«Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά», λέει ο ποιητής και θα μπορούσε να το βάλουμε μαρκίζα σε ότι (δεν) κάνουμε αυτό το καλοκαίρι και κάπως έτσι θα μαζευτούμε στις καφετέριες και τα μπαρ και αυτόν τον Αύγουστο, όχι για να δούμε αν θα τα καταφέρουν Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ στα προκριματικά του Champions League, αλλά «άκουσον, άκουσον», ένα δεκαήμερο φεστιβάλ μπάλας ακριβώς πάνω στον Δεκαπενταύγουστο, μια ποδοσφαιρική πανδαισία σε ένα αυτοτελές τουρνουά παλιάς κοπής με σύστημα «νοκ άουτ» στη Λισαβώνα, που κορυφωθεί με τον τελικό του Champions League στις 21 του μήνα.
Στον αντίποδα, ακόμη κι αν είσαι φανατικός οπαδός κάποιας από τις δώδεκα ομάδες που θα βρεθούν στην Πορτογαλία, είναι πολύ δύσκολο να συμβιβαστείς με τα ειωθότα της νέας τάξης πραγμάτων, με τις εξέδρες να μοιάζουν «κρανίου τόπος» και την αποστειρωμένη ατμόσφαιρα να υπονομεύει την ίδια τη φύση ενός εξ ορισμού διαδραστικού παιχνιδιού με το τραγούδι της εξέδρας αναπόσπαστο συστατικό του πυρήνα του.
Δεν ξέρω τι είναι πιο ενοχλητικό στο «κάτι σαν ποδόσφαιρο» της «Covid-19» εποχής: οι πέντε αλλαγές, τα διαλείμματα στη μέση του κάθε ημιχρόνου για να ενυδατωθούν οι παίκτες και να μη χάσουν πίτα οι διαφημιστές ή εκείνο το αχαρακτήριστο εφέ με τις ψεύτικες ιαχές και την προσομοίωση των ήχων της εξέδρας που θα έκανε ακόμη και κορεάτικο “b movie” να μοιάζει με χολιγουντιανή υπερπαραγωγή;
Και το φοβερό είναι ότι η FIFA ήδη γνωμάτευσε ότι οι πέντε αλλαγές θα είναι εδώ και τη σεζόν 2020-21 για να σπάζουν το ρυθμό όσων αγώνων δεν γίνονται βορά στη σκοπιμότητα, ενώ οι οιωνοί (με τα «Beach πάρτι» να συναγωνίζονται σε συνωστισμό κινήματα «αντιεμβολιαστών» και «προφητειολάγνων» ) δεν είναι καθόλου καλοί, ούτε για την ύφεση της πανδημίας που θα σήμαινε και την επιστροφή του κόσμου στις εξέδρες των γηπέδων.
Εν πάσει περιπτώσει, τα δεδομένα δεν αλλάζουν και δεδομένου πως απόψε έχει λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και Τσάμπιονς Λιγκ, οφείλουμε να μελετήσουμε την ακτινογραφία των δώδεκα ομάδων που συνεχίζουν στην αναζήτηση του «Αγίου Δισκοπότηρου» και δεν υπάρχει καλύτερος μπούσουλας από τον παρακάτω πίνακα που συνοψίζει τους βασικούς στατιστικούς δείκτες κάθε ομάδας, «σπασμένους» σε δύο κατηγορίες, προ της διακοπής των πρωταθλημάτων (γκρι χρώμα) και μετά την επανέναρξη στη νέα τάξη πραγμάτων.
Φυσικά ο καθένας καλείται και πρέπει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, καθώς οι αριθμοί μπορεί να αποτελούν πάντα ένα καλό (και κυρίως αντικειμενικό) εργαλείο, αλλά ως γνωστόν δεν λένε πάντα την αλήθεια και δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ανάγλυφο παράδειγμα από τη φετινή Μάνστσεστερ Σίτι, η οποία παρότι βελτίωσε θεαματικά όλους τους (ήδη εξαιρετικούς) δείκτες της και βάσει στατιστικής θα έπρεπε να έχει σαρώσει τα πάντα, μετράει ήδη 0/3 στους φετινούς της στόχους και ο Ζιντάν καραδοκεί.
Φυσικά, μια κατηγορία μόνες τους είναι οι Γαλλικές ομάδες για τις οποίες δεν έχουμε πρόσφατο δείγμα (καθώς δεν συνέχισαν τη σεζόν τους) με τη Λυών φαινομενικά να έχει πιο δύσκολο έργο κόντρα στην επιθετικά βελτιωμένη Γιουβέντους που κράτησε τα σκήπτρα της στην Ιταλία, πλην όμως, σε παράφραση της περίφημης φράσης του Ιούλιου Καίσαρα, η «Μεγάλη Κυρία» δεν πρέπει να είναι μόνο τίμια (πρωταθλήτρια), αλλά και να φαίνεται πρωταθλήτρια και η Αταλάντα στο πρόσφατο μεταξύ τους παιχνίδι, την εξέθεσε ανεπανόρθωτα.
Για τη δε Αταλάντα, όσο κι αν οι αριθμοί καταδεικνύουν σημαντική κάμψη, η πραγματική εικόνα της ομάδας στο γήπεδο παραμένει εξαιρετική και δεδομένου ότι μιλάμε για ομάδα-σύμβολο της χαροκαμένης πόλης του Μπέργκαμο με τη συναισθηματική φόρτιση στα κόκκινα, θα έπαιρνα πολύ σοβαρά τα λόγια του Πεπ Γκουαρδιόλα μετά το 1-1 της Μάντσεστερ Σίτι στη Λομβαρδία τον Νοέμβριο είναι άκρως κατατοπιστικά: «Το να παίζεις την Αταλάντα, είναι σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο, το μόνο που ξέρεις στα σίγουρα είναι ότι θα πονέσεις».
Τέλος, άξιο μνείας είναι η βελτίωση στις αμυντικές επιδόσεις της Μπάγερν (που σε συνδυασμό με την βαρβάτη επιθετική της επάρκεια τρομάζει) και της Ατλέτικο Μαδρίτης που με εμποτισμένη ως το μεδούλι με το αγωνιστικό DNA του Τσόλο Σιμεόνε, καιροφυλαχτεί να εκθέσει όποιον την υποτιμήσει.
Φυσικά όλα οι εισαγωγικοί ενδοιασμοί, δεν έχουν καμία σημασία τα έσοδα για την τοπική οικονομία υπολογίζονται σε πάνω από 50 εκατομμύρια Ευρώ, καθότι παρότι τα παιχνίδια θα διεξαχθούν κεκλεισμένων των θυρών, αναμένονται περισσότεροι από 12.000 οπαδοί των εμπλεκομένων ομάδων στη Λισαβώνα (σιγά μην έχαναν Βαυαροί και Αγγλάρες την ευκαιρία για μπύρες στον ήλιο), πέραν των 3.300 άμεσα εμπλεκομένων και διαπιστευμένων της διοργάνωσης.
Φανταστείτε όμως, να «σπάσει ο διάολος το ποδάρι του» και να πάει ο τελικός στα πέναλτι, πόσο αλλόκοτο σκηνικό θα φαντάζει, χωρίς την ενέργεια του κοινού και τις «ηφαιστειακές» εντάσεις που εκλύονται σε κάθε εκτέλεση. Θα μπορούν ίσως να «σπάσουν» και την όλη διαδικασία των πέναλτι σε τρεις φάσεις, με τετράδες εκτελέσεων και το απαραίτητο break για χοντ ντογκ και διαφημίσεις…
Maestro