναν παίκτη και τις κινήσεις του ακόμα κι όταν είναι μακριά από την μπάλα, άρα και από το πλάνο της τηλεοπτικής μετάδοσης, δεν γίνεται να μην εντυπωσιαστείς. Ένας παίκτης που πριν λίγες μέρες έκλεισε τα 40 του, που έχει κερδίσει σχεδόν τα πάντα στο ποδόσφαιρο, που έχει στην πλάτη του περισσότερα από 1100 επαγγελματικά παιχνίδια παραμένει μέχρι και σήμερα κομβικός σε ένα μεγάλο παιχνίδι, όπως είναι το Μίλαν-Νάπολι.

Ο Κροάτης κυριολεκτικά δεν σταματάει να τρέχει σε όλο το ματς. Αυτό από μόνο του δεν λέει κάτι αλλά φυσικά το τρέξιμο στο οποίο αναφερόμαστε δεν γίνεται απλά για να γίνεται. Είναι ο πρώτος που θα πλησιάσει τους στόπερ για να πάρει την μπάλα και να φτιάξει παιχνίδι, αυτός που ανάλογα με τις κινήσεις των υπολοίπων θα γυρίσει αθόρυβα μέχρι και σε ρόλο λίμπερο για να καλύψει πιθανό λάθος και αυτός που με το πού χαθεί η μπάλα θα βρεθεί με κάποιο μαγικό τρόπο στο κατάλληλο σημείο για να κόψει ή έστω να καθυστερήσει μια πιθανή αντεπίθεση. Σε ένα άκρως απαιτητικό ματς, απέναντι σε μια φορμαρισμένη και ισχυρή στο κέντρο Νάπολι, έβγαλε παίζοντας σε υψηλό τέμπο ολόκληρο το 90λεπτο, στο οποίο η ομάδα του έπαιξε με παίκτη λιγότερο για πάνω από μισή ώρα.

Μέχρι και τα τελευταία λεπτά του αγώνα τον έβλεπες στην αρχή της φάσης να βρίσκεται λίγο έξω από την περιοχή της Μίλαν και να βοηθάει στο build-up, τα επόμενα δευτερόλεπτα να δίνει οδηγίες στους γύρω του για το πού πρέπει να σταθούν και μισό λεπτό αργότερα τον πετύχαινες έξω από την αντίπαλη περιοχή να πιέζει για να καθυστερήσει την επίθεση των Ναπολιτάνων. Όλο το παιχνίδι περνάει από τα πόδια ενός 40χρονου που θα μπορούσε άνετα να κάνει χαλαρός τις διακοπές του ή να δουλεύει «χαλλλαρά» παίζοντας σε κάποιο από τα εξωτικά πρωταθλήματα του πλανήτη. Ο παθιασμένος τρόπος που πανηγύρισε τη νίκη μόλις άκουσε το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή (πέφτοντας στα γόνατα με τις γροθιές σφιγμένες), μια νίκη στα τέλη Σεπτέμβρη που δεν κρίνει απολύτως τίποτα, αποτυπώνει και το πόσο τον γεμίζει ακόμα αυτό που κάνει κι ας έχει κλείσει ήδη 21 χρόνια μέσα στα καλύτερα γήπεδα του πλανήτη.

Το παιχνίδι με τη Νάπολι δεν ήταν κάποια μικρή αναλαμπή ή κάποια σπάνια παράσταση του που έτυχε να παρακολουθήσουμε. Ο Μόντριτς είναι ένας από τους παίκτες που ξεχωρίζουν στη φετινή Σέριε Α με τις επιδόσεις του. Παρά την ηλικία του σε αυτά τα πρώτα έξι παιχνίδια έχει λείψει από τον αγωνιστικό χώρο συνολικά μόνο 25 λεπτά, κάτι που τον κατατάσσει στη δεύτερη θέση σε λεπτά συμμετοχής στους ροσονέρι! Σε αυτά τα παιχνίδια μετράει ήδη ένα σημαντικό γκολ (που έδωσε τη νίκη στο 1-0 επί της Μπολόνια) και μια ασίστ ενώ βρίσκεται σταθερά στην κορυφή σε αρκετές στατιστικές κατηγορίες: Στις επιτυχημένες πάσες, στις επιτυχημένες πάσες στο μισό του αντιπάλου, στις κάθετες μπαλιές, στις ανακτήσεις της μπάλας και στις επιτυχημένες σέντρες από στημένα. Κι όταν λέμε στην κορυφή δεν εννοούμε εντός της Μίλαν. Εννοούμε σε όλη τη Σέριε Α!

“Αυτό που κάνει είναι εκπληκτικό” σχολίασε πριν λίγες μέρες ο Ραμπιό. “Τον βλέπω στην προπόνηση και δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Ο επαγγελματισμός του, η ένταση με την οποία τα κάνει όλα, το πώς δίνει το 100% στα πάντα σε τέτοια ηλικία είναι απλά απίστευτο”. Κάτι αντίστοιχο ανέφερε και ο Αλεσάντρο Νέστα: “Είναι τόσο ωραίο να τον βλέπεις να παίζει. Μου θυμίζει αρκετά τον Πίρλο. Με τον Μόντριτς στην 11αδα η Μίλαν είναι αισθητά πιο δυνατή. Πριν τον δω από κοντά δεν είχα καταλάβει το πόσο τρέχει σε κάθε ματς. Πιέζει, καλύπτει χώρους και αντιλαμβάνεται το παιχνίδι με τρόπο που νομίζω ελάχιστοι μπορούν”.

Όπως φαίνεται, μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο Λούκα Μόντριτς έχει κερδίσει για τα καλά τις καρδιές των φίλων της Μίλαν που νιώθουν περήφανοι που τον έχουν στην ομάδα τους. Πέρα από τις φανέλες, το όνομα του ακουγόταν στις περισσότερες συζητήσεις μέσα στο βαγόνι του μετρό ενώ κατά την ανακοίνωση των ονομάτων της 11αδας ο μεγαλύτερος χαμός στο γήπεδο έγινε μετά την εκφώνηση του ονόματος του. Μετά το τέλος του αγώνα χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν υπομονετικά για να μπουν στο μετρό. Σε κάποια στιγμή ένας από αυτούς, φορώντας τη φανέλα με το 14, σκαρφάλωσε σε ένα από τα μηχανήματα στην είσοδο και κόλλησε στο πάνω μέρος του ένα αυτοκόλλητο εν μέσω αποθέωσης από τους υπόλοιπους. Στο αυτοκόλλητο υπήρχε το σήμα της Ίντερ, ένα «+» και μετά αυτό της Γιουβέντους και δίπλα τους η κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ με ένα «5» μπροστά. Ακριβώς από πάνω από τα σήματα αυτά ήταν ζωγραφισμένο το πρόσωπο του Μόντριτς και δίπλα του υπήρχε το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ με ένα συνοδευτικό «6».