Τον περασμένο Απρίλιο, η ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία πήρε μια από τις πιο σοφές της αποφάσεις. Να αλλάξει τη μορφή της διοργάνωσης του Κόπα ντελ Ρέι. Οι ομάδες από 83 έφτασαν τελικά τις 121, αφού στη διοργάνωση μπήκαν και σύλλογοι από τα τοπικά πρωταθλήματα, από την πέμπτη κατά σειρά κατηγορία της χώρας. Κι όχι μόνο αυτό. Η Π.Ο. αποφάσισε ότι μέχρι τα ημιτελικά οι αγώνες θα είναι μονοί, ενώ μέχρι πέρσι τα παιχνίδια από τους 32 και μετά ήταν διπλά. Θέλετε κι άλλο; Οι ομάδες από την Πριμέρα έμπαιναν στη φάση των 32 μέχρι και πέρσι, φέτος μπήκαν στη φάση των… 111 και τη γλίτωσαν μόνοι οι τέσσερις ομάδες του φετινού Σούπερ Καπ που έγινε σε στιλ φάιναλ φορ, μπαίνοντας αργότερα.

Το αποτέλεσμα; Φτάσαμε πλέον στα ημιτελικά και δεν υπάρχουν Ρεάλ και Μπαρσελόνα, δεν υπάρχει η περσινή νικήτρια Βαλένθια, δεν υπάρχει Ατλέτικο Μαδρίτης. Υπάρχουν μόνο οι Βάσκοι της Αθλέτικ Μπιλμπάο και της Ρεάλ Σοσιεδάδ, η έκπληξη Γρανάδα και η σχεδόν άγνωστη Μιραντές. Και λέμε σχεδόν γιατί όσοι παρακολουθούν λίγο ισπανικό ποδόσφαιρο μπορεί και να τη θυμούνται. Ήταν το όχι και τόσο μακρινό 2011-12, όταν η Μιραντές έκανε μια σπουδαία πορεία στα αλώνια της Σεγούντα Β’, της Γ’ εθνικής της Ισπανίας. Ξεκίνησε χωρίς να δεχτεί γκολ για 833′ και χρειάστηκαν 18 αγώνες για να χάσει για πρώτη φορά. Τερμάτισε τελικά πρώτη και κέρδισε την άνοδο, δεν ήταν όμως αυτός ο λόγος να τη θυμάται κάποιος. Ήταν ακόμα μια πορεία της στο Κόπα ντελ Ρέι. Από τον Αύγουστο του 2011 απέκλεισε κατά σειρά Αμορεμπιέτα (που ακούγεται σαν Ουρουγουανός σκληροτράχηλος χαφ με καταγωγή από το Μπιλμπάο), Λινένσε, Λογρονιές και στη συνέχεια σε διπλά παιχνίδια πήρε το σκαλπ της Βιγιαρεάλ, της Σανταντέρ και της Εσπανιόλ. Και μάλιστα το έκανε με μόλις ήττα στα έξι συνολικά ματς και με τρεις νίκες, κάνοντας την Ισπανία να παραμιλά. Η κλήρωση τότε την έφερε απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, αλλά οι Βάσκοι έδωσαν μεγάλη σημασία στα ματς και στο δεύτερο διέλυσαν με 6-2 τη Μιραντές φτάνοντας στον τελικό. Έτσι κι αλλιώς όμως, η Μιραντές είχε γίνει η πρώτη ομάδα από τη Γ’ εθνική που έφτανε στα ημιτελικά του κυπέλλου Ισπανίας. Μεγάλο πρόσωπο τότε ήταν ο Πάμπλο Ινφάντο Μουνιόθ, ο καραφλός εξτρέμ και αρχηγός της Μιραντές, που έπαιξε για εννιά χρόνια στο σύλλογο.

Ο Ινφάντο έγινε διάσημος για τα δύο του γκολ μέσα στο Ελ Μαδριγάλ, το ένα μάλιστα εκπληκτικό. Βγήκε πρώτος σκόρερ στο κύπελλο εκείνη τη σεζόν και το όνομά του έγινε γνωστό. Ακόμα δε περισσότερο όταν ανακαλύφθηκε ότι ο Ινφάντο δεν ήταν ο μέσος ποδοσφαιριστής που δεν πήγε σχολείο για να αφοσιωθεί στην μπάλα, αλλά ήταν διευθυντής τράπεζας σε ένα κατάστημα περίπου 50 χιλιόμετρα από τη Μιραντές (έχει σπουδάσει μάλιστα και Διοίκηση Επιχειρήσεων). Αυτός ήταν κι ο βασικός λόγος που έμεινε για εννιά χρόνια στην ομάδα και αρνήθηκε προτάσεις από μεγαλύτερους συλλόγους, δεν ήθελε να απομακρυνθεί από την καθημερινή δουλειά. Μερικούς μήνες πιο πριν μάλιστα, το καλοκαίρι του 2011, είχε παντρευτεί την προηγούμενη του μπαράζ της ανόδου. Πήγε στο γάμο, πήγε μετά στο δείπνο, έφαγε και πήγε να κοιμηθεί για να είναι έτοιμος για το ματς. Δυστυχώς γι’ αυτόν η Μιραντές δεν ανέβηκε, αλλά όπως είπαμε προηγουμένως το κατάφερε τη σεζόν 2011-12.

Η Μιραντές είναι μια ομάδα από την πόλη Μιράντα ντε Έβρο, χτισμένη στον ισπανικό ποταμό Έβρο. Ανήκει στην επαρχία του Μπούργος, αλλά είναι κοντά στα όρια με τη χώρα των Βάσκων. Μια πόλη περίπου 40 χιλιάδων κατοίκων που λόγω της θέσης της και της γέφυράς της ήταν αρκετά σημαντικό στρατηγικό σημείο. Η Κλουμπ Ντεπορτίβο Μιραντές ιδρύθηκε το 1927 και αγωνίζεται από το 1950 στο δημοτικό στάδιο Αντούβα, ένα γήπεδο που χωράει λιγότερους από 6.000 θεατές. Μετά την άνοδο του 2012, η Μιραντές παρέμεινε στη Β’ εθνική μέχρι και το 2017 όταν υποβιβάστηκε. Παρ’ ότι την αμέσως επόμενη χρονιά βγήκε πρώτη στον όμιλό της, έπεσε πάνω στη Μαγιόρκα και αποκλείστηκε. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε ξανά στα πλέι οφ και κατάφερε να κερδίσει την άνοδό της, παίζοντας φέτος στη Σεγούντα.

Μετά από 26 αγώνες βρίσκεται στην 10η θέση, απέχοντας 4 βαθμούς από τα μπαράζ ανόδου και 7 από τα μπαράζ υποβιβασμού. Η Μιράντα ντε Έβρο όμως ζει ξανά μια ιστορία κυπέλλου. Η τοπική ομάδα έκανε και πάλι μια σπουδαία πορεία (σίγουρα πιο εύκολη από αυτή του 2011-12 όταν έπαιζε μια κατηγορία πιο χαμηλά και είχε παραπάνω διπλά ματς), φτάνοντας και πάλι στους 4. Η Μιραντές είναι τυχερή και άτυχη. Τυχερή γιατί στα ημιτελικά λείπουν όπως είπαμε τα μεγαθήρια, άτυχη γιατί αφού λείπουν τα μεγαθήρια οι πιθανότητες να βρεθεί με κάποιο τρόπο σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι λιγότερες. Η κλήρωση ήταν η χειρότερη δυνατή, καθώς, αν κοιτάξουμε τη βαθμολογία, η Ρεάλ Σοσιεδάδ βρίσκεται πιο ψηλά βαθμολογικά από τις τρεις ομάδες της Πριμέρα. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν θα σκεφτούν οι παίκτες της Μιραντές ταξιδεύοντας τα μόλις 140 χιλιόμετρα για το Σαν Σεμπαστιάν και το στάδιο Ανοέτα, εκεί που θα γίνει ο πρώτος ημιτελικός του Κόπα ντελ Ρέι μεταξύ των δύο ομάδων.

“Προχωρήστε με ζωντάνια και τόλμη, νικήστε τον αντίπαλο με τη δύναμη ενός τυφώνα”, λέει ο γραφικός ύμνος του συλλόγου, αλλά δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Αυτή τη φορά οι “Ροχίγιος” δεν μπήκαν από τον Αύγουστο στους αγώνες. Απέκλεισαν το Δεκέμβριο μια μικρή ομάδα της Γαλικίας και τον Ιανουάριο τη Μούρθια στην παράταση με 2-3. Επόμενος αντίπαλος η Θέλτα και το Μουνιθιπάλ ντε Αντούβα έζησε στιγμές 2012. Μετά από 90 λεπτά, οι ομάδες ήταν στο 1-1. Ο νεαρός Αντόνιο Σάντσεθ, δανεικός από τη Μαγιόρκα, σκόραρε στο 114′ κι η Μιραντές πήρε δεύτερη σερί πρόκριση στην παράταση. Το πιο δύσκολο ματς ήταν το επόμενο, στις 30 Ιανουαρίου, απέναντι στη Σεβίλλη. Οι Ανδαλουσιάνοι με παίκτες όπως οι Μπανέγκα και Χεσούς Νάβας στην εντεκάδα βρέθηκαν πίσω στο σκορ μόλις στο 7′. Ο Βραζιλιάνος σκόρερ Ματέους, δανεικός από τη Γουότφορντ, σκόραρε και δεύτερη φορά, η Μιραντές έχασε και πέναλτι, σκόραρε ξανά και τελικά η Σεβίλλη έφυγε με το 3-1, με το γκολ της τιμής να έρχεται στις καθυστερήσεις.

Στα προημιτελικά ήταν η σειρά της Βιγιαρεάλ, ένα από τα θύματα της προηγούμενης πορείας. Το “κίτρινο υποβρύχιο” μπορεί να ήταν υποψιασμένο, δεν κατάφερε όμως κάτι καλύτερο. Ο κόσμος των γηπεδούχων περίμενε με βεγγαλικά την ομάδα έξω από το γήπεδο, ενώ ένας τύπος με μεγάφωνο φώναζε “δεν περνάνε από δω”. Η ίδια κατάσταση και μέσα, πάντα βέβαια σε κόσμια πλαίσια. “Θα βουλιάξουμε το υποβρύχιο”, τραγουδούσε η εξέδρα. Η Μιραντές προηγήθηκε δυο φορές, η Βιγιαρεάλ ισοφάρισε άλλες δύο, αλλά ο Καθόρλα δεν είχε άλλες απαντήσεις. Η Μιραντές επικράτησε τελικά με το εντυπωσιακό 4-2 και τα “αγριογούρουνα” (παρατσούκλι της ομάδας εξαιτίας των πολλών τέτοιων ζώων στην περιοχή της Μιράντα) πήραν την πρόκριση για τους ημιτελικούς.

Η Μιραντές του 2020 έχει αρκετές διαφορές από αυτή του 2012. Δεν έχει κάποιον διευθυντή τράπεζας, έχει αρκετούς δανεικούς, μάλιστα από την αντίπαλό της τη Ρεάλ Σοσιεδάδ έχει δυο από τους βασικούς τους παίκτες, ο ένας είναι ο πρώτος σκόρερ της Μερκελάνζ. Ο αέρας των Βάσκων δεν βρίσκεται μόνο στους παίκτες. Κόουτς είναι μια ιστορική μορφή της Μπιλμπάο, ο Άντονι Ιραόλα, ένας παίκτης θρύλος της Αθλέτικ Μπιλμπάο, της οποίας τη φανέλα φόρεσε για πάνω από 400 φορές επί μια δωδεκαετία. Αφού έκανε το πρώτο του προπονητικό πέρασμα από την ΑΕΚ Λάρνακας, στη δεύτερη θητεία του ως προπονητής σε ομάδα κατάφερε να φτάσει με τη Μιραντές στα ημιτελικά. Αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα με χρέη και όταν ένας “επενδυτής” έκανε πίσω, η ομάδα κινδύνευσε το 2013 να υποβιβαστεί. Ο σύλλογος σώθηκε χάρη στη βοήθεια αρκετών ανθρώπων, ανάμεσά τους ήταν κι ο σημερινός πρόεδρος Αλφρέντο ντε Μιγκέλ. Ο ντε Μιγκέλ έχει έρθει σε κόντρα με ορισμένους από τους φιλάθλους του συλλόγου για τις τιμές των εισιτηρίων στο κύπελλο, αλλά όπως λέει ο ίδιος δεν γίνεται να έχει μια ανταγωνιστική ομάδα χωρίς έσοδα. Τα εισιτήρια κοστίζουν 20€ για τα μέλη και 30-40€ για τα μη μέλη. Στο τέλος της σεζόν η ομάδα θα κάνει εργασίες στο γήπεδο και θα χρειαστεί περίπου μισό εκατομμύριο, ο πρόεδρος δεν έχει τύψεις για την τιμολογιακή πολιτική. “Εμάς δεν μας στηρίζουν οι τοπικές αρχές, όπως συμβαίνει σε άλλες ομάδες”, δηλώνει στην El Pais. Το καλοκαίρι ήρθαν συνολικά 19 νέοι παίκτες. Από αυτούς οι 11 είναι δανεικοί και όλοι οι υπόλοιποι ήταν ελεύθεροι. Αλλά η Μιραντές βρίσκεται και πάλι να κυνηγά το όνειρο ενός τελικού.